ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 17 Γενάρη 2017
Σελ. /24
Σκέψεις για τις Θέσεις της ΚΕ

Οι Θέσεις για το 20ό Συνέδριο του Κόμματός μας, με βρίσκουν σύμφωνη. Εξειδικεύεται το ζήτημα της λαϊκής συμμαχίας ως κοινωνικής συμμαχίας, καθώς επίσης το θέμα της εργατικής εξουσίας και αυτό νομίζω βοηθάει έναν κόσμο - και μέσα από τις γραμμές μας -, αλλά βασικά τον περίγυρο της κάθε Οργάνωσης, να αντιληφθεί πιο συγκεκριμένα πού στοχεύει το Κόμμα, πώς βαδίζει στρατηγικά και πού θέλει να φτάσει.

Στο πρώτο κεφάλαιο, όπου αναφέρονται οι εξελίξεις στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, συγκεκριμένα και κωδικοποιημένα, συγκριτικά με άλλες φορές, αποτυπώνονται οι όποιες ανακατατάξεις στις διάφορες οικονομίες, το πώς γεννιούνται οι ανταγωνισμοί μεταξύ τους αλλά και το πώς επηρεάζουν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Επίσης, το ενδεχόμενο ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου, κατά τη γνώμη μου, αναλύεται πολύ σωστά και εύστοχα, ώστε μέλη και φίλοι του Κόμματος να μην το αντιμετωπίζουν αποσπασματικά. Εξοπλίζεσαι από τις Θέσεις, ώστε να συσχετίζεις, να συνδέεις και να είσαι σε θέση να δένεις τις τρέχουσες συνθήκες στη διεθνή καπιταλιστική οικονομία με την πιθανότητα πολεμικής σύγκρουσης και ποιους εξυπηρετεί αυτή. Θα έλεγα ότι, καλύτερα από άλλες φορές, διαβάζοντας τις Θέσεις, μπορείς να αντιληφθείς την απαραίτητη σύνδεση μεταξύ πολιτικής - οικονομίας. Ωστόσο, προβάδισμα στη μελέτη και κατανόηση των Θέσεων έχουν οι καθημερινοί αναγνώστες του «Ριζοσπάστη», αλλά και της ΚΟΜΕΠ, μιας και στα δύο έντυπα υπήρχε αυτή την τετραετία πληθώρα άρθρων, επεξεργασιών που μας εξόπλιζαν θεωρητικά, ιδεολογικά και πολιτικά.

Συνεχίζοντας, θα ήθελα να αναφερθώ στα ζητήματα δράσης και καθηκόντων. Σωστά εντοπίζεται, στη σελίδα 45, ότι ένα από τα βασικά ζητήματα που πρέπει να μας απασχολεί στη δουλειά μας, στην παρέμβασή μας, δεν πρέπει να είναι μόνο το πόσο δουλεύουμε αλλά και το πώς δουλεύουμε. Κι ακριβώς επειδή πρέπει να ενισχύσουμε την ικανότητά μας ώστε η δράση μας να ανταποκρίνεται στα χαρακτηριστικά ενός επαναστατικού κόμματος παντός καιρού, ενός κόμματος που αποφασιστικά, καθοριστικά δρα ώστε να επιτύχει ιδεολογικά - πολιτικά την οργάνωση και κινητοποίηση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, σε συνθήκες μάλιστα αντεπανάστασης, το «πώς» προκύπτει ως ζητούμενο. Είμαστε πίσω ακόμα. Επιμένουμε στον έλεγχο μεν της δουλειάς, αλλά καταντά ο έλεγχος στείρος. Οι ΚΟΒ - οι εδαφικές τουλάχιστον - ορισμένες φορές, παρόλο που υπάρχει σταθερός προσανατολισμός στους εργασιακούς χώρους, ιεράρχηση και πρόγραμμα, αναλώνονται στο «κλείσιμο» ατόμων, στο κυνήγι του «πόσο». Αυτό δεν βοηθάει. Τα τομεακά γραφεία συνίσταται να επιμείνουν ώστε η δουλειά σε κάθε χώρο, από κάθε ΚΟΒ, να μελετάται, να υπάρχει βοήθεια ώστε η Οργάνωση να εξειδικεύσει. Εξειδίκευση όμως όχι τυπική, δηλαδή έχουμε στο χώρο μας τόσους εργασιακούς χώρους, τελεία. Τι ζητάμε από τους χώρους, πώς οι γενικές εξελίξεις επηρεάζουν τους κλάδους τους οποίους «χτυπάμε», πιο επιτακτική δουλειά ώστε η εξόρμηση έξω από ένα εργοστάσιο να εξυπηρετεί τους στόχους για ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Θα ήταν σωστό, νομίζω, μια φορά το μήνα, με ευθύνη του τομεακού, να βρίσκονται τα συνεργεία των ΚΟΒ που «χτυπάν» ίδιους κλάδους. Να υπάρχει ανταλλαγή πείρας, σχεδιασμός κοινός, σχεδιασμός που είναι επικαιροποιημένος κάθε φορά. Ετσι και οι σύντροφοι που συμμετέχουν στις εξορμήσεις, δυναμώνουν με επιχειρήματα, μαθαίνουν να μεταφέρουν πείρα, ζωντανεύει συνολικά η δουλειά και δεν καταντά μια δουλειά ρουτίνας. Οπως και τα τμήματα των ΚΟΒ, θα έπρεπε να δουλεύουν με συχνότητα καλή, σταθερή, ακριβώς για να μοιραστεί η δουλειά καλύτερα, να μαζέψεις αδυναμίες ή θετικά. Ακριβώς επειδή το «πόσο» μας διακρίνει, περιμένουμε μόνο την συνέλευση της ΚΟΒ - που συνήθως έχει 1 θέμα με μεγάλο χρονοδιάγραμμα, κεντρικό - και δεν μένει χρόνος για να δούμε πιο διεξοδικά το πώς έχουμε δουλέψει μέχρι στιγμής και βασικά οι σύντροφοι να πάρουν τον λόγο και να αναπτύξουν σκέψεις, προτάσεις.

Επίσης, πρέπει πιο συχνά να γίνονται δουλειές, όπου θα αναλύονται οι θέσεις των οπορτουνιστικών δυνάμεων, οι οποίες σωστά μέσα στις Θέσεις λέγεται ότι είναι ανανεούμενες. Τα γραφεία των ΚΟΒ πρέπει να γνωρίζουν, λόγου χάρη, μπροστά από μια απεργία, τα εμπόδια που βάζουν οι παρατάξεις των οπορτουνιστών. Ωστε όταν καθοδηγήσουν συντρόφους - αλλά και περίγυρο - οι οποίοι είναι εργαζόμενοι, να τους έχουν προετοιμάσει, να τους έχουν εξοπλίσει με επιχειρήματα για να σταθούν στον εργασιακό τους χώρο και να απαντήσουν με σιγουριά, να γίνουν και οι ίδιοι οργανωτές της απεργίας. Κι ακριβώς επειδή δεν υπάρχει καθημερινή επαφή με τον «Ριζοσπάστη» - δυστυχώς - ας μην έχουμε δεδομένο ότι τα κομματικά μέλη σε μια εδαφική, είναι όλοι σε θέση να ανταπαντήσουν σε πιθανά ιδεολογήματα άλλων πολιτικών χώρων.

Σε επίπεδο Κεντρικής Επιτροπής, υπήρξαν αυτό το διάστημα μεταξύ των συνεδρίων, επαρκείς και αρκετές επεξεργασίες για διάφορα ζητήματα. Πρέπει να λύσουμε το πώς έγκαιρα αυτές οι επεξεργασίες θα φτάνουν μέχρι και τις ΚΟΒ. Ωστε βασικά να συζητιούνται αλλά και να αξιοποιούνται. Ειδικά μια εδαφική ΚΟΒ, που μετά το εργοστάσιο πρέπει να δουλέψει και σπίτι το σπίτι, σε επίπεδο γειτονιάς, που έχει σχολεία στην ευθύνη της, συλλόγους αθλητικούς ή και πολιτιστικούς, πρέπει να είναι ενημερωμένη και να μπορεί να διοργανώσει δράσεις που θα συσπειρώνουν και θα προβληματίζουν. Υπάρχει έδαφος παρόλο που το κλίμα της απογοήτευσης και της ανάθεσης λίγο - πολύ συναντάται όλο και περισσότερο. Τα τομεακά γραφεία, μιας και έχουν καταμερισμό και για τα εργασιακά, και για την Παιδεία, για τα ιδεολογικά και τα λοιπά, πιστεύω ότι πρέπει με πιο αυστηρό αλλά και γόνιμο έλεγχο να επισημαίνουν την ανάγκη μελέτης και αξιοποίησης των όποιων επεξεργασιών προκύπτουν από τα τμήματα της Κεντρικής Επιτροπής ή και από την ίδια την Κεντρική.

Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στην εξής διαπίστωση. Σε συνάρτηση με τις δυσκολίες που αυξάνονται σε κάθε οικογένεια, μιας και το γενικό κλίμα της καπιταλιστικής κρίσης αντανακλάται όλο και πιο επιτακτικά στις ζωές μας, διακρίνω από συντρόφους μια διάθεση παραίτησης - δίχως να γενικεύω - , απογοήτευσης. Είναι κατανοητό. Δυσκολεύουν τα πράγματα στο σπίτι, η ανεργία πια «στοιχειώνει» όλο και περισσότερο κόσμο. Ωστόσο, πρέπει να επιμείνουμε με κάθε τρόπο ώστε να μην κλειστεί κανείς σπίτι του. Οσο ενισχύουμε τους συντρόφους ιδεολογικά - πολιτικά και δεν μένουμε απλά στο να τους ρωτάμε δημοσιογραφικά, τόσο πιο εύκολο είναι να τους κρατήσουμε στη δράση και στον αγώνα. Η καθοδήγηση προς τους συντρόφους μας - και ειδικότερα στα μέλη της ΚΝΕ και στις μητέρες - πρέπει να είναι ολόπλευρη, συνεπής και όχι του «ποδαριού». Απαιτείται στενή εσωκομματική διαφωτιστική δουλειά, ώστε να μη χάσουμε καμία συντρόφισσα, κανέναν σύντροφο. Αλλά βέβαια και κανέναν οπαδό.

Καλή επιτυχία στις εργασίες για το 20ό Συνέδριο του τιμημένου ΚΚΕ.


Στρούπα Μαρία
Γραμματέας ΚΟΒ Κέντρου - Αγίας Τριάδας, ΤΟ Περιστερίου

Για τη δουλειά μας

Από μεριάς μου θα γίνει προσπάθεια να τονιστούν γνωστά πράγματα σε μας. Οι αντιθέσεις ανάμεσα σε αστική τάξη και προλεταριάτο οξύνονται. Η κρίση προκαλεί αύξηση της πίεσης της αστικής τάξης στην εργατική τάξη, αύξηση ανεργίας, αύξηση μόνιμης στρατιάς ανέργων, πτώση μεροκάματων.

Είναι προφανές ότι τα γεγονότα αυτά δεν επαναστατικοποιούν την κατάσταση, όμως οξύνουν την πάλη των τάξεων και σπρώξιμο των εργατών σε νέες ταξικές μάχες. Οι εργάτες ή τουλάχιστον πολλοί απ' αυτούς εξακολουθούν να πιστεύουν ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα χωρίς τη βοήθεια της αστικής τάξης. Η πρόληψη αυτή καθώς και άλλες είναι αρρώστιες που καλλιεργούν οι Σοσιαλδημοκράτες μέσα στην εργατική τάξη. Σήμερα αρχίζουν να γκρεμίζονται κάποιες σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες μέσα στις εργατικές μάζες.

Καθοριστικό θα είναι:

1. Ανοδος ΚΚΕ - το κύμα απεργιών που πρέπει να δημιουργηθεί με την καθοδήγησή του και συμμετοχή του και με την αλλαγή των οικονομικών απεργιών σε πολιτικές.

2. Μαζικές διαδηλώσεις των συμπαθούντων του ΚΚΕ, εργατών, διαδηλώσεις που βρίσκουν βαθύτατη απήχηση μέσα στην εργατική τάξη.

3. Προσπάθεια να κατανοηθεί ότι το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που πρέπει να 'χουν εμπιστοσύνη, το μοναδικό κόμμα ικανό να τα βάλει με τον καπιταλισμό και αξίζει οι εργάτες να το ακολουθήσουν στην πάλη για την απελευθέρωση από τον καπιταλισμό.

Σήμερα χρειάζεται να εκτιμηθεί η κατάσταση και να χρησιμοποιηθεί όπως πρέπει:

1. Αναδιοργάνωση όλης της κομματικής δουλειάς με έναν πιο επαναστατικό τρόπο στο πνεύμα της διαπαιδαγώγησης και της προετοιμασίας των μαζών για την επαναστατική πάλη, γιατί έτσι μπορούν να προετοιμασθούν οι μάζες για την προλεταριακή επανάσταση.

2. Αναπτύσσοντας ανειρήνευτη πάλη ενάντια στη σοσιαλδημοκρατία, του φερέφωνου της πλουτοκρατίας, στις γραμμές της εργατικής τάξης.

3. Ανειρήνευτη πάλη σε κάθε είδους παρεκκλίσεις οπορτουνιστικές, που χύνουν νερό στο μύλο της σοσιαλδημοκρατίας.

4. Είναι απαραίτητο να ακολουθήσουμε αυτή την πορεία, γιατί μόνο με αυτή την πορεία θα προετοιμάσουμε με επιτυχία το προλεταριάτο, για μελλοντικές ταξικές μάχες.

5. Ακολουθώντας αυτήν την πορεία υπολογίζουμε μέσα στο χρόνο στην παραπέρα αύξηση και επιρροή του ΚΚΕ.

Σύντροφοι και φίλοι, η σημερινή οικονομική κρίση θα εξελιχθεί στις περισσότερες χώρες σε πολιτική. Η αστική τάξη σήμερα ζητά και θα αναζητά την διέξοδο από την κατάσταση αυτή. Τα αποτελέσματα θα 'ναι στον παραπέρα εκφασισμό, χρησιμοποιώντας για το σκοπό αυτό όλες τις αντιδραστικές δυνάμεις, μαζί και τη σοσιαλδημοκρατία.

Γι' αυτούς που πιστεύουν ότι ο φασίστας είναι άνθρωπος της διπλανής πόρτας και χρειάζεται να τον βοηθήσουμε, ο σ/φος Στάλιν έλεγε: «Η παρέκκλιση είναι κάτι το λαθεμένο που θα δώσει το αποτέλεσμά της μετά εάν δεν τη σταματήσεις έγκαιρα. Ο φασίστας συγκεντρώνει δυνάμεις και όποιος δεν το βλέπει αυτό, όποιος λέει ότι αυτά είναι ανοησίες, ότι ο φασίστας είναι σκιάχτρο, αυτός εκθέτει το κόμμα στον κίνδυνο να χάσει την επαγρύπνηση και να βρεθεί αφοπλισμένο στην πάλη ενάντια στο φασισμό, γιατί ο φασίστας είναι ο πράκτορας του καπιταλισμού».

Η αστική τάξη στην εξωτερική της πολιτική θα προβεί σε καινούργιες επεμβάσεις, πολέμους, το προλεταριάτο παλεύοντας ενάντια στην καπιταλιστική ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση και τον κίνδυνο πολέμου θα μεγαλώσει η τάση αναζήτησης εξόδου στην επανάσταση.

Καλούμε κάθε εργάτη του χεριού και του πνεύματος, κάθε φτωχό αγρότη μικρό, μεσαίο, συσπείρωση στις γραμμές του ΚΚΕ, για ποιοτικό προχώρημα προς τα μπρος, με την ανάπτυξη ταξικού πολιτικού αγώνα.


Ιατρού Νίκος
ΚΟΒ Περιχώρων Σπάρτης

Για τις Θέσεις της ΚΕ

Οι Θέσεις αποτελούν ένα κείμενο σημαντικό στην ελληνική κοινωνία της ημιμάθειας, της ιδεαλιστικής κατρακύλας, της επιστημονικής οπισθοχώρησης, της θρησκοληψίας, της προφητολογίας, της καρτερίας και πάνω απ' όλα της μοιρολατρίας ότι τίποτε καλό για τα λαϊκά στρώματα δεν μπορεί να γίνει αν δεν καλοπιάσουμε τους δυνάστες μας.

Οι Θέσεις λένε τα πράγματα με όνομά τους, δεν στρογγυλεύουν γωνίες, ούτε «κρατάνε πισινή». Κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για πολεμική ιμπεριαλιστική ανάφλεξη. Περιγράφουν το πλαίσιο δράσης μας σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες και φωτίζουν τα πραγματικά συμφέροντα εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων με προοπτική την απελευθέρωση από τα καπιταλιστικά δεσμά.

Εκφράζοντας την πλήρη συμφωνία μου σε επίπεδο θεωρητικής ανάλυσης, απολογισμού και προγράμματος δράσης, θα ήθελα να συνεισφέρω στο διάλογο πάνω σε τρεις άξονες.

1. Για το λογοτεχνικό περιεχόμενο:

Σε κάποια σημεία ο λόγος είναι καταιγιστικός, χωρίς συνδετικές λέξεις που να εισάγουν ομαλά τις προτάσεις και με μακροσκελείς περιόδους που προκαλούν συντακτική σύγχυση. Οι Θέσεις χωρίς να στερούνται πληρότητας και διαλεκτικότητας χρειάζονται μια πιο προσεκτική λογοτεχνική διατύπωση για να είναι περισσότερο προσιτές σε αναγνώστες μη εξοικειωμένους με τέτοια κείμενα και να είναι πιο εύκολα εκλαϊκεύσιμες.

Στο πρώτο κεφάλαιο και στο τρίτο γίνεται η παρουσίαση πολλών οικονομικών στοιχείων (μεγεθών, ποσοστών και ποιοτικών δεικτών) μόνο σε κείμενο πράγμα που, κατά τη γνώμη μου, είναι κουραστικό και δυσνόητο. Θα ήταν καλύτερο να χρησιμοποιηθούν, με φειδώ, πίνακες, διαγράμματα πίτας και ραβογράμματα παράλληλα με το κείμενο (θέσεις: 3, 4, 7, 8, 16, 20, 24).

2. Για τον «Ριζοσπάστη»:

Σωστά άνοιξε η ΚΕ τη συζήτηση σχετικά με τη διακίνηση και αξιοποίηση του «Ριζοσπάστη» πριν δύο μήνες, πράγμα που αποτυπώνεται και στις Θέσεις. Μάλιστα στη θέση 48 τονίζεται ότι «πρέπει να γίνουν ακόμη περισσότερες βελτιώσεις στη θεματολογία του και την εμφάνισή του, με στόχο την εξασφάλιση ενός μεγαλύτερου κύκλου καθημερινών αναγνωστών του».

Ο «Ριζοσπάστης» είναι ο καθημερινός μας σύντροφος, εφόσον ορθά κατανοείται η ενότητα θεωρητικού εξοπλισμού και δράσης. Η καθημερινή, σε βάθος, επαφή με τον «Ριζοσπάστη» μάς κάνει ιδεολογικά, πολιτικά και συνδικαλιστικά πανίσχυρους, ώστε να ανταποκριθούμε στον στίβο της διαπάλης.

Επιπροσθέτως, το επίπεδο ανάλυσης και τεκμηρίωσης της αρθρογραφίας του είναι ιδιαίτερα υψηλό, ειδικά αν αναλογιστούμε τις περιορισμένες δυνατότητες που έχουμε σε οικονομικούς πόρους και ανταποκριτές και τον σημαντικό περιορισμό των σελίδων του τα τελευταία χρόνια. Για παράδειγμα το 4σελιδο «Διεθνή και Οικονομία» αποτελεί μια «φωτεινή εξαίρεση» σε ολόκληρο τον ελληνικό Τύπο. Εχοντας προτείνει σε φίλους μου (όχι οπαδούς του ΚΚΕ) να διαβάσουν άρθρα από τη συγκεκριμένη ενότητα και να μου πουν τη γνώμη τους, το συμπέρασμα ήταν ότι επρόκειτο για άρθρα τεκμηριωμένα, άρτια και κατανοητά, «που διαβάζονται» και όχι πρόχειρες και «προπαγανδιστικές» μεταφράσεις που συναντούμε στον αστικό Τύπο.

Για να μην ευλογούμε όμως μόνο τα γένια μας, καλό θα ήταν να σκύψουμε και πάνω στις αδυναμίες του «Ριζοσπάστη», ώστε πιο δυναμικά να παίξει το ρόλο του. Είναι αλήθεια ότι στις περισσότερες περιπτώσεις τα καθημερινά φύλλα έχουν φτωχή, σε ποσότητα, αρθρογραφία ή και επαναλήψεις άρθρων της προηγουμένης. Κατανοώντας πλήρως τις οικονομικές δυσκολίες έκδοσής του θα ήθελα να προτείνω την επέκταση των 4σέλιδων του «Ριζοσπάστη» σε όλα τα καθημερινά φύλλα. Πέραν από τα «Νεολαία», «Κομματική Ζωή & Δράση», «Διεθνή & Οικονομία», το ένθετο «Εργαζόμενοι & Λαϊκή Συμμαχία» να «σπάσει» σε «εργαζόμενοι» και «αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι & λαϊκή συμμαχία». Επίσης, απαραίτητη η ενδυνάμωση του Κυριακάτικου με: 1. Απλά, εκλαϊκευμένα μαθήματα της κοσμοθεωρίας μας (π.χ. Πολιτική Οικονομία, Φιλοσοφία, πλευρές του εποικοδομήματος - θρησκεία, νομικό σύστημα, τέχνη κ.ά.). 2. Ενταξη της λογοτεχνίας μέσω σύντομων πεζογραφημάτων νέων λογοτεχνών και αποσπασμάτων σημαντικών λογοτεχνών, πράγμα στο οποίο μπορούν να συνεισφέρουν πολλοί νέοι σύντροφοι φιλόλογοι αλλά και άνθρωποι που είναι κοντά μας. 3. Ενταξη 2σελιδου ιστορικού αφιερώματος σε κάθε φύλλο. Προφανώς τα παραπάνω δεν είναι πρωτότυπες ιδέες αλλά θέματα που μας λείπουν από τον «Ριζοσπάστη».

Οπως και να 'χει πάντως το σημαντικότερο είναι το κάθε μέλος του Κόμματος και της ΚΝΕ να έχει καθημερινή επαφή με τον «Ριζοσπάστη». Ειδικά για τους νέους κομμουνιστές πρέπει να υπάρξει ειδική μέριμνα και έλεγχος από ΤΕ, ΚΟΒ και ΟΒ για τη μελέτη του, που αν γίνει σωστά θα οδηγήσει και στην αξιοποίηση της ΚΟΜΕΠ και του μαρξιστικού βιβλίου. Στη δουλειά αυτή πρέπει να συνεισφέρουν όλοι οι σύντροφοι και ειδικά οι εκπαιδευτικοί μας μιας που η επαφή της νεολαίας (και όχι μόνο) με το διάβασμα είναι υπό διαρκή αίρεση. Και επειδή αντικειμενικά για κάποιους (πολλούς) είναι αδύνατο να διαθέτουν σταθερά 40 ευρώ μηνιαίως για την αγορά του «Ριζοσπάστη» θα πρέπει να βρούμε τρόπους ώστε να λυθεί αυτό είτε μέσω διαδικτύου είτε μέσω αξιοποίησης ενός φύλλου από περισσότερα μέλη μας.

3. Για την ανασύσταση του εργατικού κινήματος και τη δράση στα σχολεία:

Μεγαλοεργοδοσία και εκάστοτε κυβέρνηση υλοποιώντας επιταγές της ΕΕ, του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ έχουν περάσει, εδώ και χρόνια, στην ολοκληρωτική επίθεση ενάντια στην ολόπλευρη γνώση. Εγνοια τους είναι η παροχή σκόρπιων δεξιοτήτων που οδηγούν σε εφήμερες καταρτίσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας ικανός αριθμός αποφοίτων ΕΠΑΛ ή μεταδευτεροβάθμιων επαγγελματικών σχολών λαμβάνει απολυτήριο - πτυχίο χωρίς καν να γνωρίζει τα βασικά (ανάγνωση, γραφή, απλά μαθηματικά κ.ά.). Προφανώς αυτό δεν συμβαίνει γιατί τα παιδιά αυτά «δεν τα παίρνουν τα γράμματα». Πρόκειται για μια συνειδητή πολιτική επιλογή που υπηρετεί την ανάγκη του κεφαλαίου για φθηνό, ευέλικτο δυναμικό και συνδέεται με την αποειδίκευση της εργατικής δύναμης που με τη σειρά της αποτελεί έναν από τους παράγοντες απαξίωσης του κεφαλαίου λόγω οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης.

Μέρος της προαναφερθείσας επίθεσης είναι οι σοβαρές αναδιαρθρώσεις στο χώρο της τεχνικής εκπαίδευσης (βλ. 4ο έτος πρακτικής άσκησης, προγράμματα μαθητείας κ.ά.) που έχουν μετατρέψει μαθητές και σπουδαστές σε κακοπληρωμένους «μισοεργαζόμενους» τάζοντάς τους από την μία επιπρόσθετη κατάρτιση και από την άλλη ελπίδα για μελλοντική επαγγελματική αποκατάσταση.

Πέρα από την αυτοτελή δράση της ΚΝΕ στους χώρους αυτούς, θα πρέπει να δούμε πώς στοχευμένα και συστηματικά θα παρέμβουν τα ταξικά συνδικάτα. Απαιτείται δουλειά άνθρωπο τον άνθρωπο αλλά και κεντρικές πρωτοβουλίες, ώστε οι νέοι να μάθουν τι είναι συνδικάτα με λόγια απλά και κατανοητά. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε ακόμη και την επίσκεψη και ενημέρωση των μαθητών από ταξικές ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα στο πλαίσιο των «σχολικών δραστηριοτήτων».

Με την επιθυμία να πραγματοποιηθεί ένας ζωντανός, δημιουργικός και εποικοδομητικός προσυνεδριακός διάλογος, εύχομαι καλή επιτυχία και δύναμη στις εργασίες του 20ού Συνεδρίου του Κόμματός μας.


Ηλίας Κουτσής
Γραμματέας ΚΟΒ Παραμυθιάς Θεσπρωτίας

Δυνατοί και εξοπλισμένοι απέναντι στην καπιταλιστική φρίκη

Είναι ουσιαστικά τα βήματα ωρίμανσης που έχει πραγματοποιήσει το ΚΚΕ ειδικά μετά τις επεξεργασίες του 18ου Συνεδρίου.

Αυτό το αναγνωρίζουν οι φίλοι του, το αναγνωρίζουν, με τον τρόπο τους βέβαια, και οι εχθροί του, όλοι αυτοί που προστατεύουν το υπεργερασμένο ιστορικά και άκρως επικίνδυνο για την εργατική τάξη και τους λαούς καπιταλιστικό σύστημα της εκτραχυνόμενης βαρβαρότητας, των κρίσεων και των πολέμων.

Οσο δύσκολο είναι, άλλο τόσο ωφέλιμο αποδεικνύεται το να μελετάς σε βάθος την πολυματωμένη και συγκλονιστική ιστορική διαδρομή του Κόμματος με τα μάτια και ο μυαλό στραμμένα στο κομμουνιστικό μέλλον, που ενώ είναι αναγκαίο και επίκαιρο όσο ποτέ, φαντάζει σήμερα απόμακρο, μάταιο και αδύνατον γιατί είναι βαριά ηττημένο, αισχρά συκοφαντημένο από τους προσωρινούς νικητές και υπονομευμένο από σοβαρά λάθη και ανεπάρκειες.

Αποτέλεσμα και αυτής της προσπάθειας ήταν και οι αντοχές που επέδειξε το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια καθώς πορεύτηκε κόντρα στα ισχυρά ρεύματα των αγριεμένων ή «μελιστάλακτων» αστών και μεσοαστικών στρωμάτων (που άλλοτε με απειλές και συκοφαντίες και άλλοτε με πατριωτικά ή αριστερά συνθήματα και προσωπεία) το «καλούσαν» να πάρει θέση δίπλα τους. Στο όνομα, δήθεν, των άμεσων αναγκών και της ανακούφισης του λαού, να συμβάλει στην εξαπάτηση του λαού υπηρετώντας τα δικά τους συμφέροντα και από κυβερνητικά αξιώματα.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το Κόμμα έχει διαμορφώσει τις απαραίτητες εκείνες προϋποθέσεις ώστε να μπορεί να υλοποιήσει την ολόπλευρη ισχυροποίησή του για να ανταποκριθεί με επιτυχία στις πιο σκληρές και κρίσιμες ταξικές αναμετρήσεις που οι μεγάλες θύελλες φέρνουν. Τα σημάδια δείχνουν ότι πρέπει και να βιαστούμε στο να οικοδομήσουμε ισχυρούς δεσμούς με τις νέες βάρδιες της εργατικής τάξης, να διαμορφώσουμε ακατάβλητα ιδεολογικά όπλα και ικανούς χειριστές, που σε οποιεσδήποτε συνθήκες θα μπορούν να τα αξιοποιήσουν.

Τα Τομεάκα Οργανα αντικειμενικά έχουν καθοριστικό ρόλο. Για να ανταπεξέλθουν πρέπει να γίνουν ολοκληρωμένα επιτελεία ανάπτυξης της οργανωτικής - ιδεολογικής δουλείας. Αυτό σημαίνει αναβάθμιση της καθοδηγητικής βοήθειας που πρέπει να δώσουν τα παραπάνω όργανα. Συμπληρωματικά σε αυτά που αναφέρουν οι Θέσεις σημειώνω ορισμένες ακόμα παραμέτρους.

Χρειάζεται να προωθηθεί πιο αποφασιστικά η περιοδική αλλαγή των χρεώσεων στα στελέχη των Τομεακών Οργάνων. Αυτό είναι πιο δύσκολο από την ανανέωση των οργάνων με νέες αναδείξεις. Ενώ στα ανώτατα και ανώτερα κομματικά όργανα η εναλλαγή των χρεώσεων είναι γενικά κατακτημένο, στα Τομεακά γίνεται πολύ δύσκολα. Και ακόμα δυσκολότερα σε αυτά των μεσαίων και μικρότερων Οργανώσεων. Τα προβλήματα γνωστά και οι αιτιάσεις βάσιμες. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις αντιμετωπίζεται ως μια άχρηστη ανακατωσούρα και χάσιμο χρόνου. Η αλήθεια είναι ότι η εναλλαγή των χρεώσεων είναι απαραίτητη για την πιο ολόπλευρη διαμόρφωση των στελεχών, για την ουσιαστική και όχι τυπική συλλογική λειτουργία των οργάνων, για την αναβάθμιση της ιδεολογικής δουλειάς στις γραμμές και στη μαζική μας παρέμβαση. Η μονομέρεια προκαλεί ζημιά, κρύβει τις ανεπάρκειες, δεν δίνει κίνητρο στην παραπέρα μελέτη και εμβάθυνση. Οσο ικανός κι αν είναι κάποιος, η ενασχόλησή του για πολύ καιρό με τα «ίδια» υποσκάπτει την ικανότητα και την προσπάθειά του, αφυδατώνει την πείρα του και οδηγείται σε μια επανάληψη που δύσκολα στην αρχή διακρίνεται και αν παγιωθεί δύσκολα αντιμετωπίζεται.

Τα Τομεακά όργανα χρειάζονται ουσιαστική βοήθεια και για τη σωστή ιεράρχηση των καθηκόντων. Οι εξελίξεις και οι ανάγκες της πάλης προσθέτουν διαρκώς καινούρια ζητήματα, έτσι συσσωρεύονται προς υλοποίηση καθήκοντα «πρώτης προτεραιότητας» χωρίς κάποια να αποχαρακτηρίζονται ως τέτοια. Με αποτέλεσμα, στην πράξη, να αφήνονται τα πιο «δύσκολα» για τα πιο σχετικά «εύκολα», δηλαδή αυτά που γνωρίζουμε και τα καταφέρνουμε καλύτερα. Η σωστή ιεράρχηση δεν πρέπει να συγχέεται με τον αναγκαίο συνδυασμό της ανάπτυξης της ιδεολογικής δουλειάς με την μαζική παρέμβαση, την κομματική οικοδόμηση. Αυτός ο συνδυασμός είναι απαραίτητος για να γίνει πιο αποτελεσματική η δουλειά μας.

Στις Θέσεις σωστά επαναλαμβάνεται το ζήτημα της ορθής γνώσης του συσχετισμού της δύναμης και των διαθέσεων. Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι εμάς πρέπει να μας ενδιαφέρουν, πρώτα από όλα, οι διαθέσεις των πιο χαμηλά αμειβόμενων μισθωτών, αυτών που έχουν τις χειρότερες εργασιακές σχέσεις, των ανέργων, και από αυτούς μεγαλύτερη σημασία έχουν οι διαθέσεις των νεότερων σε ηλικία, αυτών που βρίσκονται συγκεντρωμένοι σε κρίσιμους χώρους και αμέσως μετά έρχονται των πιο φτωχών αγροτών, επαγγελματιών και εμπόρων. Η σωστή καταγραφή των δικών τους διαθέσεων δεν είναι και το πιο εύκολο. Τις περισσότερες φορές το κλίμα το διαμορφώνουν, για τους γνωστούς λόγους, τα μεσαία και ανώτερα στρώματα και το πιο προνομιούχο τμήμα των μισθωτών. Αυτό μπορεί και να παρασύρει, μπορεί και να σκεπάσει τις πραγματικές διαθέσεις των τμημάτων που υφίστανται την πιο στυγνή εκμετάλλευση και που δύσκολα εκφράζονται ακόμα και όταν μέσα τους «βράζουν». Εδώ ισχύει το «ήσυχα νερά - βαθιά νερά». Για να κινηθούν προς τη χειραφέτηση οι σύγχρονοι «κολασμένοι», χρειάζονται την βοήθεια των ισχυρών οργανωμένων δυνάμεων ΚΚΕ - ΚΝΕ, την πρωτοπόρα ολόπλευρη δουλειά τους με συνεχή επεξεργασία αιτημάτων και δοκιμή μορφών δράσης και πάλης. Εδώ τα τυπικά αποδίδουν τα συνηθισμένα.

Στο ιδεολογικό μας μέτωπο, ανάμεσα σε αλλά, πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τις μεγάλες κοινοβουλευτικές αυταπάτες με τις οποίες έχει ποτιστεί σε μεγάλο βαθμό και τάξη μας και αυτό εκφράζεται με πολλούς τρόπους. Από αυτές δεν είναι απαλλαγμένο ούτε το τμήμα εκείνο που συμμετέχει στο κίνημα, ούτε αυτό που απέχει στις εκλογές.

Για να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί και εύστοχοι, οφείλουμε να μελετήσουμε και να διερευνήσουμε περισσότερο το πώς επιδρά η γνωστή αντίφαση που αντιμετωπίζουμε: Από τη μία να παλεύεις εναντίων των κοινοβουλευτικών αντιλήψεων και από την άλλη είσαι αναγκασμένος να δίνεις συνεχώς εκλογικές μάχες για την εκλογική σου ενίσχυση. Χρειάζεται να αναδείξουμε καλύτερα τα μέσα εκείνα όπου η εκλογική δουλειά και η κοινοβουλευτική παρουσία του Κόμματος θα συμβάλλει, όσο γίνεται, περισσότερο στην γενικότερη δουλειά για τη χειραφέτηση της τάξη μας και θα την υπονομεύει λιγότερο.

Καμιά επανάπαυση δεν επιτρέπεται.

Προχωράμε μελετώντας και από μάχη σε μάχη συγκεντρώνουμε και εκπαιδεύουμε δυνάμεις και εκπαιδευόμαστε για τη μεγάλη και καθοριστική αναμέτρηση που θα σηματοδοτήσει τη νέα επαναστατική έφοδο για να σωθεί η εργατική τάξη από την καπιταλιστική φρίκη.


Παναγιώτης Μεντρέκας
ΚΟΒ Ιεροθέου - Περιστέρι,Μέλος Κομματικής Επιτροπής Αιγαίου



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ