«Το "κάθε πέρσι και καλύτερα" δεν αποτελεί πλέον έκφραση αλλά μια πραγματικότητα για μας». Με αυτά τα λόγια ο Νίκος Δαπόλας, πρόεδρος του Αθλητικού Σωματείου «Κεραυνός», περιγράφει στον «Ριζοσπάστη» την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο του Ειδικού Αθλητισμού, προαναγγέλλοντας κινητοποιήσεις μετά και την επιχορήγηση - φιλοδώρημα που ανακοίνωσε πρόσφατα ο υφυπουργός Αθλητισμού για τα σωματεία. Μια κατάσταση που, παρά τις όποιες διεθνείς επιτυχίες των αθλητών, όπως αυτές τη χρονιά που πέρασε και τις φιέστες της Εθνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (ΕΑΟΜ-ΑμΕΑ), δεν μπορεί να κρυφτεί. Και παράλληλα βγάζει στην επιφάνεια τη συνεχιζόμενη - και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ - εγκληματική αδιαφορία της πολιτείας για ένα τόσο σημαντικό θέμα, όπως η άθληση των ατόμων με αναπηρίες.

-- Πώς έχει η πραγματικότητα σήμερα στο χώρο του Ειδικού Αθλητισμού;

-- Αν πούμε κάθε πέρσι και καλύτερα δεν θα είναι πια υπερβολή, αλλά αντίθετα μια πραγματικότητα που απεικονίζει με τον καλύτερο τρόπο τα όσα συμβαίνουν. Η κατάσταση είναι χειρότερη από ποτέ, με τη φετινή χρονιά να θεωρείται δικαίως η πιο δύσκολη και άσχημη μέχρι τώρα. Τα σωματεία, τόσο εμείς ο «Κεραυνός» όσο και πιστεύω γενικότερα, αντιμετωπίζουν ένα βουνό προβλημάτων με πρωτεύον το οικονομικό αλλά και άλλα, όπως η ανυπαρξία χώρων άθλησης, οι ελλείψεις σε υποδομές και το προσωπικό. Στο οικονομικό, για παράδειγμα, η κατάσταση είναι τραγική καθώς όχι απλά δεν μπορείς να πάρεις ρούχα ή μπάλες στους αθλητές αλλά ούτε καν να το σκεφθείς. Για παράδειγμα, μια μπάλα για το γκόλμπολ, που είναι το δεύτερο άθλημα που εμείς καλλιεργούμε σήμερα, την πληρώνεις 72 ευρώ. Αυτή τη στιγμή, εμείς έχουμε δύο ομάδες στο σύλλογο, των έξι αθλητών η καθεμία. Χρειάζεται μια μπάλα ανά παίκτη για να παιχθεί το άθλημα, άρα εμείς για να κάνουμε σωστή δουλειά θέλουμε 12 μπάλες. Αν τις βάλεις επί 72 τότε το αποτέλεσμα είναι κάτι λιγότερο από την επιχορήγηση που μας δώσανε για τη φετινή χρονιά. Την ίδια στιγμή, το ίδιο τραγική είναι η κατάσταση και στα υπόλοιπα ζητήματα, όπως οι υποδομές. Εμείς ως σύλλογος παρακαλάμε να βρούμε χώρους για το γκόλμπολ.

-- Ποια η κατάσταση με τις επιχορηγήσεις;

-- Για μια ακόμη φορά ζήσαμε το ίδιο έργο. Δηλαδή, να παρουσιάζεται στο τέλος της χρονιάς το ποσό που θα πρέπει να πάρουμε ως επιχορήγηση για τη χρονιά λίγες μέρες πριν αυτή βγει ημερολογιακά. Και αυτό για να δημιουργηθεί στα σωματεία μια κάποια πίεση από φόβο μήπως χάσουν και αυτά τα λίγα που τους αναλογούν. Σε πρακτικό επίπεδο, το Δεκέμβρη παρουσιάστηκε επίσημα το ποσό των 120.000 ευρώ για όλα τα σωματεία, το οποίο εμείς μάλιστα το καταγγείλαμε χαρακτηρίζοντάς το «φιλοδώρημα». Και πώς να το χαρακτηρίσεις διαφορετικά όταν μας αναλογούν μόλις 2.390 ευρώ... Αν από την άλλη σκεφθείς ότι πέρσι το ποσό που μας αναλογούσε ήταν κοντά στις 7.000 ευρώ αλλά και πάλι δεν κάλυπτε τις πραγματικές ανάγκες, φαντάσου το φετινό. Το τι πραγματικά συμβαίνει φαίνεται από το γεγονός ότι εμείς έχουμε να πάρουμε ρούχα στους αθλητές μας από το 2009 και ό,τι χρειαστεί το παίρνουν μόνοι τους, αυτοί που βέβαια μπορούν. Για τους υπόλοιπους, ό,τι μπορεί το σωματείο, ό,τι βάζουν από μόνοι τους και πάει λέγοντας...

-- Στη χρονιά που πέρασε υπήρξαν διεθνείς επιτυχίες από τους αθλητές με αναπηρία, για τις οποίες υπήρξε και ειδική τελετή βράβευσης. Αυτό όμως δεν συνιστά μια αντίθεση σε όσα περιγράφονται ως πραγματικότητα;

-- Η διαφορά με τέτοιου είδους γεγονότα και το τι πραγματικά συμβαίνει είναι τεράστια. Καταρχήν να πούμε ότι η προσπάθεια των αθλητών για την επιτυχία είναι αξιέπαινη και ούτε εμείς είμαστε ενάντια στο να βραβευτούν οι αθλητές. Αν το θέλεις μάλιστα, επειδή γνωρίζουμε υπό ποιες συνθήκες έρχεται και με τι κόπο έρχεται η επιτυχία, τότε και εμείς το θέλουμε. Ωστόσο είμαστε αντίθετοι στο γεγονός οι επιτυχίες αυτές να λειτουργούν σαν βιτρίνα είτε για να κρυφτεί η πραγματικότητα είτε για να βραβευτούν οι χορηγοί. Και είναι μια ειρωνεία, για παράδειγμα, όταν ξέρεις ότι την ίδια στιγμή θα δοθούν ψίχουλα και θα υπάρξει η αναμενόμενη «σφαγή» στα σωματεία, που είναι η κινητήριος δύναμη, αφού κάθε αθλητής έχει και ένα σωματείο πίσω του, να κάνει φιέστες για τις κάμερες και μάλιστα παρουσία του υφυπουργού. Και να μη λες κουβέντα για το ότι τα σωματεία παίρνουν αυτό το ποσό που δεν φθάνει ούτε για τα λειτουργικά τους έξοδα, ότι δεν υπάρχει καμιά προοπτική, υπ' αυτές τις συνθήκες, ανάπτυξης του Ειδικού Αθλητισμού. Ποιο σωματείο μπορεί σήμερα να διανοηθεί ότι μπορεί να ανοίξει ένα καινούριο άθλημα. Εμείς επιχειρήσαμε να ξεκινήσουμε ποδηλασία αλλά για να πάρεις ένα ποδήλατο μέτριο, θέλαμε τη μισή περσινή επιχορήγηση. Αρα το θέμα να αναπτύξεις νέα αθλήματα το ξεχνάμε. Επομένως, αφήνουμε έξω παιδιά που ενδιαφέρονται να κάνουν κάποιο άθλημα π.χ. μπότσια, ποδηλασία, αφού ουσιαστικά με το ζόρι προσπαθούμε να κρατήσουμε τα υπάρχοντα τμήματα.

-- Σε τι κατάσταση βρίσκονται οι υποδομές;

-- Το ίδιο τραγική με τα οικονομικά. Το θέμα από την πλευρά μας έχει θιχτεί αρκετές φορές, ιδιαίτερα μάλιστα που καλλιεργούμε το ποδόσφαιρο τυφλών που χρειάζεται ειδικές συνθήκες για να παιχθεί. Εχουμε φθάσει στο παρελθόν να παίζουμε σε γήπεδο, που όχι μόνο δεν διέθετε τα απαραίτητα προστατευτικά αλλά υπήρχαν και οι πυλώνες στις τέσσερις άκρες. Σήμερα, τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη οι χώροι είναι σχεδόν ανύπαρκτοι ενώ φυσικά δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να μιλήσουμε για την επαρχία. Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει το κλειστό για το γκόλμπολ, το Κ που λέμε, αλλά και αυτό έχει εγκαταλειφθεί. Την ίδια στιγμή, η περίφημη Ολυμπιακή περιουσία είτε πωλείται είτε παραμένει σε εγκατάλειψη με σκοπό τη μελλοντική πώληση. Αυτή τη στιγμή δεν βρίσκουμε χώρους ούτε στους περισσότερους δήμους. Εμείς ως σωματείο έχουμε εδώ και χρόνια βάλει τη δημιουργία ενός Ειδικού Αθλητικού Κέντρου για τα άτομα με αναπηρία ώστε να μπορεί να καλύψει όσο περισσότερα αθλήματα μπορεί και να πηγαίνουν τα σωματεία είτε και αθλητές για να γυμναστούν. Ολα αυτά προκαλούν επιπρόσθετα προβλήματα, πέρα απ' το οικονομικό. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή σωματεία που λόγω του οικονομικού αλλά και λόγω του ότι δεν μπορούν να βρουν χώρους σταματούν να λειτουργούν ή κόβουν αθλήματα.

-- Ποιος είναι ο ρόλος της Ομοσπονδίας Αθλητισμού Ατόμων με Αναπηρία σε όλα αυτά;

-- Δυστυχώς αυτή είναι μία ακόμη δυσάρεστη πλευρά. Η Ομοσπονδία λογικά θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μας, το πρώτο πράγμα να κάνει, να προστατέψει τα ίδια της τα μέλη. `Η να κινητοποιηθεί για τα ίδια της τα μέλη που είναι τα σωματεία. Γιατί πρωταθλήματα χωρίς σωματεία δεν μπορούν να γίνουν. Για παράδειγμα, βγήκε αυτή η επιχορήγηση - φιλοδώρημα πριν ένα μήνα και μέχρι στιγμής από πλευράς Ομοσπονδίας δεν έχει βγει ούτε μια ανακοίνωση. Ούτε μια καταγγελία. Αντίθετα, η λογική που υπάρχει είναι το «τι να κάνουμε...», «από παντού κόβονται» και γενικά μιας μείωσης των απαιτήσεων. Και αυτό το θεωρούμε εγκληματικό για τον Ειδικό Αθλητισμό. Δεν μπορούμε να μπούμε στη λογική ότι απ' όλους να κόβονται αλλά την ίδια στιγμή σε κάποιους άλλους να χαρίζονται εκατομμύρια ευρώ. Κόβονται δηλαδή απ' τον Ειδικό Αθλητισμό, απ' τα ειδικά σχολεία, απ' τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, απ' τους μισθωτούς, απ' τους συνταξιούχους, αλλά την ίδια στιγμή χρέη δισ. χαρίζονται. Αυτή είναι η κοινωνική πολιτική που μας διαφήμιζε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ...

Για μας η ίδια η Ομοσπονδία θα πρέπει να διεκδικήσει κονδύλια, χώρους άθλησης προκειμένου να επιτευχθεί αυτό που λέμε εμείς ανάπτυξη. Δυστυχώς όμως δεν το κάνει αλλά κάνει το ακριβώς αντίθετο. Εφαρμόζει κυρίως την τακτική προστασίας του πρωταθλητισμού και μόνο των χορηγών κ.τ.λ. Επί της ουσίας με τη στάση της καλλιεργεί τη νοοτροπία «εάν θες να ζήσεις βρες χορηγούς». Κάτι που εμάς ως σωματεία μάς βρίσκει εντελώς αντίθετους. Εμείς θεωρούμε ότι πρώτος υπεύθυνος πρέπει να είναι η πολιτεία και ο Ειδικός Αθλητισμός να είναι καθαρή υποχρέωση της πολιτείας. Οπως και ο ερασιτεχνικός αθλητισμός γενικότερα πρέπει να βοηθιέται απ' την ίδια την πολιτεία.

-- Η επόμενη μέρα μετά την ανακοίνωση των επιχορηγήσεων ποια είναι;

-- Στο σημείο που βρισκόμαστε η πραγματικότητα είναι ότι ο όλος σχεδιασμός που έχουμε κάνει πλέον κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα μετά τα όσα ανακοινώθηκαν για τις επιχορηγήσεις. Και πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο παρά να αντιδράσουμε. Εμείς σχεδιάζουμε να καλέσουμε σε Γενική Συνέλευση και τα υπόλοιπα σωματεία να αναλογιστούν και τις δικές τους ευθύνες γιατί πιστεύουμε ότι είναι ένα θέμα που αφορά όλους. Τουλάχιστον αυτούς που θέλουν και πιστεύουν στην ανάπτυξη του Ειδικού Αθλητισμού. Πρώτος στόχος είναι να ζητήσουμε απ' την πολιτεία μια έκτακτη επιχορήγηση για το 2015, όχι για το 2016, αλλά συμπληρωματική για τη χρονιά που έφυγε γιατί αυτή που ανακοινώθηκε δεν είναι για να ζήσει ένα σωματείο αλλά για να κλείσει.