ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 17 Γενάρη 1997
Σελ. /32
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
4Ο ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
Κι ύστερα θα διαμαρτύρονται για τις καταλήψεις...

Με παράθεση συγκλονιστικών στοιχείων η Ενωση Γονέων και Κηδεμόνων της περιοχής αποκαλύπτει ότι κάποιοι τρώνε με "χρυσά κουτάλια", για επισκευές σε σχολεία που παραμένουν ερείπια

Ατέλειωτες προχειρότητες, εργολαβίες μιας χρήσεως, υπερχρεωμένες εργασίες, που δεν αντέχουν στο χρόνο και στη χρήση, και χρεωμένες εργασίες χωρίς να έχουν γίνει, είναι η κατάσταση που επικρατεί, όσον αφορά στη συντήρηση και τις επισκευές στα σχολικά κτίρια του Δήμου Αθήνας. Αυτά καταγγέλλει η Ενωση Γονέων και Κηδεμόνων του 4ου Διαμερίσματος Αθήνας με επιστολή προς όλους τους αρμόδιους, από τον υπουργό Παιδείας και τον δήμαρχο μέχρι τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων και τον νομάρχη.

Η απάντηση, όμως, των αρμόδιων, και σε παλαιότερα έγγραφα που έχουν στείλει οι γονείς, ήταν η αδιαφορία. "Κανονικά δε θα έπρεπε να βρίσκονταν στην ίδια θέση σήμερα οι υπεύθυνοι μηχανικοί και ο δήμαρχος Αθήνας να είχε δώσει εντολή για έρευνα των καταγγελιών μας",σημειώνει η Ενωση στην επιστολή της.

Με βάση δύο καταστάσεις του Δήμου Αθήνας προς τον ΟΣΚ (1995, 1996), διαπιστώνονται τα εξής για τα σχολικά κτίρια του δήμου:

Για το 53ο Λύκειο χρεώνονται υπέρογκα ποσά για υδραυλικά, ηλεκτρικά, αλουμίνια και δάπεδα. Τα υδραυλικά έγιναν πριν το 1994 και δε λειτούργησαν ποτέ, ενώ το 1995 πληρώθηκαν 9.340.000 δραχμές για υδραυλικά που δεν έγιναν. Σε όλο το κτίριο λειτουργούσαν τρεις τουαλέτες, στο ισόγειο, για 1.600 μαθητές και στις δύο βάρδιες. Οι τεχνικές υπηρεσίες χρέωναν εργασίες και οι τουαλέτες δε λειτουργούσαν. Επισκευάστηκαν και λειτούργησαν μέσα στο 1996, μετά από τις συνεχείς καταλήψεις των μαθητών και τα είδη υγιεινής χρεώθηκαν ως ξενοδοχείου Α κατηγορίας.

Στο ίδιο συγκρότημα το προαύλιο του σχολείου πλημμυρίζει όταν βρέχει, ενώ χρόνια ζητείται να γίνει η επισκευή. Οι ηλεκτρικές εργασίες που έγιναν ήταν αλλαγή ηλεκτρικού πίνακα και λαμπτήρων, που στοίχισε 4.751.000 δραχμές!

Στο 136ο και στο 66ο Δημοτικό Σχολείο Κερατσινίου και Ακαδημίας Πλάτωνα, αντίστοιχα, οι διευθυντές των σχολείων και οι γονείς ζήτησαν επισκευή στους μεντεσέδες της πόρτας στην αίθουσα τελετών. Η τεχνική υπηρεσία του δήμου, όμως, δεν επισκεύασε την πόρτα, αλλά την αντικατέστησε με κινητούς πτυσσόμενους τοίχους, χρεώνοντας ως ξυλουργικές εργασίες αξίας 4.052.000 δραχμών.

Στο 11ο, 75ο και 63ο Δημοτικό Σχολεία έγινε ασφαλτόστρωση της αυλής το 1995 αξίας 2.335.000 δρχ. και 11.371.000 το 1996. Ομως, όταν βρέχει η αυλή πλημμυρίζει και το νερό λιμνιάζει για αρκετές μέρες, ενώ η άσφαλτος σε ορισμένα σημεία είναι πιο ψηλά από το δάπεδο των αιθουσών, που φτάνει μέχρι τον τοίχο. Η απάντηση στις διαμαρτυρίες των γονιών ήταν ότι "ο εργολάβος δεν παραδέχεται κατασκευαστικό πρόβλημα στο προαύλιο".

Η κατάσταση αυτή όμως δε σταματά εδώ. Στο 27ο, 51ο Λύκειο και 5ο εσπερινό Λύκειο, χρεώνονται δύο φορές πλακάκια, γιατί η κατασκευή τους ήταν τόσο άχρηστη που δεν άντεξε τη δεύτερη χρονιά. Ξεκίνησε το συνεργείο τη δεύτερη χρονιά να κολλάει τα καινούρια πλακάκια πάνω στα παλιά και ύστερα από παρέμβαση των διευθυντών έγινε σωστή δουλιά.

Η 80ή Σχολική Επιτροπή ζήτησε να τοποθετηθεί ρυθμιστής στο καλοριφέρ και να ανάβει μόνο στο κτίριο που λειτουργεί το νυχτερινό σχολείο. Οι τεχνικές υπηρεσίες δεν το έφτιαξαν γιατί στοίχιζε ακριβά, ενώ το πετρέλαιο που καίγεται για όλο το σχολείο, παρότι το νυχτερινό λειτουργεί σε ορισμένες αίθουσες, κοστίζει πιο ακριβά. Αντί γι' αυτά, έτριψαν τα μάρμαρα που δεν ήταν αναγκαίο και τα χρέωσαν το 1995 2.216.000 δραχμές και το 1996 1.875.000.

Η Ενωση Γονέων ζητά την παρέμβαση κάθε αρμόδιου φορέα, ώστε να μη σπαταλώνται χρήματα χωρίς αποτέλεσμα και οι μαθητές να κινδυνεύουν να τραυματιστούν από τις κακοτεχνίες.

Α. Γ.

Δεσμά του παράλογου

Κανένα ασιατικό μυστήριο ούτε κάποια ξαφνική άγνωστη αιτίαέβγαλε τους Νοτιοκορεάτες εργαζόμενους στους δρόμους. Ούτε παλάβωσαν ξαφνικά εργάτες και κυβέρνηση και είπαν να λύσουν τις διαφορές τους στα πεζοδρόμια. Τι είναι αυτό που διατηρεί για περίπου είκοσι τρεις μέρες το αγωνιστικό πάθος των απεργών και την πρωτοφανή αστυνομική σκληρότητα; Δυστυχώς η αιτία είναι πολύ γνωστή και αφορά τους εργαζόμενους σε ολόκληρο τον κόσμο. Πρόκειται για την εφαρμογή και από τη Νότια Κορέα της αρχής της λεγόμενης εδώ στη Δύση "ευλυγισίας της εργασίας". Ετσι ονομάζεται από τους θεωρητικούς και τους πολιτικούς εκφραστές του κεφαλαίου, η εφαρμογή της πιο σκληρής μέχρι τώρα παγκόσμιας επίθεσης κατά των κεκτημένων των εργαζομένων. Αλλού προσπαθούν να περάσουν τα αντεργατικά μέτρα πιάνοντας τους εργαζόμενους "στον ύπνο" και εξασφαλίζοντας τη συναίνεσή τους... Αλλού τα παρουσιάζουν σαν "μέτρα κατά της ανεργίας"... Αλλού πάνε με την τακτική "λίγο λίγο και βλέπουμε" όπως για παράδειγμα στη Γερμανία... Αλλού τα έχουν ήδη εφαρμόσει όπως στην Αμερική και αλλού έρχονται αιφνιδιαστικά και με το ζόρι, όπως τώρα στη Νότια Κορέα.

Ο στόχος παραμένει πάντα ο ίδιος: Να ξεσκαρτάρουν το εργατικό δυναμικό σπρώχνοντας ένα μεγάλο αριθμό εργαζομένων να πάρει τη θέση του στις ουρές της ανεργίας και ταυτόχρονα να έχουν εκείνους που θα παραμείνουν στην εργασία ή τη μερική απασχόληση, ταπεινωμένους με "τα κεφάλια μέσα" και χαμηλή διαπραγματευτική και αγοραστική ικανότητα. Μια διαδικασία που αντικειμενικά βάζει σε κίνηση τον παράλογο τροχό του κέρδους που σε κάθε στροφή του πετάει όλο και περισσότερους στην ανεργία και βγάζει στην αχρηστία πολύτιμες παραγωγικές δυνάμεις. Βέβαια μια τέτοια επιλογή δεν αφήνει σε τελευταία ανάλυση ατιμώρητους εκείνους που την επιβάλλουν. Αργά ή γρήγορα ανακαλύπτουν πως δεν μπορούν να βρουν αγοραστές για τα προϊόντα τους και το ρίχνουν σε διαφήμιση, προσφορές, ευκολίες, κουπόνια... ή ακολουθεί ο "επανασχεδιασμός" που αν αποτύχει έρχεται το κλείσιμο.

Ενα μόνιμο σκηνικό παραλογισμού που τυφλωμένοι οι πιστοί του κέρδους και οι υπηρέτες τους, θέλουν να το επιβάλλουν "με το καλό ή με το άγριο" και θεσμικά σαν μόνιμο "φυσιολογικό" τοπίο. Τόσο και όσο μπορούν κατά περίπτωση, επιχειρούν στα φανερά ή στα κρυφά όπως στην περίπτωση της Νότιας Κορέας να περάσουν νόμους που να μπορούν οι ιδιοκτήτες να απολύουν κατά βούληση, να προσλαμβάνουν εποχιακό προσωπικό, να αντικαθιστούν τους απεργούς, να απαγορεύουν τον εργατικό συνδικαλισμό κ. ά.

Ο "Κόκο", το γέρικο άλογο σε ένα διήγημα του Γ. Ν. Μoπασάν καταδικάστηκε σε θάνατο όταν το έδεσαν στον πάσσαλο και δεν του ανανέωναν τη θέση ώστε να μπορεί να φτάνει το καινούριο χορτάρι. Οσο και να τεντώθηκε το ανήμπορο ζώο στα κοντά δεσμά του, δεν μπόρεσε να φτάσει στην πηγή ζωής του... Τέτοιους "πασσάλους" θέλουν να μπήξουν με νομοθεσίες, διεθνώς στο εργατικό κίνημα που όμως δεν είναι γέρικο άλογο να δεθεί αμαχητί και χωρίς να καταλαβαίνει...

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Αυλές που μετατρέπονται σε λίμνες είναι ένα γνώρισμα σχολείων του 4ου Διαμερίσματος Αθηνών

Χρεώνονται εργασίες στα σχολεία, χωρίς καν να έχουν γίνει...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ