Από τα σύννεφα προσγειώθηκε η κυβέρνηση, που ανακάλυψε ξαφνικά χτες ότι το 83% των νοικοκυριών δαπανά πάνω από το 40% του εισοδήματος για ενοίκια και ότι οι τιμές τους έχουν εκτοξευτεί κατά 25% - 30% μόνο τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Εκεί βέβαια που έπαθε το μεγάλο σοκ είναι όταν διαπίστωσε ότι τα νέα παιδιά μένουν ακόμα και μετά τα 30 στο σπίτι τους! Για τέτοια έκπληξη μιλάμε... Δεν ξέρουν τίποτα λοιπόν για το έγκλημα: Ούτε για τα χαράτσια πάνω στα χαράτσια στη λαϊκή στέγη, που θα μεγαλώσουν κι άλλο με τις νέες αντικειμενικές και τα νέα «πράσινα» χαράτσια. Ούτε για τα «κόκκινα» δάνεια και το νέο πτωχευτικό, που μετατρέπει εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες σε νοικάρηδες στα σπίτια τους, προκειμένου οι τράπεζες να σβήσουν από τα τεφτέρια τους τις ζημιές, αλλά και να διασφαλίσουν την κερδοφόρα «αξιοποίηση» χιλιάδων ακινήτων που περνάνε στα χέρια τους. Ούτε για τις «ιεραρχήσεις» της «αγοράς», π.χ. για τα κέντρα των πόλεων, που γίνονται βιτρίνα για τους τουριστικούς ομίλους, ενάντια στη λαϊκή ανάγκη για φτηνή και ποιοτική στέγη. Ούτε βέβαια γνωρίζουν τίποτα για τους μισθούς πείνας, ειδικά των νέων, που δεν μπορούν να νοικιάσουν ούτε... χαρτόκουτο. Για να μην μπούμε βέβαια σε «λεπτομέρειες» όπως η φοιτητική στέγη, που δεν καλύπτει ούτε το 10% των φοιτητών, σε πανάρχαιες και ακατάλληλες Εστίες.

Κι όμως, τώρα καλλιεργούν προσδοκίες πως όλα αυτά θα «σβήσουν» με μια «μονοκονδυλιά», με κάποια επιδότηση ενοικίου για τα νέα ζευγάρια, που, όπως λένε, θα ανακοινωθεί «κάπου και κάποτε», όταν το επιτρέψουν τα «δημοσιονομικά δεδομένα». Κοροϊδία στο τετράγωνο δηλαδή και προσπάθεια να παρουσιάσουν ως «φιλολαϊκά» τα μέτρα που διπλοπληρώνει ο λαός και έχουν στόχο να «επιδοτήσουν» άμεσα και έμμεσα τους ομίλους. Ποιος δεν θυμάται άλλωστε ότι πριν από δύο χρόνια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιστράτευε τα ίδια ακριβώς «τερτίπια», διαφημίζοντας την «επιδότηση ενοικίου», συνολικής δαπάνης 300 εκατομμυρίων ευρώ, αφού πρώτα τσεκούρωσε όλα τα επιδόματα, ενίσχυσε τους «κόφτες» και τους αποκλεισμούς, φορτώνοντας στη συνέχεια ακόμα κι αυτές τις ψευτοπαροχές στα λαϊκά στρώματα, «από την άλλη τσέπη», με την κατάργηση των εκπτώσεων φόρων για δαπάνες των νοικοκυριών; Τα χρόνια που μεσολάβησαν, μέτρα σαν κι αυτά αποδείχτηκαν πραγματικά «καπνός» μπροστά στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, που ανάμεσα στα άλλα εκτόξευσε το κόστος κατοικίας. Τόση αξία έχουν λοιπόν και οι σημερινές «εξαγγελίες» της κυβέρνησης, πως με ορισμένα μέτρα «μιας χρήσης» μπορεί τάχα να «στεγάσει στο ίδιο σπίτι» τα κέρδη του κεφαλαίου και τις ανάγκες του λαού.