Με την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ να δηλώνει έτοιμη να αποδεχτεί και να υπερψηφίσει τις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και κοινωνικές παροχές, ο Ε. Βενιζέλος έχει αναλάβει εργολαβικά να καλλιεργήσει ψευδαισθήσεις στα λαϊκά στρώματα περί «ελάφρυνσης» του πακέτου.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τόσο μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, όσο και μετά τη συνάντηση που είχε με το κλιμάκιο της τρόικας μέσα στην βδομάδα, στις δηλώσεις του εφηύρε τον όρο «νέο τύπου ισοδύναμα μέτρα»!

Με τον ισχυρισμό ότι η «διετής επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής και η μείωση του χρέους είναι δεδομένα και προβλέπονται μέσα στη νέα δανειακή συνθήκη», το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να σπείρει αυταπάτες ότι η επέκταση της εφαρμογής των μέτρων σε τέσσερα αντί για δύο χρόνια και ένα πιθανό νέο «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων, θα «απαλύνουν» τη λαϊκή σφαγή.

Ωστόσο, βασική «προϋπόθεση» για τις «καλύτερες μέρες» που υπόσχεται το ΠΑΣΟΚ είναι η άμεση ψήφιση των μέτρων στη Βουλή. «Για να τεθούν τα αιτήματα που προβλέπονται από τη δανειακή σύμβαση πρέπει πρώτα να έχουν ψηφιστεί τα μέτρα. Δεν πρέπει να υπάρξει καμιά καθυστέρηση στην εφαρμογή των αποφάσεων», σημειώνουν συνεργάτες του Ε. Βενιζέλου.

Είτε σε δύο, είτε σε τέσσερα χρόνια, τα μέτρα που θα εφαρμοστούν θα επιφέρουν συντριπτικά και μόνιμα πλήγματα στα δικαιώματα και τα εισοδήματα εργαζομένων και συνταξιούχων.

Αυτό ακριβώς επιβεβαίωσε και ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Π. Μοσκοβισί, ο οποίος μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, σε πλήρη ευθυγράμμιση με όλους τους Ευρωπαίους αξιωματούχους, δεν έχασε την ευκαιρία να τονίσει ότι ακόμα κι αν τελικά αποφασιστεί «παράταση» και «ανοίξει η συζήτηση για το ελληνικό χρέος», αυτό σε τίποτα δεν πρόκειται και δεν πρέπει να επηρεάσει τους αντιλαϊκούς στόχους και τους ρυθμούς της συγκυβέρνησης, στη βάση των κατευθύνσεων και των συμφωνιών με την ΕΕ.

Ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ, κινούμενο σταθερά στους προκαθορισμένους ρόλους που έχουν «μοιραστεί» μεταξύ τους οι εταίροι της συγκυβέρνησης, επανέφερε τις προηγούμενες μέρες τα περί «κόκκινων γραμμών» και κατέθεσε δήθεν ενστάσεις για τις απολύσεις στο Δημόσιο και τις νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις.

Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ διαδίδουν ότι γίνονται «σκληρές διαπραγματεύσεις» με την τρόικα, στη βάση των προτάσεων του ΠΑΣΟΚ για «να μην υπάρξει μείωση στα επιδόματα αναπηρίας», να μην προχωρήσει η «οριζόντια περικοπή των δώρων των συνταξιούχων», αλλά να γίνει «κλιμακωτή»(!) και «να μην περικοπεί» ό,τι έχει απομείνει «από τον 13ο και 14ο μισθό των δημοσίων υπαλλήλων».

Πίσω από τον επικοινωνιακό κουρνιαχτό, κρύβεται ότι οι εταίροι της συγκυβέρνησης προσθέτουν και επεξεργάζονται ολοένα και πιο επώδυνα μέτρα για το πακέτο των 11,9 δισ. ευρώ που θα οδηγήσουν σε αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων - όπως προβλέπεται στο μνημόνιο - πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα, με εργάσιμη μέρα των 13 ωρών και μισθούς πείνας των 400 και 500 ευρώ.

Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τη συνάντηση του Ε. Βενιζέλου με τους τεχνοκράτες της τρόικας, η Ιπποκράτους διέρρεε ότι η «τρόικα δεν αποδέχεται μέτρα ύψους 6 δισ. ευρώ από το συνολικό πακέτο» και σημείωνε ότι θέτει «ανοιχτά θέμα απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων και αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης στα 66 ή 67 χρόνια». Ουσιαστικά, το ΠΑΣΟΚ, για λογαριασμό της συγκυβέρνησης προετοιμάζει το έδαφος για την επιβολή ακόμα πιο βίαιων μέτρων ενάντια στα λαϊκά στρώματα.

Η παράταση της «δημοσιονομικής προσαρμογής» της Ελλάδας και οι δήθεν «κόκκινες γραμμές» που επιστρατεύει το ΠΑΣΟΚ, αποτελούν τμήμα της κυβερνητικής προπαγάνδας σε μια προσπάθεια να νομιμοποιηθούν τα βάρβαρα μέτρα στις λαϊκές συνειδήσεις.

Οι διαχειριστικές «μανούβρες» που κάνει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αντανακλούν από τη μια πλευρά την αγωνία της για τη μεγαλύτερη φθορά που θα εισπράξει από την προώθηση των νέων μέτρων και από την άλλη το φόβο συνολικά του συστήματος για διόγκωση των λαϊκών αντιδράσεων και κινητοποιήσεων.

Είναι τέτοια η πρεμούρα της άρχουσας τάξης να αποτραπεί η ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων, ώστε ο Ευ. Βενιζέλος δεν δίστασε με προκλητικό και δόλιο τρόπο να συνδέσει τις λαϊκές αντιδράσεις με τη δράση της ναζιστικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής», ισχυριζόμενος ότι πρέπει «να διαφυλαχθεί η πολιτική σταθερότητα και να ανακοπεί ο κίνδυνος εκφασισμού της κοινωνίας».

Τις επόμενες μέρες, η προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ και οι κινήσεις αποπροσανατολισμού της ηγεσίας του θα ενταθούν, ενόψει και της ανακοίνωσης του νέου σφαγιαστικού πακέτου μέτρων. Οι εργαζόμενοι να έχουν τα μάτια και τα αυτιά τους ανοιχτά. Να ενεργοποιήσουν την πείρα τους, να μην πέσουν στις παγίδες που τους στήνει η ντόπια σοσιαλδημοκρατία.

Πασχίζοντας να ανταποκριθεί στο ρόλο που της ανατέθηκε με τη συμμετοχή της στη συγκυβέρνηση, η ΔΗΜΑΡ απογειώνει τον εμπαιγμό των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ανάγοντας σε υπέρτατο στόχο τη στρατηγική επιλογή της ντόπιας πλουτοκρατίας για παραμονή στην ΕΕ και στο ευρώ, αναδεικνύεται σε ένθερμο υποστηριχτή των αντιλαϊκών μέτρων που προωθούνται.

Ταυτόχρονα, πρωτοστατεί στην καλλιέργεια αυταπατών, με στόχο την άμβλυνση της λαϊκής δυσαρέσκειας και τελικά την ενσωμάτωσή της, ότι το αντιλαϊκό πακέτο μπορεί να γίνει λιγότερο επώδυνο για το λαό, αν υιοθετηθούν τα «ισοδύναμα» που προτείνει και αν στην ΕΕ γενικευτεί ο «αέρας της αλλαγής» - όπως λέει - ο οποίος, όμως, είναι δύσοσμος και δηλητηριώδης για τα λαϊκά δικαιώματα.

Ενώ έχει ήδη συμφωνήσει να δοθεί ένα ακόμα συντριπτικό χτύπημα στο λαό, τα δικαιώματα και το εισόδημά του, συντηρεί με παραπλανητικές διαρροές και αμφίσημες δηλώσεις στελεχών της τη δήθεν διαφωνία της σε ορισμένα απ' τα μέτρα, τα οποία τεχνητά κατατάσσει στα «πλέον επώδυνα».

Την περασμένη βδομάδα, μάλιστα, έδωσε στη δημοσιότητα μια λίστα με δήθεν «ισοδύναμα» μέτρα προς αντικατάσταση άλλων. Η προσπάθεια κατευνασμού του λαού, απόσπασης της ανοχής του και εξαγοράς χρόνου ώστε να περάσουν «αβρόχοις ποσί» τα νέα μέτρα, γίνεται ολοφάνερη στο σημείο της πρότασής της όπου δηλώνει κατηγορηματικά ότι το αντιλαϊκό πακέτο πρέπει να ψηφιστεί ως έχει και ότι η αντικατάσταση των «επώδυνων μέτρων» θα γίνει εφόσον προκύψουν έσοδα από τις πηγές που υποδεικνύει!

Αναφέρει ότι «τα μέτρα των 11,5 δισ., όπως τελικώς καταλήξουν, ψηφίζονται», αλλά «για ένα τμήμα από το συνολικό πακέτο μέτρων θα υπάρχει η δυνατότητα μη εφαρμογής, εφόσον πετύχουμε ισοδύναμη δημοσιονομική απόδοση από καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας και εξυγίανση των δαπανών λειτουργίας /προμηθειών».

Πιο συγκεκριμένα προτείνει να εξαιρεθούν απ' το πακέτο οι περικοπές στα αναπηρικά επιδόματα, η οριζόντια περικοπή όλων των δώρων των συνταξιούχων, η κατάργηση του ΕΚΑΣ για τους κάτω των 65 ετών, η αύξηση των εισιτηρίων των αστικών συγκοινωνιών, η κατάργηση των δώρων των δημοσίων υπαλλήλων και η αύξηση των ενσήμων για χορήγηση πλήρους σύνταξης από τα 4.500 στα 6.000.

Σε ό,τι αφορά βεβαίως στο τελευταίο, συμφωνεί με την αύξηση, τη θέλει όμως κλιμακωτή, ζητώντας «να προβλέπεται ότι από τα 55 έτη και πάνω θα ισχύει το παλιό καθεστώς, από τα 50-55 έτη να απαιτούνται 5.000 ένσημα και το μέτρο να λειτουργεί ως διαρθρωτικό για τις νεότερες ηλικίες».

Αντί των παραπάνω εισηγείται: Αναδιοργάνωση δομών λειτουργίας των ενόπλων δυνάμεων (μείωση λειτουργικών δαπανών, κλείσιμο/αξιοποίηση στρατοπέδων - νοσοκομείων και αξιοποίηση εξοπλισμού). Μετάθεση πληρωμών εξοπλιστικών προγραμμάτων. Πλήρης ενεργοποίηση του συστήματος ελέγχου των προμηθειών Υγείας, καθιέρωση πρωτοκόλλου εξετάσεων για εξετάσεις άνω των 200 ευρώ, εσωτερίκευση των μαγνητικών και αξονικών τομογραφιών των νοσοκομείων κ.ά.

Με την πρότασή της αυτή συγκαλύπτει ότι το ζήτημα δεν είναι λογιστικό και δεν αφορά στη μείωση χρεών και ελλειμμάτων, αλλά στη μεγαλύτερη το δυνατόν μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, των κοινωνικών δαπανών, έτσι που να ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και να μεγαλώνει η «πίτα» που θα καταβροχθίσει από τον κρατικό κορβανά.

Το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα το λαό ότι καμιά «αριστερή κυβέρνηση» δεν πρόκειται να του δώσει ανάσα, στο βαθμό που θέτει για στόχο την παραμονή στο ευρώ και δεν έχει στρατηγική σύγκρουσης με τα μονοπώλια. Η περίπτωση της ΔΗΜΑΡ το επιβεβαιώνει περίτρανα και δικαιώνει το ΚΚΕ που δεν υπέκυψε στις προεκλογικές πιέσεις να νομιμοποιήσει με τη συμμετοχή του σε μια «κυβέρνηση της αριστεράς» την επίθεση σε βάρος του λαού.