Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει αριστερή κυβέρνηση, γράφει ο Γ. Δελαστίκ στην εφημερίδα «Εθνος», 15/7/2013. Αποκαλύπτει, όμως, ταυτόχρονα και το πώς ένα στέλεχος του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με αντικαπιταλιστική τάχα πολιτική, αντιμετωπίζει ένα κόμμα που σοσιαλδημοκρατικοποιείται ταχέως, προετοιμαζόμενο, όπως έδειξε και το συνέδριό του, να δίνει καθημερινά διαπιστευτήρια ότι μπορεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση του συστήματος των αστών. Γράφει: «Ανεξαρτήτως του συνθήματος περί "κυβέρνησης της Αριστεράς", το οποίο δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε ότι αντανακλά τις προθέσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, ένα ερώτημα που αφορά τους πάντες θα τεθεί επί τάπητος: μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αριστερή;... Μια κυβέρνηση συνεργασίας με ηγεμονική δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη γνώμη μας, αποκλείεται να είναι αριστερή... Οι λόγοι αυτής της εκτίμησης είναι πολλοί: Πρώτα πρώτα η άρνηση του ΚΚΕ να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ αφαιρεί κάθε ρεαλιστική δυνατότητα σχηματισμού αριστερής κυβέρνησης... Ανεξαρτήτως του αν είναι σωστή ή λανθασμένη, η άρνηση του ΚΚΕ υποχρεώνει ούτως ή άλλως τον ΣΥΡΙΖΑ να αναζητήσει συμμάχους μεταξύ των συστημικών κομμάτων. Αυτομάτως, αυτό εγκλωβίζει τον ΣΥΡΙΖΑ εντός του συστήματος, αφού καθιστά την κυβέρνησή του κοινοβουλευτικό όμηρο του όποιου συστημικού κυβερνητικού εταίρου του».

Ο Γ. Δελαστίκ με την ανάλυσή του εκτιμά ότι μπορεί να υπάρξει στον καπιταλισμό φιλολαϊκή κυβέρνηση με τους μεγαλοεπιχειρηματίες να έχουν την ιδιοκτησία στην οικονομία και βεβαίως την εξουσία, το κράτος. Γιατί η κυβέρνηση δεν ταυτίζεται με την εξουσία. Οι κυβερνήσεις στο αστικό σύστημα αλλάζουν, αλλά η εξουσία παραμένει εξουσία των μεγαλοεπιχειρηματιών, εξουσία του κεφαλαίου και οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να ασκούν πολιτική ενάντια στην οικονομία των μεγαλοεπιχειρηματιών, ενάντια στην εξουσία τους. Αυτό το ξέρει καλά και ο ίδιος.

Ταυτόχρονα, αποδίδει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προθέσεις διακυβέρνησης φιλολαϊκής, όπως λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλοντας στο λαό τέτοια λύση, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για ανάπτυξη της «υγιούς επιχειρηματικότητας», για «ανάπτυξη μέσα στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη», δηλαδή για ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων. Βγάζει μια αγωνία και πασχίζει να συμβάλει, ώστε να μην εγκλωβιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε συμμαχίες με «συστημικά», όπως λέει, κόμματα, λες και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντισυστημικός, ότι δηλαδή θέλει να ανατρέψει το σύστημα που με τη στρατηγική του προπαγανδίζει ότι θα ενισχύσει!

Και στην αγωνία του αυτή θεωρεί ως καταλύτη για την ευόδωση της αριστερής κυβέρνησης τη συμμετοχή του ΚΚΕ. Η απάντηση που δίνει στο γιατί δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει αριστερή κυβέρνηση είναι: «Επειδή δε συνεργάζεται το ΚΚΕ μαζί του». ΣΥΡΙΖΑίικη λογική σε όλο της το μεγαλείο από έναν «αντικαπιταλιστή».

Είναι πιο επικίνδυνος ο ρόλος αυτής της προπαγάνδας για το λαό, αφού ένας «αντικαπιταλιστής» όχι μόνο ενισχύει τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο η τοποθέτησή του ρίχνει στάχτη στα μάτια της εργατικής τάξης, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ως προς το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, προπαγανδίζοντας την ενίσχυσή του για να εφαρμοστεί τάχα φιλολαϊκή πολιτική, αλλά λέει στο λαό ότι το ΚΚΕ είναι υπεύθυνο που φράζει αυτό το δρόμο. Καλές υπηρεσίες προσφέρει στο σύστημα, αφού φράζει το δρόμο της αντιμονοπωλιακής αντικαπιταλιστικής πάλης για την εργατική - λαϊκή εξουσία, καλώντας το ΚΚΕ να κάνει το ίδιο. Λέει, δηλαδή, στην εργατική τάξη και το λαό ότι η διέξοδος για τα δικά τους συμφέροντα δεν είναι η πάλη ενάντια στους μεγαλοεπιχειρηματίες ως την ανατροπή τους, αλλά μια κυβέρνηση στήριξής τους!

Μόνο που ο λαός έχει τώρα πείρα. Τόσο από το ΠΑΣΟΚ με τα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα στη 10ετία του '70, όπως το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Εξω από την ΕΟΚ των μονοπωλίων» «Εξω από το ΝΑΤΟ», «Εξω οι βάσεις του θανάτου», που όταν έγινε κυβέρνηση τα εγκατέλειψε, όλα τα «ΕΞΩ» έγιναν «ΜΕΣΑ» και οι βάσεις που ...έφευγαν έμειναν. Αλλά έχει πείρα και από τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ. Από την «κατάργηση του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης», που έγινε «επαναδιαπραγμάτευση», από τις υποσχέσεις στον ΣΕΒ να μην τον φοβάται αν γίνει κυβέρνηση, και τις φιλοφρονήσεις του ΣΕΒ για ενδιαφέρουσες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, από τον εκθειασμό της πολιτικής του Ομπάμα στις ΗΠΑ σε αντίθεση με την πολιτική της Μέρκελ, από την προβολή μοχλών ανάπτυξης, όπως ο δημόσιος τομέας, αλλά μέσα στην ΕΕ που απαγορεύει την ύπαρξη και χρηματοδότηση κρατικού τομέα στην οικονομία, γι' αυτό και τα πρόστιμα για τον ΟΣΕ, την ΕΑΒ, τα Ναυπηγεία, κ.λπ., γι' αυτό και οι ιδιωτικοποιήσεις και πολλά άλλα ακόμη. Τι μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση κόντρα σ' αυτά, κόντρα στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στους καπιταλιστές χωρίς να έχει ο λαός την οικονομία και την εξουσία στα χέρια του; Ενα τίποτα. Ο Δελαστίκ θέλει, λέει, το ΚΚΕ ως δύναμη «εγγυητή» της αριστερής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά με αυτή τη στρατηγική Κομμουνιστικά Κόμματα στην Ευρώπη και αλλού στήριξαν τη σοσιαλδημοκρατία και έστειλαν την εργατική τάξη και το κίνημά της στην κόλαση (π.χ. Ιταλία, Γαλλία κ.λπ.).

Η Ιστορία του ΚΚΕ και του λαού αποδεικνύει ότι όσες φορές ο ελληνικός λαός έκανε δικά του τα ανατρεπτικά συνθήματα του ΚΚΕ, κρατήθηκε όρθιος, έγραψε λαμπρές σελίδες ηρωισμού, αυτοθυσίας, προσφοράς με την ΟΚΝΕ, το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, τον ΔΣΕ και τους μετέπειτα λαϊκούς αγώνες και την αντιδικτατορική πάλη. Με τις ίδιες σημαίες πορευόμαστε. Καμία σχέση μ' αυτήν την Ιστορία του λαού δεν έχουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η πολιτική του.