Μέλη του ΔΣ ενός επιχειρησιακού σωματείου με επισκέπτονται στο γραφείο μου να συζητήσουμε σχετικά με το εργατικό νομοσχέδιο. Αρχίζουμε να συζητάμε. Με ενημερώνουν ότι ο εργοδότης πρότεινε στο σωματείο να υπογράψουν σύμβαση διευθέτησης εργάσιμου χρόνου. Το σωματείο αρνήθηκε απαιτώντας να εφαρμοστεί η οκτάωρη ημερήσια απασχόληση (...) Ο εργοδότης καλεί ατομικά τους εργαζόμενους και τους ενημερώνει ότι θα εργάζονται «εθελοντικά» 2 ώρες παραπάνω τη μέρα από Δευτέρα έως Πέμπτη κι ότι δεν θα πληρωθούν επιπλέον, αλλά θα πάρουν ένα ρεπό την Παρασκευή, για να μαζέψουν ελιές ή να δουν τα παιδιά τους. Ορισμένοι βρήκαν το θάρρος και του απάντησαν ότι δεν έχουν ελιές και ότι τα παιδιά τους είναι σχολείο τις Παρασκευές, άρα γιατί να υπογράψουν διευθέτηση; Σε αυτούς που αντιμίλησαν είπε ότι θα εργάζονται και Κυριακή γιατί πλέον είναι νόμιμο να εργάζονται και στον δικό τους κλάδο Κυριακές. Αλλωστε, όπως είπε ο εργοδότης, η προηγούμενη κυβέρνηση, η «χρήσιμη», έδειξε το δρόμο για την απελευθέρωση της εργασίας και καλά έκανε για να μην τεμπελιάζουν οι εργαζόμενοι (...)

Η Σωτηρία, μέλος του ΔΣ του σωματείου, διαμαρτυρήθηκε έντονα και κάλεσε τους εργαζόμενους να ενημερωθούν και να οργανωθούν στο σωματείο. Δίχως περαιτέρω σχόλια και ενημέρωση από τον εργοδότη, την επόμενη μέρα, απολύθηκε εκδικητικά για παραδειγματισμό. Αλλωστε, ο νέος νόμος κατάργησε την επιτροπή του άρθρου 15 του συνδικαλιστικού νόμου και οι εργοδότες απολύουν πιο εύκολα τα συνδικαλιστικά στελέχη, ενώ μειώθηκε ακόμα και ο αριθμός αυτών που προστατεύονται από το νόμο. Το σωματείο και η Σωτηρία μού ζητούν να καταθέσω αγωγή άκυρης απόλυσης και επαναπρόσληψής της. Αφού ξεροκατάπιαν με τα - απολύτως αναγκαία - έξοδα για την κατάθεση και συζήτηση της αγωγής, τους εξήγησα ότι ο εργοδότης θα επικαλεστεί οικονομικούς λόγους και λόγους εργασιακής απόδοσης ή συμπεριφοράς για την απόλυσή της - όχι φυσικά τη συνδικαλιστική δράση και τη διεκδικητική της στάση - και θα αιτηθεί στο δικαστήριο, αντί για την επαναπρόσληψη της Σωτηρίας, την επιδίκαση υπέρ αυτής πρόσθετης αποζημίωσης όπως έχει τη δυνατότητα με το νέο νόμο. Αρα και να δικαιωθεί, είναι πιθανό να μη γυρίσει ξανά στην εργασία της.

Μου λένε ότι θα συγκαλέσουν Γενική Συνέλευση για να προκηρύξουν απεργία. «Ωχ», τους απαντάω. «Τι έγινε πάλι;», αναρωτιούνται. Ακούστε λοιπόν. Αρχικά, πρέπει να εγγραφεί το σωματείο σας σε ένα Μητρώο, το Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων (ΓΕΜΗΣΟΕ), το οποίο τηρείται ψηφιακά στο υπουργείο Εργασίας. Το υπουργείο πλέον θα ελέγχει τα πάντα. Αν δεν το κάνετε, τότε δεν θα έχετε δικαίωμα να προστατεύσετε τα συνδικαλιστικά σας στελέχη από την απόλυση, όπως την Σωτηρία, ενώ επίσης δεν θα έχετε δικαίωμα να υπογράψετε Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (...) Μετά πρέπει να τροποποιήσετε το καταστατικό σας όπως ορίζει ο νέος νόμος, έτσι ώστε να προβλέπεται η δυνατότητα συμμετοχής των μελών σας στη Γενική Συνέλευση, όχι μόνο ως φυσική παρουσία, αλλά και εξ αποστάσεως (...) Πρέπει να οργανώσετε τη ΓΣ και τη δυνατότητα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας (...) Θυμίζω ότι ισχύει ακόμα η διάταξη που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση, η «χρήσιμη» όπως λέει ο εργοδότης σας, σχετικά με τη λήψη απόφασης προκήρυξης απεργίας, όπου απαιτείται η ψήφος τουλάχιστον του 1/2 των οικονομικώς τακτοποιημένων μελών.

Αφού ξεπεραστεί και το εμπόδιο της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας και της μη νόθευσης της ψήφου με τον έλεγχο και την επιβολή της βούλησης του εργοδότη, αν τα μέλη αποφασίσουν την προκήρυξη απεργίας, προχωράτε στην οργάνωσή της (...) Το σωματείο οφείλει, με το νέο νόμο, σε υπηρεσίες, οργανισμούς, επιχειρήσεις και εκμεταλλεύσεις της παρ. 2 του άρθρου 19 του Ν.1264/1982 να διαθέτει πέραν του προσωπικού ασφαλείας και επιπλέον προσωπικό «για την αντιμετώπιση στοιχειωδών αναγκών του κοινωνικού συνόλου», όπως ορίζεται. Αυτό το Προσωπικό Ελάχιστης Εγγυημένης Υπηρεσίας θεσπίζεται ως τουλάχιστον το ένα τρίτο της συνήθως παρεχόμενης υπηρεσίας (...) Ξεπερνάτε και το νέο εμπόδιο του Προσωπικού Ελάχιστης Εγγυημένης Υπηρεσίας. Ας υποθέσουμε τώρα ότι φτάνει επιτέλους η μέρα της απεργίας (...) Πλήθος εργαζομένων βρίσκεται στην είσοδο της επιχείρησης ήδη από την έναρξη της απεργίας. Πρωί πρωί, η υπάλληλος της γραμματείας του Μονομελούς Πρωτοδικείου καλεί την πρόεδρο του σωματείου προκειμένου να παρασταθεί στις 12.00 στα δικαστήρια κατά την εκδίκαση αγωγής της εργοδοσίας κατά του σωματείου προκειμένου να κηρυχθεί παράνομη η απεργία (...) Μεταξύ άλλων αναφέρει το άρθρο 93 του νόμου ότι η απεργία είναι παράνομη επειδή το σωματείο αφενός εμπόδισε τους εργαζόμενους να προσέλθουν «ελεύθερα και ανεμπόδιστα στην εργασία τους», αφετέρου ασκήθηκε «ψυχολογική βία» από απεργούς σε βάρος τους (...)

Τρεις ώρες μετά, κατά την εκδίκαση της αγωγής, τα μέλη του σωματείου θα μάθουν ότι η Ελένη, στέλεχος της επιχείρησης, και ο Πανάγος, πρώην πρόεδρος του ΔΣ, που υπέγραφε Συλλογικές Συμβάσεις με μειώσεις μισθών και τον μαύρισαν ως ξεπουλημένο οι εργαζόμενοι στις τελευταίες αρχαιρεσίες, όπου εξέλεξαν ταξική διοίκηση, εμφανίστηκαν ως αγανακτισμένοι εργαζόμενοι, θύματα σωματικής και ψυχολογικής βίας από τους απεργούς (...) Το δικαστήριο δέχεται την αγωγή της εργοδοσίας και κρίνει την απεργία παράνομη ως καταχρηστική. Οργίζονται και πεισμώνουν. Θέλουν να ενημερώσουν το Εργατικό Κέντρο της περιοχής να προκηρύξει το ίδιο απεργία. Τους ενημερώνω ότι πλέον και αυτό απαγορεύεται (...) Η απεργία συνεχίζεται. Ο εργοδότης, ρεβανσιστικά και εκδικητικά, καταθέτει αγωγή αποζημίωσης για τα χρήματα που έχασε από την απεργία των εργαζομένων. Διεκδικεί 250.000 ευρώ και άλλες 50.000 ευρώ για ηθική βλάβη. Σταματώ. Οι εργαζόμενοι στο γραφείο είχαν μείνει για ώρα να ακούνε. Κοιτάζονται και χαμογελάνε. «Α ρε ταξικέ δικηγόρε», μου λένε. «Καταλάβαμε. Δύσκολα τα πράγματα για όλους μας, αλλά το λέει και το πανό του νέου σωματείου σας, των Μισθωτών Δικηγόρων, "Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" και αυτό το δίκιο θα το επιβάλει ο ίδιος ο λαός!».

(Ολόκληρο το άρθρο δημοσιεύεται στον «902.gr»)