ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 16 Ιούνη 2013
Σελ. /32
Μπένζαμιν Νετανιάχου

Το διαχρονικό έγκλημα της κλοπής της παλαιστινιακής γης συνεχίζει και η σημερινή κυβέρνηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Μπένζαμιν Νετανιάχου, με την πολιτική των εποικισμών. Τον τερματισμό των εποικισμών η Παλαιστινιακή Αρχή έχει θέσει ως όρο για να ξανακαθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θέμα που συνδυάζει με την έναρξη της συζήτησης με βάση τα σύνορα του 1967 σύμφωνα με πολλές αποφάσεις του ΟΗΕ και βέβαια απορρίπτει το κράτος - θύτης Ισραήλ.

Αν κανείς δει τα τελευταία στοιχεία όπως τα παραθέτει η ισραηλινή φιλειρηνική οργάνωση «Ειρήνη Τώρα», καταγράφεται περαιτέρω αύξηση των κατοικιών που καταπατούν παλαιστινιακά εδάφη. Μόνο το πρώτο τέταρτο του 2013 έχουν ανεγερθεί 865 σπίτια στη Δ. Οχθη. Επίσης, με πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης Νετανιάχου δόθηκε «πράσινο φως» για ανέγερση άλλων 583 νέων κατοικιών στον ήδη υπάρχοντα εποικισμό «Ιταμάρ» (σήμερα διαθέτει 137 σπίτια), ο οποίος είναι στην κυριολεξία σπαρμένος ανάμεσα σε πολλά παλαιστινιακά χωριά. Σύμφωνα επίσης με καταγγελίες, στα «σκαριά» βρίσκεται και άλλος εποικισμός, ο λεγόμενος Μπρουχίν, που σχεδιάζεται εδώ και καιρό με άλλες 550 κατοικίες.

Ολες αυτές οι εξελίξεις, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη πολιτική στραγγαλισμού του παλαιστινιακού λαού στη μαρτυρική Γάζα αλλά και στη Δυτική Οχθη, δείχνουν ότι το ισραηλινό κράτος με τη στήριξη και ανοχή των ιμπεριαλιστών κλιμακώνει την εξόντωση ενός λαού. Το δήθεν παλαιστινιακό κράτος που θέλει το Ισραήλ και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί του στην πραγματικότητα είναι μια καρικατούρα κράτους, «διάσπαρτες νησίδες» που δεν μπορούν να επιβιώσουν. Ενα πραγματικά ανεξάρτητο και βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος μπορεί να προκύψει μόνο με σύγκρουση του λαού με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τερματισμό της ισραηλινής κατοχής.


Δ. Κ.

Για τον πόλεμο και τη σοσιαλιστική επανάσταση

Β. Ι. Λένιν

Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην παρούσα Συλλογή έχουν γραφτεί τη χρονική περίοδο 1914 - 1917, δηλαδή στα χρόνια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου. Αποτυπώνουν τη μεγάλη σημασία της ταξικής - επιστημονικής προσέγγισης στο ζήτημα του πολέμου, πράγμα που έδωσε στο Κόμμα των Μπολσεβίκων την ικανότητα να καθοδηγήσει την εργατική τάξη της Ρωσίας στη νίκη της επανάστασης ενάντια στη δική της αστική τάξη.

Η επεξεργασία αυτών των κειμένων έγινε σε συνθήκες φωτιάς, σε συνθήκες που η πίεση για «εθνική ενότητα», η οπορτουνιστική πίεση για προσαρμογή ήταν τεράστια. Χαρακτηριστικό είναι ότι, εκείνη την εποχή, σχεδόν το σύνολο των ηγετών της ΙΙ Διεθνούς, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις (συνέδρια Κοπεγχάγης και Βασιλείας), πρόδωσαν την εργατική τάξη των χωρών τους και την κάλεσαν να πέσει στη σφαγή για τα συμφέροντα του κεφαλαίου - οι ρεφορμιστές εξελίχτηκαν σε σοσιαλσοβινιστές. Οι οπορτουνιστές της ΙΙ Διεθνούς υποστήριζαν ότι δεν επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση του Συνεδρίου της Βασιλείας (1912) για διαμόρφωση επαναστατικής κατάστασης, αφού οι κυβερνήσεις εμφανίζονταν ισχυρές στις αρχές του πολέμου. Ο Λένιν ανταπαντούσε ότι ποτέ οι κυβερνήσεις, οι κυρίαρχες τάξεις των διαφόρων κρατών δεν έχουν τόσο ανάγκη τη συναίνεση των εργαζόμενων μαζών (την «ειρηνική υποταγή τους») όσο τον καιρό του πολέμου.

Τα κείμενα του Λένιν αποκαλύπτουν την ικανότητα του οπορτουνισμού να προσαρμόζεται ανάλογα και με τις επιδιώξεις της αστικής τάξης και αναδεικνύουν την ανάγκη πάλης ενάντια στον οπορτουνισμό σε όλες τις συνθήκες, αφού από τη φύση του υιοθετεί συνθήματα που αποπροσανατολίζουν από τα καθήκοντα της επαναστατικής πάλης. Το Βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Τα μονοπώλια, η κυβέρνηση και τα «εργαλεία» τους

Γρηγοριάδης Κώστας

Το εργαλείο που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση όλες αυτές τις μέρες για να φιμώσει τον «902» που αναμεταδίδει το πρόγραμμα των εργαζομένων της ΕΡΤ, ονομάζεται «Digea». Μια ιδιωτική εταιρεία, με μετόχους τους μεγαλοκαναλάρχες, στην οποία έχει εκχωρηθεί το μονοπώλιο της ψηφιακής μετάδοσης. Συμπέρασμα: Η ενημέρωση δεν μπορεί να βρίσκεται στα χέρια των μονοπωλίων. Η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων προκύπτει και στο θέμα της ενημέρωσης σαν απόλυτη ανάγκη. Αυτοί που μπορούν να επιβάλλουν την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι όταν είναι οργανωμένοι ως τάξη απέναντι σε τάξη και οργανώνουν την πάλη τους έτσι που να οδηγεί στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Δηλαδή, αυτό που έχουμε να αντιμετωπίσουμε δεν είναι ένα πρόβλημα «δημοκρατίας», όπως βολεύει διάφορους να το περιορίζουν εκεί, αλλά η ίδια η δικτατορία των μονοπωλίων. Αυτή η δικτατορία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αλλάζοντας διαχειριστές στην εξουσία, αλλά με αλλαγή της τάξης που έχει την εξουσία. Οι ως τώρα εξελίξεις και στο θέμα της ενημέρωσης ενισχύουν τη θέση του ΚΚΕ ότι είναι η ώρα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στην απο 'δω και πέρα εξέλιξη. Αυτό δεν θα είναι περίπατος, αλλά μια διαρκής σκληρή αναμέτρηση.

Χρυσή Αυγή: Μίσος για τους εργάτες, πλάτες στην κυβέρνηση

Απροκάλυπτα υπέρ της κυβέρνησης και του κλεισίματος της ΕΡΤ η Χρυσή Αυγή, συνεχίζει να στάζει το δηλητήριό της απέναντι στους εργαζόμενους της ΕΡΤ, αλλά και σε όλους αυτούς (εργάτες, αυτοαπασχολούμενους, φοιτητές, άνεργους), που εκδηλώνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους της ΕΡΤ.

Στην προσπάθειά τους να θολώσουν τα νερά, να κρύψουν την ξεκάθαρη στήριξή τους στις χιλιάδες απολύσεις, προτείνουν -μέσω της χρυσαυγίτικης παράταξης με το όνομα «Πατριωτική Αφύπνιση ΟΣΥ»- λύση «υπέρ» των εργαζομένων της ΕΡΤ. Αντιγράφουμε κατά λέξη από τη σελίδα της Χρυσής Αυγής (διατηρώντας και τη σχετική αν-ορθογραφία) και όχι από κάποιο non-paper της κυβέρνησης:

«Προτείνουμε -λένε οι φασίστες- την άμεση μετάταξη αυτών στην Ο.ΣΥ σε θέσεις όπως αυτών των εισπρακτόρων για την εκμηδένιση της λαθρεπιβίβασης με αποτέλεσμα την αύξηση των εσόδων της εταιρείας. Θέσεις πολητών εισιτηρίων, οδηγών και τεχνικών».

Οχι μόνο αποδέχονται, δηλαδή, τις απολύσεις οι Χρυσαυγίτες, αλλά έχουν την ίδια γραμμή με την κυβέρνηση για μετατάξεις στο Δημόσιο.

Η ταύτιση της Χρυσής Αυγής με την κυβέρνηση συνεχίζεται και με την επίθεσή της στους απεργιακούς αγώνες:

«...Αυτή είναι πραγματική συμπαράσταση και όχι απεργίες που ρίχνουν "πιστολιές" στον αέρα και ταλαιπωρούν τον ήδη καταπονημένο απλό μισθωτό...».

«Ταλαιπωρία» οι αγώνες για δουλειά ενάντια στις απολύσεις για τη Χρυσή Αυγή. Πόσες και πόσες φορές τα έχουμε ακούσει αυτά από στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των άλλων αστικών κομμάτων;

Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Οι θέσεις και οι πράξεις της στρέφονται ενάντια στους εργαζόμενους, προσφέρουν στήριξη στην κυβέρνηση και το κεφάλαιο.

Ο λαός να τους απομονώσει, να τσακίσει το σύστημα που τους γεννά και τους θρέφει.

YΓ: Η ταύτιση της Χρυσής Αυγής με τη ΝΔ φαίνεται ξεκάθαρα και από την ανάρτηση που έκαναν στο site «ethnikismos.net» όπου έγραψαν: «Σήμερα θα κάνουμε μια εξαίρεση και θα τον συγχαρούμε (!!!) -σ.σ. εννοούν τον πρωθυπουργό- για πρώτη -και μάλλον για... τελευταία φορά-, για την απόφασή του να κλείσει αμέσως η -μήνας μπάινει, μήνας βγάινει, το παραδάκι πέφτει άκοπα- kopriterie της ΕΡΤ!».

Είναι ώρα, ακόμα και ένας κόσμος που στηρίζει τη ΝΔ να βγάλει συμπεράσματα, να μη δεχτεί τις γέφυρες της ΝΔ με τις αντιδραστικές θέσεις που προωθούν και τη Χρυσή Αυγή.

Περί νομιμότητας και δημοκρατίας

Με αφορμή τις εξελίξεις στην ΕΡΤ διάφοροι - και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ - θυμήθηκαν τη νομιμότητα και καταγγέλλουν την κυβέρνηση άλλοτε για παραβίαση του Συντάγματος κι άλλοτε για παραβίαση κάποιου νόμου. Δένουν, μάλιστα, τα περί νομιμότητας με ολίγον από επίκληση δημοκρατίας σε σημείο που να μην ξεχωρίζεις αν μιλάει ο Βενιζέλος, ο Κουβέλης ή ο Τσίπρας.

Οι τέτοιου τύπου καταγγελίες είναι εγκλωβισμένες στο γήπεδο του αντιπάλου. Τόσο η πολιτική όσο και οι πράξεις κάθε αστικής κυβέρνησης υπηρετούν τα συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπεί και κατέχει την εξουσία. Αντλούν νομιμότητα από τους αρνητικούς για την εργατική τάξη συσχετισμούς καθώς σημαντικά τμήματα του λαού δίνουν την ψήφο τους στα αστικά κόμματα. Η επίκληση αυτής της νομιμότητας είναι σα να βάζεις το λύκο να φιλάει τα πρόβατα κι ύστερα να τον κατηγορείς γιατί έφαγε καμπόσα.

Μόλις την Πέμπτη, τη μέρα της πανεργατικής απεργίας, ο Κιολεΐδης στο Βόλο απέλυσε μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου Μετάλλου. Στις διαμαρτυρίες των συνδικαλιστών για την παράνομη απόλυση απάντησε: «Η επιχείρηση κάνει αυτό που θέλει και δεν την ενδιαφέρει ότι ο απολυθείς είναι μέλος της διοίκησης του συνδικάτου και ας πάει στα δικαστήρια». Ο βιομήχανος γνωρίζει από νομιμότητα, όπως γνωρίζει και από συσχετισμούς. Η ανατροπή της απόφασής του δεν θα έρθει από ένα δικαστήριο αλλά από την πάλη των εργατών. Οσο για το οριστικό τέλος των απολύσεων αυτό θα 'ρθει μόνο όταν φύγουν από τη μέση αυτοί που επειδή είναι ιδιοκτήτες μέσων παραγωγής αντλούν απ' αυτό νομιμότητα να αγοράζουν για όσο χρόνο αυτοί θέλουν την εργατική δύναμη.

Ετσι λειτουργεί η δημοκρατία στον καπιταλισμό κι όποιος την παρουσιάζει ως αταξική το μόνο που κάνει είναι να ευνουχίζει το δικαίωμα των εργατών να εγκαταστήσουν τον δικό τους νόμο, το δικό τους κράτος.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ