ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 16 Ιούνη 2018 - Κυριακή 17 Ιούνη 2018
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΟΥΓΓΑΡΙΑ
Τιμή στα 100χρονα του ΚΚΕ και τα 70χρονα της πολιτικής προσφυγιάς

Μεγάλη πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στη Βουδαπέστη από τη Λέσχη Φίλων του ΚΚΕ και το Παράρτημα Ουγγαρίας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ

Με μαζική συμμετοχή και επιτυχία πραγματοποιήθηκε στις 3 του Ιούνη η εκδήλωση της Λέσχης Φίλων του ΚΚΕ και του Παραρτήματος Ουγγαρίας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, αφιερωμένη στα 100 χρόνια του Κόμματος και τα 70 χρόνια της πολιτικής προσφυγιάς.

Κεντρική ομιλήτρια ήταν η Θεανώ Καπέτη, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας, ενώ παρευρέθηκε και πολυμελής αντιπροσωπεία από το Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα.

Η επιτυχία της εκδήλωσης είναι άλλη μια απάντηση στον εντεινόμενο αντικομμουνισμό, τη διαστρέβλωση και παραχάραξη της Ιστορίας στην Ουγγαρία και σε άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Η όμορφη αυτή πρωτοβουλία των φίλων του Κόμματος έκλεισε με μεγάλη συναυλία της Ρίτας Αντωνοπούλου, του Μανώλη Ανδρουλιδάκη και του συγκροτήματός τους. Με θέρμη το κοινό αγκάλιασε τα τραγούδια που εκφράζουν αγώνες, πόθους και καημούς των παλιότερων και των σημερινών γενεών.

Το πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα που κράτησε για ώρες, περιελάμβανε πολλά συγκροτήματα από όλη την Ουγγαρία: Τα χορευτικά «Ελληνισμός» και «Τριαντάφυλλα» από το χωριό «Μπελογιάννης», η χορωδία «Καρυάτιδες», όπως και τα μουσικά συγκροτήματα «Ταβέρνα» από το χωριό «Μπελογιάννης» και ο «Πασατέμπος».

Συγκίνηση προκάλεσε ιδιαίτερα στους πολιτικούς πρόσφυγες και τα παιδιά τους η συμμετοχή του μουσικού συγκροτήματος του Πρώην Συλλόγου Πολιτικών Προσφύγων, που τα μέλη του αντάμωσαν και πάλι επί σκηνής μετά από 4 δεκαετίες, για τις ανάγκες της εκδήλωσης, ενώ ήρθαν ειδικά για αυτόν το σκοπό από την Ελλάδα οι μουσικοί Γιώτης Σαμαράς και Γιώργος Δεληγιάννης, παιδιά μαχητών του ΔΣΕ.

Στην έκθεση που στήθηκε στο πλαίσιο της εκδήλωσης
Στην έκθεση που στήθηκε στο πλαίσιο της εκδήλωσης
Στο χώρο της εκδήλωσης φιλοξενήθηκαν έκθεση φωτογραφιών από τα 100 χρόνια της δράσης του ΚΚΕ, της πολιτικής προσφυγιάς στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, καθώς και έκθεση αντικειμένων, βιβλίων, εκδόσεων από τους πολιτικούς πρόσφυγες της Ουγγαρίας.

Σημαντικό μέρος των εκθεμάτων της πολιτικής προσφυγιάς της Ουγγαρίας προέρχεται από τη συλλογή των Γιάννη Ράπτη και Χαράλαμπου Βλάχου, που για δεκαετίες συγκεντρώνουν ακούραστα υλικό από τη ζωή και δράση των πολιτικών προσφύγων.

Με συμμετοχή από όλες τις γενιές

Στην εκδήλωση συμμετείχαν όλες οι γενιές, νιώθοντας συγκίνηση και υπερηφάνεια για τα 100χρονα του ΚΚΕ.

Από τους παλαίμαχους συντρόφους, ο Σπύρος Κανακαρίδης δήλωσε στον «Ριζοσπάστη»: «Το Κόμμα μας κάνει πράξη τις αποφάσεις του για την επιστημονική ενασχόληση με την Ιστορία του και κυρίως το πέρασμά της στις νέες γενιές. Τούτο το γεγονός αποκτά ιδιαίτερη σημασία για μας τους Ελληνες της Ουγγαρίας που βιώσαμε από πρώτο χέρι τις βάρβαρες πολιτικές της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα. Αποκτά ιδιαίτερη σημασία στο αντικομμουνιστικό περιβάλλον της σημερινής Ευρώπης των μονοπωλίων και ανάμεσά τους της αστικής τάξης της Ουγγαρίας, που εκφράζει με τόσους τρόπους τον αντικομμουνισμό της. Η εκδήλωση αυτή αναδεικνύει την Ιστορία μας για την ολοκλήρωση των οραμάτων της γενιάς της δικής μας αλλά και των σημερινών γενεών στην Ελλάδα».


Η Ολγα Σαμαρά, μέλος του χορευτικού συγκροτήματος «Ελληνισμός», μας είπε μετά το τέλος της εκδήλωσης: «Νιώθω πως σήμερα τιμήσαμε την Ιστορία των γονιών μας. Ξέρουμε πως τέτοιες εκδηλώσεις ενοχλούν αυτούς που έβαλαν σκοπό της ζωής τους να αλλάξουν την αλήθεια μας. Δεν θα τα καταφέρουν!».

Ο Θωμάς Ψαρογιάννης, πρόεδρος του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ της Ουγγαρίας αλλά και του Πολιτιστικού Συλλόγου (πρώην Συλλόγου Πολιτικών Προσφύγων), μας είπε: «Είμαστε πολύ συγκινημένοι. Νιώθουμε πως σήμερα σε μια πραγματικά μεγάλη πολιτική και πολιτιστική εκδήλωση καταφέραμε να συσπειρώσουμε πλήθος κόσμου, βασισμένοι στα ιδανικά του Κόμματός μας αλλά και σε αυτά των αγωνιστών της Αντίστασης και του ΔΣΕ. Είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο πως γενιές διάφορων ηλικιών βρέθηκαν δίπλα, προβληματίστηκαν, τραγούδησαν, χόρεψαν, απόλαυσαν καλλιτέχνες υψηλού διαμετρήματος».

Η παλαίμαχη αγωνίστρια Αρετή Μπακιρτζή, αντιπρόεδρος του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και μέλος της χορωδίας «Καρυάτιδες», συγκινημένη, δήλωσε εντυπωσιασμένη από το ενδιαφέρον των νέων να μάθουν μέσα από τα ντοκουμέντα των εκθέσεων την πραγματική Ιστορία.

Ο Βασίλης Χαχόπουλος, από τη Λέσχη Φίλων του ΚΚΕ στην Ουγγαρία, δήλωσε: «Η εκδήλωση αυτή είναι συνέχεια της δράσης μας και αποτέλεσε απάντηση και σε αντικομμουνιστικές δυνάμεις που επιχείρησαν - και δεν είναι η πρώτη φορά - να σπείρουν το δηλητήριό τους. Μας χαροποίησε ιδιαίτερα πως όχι μόνο Ελληνες αλλά και Ουγγροι εργαζόμενοι ήταν κοντά μας. Ακόμα και κάτοικοι της συνοικίας που έγινε η εκδήλωση μας έδιναν συγχαρητήρια».


Με την Ρίτα Αντωνοπούλου και τον Μανώλη Ανδρουλιδάκη η παιδική χορωδία του χωριού «Μπελογιάννης»
Με την Ρίτα Αντωνοπούλου και τον Μανώλη Ανδρουλιδάκη η παιδική χορωδία του χωριού «Μπελογιάννης»


Η ορχήστρα του χωριού «Μπελογιάννης»
Η ορχήστρα του χωριού «Μπελογιάννης»

ΘΕΑΝΩ ΚΑΠΕΤΗ
Η ζωή στην πολιτική προσφυγιά αναδεικνύει το μεγαλείο του σοσιαλισμού

Η Θ. Καπέτη
Η Θ. Καπέτη
Η Θεανώ Καπέτη, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας στην εκδήλωση αναφέρθηκε στις εξελίξεις στην περιοχή και στην πιθανότητα γενίκευσης των πολεμικών συρράξεων, με αφορμή τους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως Ρωσία, Κίνα κ.λπ., με στόχο τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων Ενέργειας κ.ο.κ. Πιο ειδικά αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού, στη δυνατότητα κατάργησης της εκμετάλλευσης εξαιτίας της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, που πηγάζει από την ίδια την καπιταλιστική εξέλιξη, τον μονοπωλιακό καπιταλισμό, ο οποίος οδηγεί στη μεγάλη και συγκεντρωμένη παραγωγή, συνθλίβοντας τον εργαζόμενο μισθωτό, τον αυτοαπασχολούμενο. Στάθηκε ιδιαίτερα στην πρόταση του Κόμματος για την εργατική εξουσία, αλλά και στα συμπεράσματα που κατέληξε συλλογικά το Κόμμα στα τελευταία του Συνέδρια, σε σχέση με τις αιτίες της ανατροπής του σοσιαλισμού στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στα 70χρονα από την πολιτική προσφυγιά, στις συνθήκες που βρέθηκαν οι αγωνιστές του ΔΣΕ και τα παιδιά τους μετά το '49, στη φροντίδα που δέχτηκαν από τα σοσιαλιστικά κράτη, στο γεγονός ότι οι εργαζόμενοι των σοσιαλιστικών χωρών στήριξαν τους χιλιάδες πολιτικούς πρόσφυγες γιατί ήταν διαπαιδαγωγημένοι με τα ιδανικά της αλληλεγγύης, του διεθνισμού.

Αλλά και γιατί οι συνθήκες της σοσιαλιστικής παραγωγής καλλιεργούσαν τη συλλογικότητα, την ευγενική άμιλλα και όχι τον ανταγωνισμό, συνέβαλλαν ώστε να υπάρχει αντίστοιχη συνείδηση.

Αυτό είναι το μεγαλείο ενός ανώτερου κοινωνικού συστήματος, του σοσιαλισμού, που μπόρεσε όχι μόνο να υποδεχτεί αλλά και άμεσα να καλύψει τις ανάγκες των πολιτικών προσφύγων σε Υγεία, Παιδεία, εργασία.

Τέλος, απευθύνθηκε ιδιαίτερα σε όσους και όσες πιθανά να «θόλωσε» προσωρινά μπροστά τους η σοσιαλιστική προοπτική, δεν πίστεψαν όμως ποτέ πως ο καπιταλισμός είναι το τέλος της Ιστορίας της ανθρωπότητας, καλώντας τους «να γιορτάσουμε μαζί τα 100 χρόνια του Κόμματος». Να μελετήσουν τα συμπεράσματα από την 100χρονη ηρωική πορεία του ΚΚΕ, αλλά και τα συμπεράσματα από τις ανατροπές και να ενισχύσουν με την προσωπική τους συμβολή και στη χώρα τους την προσπάθεια του Κόμματος να δυναμώσει η πάλη για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.


Για την ιστορία της πολιτικής προσφυγιάς στην Ουγγαρία

Τα παιδιά της πολιτικής προσφυγιάς στο επίκεντρο της φροντίδας του σοσιαλιστικού κράτους
Τα παιδιά της πολιτικής προσφυγιάς στο επίκεντρο της φροντίδας του σοσιαλιστικού κράτους
Στη Λαϊκή Δημοκρατία της Ουγγαρίας βρήκαν άσυλο και θαλπωρή περίπου 3.500 ανήλικα παιδιά, από τα οποία τα πρώτα έφτασαν αρχές Απρίλη του 1948 με αμαξοστοιχίες.

Οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, σε συνεργασία με την ΕΒΟΠ (Επιτροπή Βοήθειας Παιδιού, με επικεφαλής τον Πέτρο Κόκκαλη και την Ελλη Αλεξίου), παρακολουθούν την υγειονομική πορεία των ταλαιπωρημένων παιδιών, που υπέφεραν από διάφορες αρρώστιες όπως πνευμονικές και νευρικές παθήσεις, κρυολογήματα, βρογχικά. Ανάλογα με την υγειονομική τους κατάσταση κατευθύνονται σε διάφορα κρατικά ιδρύματα, όπως βρεφικούς και παιδικούς σταθμούς.

Πρώτη προτεραιότητα η καλύτερη εξυπηρέτηση των παιδιών

Η Λαϊκή Δημοκρατία της Ουγγαρίας για την καλύτερη εξυπηρέτηση των παιδιών προσέφερε παλιές βίλες, παλάτια που στο μεταξύ είχαν κρατικοποιηθεί, όπου το διδακτικό προσωπικό παρακολουθεί εκτός των άλλων την πρόοδο και μόρφωση των παιδιών.

Η ΕΒΟΠ οργανώνει φροντιστήρια παιδαγωγών, δημοδιδασκάλων και «μανάδων».

Σημαντικό ρόλο έπαιξε στην εξέλιξη των παιδιών πως το παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό προσωπικό κατοικούσε και ζούσε μαζί με τα παιδιά στα διάφορα ιδρύματα.

Οι ΜΑΝΕΣ αποτέλεσαν έναν σημαντικό παράγοντα στη σωστή ψυχολογική εξέλιξη του χαρακτήρα των παιδιών και όχι μόνο. Με πραγματική μητρική αγάπη φρόντισαν για τα παιδιά. Οι γενιές των ανήλικων παιδιών χρωστάνε πολλά σε αυτές τις γυναίκες.

Για τα προσφυγόπουλα αρχίζει παράλληλα η ενσωμάτωση της μητρικής γλώσσας στο εκπαιδευτικό σύστημα της ΛΔ Ουγγαρίας. Εκδίδονται καινούργια σχολικά βιβλία.

Με την ευθύνη της ΕΒΟΠ εκδίδονται και εξωσχολικά έντυπα, όπως τα «Αετόπουλα», «ΕΠΟΝίτικο Δελτίο» και άλλα. Ιδρύονται καλλιτεχνικά, χορευτικά και αθλητικά συγκροτήματα στα σχολεία, στους παιδικούς σταθμούς, στα κολέγια της Βουδαπέστης, του χωριού «Μπελογιάννης», στην πόλη Μίσκολτς και αλλού.

Τα παιδιά τελειώνοντας το 8τάξιο Δημοτικό Σχολείο είχαν την ευκαιρία να συνεχίσουν τις σπουδές τους με κρατική υποτροφία σε διάφορες επαγγελματικές σχολές, γυμνάσια, να κατακτήσουν τις επιστήμες.

Το σοσιαλιστικό κράτος φρόντισε τους αγωνιστές του ΔΣΕ

Οι πρώτοι αντάρτες που έφτασαν στη ΛΔ Ουγγαρίας το καλοκαίρι του 1948, ήταν τραυματίες από τις σφοδρές μάχες, τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του κυβερνητικού στρατού στο Γράμμο και το Βίτσι. Η πλειοψηφία των μαχητών όμως έφτασε στα τέλη Αυγούστου του 1949, αλλά συνέχιζαν να έρχονται μέχρι το 1951.

Αυτοί, εξαντλημένοι, κουρασμένοι, τραυματίες και ακρωτηριασμένοι αγωνιστές του Λαού μας, βρήκαν θαλπωρή, μέριμνα, άψογη φροντίδα και υγειονομική περίθαλψη σε διάφορα νοσοκομεία, σανατόρια, ιδρύματα.

Για τους υγιείς αγωνιστές εξασφαλίστηκε δουλειά στη βιομηχανική παραγωγή, σε εργοστάσια ή σε αγροτικούς συνεταιρισμούς.

Το σύνολο των πολιτικών προσφύγων που ήρθαν στην Ουγγαρία υπολογίζεται σε 8.000. 4.500 αγωνιστές και 3.500 παιδιά.

Την άνοιξη του 1950 ξεκίνησε η οικοδόμηση του ελληνικού χωριού, σε περιοχή που παραχώρησε η σοσιαλιστική εξουσία της Ουγγαρίας γύρω στα 45 χιλιόμετρα μακριά από τη Βουδαπέστη.

Εκεί εργάστηκαν ενήλικοι, νέοι, αλλά και περασμένης ηλικίας, δίπλα στις αρμόδιες οικοδομικές κρατικές εταιρείες, και σε χρόνο ρεκόρ κατασκευάστηκαν περίπου 450 διαμερίσματα, οικίες όπου εγκαταστάθηκαν περίπου 1.850 άτομα.

Στις αρχές του 1952 και μετά την εκτέλεση από το ελληνικό αστικό κράτος τού ήρωα Νίκου Μπελογιάννη, το χωριό παίρνει το όνομά του, που διατηρεί μέχρι σήμερα.

Στο χωριό «Μπελογιάννης» λειτούργησαν: Η κοινότητα του χωριού, σχολείο, νηπιαγωγείο, βιβλιοθήκη, πολιτιστικό κέντρο και ιατρείο.

Επίσης ιδρύθηκε οικοτεχνικός συνεταιρισμός, αγροτικός συνεταιρισμός και στη συνέχεια βιομηχανικός συνεταιρισμός.

Στη Βουδαπέστη παραχωρήθηκε ανακαινισμένο κτίριο στους πρόσφυγες με το όνομα «Dohanugyar», όπου λειτούργησαν: Σχολείο, νηπιαγωγείο, πολιτιστική αίθουσα όπου στεγάστηκαν περίπου 2.000 άτομα. Αρχικά εκεί λειτούργησαν και τα κεντρικά γραφεία του Συλλόγου Πολιτικών Προσφύγων Ουγγαρίας.

Από τις αρχές του 1963 και μέχρι το 1966, ο οικισμός «Dohanygyar» (Καπνεργοστάσιο) καταργείται και οι οικογένειες τακτοποιούνται σε διάφορες νεόκτιστες κατοικίες της Βουδαπέστης.

Γύρω στις 20 οικογένειες εγκαθίστανται στην πόλη Pecs.

Στο βορειοανατολικό μέρος της Ουγγαρίας, στην πόλη Μίσκολτς εγκαταστάθηκαν πάνω από 300 άτομα και άλλα περίπου 200 τακτοποιήθηκαν και εργάστηκαν στη νεόκτιστη παραδουνάβια πόλη που τότε είχε το όνομα Sztalinvaros («Η πόλη του Στάλιν»), όπως και στην πόλη Tatabanya.

Να σημειώσουμε πως οι αγωνιστές της Ελληνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, οι οποίοι όργωσαν τα βουνά της Ελλάδας και ατσαλώθηκαν στη βιοπάλη και στον ταξικό αγώνα, προσαρμόστηκαν στη νέα σοσιαλιστική κοινωνία, κατόρθωσαν έστω και σε προχωρημένη ηλικία να μάθουν την τοπική γλώσσα, να περάσουν σε φροντιστήρια, βραδινές σχολές. Πολλοί από αυτούς σπούδασαν σε μεσαίες και ανώτερες σχολές και έγιναν ειδικευμένοι εργάτες, τεχνίτες και επιστήμονες.

Τακτοποιήθηκαν σε διάφορους τομείς, τιμήθηκαν με διάφορα βραβεία από το σοσιαλιστικό κράτος, στην ανάπτυξη του οποίου συνέβαλαν αποφασιστικά.

Πολλοί από τους αγωνιστές υπήρξαν και πρωτοπόρα μέλη του Ουγγρικού Εργατικού Κόμματος.

Επίσης, να σημειωθεί πως κατά τη διάρκεια της πολιτικής προσφυγιάς εκδίδεται η εφημερίδα «Λαϊκός Αγώνας» και λειτουργεί ο ραδιοφωνικός σταθμός Ελλήνων Ουγγαρίας.

Για πολλούς από τους παλαίμαχους αγωνιστές το όνειρο της επιστροφής στην πατρίδα δεν έγινε πραγματικότητα. Ομως, το παράδειγμά τους αποτελεί φάρο ζωής για όλους μας.


Τάκης Χριστοδουλάκης



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ