Η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών έδωσε στη δημοσιότητα την παρακάτω ανακοίνωση:

«Οι ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου διεξάγονται σε μία περίοδο όπου η κατάσταση, η ίδια η ζωή των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων δυσκολεύει όλο και περισσότερο από την εντεινόμενη επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου και των πολιτικών τους εκφραστών.

Τα αποτελέσματα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων των τελευταίων ετών σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι πλέον ορατά. Ολο και περισσότερη ανεργία, υποαπασχόληση και με την εκ περιτροπής εργασία, πλήρης ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και εκχώρηση δημόσιων υπηρεσιών στο κεφάλαιο, ακρίβεια, διαρκές ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και των επαγγελματοβιοτεχνών, μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, του Πολιτισμού και του Αθλητισμού. Διαρκής συρρίκνωση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ένταση του αυταρχισμού και της κρατικής καταστολής. Εντεινόμενη καταστροφή του περιβάλλοντος, υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου, υπερχρέωση των λαϊκών νοικοκυριών στις τράπεζες.

Ταυτόχρονα, η παγκόσμια οικονομική κρίση που εκδηλώθηκε ως κρίση αποδοτικότητας του κεφαλαίου, εξαιτίας της τεράστιας υπερσυσσώρευσής του κατέδειξε για ακόμα μία φορά τα ιστορικά όρια και τις δομικές αδυναμίες του καπιταλιστικού συστήματος.

Ωστόσο, παρά την κρίση, τα κέρδη του κεφαλαίου συνεχίζουν να αυξάνονται, έστω και με χαμηλότερους ρυθμούς, εντός και εκτός της ισχυρής οικονομίας του ευρώ. Στην προσπάθειά τους να ξεπεράσουν την κρίση οι δυνάμεις του κεφαλαίου τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο επιχειρούν για ακόμα μία φορά να μεταφέρουν στους εργαζόμενους τις συνέπειες των δικών τους αντιλαϊκών πολιτικών. Τα σχέδια εξόδου από την κρίση τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο ήδη έχουν αρχίσει να στέλνουν το λογαριασμό σε εκατομμύρια εργαζόμενους. Νέα αντιλαϊκά μέτρα ετοιμάζονται που προοιωνίζονται ένα ακόμα ζοφερότερο μέλλον για τους εργαζόμενους εντός της ΕΕ.

Μετά την κατάρρευση του ιρλανδικού και του ισπανικού "θαύματος", το ξεθώριασμα του "περίφημου" σκανδιναβικού μοντέλου και το παραμύθι της ισχυρής οικονομίας του ευρώ, της ΟΝΕ και των "σωτήριων" Συμφώνων Σταθερότητας έρχεται η διαρκής μονόπλευρη λιτότητα και το περαιτέρω βάθεμα της ταξικής εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Η ΕΕ έχει αποκαλύψει πια ακόμα και στον πιο καλοπροαίρετο το βαθύ αντιδραστικό και ταξικό της χαρακτήρα, ως ένωση του κεφαλαίου και των μονοπωλίων, παρά τις συγκρούσεις συμφερόντων στους κόλπους της. Η συζήτηση - επιλογή για τη διαχείριση της κρίσης ανάμεσα σε νεοκεϋνσιανής έμπνευσης μέτρα ή σε "νεοφιλελεύθερα" δεν αλλάζει την ουσία, δεν πρέπει να αποπροσανατολίζει, αφού ο τελικός αποδέκτης παραμένει ο ίδιος. Για να ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση, οι κυρίαρχες δυνάμεις του κεφαλαίου, χρειάζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να μετακυλήσουν τη ζημιά στους εργαζόμενους.

Στην ίδια ρότα, κινείται και η ελληνική κυβέρνηση μαζί με τις κεντροδεξιές ή τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις της Ευρώπης. Στο ίδιο μήκος κύματος διάσωσης του συστήματος και το ΠΑΣΟΚ με διάφορες βέβαια παραλλαγές που στην πραγματικότητα υιοθετούν πολιτικές της ΕΕ (π.χ. πράσινη ανάπτυξη). Οι πολιτικές δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, από το Μάαστριχτ μέχρι σήμερα είτε σαν κυβέρνηση είτε σαν αντιπολίτευση ψήφισαν, προώθησαν και εφάρμοσαν όλες τις αντιλαϊκές συνθήκες, όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές από την κεντρική εξουσία μέχρι την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Σήμερα αποκαλύπτεται και στον πιο δύσπιστο η σύνδεση αυτών των συνθηκών με την κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφεύγουν συστηματικά αυτά τα κόμματα κάθε σχετική συζήτηση ουσίας και καταφεύγουν σε αφορισμούς περί "αντιευρωπαϊκού απομονωτισμού" σε όσους καταδεικνύουν ότι το περίφημο "ευρωπαϊκό κεκτημένο" δεν είναι τίποτα άλλο από την ευρωενωσιακή εκδοχή της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όλα αυτά τα χρόνια, μέσα από τη δικομματική εναλλαγή στην εξουσία, υπηρέτησαν τις στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, ενώ η αντιπαράθεσή τους εξαντλήθηκε σε αποπροσανατολιστικούς καυγάδες εντυπώσεων. Στην πραγματικότητα, δίνουν εξετάσεις στην αστική τάξη, για να αναδειχθεί ο πιο αποτελεσματικός της εκφραστής, ο καλύτερος γι' αυτήν διαχειριστής. Και οι δύο προαναγγέλλουν με τον τρόπο τους τη συνέχιση και το βάθεμα της αντιλαϊκής πολιτικής με κύριο στόχο αυτήν την περίοδο το "ξεπέρασμα" της οικονομικής κρίσης, τη μείωση του δημόσιου χρέους που δημιούργησε το κεφάλαιο και τη δημοσιονομική "εξυγίανση". Οι εκπρόσωποί τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση υλοποιούν την αντιλαϊκή πολιτική, ανεξάρτητα από το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία. Με κεντρικές και τοπικές αποφάσεις απολύονται εργαζόμενοι, ενώ έχουν επιτρέψει στα μεγάλα συμφέροντα να λυμαίνονται τη δημόσια περιουσία και τις υποδομές της χώρας. Σε επίπεδο ΕΕ διαγκωνίζονται για το ποιος θα υποστηρίξει καλύτερα το ευρωενωσιακό κεφάλαιο, ενώ πρωτοστατούν στην ψήφιση κάθε αντιδραστικής Ευρωσυνθήκης, κάθε λογής Ευρωτρομονόμων και βάζουν σε νέες περιπέτειες τη χώρα με την υποστήριξή τους στον ευρωστρατό - σαν να μη μας έφτανε το ΝΑΤΟ - που σχεδιάστηκε για εσωτερικές και εξωτερικές επεμβάσεις έναντι λαών που δεν πειθαρχούν.

Η ένταση της επερχόμενης επίθεσης και οι συνακόλουθες λαϊκές αντιστάσεις αιτιολογούν την αναζήτηση συμπληρωματικών δυνάμεων προς την πλευρά του δικομματισμού.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργώντας συνδιαχειριστικές αυταπάτες και μια ιδιότυπη ευρω-λαγνεία, με ενίοτε αντικομμουνιστικά χαρακτηριστικά - απέφυγε πρόσφατα να καταδικάσει το χυδαίο αντικομμουνιστικό ψήφισμα εξίσωσης ναζισμού-κομμουνισμού στο ευρωκοινοβούλιο, με τον ευρωβουλευτή του να απουσιάζει από τη συνεδρίαση και τη σχετική ψηφοφορία - λειτούργησε στην ουσία υποστηρικτικά στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, δημιουργώντας συγχύσεις και παγιδεύσεις. Αποδέχεται τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την εισβολή του ιδιωτικού κεφαλαίου στο δημόσιο, συμμετέχει στις διοικήσεις των δημοτικών επιχειρήσεων. Στις δημοτικές εκλογές συνεργάσθηκε με δυνάμεις του δικομματισμού, κυρίως με το ΠΑΣΟΚ, ενώ σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο ασκεί μονόπλευρη κριτική καλλιεργώντας τις προϋποθέσεις μιας κεντροαριστερής διακυβέρνησης. Η συμμετοχή των βασικότερων δυνάμεων του (ΣΥΝ - ΑΚΟΑ) στο συνδιαχειριστικής έμπνευσης και πολιτικής Ευρωπαϊκό Κόμμα Αριστεράς υποδηλώνει συμφωνία κατ' ουσία με μια πολιτική συνδιαχείρισης και κυβερνητισμού που επικαλύπτει σε κάθε περίπτωση βολονταρισμούς και επαναστατική συνθηματολογία όπως αυτή που εκφράστηκε στα γεγονότα του Δεκέμβρη και λειτούργησε τελικά διαλυτικά για το ίδιο το κίνημα.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. εκφράζει εθνικιστικές και αντιδραστικές απόψεις. Ψαρεύει σε θολά νερά επιχειρώντας να εμφανίσει φιλολαϊκό πρόσωπο. Εμφανίζεται να ασκεί κριτική στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και την ΕΕ, την ίδια ώρα που δηλώνει ανοικτά ότι «συγκυβερνά» ή ότι προσφέρεται σε κυβερνητική στήριξη ή ότι η κυβέρνηση της ΝΔ εφαρμόζει την πολιτική του.

Οι Πράσινοι - Οικολόγοι αποτελούν τη νεότερη - παλιά εφεδρεία που αίφνης αναγεννήθηκε τουλάχιστον δημοσκοπικά. Κλασική συστημική δύναμη που ενδιαφέρεται για την πράσινη καπιταλιστική ανάπτυξη όπως και το ΠΑΣΟΚ, συνεργάζεται σε τοπικό επίπεδο συχνά με κεντροαριστερά σχήματα και εκφράζει συνδιαχειριστικές λογικές με πρόσχημα τη διάσωση του περιβάλλοντος. Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι στους οποίους συμμετέχουν πρωτοστατούν στο Ευρωκοινοβούλιο και στην ΕΕ γενικότερα, στο χυδαίο αντικομμουνισμό και στην αναθεώρηση - παραχάραξη της Ιστορίας συντασσόμενοι αρκετά συχνά με τις πιο αντιδραστικές συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης καθώς και με ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Σήμερα η καταδίκη της ΕΕ και του δικομματισμού και στην κάλπη επιβάλλεται πλέον με όρους επιβίωσης για τους άνεργους, τους εργαζόμενους, τους νέους, τις γυναίκες και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Η ακύρωση κάθε συμπληρωματικής - συνδιαχειριστικής αναζωογόνησης αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την ήττα του δικομματισμού και των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου. Στις σημερινές συνθήκες, η ψήφος στο ΚΚΕ βοηθά πρώτιστα, ώστε να ορθωθεί ένα πιο ισχυρό και αποτελεσματικό τείχος αντίστασης, ανυπακοής και αντεπίθεσης απέναντι στην ΕΕ του κεφαλαίου και την αντιλαϊκή πολιτική που εκπορεύεται από αυτήν ομόφωνα και εφαρμόζεται και στη χώρα μας. Είναι απαραίτητο να δυναμώσει η αντίσταση, να εκφραστεί ισχυρή διαμαρτυρία, να μπουν οι βάσεις για τη δημιουργία ενός Μετώπου σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο που θα αντιπαλεύει συντονισμένα από καλύτερες θέσεις την κυρίαρχη πολιτική. Χρειάζεται να ενταθούν οι προσπάθειες, χρειάζεται μεγαλύτερη ευελιξία, καμιά ολιγωρία δε συγχωρείται.

Επομένως, όσο μειωμένο θα είναι το ποσοστό του δικομματισμού και όσο αυξημένο του ΚΚΕ τόσο πιο δυνατό θα είναι αύριο το λαϊκό κίνημα, για να αποκρούσει τη νέα επίθεση και να προβάλλει σύγχρονες διεκδικήσεις. Κυρίως, όμως, η ψήφος στο ΚΚΕ συμβάλλει στην αλλαγή του σημερινού συσχετισμού δύναμης, ώστε να υπάρξουν ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας. Κάθε αγωνιστική προσπάθεια των εργαζομένων θα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, αν περιοριστεί μόνο σε αιτήματα μέσα στα όρια της ασκούμενης πολιτικής και του συστήματος που την παράγει.

Επιβάλλονται, επίσης, πλατύτερες πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση του τεράστιου δημοκρατικού ελλείμματος στην Ευρώπη που εκφράζεται τα τελευταία χρόνια, μεταξύ άλλων, με την εμφάνιση του πιο έντονου και χυδαίου αντικομμουνισμού. Η απαγόρευση λειτουργίας κομμουνιστικών κομμάτων σε μια σειρά χώρες της ΕΕ (χώρες της Βαλτικής κ.λπ.), η απαγόρευση της κομμουνιστικής νεολαίας στην Τσεχία, το πρόσφατο ανιστόρητο ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου με συντριπτική πλειοψηφία μάλιστα που εξισώνει το ναζισμό με τον κομμουνισμό, οι συνεχείς διώξεις αντιφασιστών αγωνιστών στην ανατολική Ευρώπη, η συστηματική παραχάραξη της Ιστορίας σε Ελλάδα και Ευρώπη, η αντικομμουνιστική υστερία του ΛΑ.Ο.Σ. αλλά και του Θ. Πάγκαλου υπό την κάλυψη του ΠΑΣΟΚ συνιστούν περιπτώσεις μιας συστηματικής, συντονισμένης και ιδιαιτέρα ανησυχητικής αντιδημοκρατικής εκστρατείας. Ιδιαίτερα επικίνδυνος μάλιστα είναι και ο αντικομμουνισμός που εκφράζεται στα πλαίσια της αριστεράς υπό το πρόσχημα της κριτικής στον υπαρκτό σοσιαλισμό του 20ού αιώνα.

Πάρα το γεγονός ότι δε συμμεριζόμαστε αρκετές από τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό του 20ού αιώνα στην ΕΣΣΔ, τασσόμαστε αλληλέγγυοι μαζί του στο αγώνα ενάντια στον αντικομμουνισμό και στις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, ενάντια στην αναθεώρηση και την παραχάραξη της Ιστορίας, ιδιαίτερα στη χώρα μας.

Η στήριξη και η υπερψήφιση του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ στις Ευρωεκλογές αποτελεί συνέχεια μιας μακρόχρονης συμπαράταξης σε κεντρικές και τοπικές εκλογικές μάχες, στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, στους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες, στα κινήματα πάλης για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος, των ελεύθερων χώρων, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, στον ξεσηκωμό για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πολιτισμό και Αθλητισμό.

Καλούμε όσους και όσες έχουν δεχθεί τα πλήγματα της αντιλαϊκής πολιτικής και ανησυχούν για το ζοφερό μέλλον που προδιαγράφεται για κάθε λαϊκή οικογένεια να συστρατευθούν μαζί μας σε αγωνιστική συσπείρωση αντίστασης και προοπτικής.

Καλούμε τους αριστερούς που συναντηθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια, κάποτε χώρισαν οι δρόμοι μας, αλλά δεν άλλαξε η συνείδησή μας, να ξανασυναντηθούμε και στην κάλπη και στους νέους αγώνες την επόμενη μέρα των εκλογών. Να διατηρήσουμε όλο τον πλούτο των ιδεολογικών μας αναφορών και να τον καταθέσουμε στο διαρκή προβληματισμό για την αναγκαιότητα και επικαιρότητα της σοσιαλιστικής προοπτικής και τον επαναπροσδιορισμό του σοσιαλιστικού οράματος στη σημερινή πραγματικότητα με αφετηρία τις κομμουνιστικές ιδέες του επιστημονικού σοσιαλισμού.

Κάθε συμβολή σε αυτήν την κοινή προσπάθεια εγγράφεται στη δημιουργία προϋποθέσεων για τη συγκρότηση της μεγάλης κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, ενός μετώπου ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, τον ιμπεριαλισμό, τα ιδεολογήματα της αστικής τάξης, τις συνδιαχειριστικές λογικές και με στρατηγικό στόχο το σοσιαλισμό σε Ελλάδα και Ευρώπη, τη μόνη απάντηση στη διαρκή καπιταλιστική κρίση, τη μόνη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Για μια ενωμένη Ευρώπη των λαών, της ειρήνης, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, του σοσιαλισμού.

ΨΗΦΟ ΣΤΟ ΕΥΡΩΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ»