• Η μερική απασχόληση ενισχύθηκε από την Ευρωπαϊκή Ενωση, όμως το αποτέλεσμα είναι το 85% των μερικώς απασχολουμένων να είναι γυναίκες με μειωμένη ασφάλιση και μειωμένη δυνατότητα επαγγελματικής εξέλιξης.
• Με το ρυθμό που πάμε θα χρειαστούν τετρακόσια εβδομήντα χρόνια για να υπάρξει ίση αμοιβή εργασίας αντρών και γυναικών, όπως υπολόγισε το Διεθνές Γραφείο Εργασίας.
• Οσο για τη μη αμειβόμενη εργασία των γυναικών, υπολογίζεται διεθνώς ότι φτάνει στα έντεκα τρισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο.
• Στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία του 1994, οι άνεργοι άντρες είναι 170.400, ενώ οι γυναίκες φθάνουν τις 233.400.
• Η νομοθεσία μας αν και από τις προοδευτικότερες της Ευρώπης βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από την πράξη.

Αυτά ήταν μερικά μόνο από τα στοιχεία που ανέφερε στην ομιλία της η πρόεδρος της Διεθνούς Ενωσης Γυναικών, Αλίκη Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου, στη διάρκεια τελετής βράβευσης της εκπαιδευτικού Κοραλίας Κροκοδείλου,από το Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, με το βραβείο γυναικείας κοινωνικής προσφοράς.

Στη διάρκεια της εκδήλωσης τονίστηκε επίσης ότι ο φονταμενταλισμός παρασύρει τις γυναίκες ολοταχώς προς τα πίσω και επισημάνθηκαν οι δραματικές συνθήκες που βιώνουν σήμερα οι γυναίκες των ισλαμιστικών χωρών που υποχρεώνονται σε κατάσταση αναγκαστικής αγραμματοσύνης και αληθινής δουλείας, όχι χωρίς αντίδραση από τη μεριά των ίδιων των γυναικών: Στο Ιράν είχε γίνει διαδήλωση 17.000 γυναικών, αλλά οι πρωτεργάτριες της κινητοποίησης φυλακίστηκαν ή εξαφανίστηκαν για πάντα! Για τη φετινή Μέρα της Γυναίκας, ο Σύνδεσμος απευθύνει έκκληση στους διεθνείς διακρατικούς οργανισμούς, στις οργανώσεις δικαιωμάτων του ανθρώπου, στην ελληνική Βουλή και προς όλες τις γυναικείες οργανώσεις να ενώσουν τις δυνάμεις τους, ώστε να μη χαθούν οι πολύμοχθες κατακτήσεις των γυναικών...

Ορισμένες γυναίκες υπερβαίνουν τους άντρες στις μεθόδους αυτοπροβολής, αλλά και χρησιμοποίησης των "γυναικείων προσόντων τους". Υπάρχουν όμως πολύ περισσότερες που σεμνά και αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς η προσφορά τους αυτή να είναι ευρύτερα γνωστή. Μια από αυτές τις γυναίκες είναι η Κοραλία Κροκοδείλου,παλαίμαχη εκπαιδευτικός για 44 χρόνια, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του σωματείου "Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου", διατέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, αλλά και ενεργό μέλος άλλων σωματείων και κινήσεων, πνευματικός άνθρωπος σε εγρήγορση, που εξακολουθεί να ζει τα συγκλονιστικά γεγονότα της εποχής μας με δημιουργικό προβληματισμό. Δίδαξε από το 1925 ως το 1967 και απόδειξη της αγάπης που ενέπνευσε σε μαθήτριες και συνεργάτιδές της ήταν η κατάμεστη αίθουσα της ΕΣΗΕΑ - από τις λίγες φορές που την είδαμε τόσο ασφυκτικά γεμάτη!

"Κοράλλι" για τις φίλες της στάθηκε ένας άνθρωπος με πολύτιμη προσφορά στους νέους, τη χαρακτηρίζει η απόλυτη συνέπεια απέναντι στις αρχές που δίδασκε και εφάρμοσε στη ζωή της το ρητό "όχι να σε υπηρετούν, αλλά εσύ να υπηρετείς". Η ίδια υποστηρίζει πως ό,τι έκανε το χρωστάει "στα μηνύματα που της έστειλαν οι νέοι με τα μάτια και τη σκέψη τους".

Η Ελλη Γιωτοπούλου - Σισιλιάνου, καθηγήτρια Πανεπιστημίου, η Σοφία Σπηλιωτοπούλου - Κουκούλη, δικηγόρος και η Μίνα Κατσαρέλη, μέλος του ΔΣ της "Συμπαράστασης Αγώνα Κύπρου", κατέθεσαν τη μαρτυρία τους για την εκπαιδευτικό που "έβγαζε από μέσα μας ό,τι καλύτερο είχαμε" και βοήθησε τα ορφανά της Κύπρου, όπως άλλοτε τα ορφανά της Μικρασιατικής Καταστροφής.

"Ηταν μια παρουσία που ενέπνεε" είπαν. "Οταν τελειώναμε το σχολείο μας θύμισε ότι οι εξετάσεις δε θα σταματήσουν - οι εξετάσεις γίνονται συνεχώς, κάθε μέρα, μόνο που δε θα ξέρετε πόσο μεγάλο είναι το "ναι" και το "όχι" που θα λέτε κάθε φορά στη ζωή σας". Οταν σιωπούσαμε μπροστά της, το κάναμε από σεβασμό και αγάπη. Είχε μια πλατιά κουλτούρα και μάθαινε στη νέα γενιά ακόμα και με το παράδειγμά της - τη συμμετοχή στα κοινά, την αγάπη για τον άνθρωπο, την αλληλεγγύη, την υπευθυνότητα".

Η Κοραλία Κροκοδείλου, παρά την προχωρημένη ηλικία της, είναι πάντα γλυκιά και ενθουσιώδης. Και παρ' όλο που δε βλέπει πια καθαρά, ακούει τα μηνύματα των καιρών...

Συγκινητική η προσπάθεια για την κινητοποίηση των γυναικών σε ορισμένους συλλόγους στις συνοικίες, με πενιχρά μέσα. Οπως εδώ, στη συνοικία της Αγίας Σοφίας Πειραιά, με τις λίγες καρέκλες, τη βιβλιοθήκη, τις αφίσες, την οικογενειακή ατμόσφαιρα, τις λιχουδιές τις φτιαγμένες από τα χέρια των ίδιων των μελών του συλλόγου. "Οι τεχνοκράτες υπόσχονται το όνειρο και ετοιμάζουν τον εφιάλτη. Αλλά εμείς πρέπει να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας και να αντιδράσουμε", τόνισε η δημοσιογράφος και συγγραφέας Σοφία Μαλτέζου σε εκδήλωση που οργάνωσε ο Σύλλογος Γυναικών Πειραιά για την Ημέρα της Γυναίκας.

Την ιδιαίτερη ευθύνη των μητέρων για τη νέα γενιά και τον κόσμο που αφήνουν στα παιδιά τους επισήμανε η δημοσιογράφος στην ομιλία της που είχε σαν θέμα: "Οι γυναίκες μπροστά στον 21ο αιώνα". Μίλησε "για μια άλλη γενιά μητέρων" που χρειάζεται να δώσουν τα χέρια στα κινήματα, στα νιάτα, στις ομάδες πρωτοβουλίας, στις κινήσεις για την ειρήνη, σε κάθε άνθρωπο με συνείδηση, ώστε να ξεφύγουμε όλοι από το κλίμα απάθειας όπου μας ωθούν για τους δικούς τους λόγους οι κρατούντες.

"Καθόμαστε σ' έναν καναπέ, είπε, και έχουμε μια φαινομενική δυνατότητα επιλογής μπροστά στην τηλεόραση, όμως η υποτιθέμενη ελευθερία έκφρασης σημαίνει γι' αυτούς που έχουν συμφέρον: "Ασ' τους να κουβεντιάζουν κι εμείς κάνουμε τη δουλιά μας". Παραμονές του 21ου αιώνα μάς σερβίρουν τα φαινόμενα αντί για την πραγματικότητα: Ο τζίρος των μαφιόζων φτάνει τα 1000 δισ. το χρόνο, ενώ βασιλεύουν το εμπόριο όπλων, τα πυρηνικά, η πορνεία, τα καζίνο και βρώμικα χρήματα ξεπλένονται από "νόμιμες" επιχειρήσεις. Εχουμε σήμερα την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και την παγκοσμιοποίηση της διαφθοράς.

Ηδη, τη νεολαία των ΗΠΑ κατάφεραν και την έπνιξαν τα ναρκωτικά!

Τι μπορούμε, όμως, να κάνουμε εμείς για να αντιδράσουμε σ' αυτά που έρχονται;

Οι γονείς - υπογράμμισε - το σπίτι και το σχολείο παίζουν καθοριστικό ρόλο για τη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς. Χρειάζεται να βοηθήσουμε συνειδητά για την αλλαγή της νοοτροπίας, να απορρίψουμε τις προκαταλήψεις,να μηδενίσουμε την ακροαματικότητα των ΜΜΕ, που εκμηδενίζουν την ανθρώπινη προσωπικότητα, να διαλύσουμε τους μύθους για το ρόλο της γυναίκας και τον αντρικό προορισμό. Ο άντρας δεν είναι εχθρός μας. Του έχουν "φορτώσει" κι αυτού ένα ρόλο κι εδώ εκτός από το κοινωνικό περιβάλλον υπάρχει επίσης η ατομική ευθύνη κάθε μητέρας για τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού της, ώστε να γίνει συνειδητός πολίτης. Χρειάζεται να ξαναφτιάξουμε τον άνθρωπο! Και τους άντρες εμείς τους μεγαλώνουμε.

Στη ζωηρή συζήτηση που ακολούθησε τονίστηκε ιδιαίτερα ο ρόλος της αυτοοργάνωσης των γυναικών, αλλά τέθηκαν και πολλά ερωτήματα για το πόσο το πρόβλημα της διαπαιδαγώγησης μπορεί να λυθεί ατομικά. Πώς να ανταγωνιστεί ο γονιός και ο εκπαιδευτικός τα μηνύματα από τα ΜΜΕ, τα ποικίλα ερεθίσματα του κοινωνικού περιβάλλοντος, τα πρότυπα που φτάνουν από τις παρέες και τακυκλώματα, ακόμα και από ορισμένους πολιτικούς; Οι αρχές που δίνονται από την οικογένεια βοηθάνε βέβαια σημαντικά το νέο άνθρωπο να πράττει κατά συνείδηση, ανεξάρτητα από οτιδήποτε και να μη συμβιβάζεται. Γίνεται όμως τόση πλύση εγκεφάλου, ώστε το πρόβλημα δε λύνεται μόνο προσωπικά. Χρειάζεται να γίνει συλλογική προσπάθεια και οργανωμένη!

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:

Αλίκη ΞΕΝΟΥ - ΒΕΝΑΡΔΟΥ

Λακκούβες, σκουπίδια και παράγκες... Ενας τσιμεντένιος φράχτης "θυμίζει" πως κάποτε το υπουργείο Πρόνοιας έδωσε τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη δημιουργία ενός "πρότυπου πιλοτικού καταυλισμού". Τώρα, με το νερό κομμένο και με τουαλέτες κατεστραμμένες, χωρίς ηλεκτρικό και αποχετεύσεις, χωρίς αποκομιδή σκουπιδιών, το τοπίο θυμίζει κρανίου τόπο... Είναι ο καταυλισμός των αστέγων Τσιγγάνων στα Ανω Λιόσια. Εδώ ξεναγήθηκαν πρόσφατα μέλη της οργάνωσης "Γιατροί χωρίς σύνορα", μία εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Λόμπι Γυναικών, εκπαιδευτικοί από το Κέντρο Μελετών ΟΛΜΕ, εκπρόσωπος της "Κίνησης Πολιτών ενάντια στο ρατσισμό", ένας γιατρός, ένας οικονομολόγος και άλλοι. Η ξενάγηση έγινε από το μέλος της "Ομάδας αλληλέγγυων πολιτών" της περιοχής και στόχος είναι να ξεκινήσουν μαζί ένα πρόγραμμα υγείας, βοηθώντας τους "Γιατρούς χωρίς σύνορα". Την προσπάθεια θα στηρίξουν αρκετές γυναικείες οργανώσεις, όπως μας λέει η Νίκη Ρουμπάνη, μέλος του ΔΣ του Ευρωπαϊκού Λόμπι Γυναικών, που μας μεταφέρει τις εντυπώσεις της από το "οδοιπορικό":

"Κανένας πιτσιρίκι δεν πάει σχολείο. Μερικά μόνο έχουν κάνει εμβόλια. Πέρασε ο Ερυθρός Σταυρός πριν δύο μήνες. Λίγα έχουν βιβλιάρια υγείας. Κρούσματα ηπατίτιδας, ιώσεις, ψείρα. Η έλλειψη στοιχειωδών μέσων για τη ζωή μάς κάνει να σκεφτόμαστε πώς θα μεγάλωναν τα δικά μας παιδιά, αν έριχνε η μοίρα το ζάρι της να γεννηθούν Τσιγγάνοι...".

"Πολλά ποντίκια υπάρχουν εδώ" και τα σκουπίδια της χωματερής δίπλα. "Μας κόψανε το επίδομα πολυτέκνων, έχω δύο μήνες να πάρω λεφτά, εφτά παιδιά, τι θα ταϊσω", λέει μια γυναίκα.

Κουβέντα την κουβέντα βγαίνει το μεγάλο παράπονο. "Ο δήμαρχος δε μας εκτιμά". Χωρίς μεγάλα λόγια για ανθρώπινα δικαιώματα, για πολιτικά δικαιώματα, για υποχρεώσεις του κράτους ζητούν "εκτίμηση". Η αξιοπρέπεια πιο πάνω κι από το ψωμί και το νερό. Ξέρουν πως εκεί φωλιάζει ο ρατσισμός. Στην έλλειψη εκτίμησης και σεβασμού. Το ίδιο και για την Αστυνομία. "Μας σταματούν, μας πάνε στο τμήμα. Χωρίς λόγο μας δέρνουν, επειδή κάποιοι είναι παράνομοι, λένε. Εσένα έτσι σου φέρονται άμα ο γείτονάς σου είναι παράνομος; Το βλέπουν τα παιδιά μας, αγανακτούν. Ετσι θα γίνουμε παράνομοι κι εμείς οι οικογενειάρχες, από αγανάχτηση".

... Λίγο λίγο φτιάχνεται ένα όραμα με λυόμενα σπίτια, νερό, αποχέτευση, ηλεκτρικό. Ονειρευόμαστε και στρατευόμαστε στο όραμα μαζί τους. Ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Είναι πολύ να το ζητάει κανείς στο κατώφλι του 21ου αιώνα μέσα στην Αθήνα;".

Στην πρώτη αυτή συνάντηση εκτός από την Νίκη Ρουμπάνη συμμετείχαν:

Από τους "Γιατρούς χωρίς σύνορα" οι Παναγιώτης Κατράκης και Νανέτε AVILA DESSER, από τους "Αλληλέγγυους πολίτες Ανω Λιοσίων" ο Νίκος Καρούτσος, από την Κίνηση Πολιτών ενάντια στο Ρατσισμό και ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ η Χριστίνα Νούσσα, ο οικονομολόγος και ειδικός για προγράμματα ενάντια στον κοινωνικό αποκλεισμό Βάλτερ Φισάμπερ και ο ψυχίατρος Γιώργος Μποτονάκης.