ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 16 Μάρτη 2019 - Κυριακή 17 Μάρτη 2019
Σελ. /40
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ
Πολλές οι κατακτήσεις, πολύ περισσότερες οι εκκρεμμότητες και διεκδικήσεις μας για το γυναικείο προσωπικό των ΕΔ

Συζήτηση με την στρατιωτικό Ιωάννα Βάρσου, οργανωτική γραμματέα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Στρατιωτικών (ΠΟΕΣ), με αφορμή τη Μέρα της Γυναίκας

Από κινητοποίηση της ΠΟΕΣ (στο κέντρο η Ιωάννα Βάρσου)
Από κινητοποίηση της ΠΟΕΣ (στο κέντρο η Ιωάννα Βάρσου)
Ο «Ριζοσπάστης», με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Μέρας της Εργαζόμενης Γυναίκας (8 Μάρτη), συνομίλησε με την στρατιωτικό κυρία Ιωάννα Βάρσου, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου (οργανωτική γραμματέας) της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Στρατιωτικών (ΠΟΕΣ), για τις συνθήκες που βιώνει μια γυναίκα ενταγμένη επαγγελματικά στις Ενοπλες Δυνάμεις (ΕΔ).

Ιωάννα Βάρσου: Πριν απαντήσω στα ερωτήματα που έχετε, θα ήθελα να πω δυο λόγια για τη σημερινή μέρα. Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας αποκλειστικά προς τιμήν δύο γυναικείων απεργιακών κινητοποιήσεων που έλαβαν χώρα στις ΗΠΑ τον 19ο και τον 20ό αιώνα.

Η πρώτη πραγματοποιήθηκε στις 8 Μάρτη 1857, όταν οι εργαζόμενες στις βιοτεχνίες ενδυμάτων της Ν. Υόρκης ντυμένες στα λευκά διοργάνωσαν μεγάλη πορεία διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, τη μείωση του ωραρίου από 16 σε 10 ώρες, κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών. Η διαδήλωση δυστυχώς βάφτηκε κυριολεκτικώς στο αίμα.

Το Φλεβάρη του 1909, στη Ν. Υόρκη, έγινε η δεύτερη μεγάλη μακροχρόνια απεργιακή κινητοποίηση με σύνθημα «Ψωμί και Τριαντάφυλλα», που κράτησε σχεδόν 13 βδομάδες και συμμετείχαν πάνω από 20.000 εργάτριες, οι οποίες ξυλοκοπήθηκαν, σύρθηκαν στα δικαστήρια, αλλά η απεργία διαλύθηκε όταν έγιναν συμβιβασμοί στις περισσότερες επιχειρήσεις.

Το 1910, στη 2η Συνδιάσκεψη των Εργαζόμενων Γυναικών στο Σοσιαλιστικό Συνέδριο της Κοπεγχάγης, η Γερμανίδα Κλάρα Τσέτκιν (1857-1933), εμπνευσμένη από τους αγώνες των Αμερικανίδων εργατριών, ως φόρο τιμής στις δύο ιστορικές διαδηλώσεις του 1857 και του 1909, πρότεινε και αποφασίστηκε να ορισθεί η 8η Μάρτη ως Παγκόσμια Μέρα των Γυναικών, η οποία το 1975 καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ και από τότε γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο.

-- Ποια είναι τα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια γυναίκα στρατιωτικός, εντός κι εκτός υπηρεσιακού περιβάλλοντος;

-- Ο χώρος των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ένας ιδιαίτερος και ευαίσθητος χώρος εργασίας. Ειδικώς εδώ στην Ελλάδα, λόγω της γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής της θέσης, οι Ενοπλες Δυνάμεις και κατ' επέκταση το μόνιμο στρατιωτικό προσωπικό τους (άρρενες και θήλεις) έχουν αυξημένες υποχρεώσεις. Η θέση της γυναίκας στρατιωτικού στον ευαίσθητο αυτό χώρο δεν μειώνει τις υποχρεώσεις της έναντι των συναδέλφων της ανδρών, αλλά, λόγω της ανθρώπινης φύσης της, τα δικαιώματά της δεν βρίσκονται ακόμη στο επιθυμητό επίπεδο. Η γυναίκα στρατιωτικός δεν παύει να καλείται, εκ της φύσης της, κάποια στιγμή στη ζωή της να γίνει μητέρα. Η στρατιωτικός γαλουχούσα μητέρα δεν έχει τα ίδια δικαιώματα με τις λοιπές εργαζόμενες γαλουχούσες μητέρες. Η στρατιωτικός μητέρα, ιδίως αυτή που έχει ανήλικα τέκνα (ακόμη και στις ευαίσθητες ηλικίες των πρώτων τάξεων του δημοτικού σχολείου), θα κληθεί να μπει στον κύκλο των μεταθέσεων, μετά των ανδρών συναδέλφων της και να μετατεθεί πολλάκις, μέχρι τα παιδιά της να ενηλικιωθούν, διαταράσσοντας, σε αρκετές των περιπτώσεων, την ισορροπία μητέρα - τέκνα. Κλείνοντας αυτή την απάντηση, θα ήθελα να αναφέρω ένα από τα μείζονα προβλήματα, που δυστυχώς δεν έχει βρει ακόμη την επιθυμητή λύση του. Το πρόβλημα της μονογονεϊκής μητέρας και τις υποχρεώσεις που καλείται να εκπληρώσει στην Υπηρεσία.

-- Υπάρχουν κατά την άποψή σας κοινά προβλήματα των γυναικών που υπηρετούν στις ΕΔ με τις υπόλοιπες εργαζόμενες στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα και ποια είναι αυτά;

-- Ο ρόλος της γυναίκας στο γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο έχει αλλάξει δραματικά στο σήμερα με πολλές ευθύνες στο ενεργητικό της, σε αντίθεση με τα παλαιότερα χρόνια, όπου η ίδια η γυναίκα αντιλαμβανόταν τον εαυτό της ως λιγότερο δυναμικό και αυτόνομο άτομο, μέσα από το γεγονός ότι ήταν υποχρεωμένη να παραμένει σπίτι και να μην εργάζεται. Κατά την άποψή μου, υπάρχει πληθώρα κοινών προβλημάτων του θήλεος προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων με τις υπόλοιπες εργαζόμενες του δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, όπου κυρίως αφορούν την οικογενειακή μέριμνα, με σκοπό να διευκολύνεται η μητρότητα ακόμη και μέσα από ένα ευέλικτο ωράριο, τα ευεργετικά μέτρα για τις ευπαθείς ομάδες (πολύτεκνοι - τρίτεκνοι - μονογονείς - ΑμεΑ), την αξιοκρατία και ίση μεταχείριση αυτών έναντι των υπολοίπων συναδέλφων τους όπως και άλλα, με αποτέλεσμα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πιθανών μελλοντικών κοινών διεκδικήσεων.

-- Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο καταλληλότερος τρόπος διεκδίκησης της λύσης των προβλημάτων του γυναικείου προσωπικού των ΕΔ; Πώς έχει συμβάλει η ΠΟΕΣ σε αυτές τις διεκδικήσεις;

-- Ο καταλληλότερος τρόπος διεκδίκησης και ανάδειξης προβλημάτων είναι μέσα από τη συλλογική έκφραση, κάτι το οποίο και κατάφερε να γίνει νόμος του κράτους μετά από χρόνιες διεκδικήσεις και αγώνες της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Στρατιωτικών (ΠΟΕΣ). Το άρθρο 30Γ του συνδικαλιστικού νόμου (ν.1264/1982) δίνει πλέον τη δυνατότητα σε όλο το μόνιμο στρατιωτικό προσωπικό των ΕΔ, θήλυ και άρρεν, να αποκτά «φωνή» στην ανάδειξη των προβλημάτων τους μέσα από τις περιφερειακές ενώσεις τους. Είναι πολλές οι κατακτήσεις αλλά και πολύ περισσότερες οι εκκρεμότητες και οι διεκδικήσεις μας για θέματα που αντιμετωπίζει το θήλυ προσωπικό των ΕΔ. Ευελπιστούμε στη γρήγορη επίλυση αυτών, το συντομότερο δυνατό.

Οι αστυνομικοί να στηρίξουν το ΚΚΕ που είναι πολύτιμος συμπαραστάτης στον αγώνα τους

Συζήτηση με τον Χρ. Καμζέλα, υπαστυνόμο β' ε.α.

Ο «Ριζοσπάστης» συνάντησε και συζήτησε με τον Χρήστο Καμζέλα, υπαστυνόμο β' ε.α., για το τι πρέπει να ψηφίσει ο αστυνομικός σε όλες τις επερχόμενες εκλογές, δημοτικές, περιφερειακές, ευρωεκλογές και βουλευτικές.

-- Γιατί ο αστυνομικός πρέπει να ψηφίσει στις εκλογές ΚΚΕ και «Λαϊκή Συσπείρωση»;

-- Το ΚΚΕ είναι πολύτιμος συμπαραστάτης μας, προκειμένου οι αστυνομικοί εν ενεργεία και απόστρατοι να οργανώσουμε τη δική μας αντίσταση για τα δίκαια αιτήματά μας, μέσα από τις ενώσεις μας και τη συμπόρευση με το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Μας στηρίζει να οργανώσουμε την πάλη μας μαζί με το λαό ενάντια στις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής, που πλήττει τους αστυνομικούς και τους υπόλοιπους εργαζόμενους και μέρα με τη μέρα μας κάνει από φτωχούς φτωχότερους.

Είναι ο μόνος πολιτικός χώρος που αγωνίζεται μέσα στη Βουλή και έξω από αυτήν, μαζί μας στο δρόμο της διεκδίκησης, του αγώνα, στηρίζοντάς μας σε οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με την οργάνωσή μας μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Μας συμπαραστέκεται στην προσπάθεια για την απομόνωση της ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, των νοσταλγών του Χίτλερ, της χούντας και γενικότερα του φασισμού στο χώρο μας, που εμφανίζονται δήθεν ως υποστηρικτές των αιτημάτων μας και πατριώτες, αλλά στην ουσία είναι υπέρ της καταστολής σε κάθε διεκδίκηση, σε κάθε δικαίωμα, γνήσιοι υποστηρικτές της πλουτοκρατίας και είναι κατά του συνδικαλισμού στις Ενοπλες Δυνάμεις.

-- Γιατί ο αστυνομικός και τώρα και ποτέ δεν πρέπει να στραφεί και να καταστέλλει το λαϊκό κίνημα που αγωνίζεται για τα δικαιώματά του;

-- Επειδή προερχόμαστε από λαϊκές φτωχές οικογένειες, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε την ταξική μας καταγωγή και να στρεφόμαστε κατά του λαϊκού κινήματος, που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων.

Για όλα τα παραπάνω, καλώ τους συναδέλφους, που προέρχονται από λαϊκά στρώματα, ξεπερνώντας οποιεσδήποτε ενστάσεις και πολιτικές διαφορές, στις ερχόμενες κρίσιμες βουλευτικές εκλογές, τις ευρωεκλογές, αλλά και στις εκλογές για την Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση, να στηρίξουν τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια του ΚΚΕ και της «Λαϊκής Συσπείρωσης».

Θάνατοι πυροσβεστών

Οι άδικοι θάνατοι των δύο συναδέλφων μας το προηγούμενο χρονικό διάστημα έρχονται να προστεθούν στον τραγικό και μακρύ κατάλογο των πυροσβεστών που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της εργασίας τους και αποδεικνύουν ξεκάθαρα και αναμφισβήτητα ότι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εργαζόμαστε είναι ιδιαίτερα δύσκολες και αντίξοες.

Ομως, καμία κυβέρνηση δεν το έχει εμπράκτως αναγνωρίσει και δεν έχει πάρει τα κατάλληλα μέτρα προστασίας μας από επαγγελματικούς κινδύνους και ασθένειες που απειλούν την υγεία και τη ζωή μας.

Να γιατί ο άδικος χαμός των συναδέλφων μας δεν είναι αποτέλεσμα της «κακιάς» στιγμής ή θέλημα Θεού, αλλά αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων που «βλέπουν» ως κόστος τη λήψη των κατάλληλων μέτρων για την προστασία της υγείας και της ζωής μας.

Σήμερα υπάρχουν τόσο οι δυνατότητες όσο και η αναγκαία επιστημονική γνώση να ελαχιστοποιηθούν, ακόμα και να μηδενιστούν τέτοια τραγικά περιστατικά.

Ομως, πρέπει πια να πάψουμε να είμαστε απλοί θεατές και να ανεχόμαστε την υποκρισία όλων αυτών που ενώ μας βαπτίζουν ήρωες, αρνούνται να πάρουν τα κατάλληλα μέτρα, για να αυγαταίνουν τα ματωμένα πλεονάσματα του προϋπολογισμού.

Η «Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών» έχει προτείνει και απαιτήσει εδώ και καιρό την υλοποίηση τέτοιων μέτρων, από τα οποία μόνο ένα μέρος αναφέρω παρακάτω:

Τακτικές προληπτικές και δωρεάν ιατρικές εξετάσεις για όλους τους εργαζόμενους στο Πυροσβεστικό Σώμα.

Ιατρικοί έλεγχοι των εμπλεκομένων πυροσβεστών μετά από επέμβαση και συμμετοχή σε ύποπτα για τη φύση τους συμβάντα.

Καταγραφή των επαγγελματικών ασθενειών και των συνεπειών τους, καθώς και των βλαπτικών παραγόντων που έρχονται σε επαφή οι πυροσβέστες κατά τη διάρκεια των συμβάντων.

Γιατροί εργασίας και ασθενοφόρα πλήρως στελεχωμένα και εξοπλισμένα, που θα μπορούν να ακολουθούν σε κάθε μεγάλο συμβάν τις πυροσβεστικές δυνάμεις.

Χορήγηση όλων των απαραίτητων και κατάλληλων μέσων ατομικής προστασίας για αστικά και δασικά συμβάντα.

Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για την κάλυψη των πραγματικών κενών του ΠΣ και μονιμοποίηση όλων των πενταετών και εποχικών πυροσβεστών και να σταματήσει επιτέλους η ολοένα και μεγαλύτερη εντατικοποίηση της εργασίας μας.

Ενταξη του επαγγέλματός μας στα Βαρέα - Επικίνδυνα και Ανθυγιεινά.


Γιώργος ΜΕΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
Πυροσβέστης, υποψήφιος δήμαρχος Βέροιας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση»

ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗΣ
Εκτελέστηκε γιατί συγκέντρωνε υπογραφές ενάντια στα πυρηνικά

Συμπληρώθηκαν φέτος 68 χρόνια από την εκτέλεση του 23χρονου Νίκου Νικηφορίδη, στις 5 Μάρτη του 1951, μαζί με άλλους 6 αγωνιστές, στο Επταπύργιο Θεσσαλονίκης.

Στην απολογία του ο Νικηφορίδης ανέφερε: «Αρκετές εκατόμβες νεκρών δημιούργησαν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, οι ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι και ο εμφύλιος πόλεμος στη χώρα μας. Γι' αυτό και αποφασίσαμε συγκεντρώνοντας υπογραφές κάτω από την Εκκληση της Στοκχόλμης (σ.σ. η οποία απαιτούσε την πλήρη κατάργηση και απαγόρευση των πυρηνικών όπλων), να προωθήσουμε και τη δημιουργία του Δημοκρατικού Φιλειρηνικού Μετώπου Νέων».

Στην ερώτηση του προέδρου του στρατοδικείου, «Τι γνώμη έχεις για το ΚΚΕ και τις πράξεις του;», ο Νικηφορίδης απαντά:

«Είμαι κομμουνιστής και δεν αποκηρύσσω τις ιδέες μου».

Ο λαός μας χρειάζεται να δυναμώσει την πάλη ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά πολεμικά σχέδια, για έξοδο τώρα από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ. Για να μη μετατραπούν τα παιδιά του λαού μας, οι στρατευμένοι και το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων σε «κρέας» για τα ιμπεριαλιστικά κανόνια.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ