Παπαγεωργίου Βασίλης

Ως γενικός στόχος του έργου, που προωθεί η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, ορίζεται «η ευαισθητοποίηση των μαθητών στο κρίσιμο στάδιο της διαδικασίας ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους, για τη σημασία του εθελοντισμού ως κοινωνικής αξίας κι έμπρακτης έκφρασης της κοινωνικής και διαγενεακής αλληλεγγύης καθώς και της συμμετοχής στη δημοκρατική ζωή, ως εναλλακτικός τρόπος δράσης και ανάπτυξης του ατόμου και ως μέσο απόκτησης δεξιοτήτων και ικανοτήτων ωφέλιμων για τη μετέπειτα πρόσβαση στην αγορά εργασίας».

Η διαπαιδαγώγηση στον «εθελοντισμό» που - όχι τυχαία - συναντάται συχνά δίπλα στην άλλη «μεγάλη αξία», αυτή της «επιχειρηματικότητας» είναι η κάλπικη απάντηση του εκμεταλλευτικού συστήματος στο δικαίωμα στη δουλειά με δικαιώματα, στη συλλογική διεκδίκηση, στην ταξική αλληλεγγύη, σε μία σειρά λαϊκές ανάγκες. Από την άλλη, το σχολείο που διαμορφώνεται είναι ιδιαίτερα «φιλόξενο» σε ιδεολογήματα που κάνουν τους μαθητές ακίνδυνους για το σύστημα...

Ρωτήθηκε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Π. Σκουρλέτης, στο πλαίσιο συνέντευξής του στον ρ/σ της ΝΕΤ, πώς είναι δυνατή μια συνεργασία με το ΚΚΕ όταν οι δύο χώροι έχουν διαφορετική στρατηγική, όταν, π.χ., το ΚΚΕ προτείνει αποδέσμευση απ' την ΕΕ κ.λπ. Απάντησε: «Το άλλο το θέμα, της προοπτικής σε σχέση με την ΕΕ, βεβαίως υπάρχει μια διαφορά, αλλά νομίζω και το ίδιο το ΚΚΕ βλέπετε ότι την έξοδο από την ΕΕ και από την Ευρωζώνη δεν την ζητάει τώρα, την παραπέμπει σε ένα απροσδιόριστο μέλλον κάτω από συνθήκες λαϊκής εξουσίας. Ας κρατήσουν, λοιπόν, για τον εαυτό τους αυτή την άποψη και ας δούμε πώς τώρα, στη σημερινή Ευρώπη, μπορούμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς, να θέσουμε το θέμα της επαναθεμελίωσής της (...) Αυτή είναι η άμυνα της ηγεσίας του ΚΚΕ (...) Θεωρώ ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα είναι τέτοιο και η ενίσχυση της ριζοσπαστικής αριστεράς θα είναι σε τέτοιο βαθμό που θα επιδράσει καταλυτικά ώστε να ωριμάσει και στην ηγεσία του ΚΚΕ και στο χώρο αυτό η διάθεση στο να υπάρξει μια συστράτευση κι ένας κοινός βηματισμός».

Λάθος νομίζει, λάθος θεωρεί και λάθος πόρτα χτυπάει γενικώς καλώντας το ΚΚΕ να βάλει κατά μέρος τη στρατηγική του και να συνεργαστεί με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την προώθηση της δικής του στρατηγικής! Δηλαδή, να «βάλει νερό στο κρασί του» και να κάνει σημαία του τις αυταπάτες με τις οποίες παραμυθιάζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το λαό, ότι είναι δυνατόν να αλλάξει η ΕΕ, να επαναθεμελιωθεί και να μεταλλαχθεί σε φιλολαϊκή. Πρόκειται για καθαρή ουτοπία. Σε αντίθεση με την πρόταση του ΚΚΕ, που είναι ρεαλιστική, αναγκαία, μπορεί να υλοποιηθεί απ' τον ίδιο το λαό, τη συμμαχία του, την πάλη του. Τη στρατηγική του το ΚΚΕ δεν την υποτάσσει στην κάλπη, κανένα εκλογικό αποτέλεσμα δεν ήταν και δε θα είναι ικανό να το κάνει να την απαρνηθεί. Θα συνεχίσει να μοχθεί για τη συστράτευση της εργατικής τάξης, των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, όλων των ανθρώπων του μόχθου, για να αναπτυχθεί ο δικός τους κοινός βηματισμός σε κατεύθυνση σύγκρουσης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων. Ας μην κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κι ας μη ματαιοπονεί ότι το ΚΚΕ θα προσχωρήσει στο στρατόπεδο των δυνάμεων που εξαπατούν το λαό για να τον κρατήσουν ενσωματωμένο στο σύστημα που τον γονατίζει.

Συνεπής στην πολιτική παράδοσης στα μονοπώλια του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, ο υπουργός Υποδομών Μ. Βορίδης έλαβε ουσιαστική δέσμευση προς τους μεγάλους τηλεπικοινωνιακούς ομίλους ότι η κυβερνητική πολιτική για την «αξιοποίηση» του ψηφιακού μερίσματος θα συνεχιστεί και θα ενταθεί το επόμενο διάστημα, κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε διεθνές συνέδριο που διοργάνωσε η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων. Πίσω από τις διακηρύξεις περί «γεφύρωσης του ψηφιακού χάσματος» στις οποίες προχώρησε ο υπουργός, πάντα στο όνομα του «οφέλους» που θα προκύψει για τον «καταναλωτή», η κυβέρνηση Παπαδήμου - όπως και οι προηγούμενες άλλωστε - έρχονται να κρύψουν δύο πράγματα: Πρώτο, ότι οι ραδιοσυχνότητες από δημόσια περιουσία, μετατρέπονται σε «κτήμα» των επιχειρηματικών ομίλων που έχουν στην ιδιοκτησία τους ηλεκτρονικά ΜΜΕ και που τους αποφέρουν ακόμη περισσότερα κέρδη με μεγαλύτερη δύναμη χειραγώγησης του λαού στην αστική πολιτική. Υπό αυτό το πρίσμα οι παράλληλες «διαβεβαιώσεις» των κυβερνώντων προς τον εργαζόμενο λαό, ότι η αξιοποίηση του ραδιοφάσματος γίνεται με γνώμονα το «όφελος της κοινωνίας», μόνο ως πρόκληση πρέπει να εκλαμβάνεται.