ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 16 Φλεβάρη 1999
Σελ. /36
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΚΙΝΗΜΑ
Αγώνας για πραγματικό 35ωρο

Ολοκληρωμένη διατύπωση του αιτήματος, κόντρα στην αοριστία και στη σύγχυση, που επιμελώς και σκόπιμα καλλιεργείται

Καίρια παρέμβαση στο καυτό ζήτημα του 35ωρου - 7ωρου - πενθήμερου,την οποία ο "Ρ" δημοσιεύει ολόκληρη, αποτελούν οι θέσεις που επεξεργάστηκε η "Επιτροπή Πρωτοβουλίας για να αλλάξει η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα".Τις θέσεις αυτές παρουσίασαν χτες οι σύμβουλοι της ΔΑΣ,στη συνεδρίαση της ΕΕ της ΓΣΕΕ,που ασχολήθηκε με το θέμα.

Στη γενικόλογη διατύπωση του αιτήματος επέμεινε η ΠΑΣΚΕ,κάνοντας λόγο για "35ωρο με πλήρη απασχόληση και χωρίς μείωση αποδοχών", κάτι που αφήνει ανοιχτά τα παράθυρα στην εισαγωγή της διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Στα ίδια πλαίσια κινήθηκαν περίπου και οι άλλες παρατάξεις, πλην της ΔΑΣ.Ωστόσο, η συζήτηση δεν κατέληξε κάπου συγκεκριμένα, πέρα από το ότι η ΓΣΕΕ θα επιδιώξει να συναντήσει ξεχωριστά καθεμιά εργοδοτική οργάνωση, σχετικά με το 35ωρο.

Το σχετικό κείμενο, που συνυπογράφεται από τα συνδικαλιστικά στελέχη Δ. Αγκαβανάκη, Κ. Αρτεμίου, Κ. Γεωργακόπουλο, Φ. Κολεβέντη και Γ. Μαυρίκο,έχει αναφορές στους σκληρούς ταξικούς αγώνες που αναπτύχθηκαν γύρω από τη μείωση του χρόνου εργασίας, αλλά και στις μεθοδεύσεις της σημερινής συνδικαλιστικής πλειοψηφίας, που ουσιαστικά καταδικάζει και ακυρώνει το αίτημα.

Χαρακτηριστικά στην παρέμβαση της Επιτροπής σημειώνεται ότι γίνεται προσπάθεια εκμετάλλευσης του αιτήματος για 35ωρο, έτσι ώστε "να γενικευτεί η εφαρμογή των ελαστικών μορφών απασχόλησης, να χτυπηθούν παραπέρα τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, καλλιεργώντας ταυτόχρονα την αυταπάτη της αντιμετώπισης της ανεργίας". Ενδεικτική είναι και η χτεσινή παρέμβαση του υπουργού Εργασίας Μ. Παπαϊωάννου από τη Λάρισα, όπου υποστήριξε ότι θα δοθούν και "χρηματικές ενισχύσεις" για επιλογές, σε σχέση με το 35ωρο που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και ότι δεν μπορεί να γίνει με μείωση των αποδοχών.

Η βασική διατύπωση του αιτήματος από την Επιτροπή Πρωτοβουλίας, είναι η γενικευμένη, νομοθετική εφαρμογή του, με πέντε μέρες απασχόληση, 7 ώρες τη μέρα, με διατήρηση των 6 ενσήμων ασφάλισης για την 5νθήμερη βδομάδα, με αύξηση των αποδοχών και απόκρουση της εντατικοποίησης.

7ΩΡΟ - 35ΩΡΟ - 5ΗΜΕΡΟ
Ωριμη απαίτηση των καιρών

Το κείμενο θέσεων, που έδωσε χτες στη δημοσιότητα η "Επιτροπή Πρωτοβουλίας για να αλλάξει η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα", για την αναγκαιότητα της μείωσης του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου

Ολόκληρο το κείμενο θέσεων, που έδωσε στη δημοσιότητα η Επιτροπή Πρωτοβουλίας, είναι το παρακάτω:

"Οταν πριν λίγες μέρες παρουσιάσαμε, με συνέντευξη Τύπου, τους άξονες για την ανασυγκρότηση και την αγωνιστική προοπτική του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, είχαμε υπογραμμίσει ότι και μέχρι τη διοργάνωση της πανελλαδικής συνάντησης συνδικάτων και συνδικαλιστών θα παρεμβαίνουμε στα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν την εργατική τάξη. Αυτό κάναμε σήμερα, δίνοντας και καταθέτοντας για συζήτηση και δράση βασικές σκέψεις για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου. Αυτή την περίοδο, βρίσκεται σε εξέλιξη μία συστηματική προσπάθεια από την κυβέρνηση, από τμήματα της εργοδοσίας και από την πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, που επιδιώκουν να αξιοποιήσουν την ώριμη ανάγκη των εργαζομένων για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου.

Επιχειρούν, αναδείχνοντας το θέμα του 35ωρου, να παρακάμψουν τις αντιστάσεις των εργαζομένων στο χτύπημα των κατακτήσεών τους και να γενικευτεί η εφαρμογή των ελαστικών μορφών απασχόλησης, να χτυπηθούν παραπέρα τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, καλλιεργώντας ταυτόχρονα την αυταπάτη της αντιμετώπισης της ανεργίας.

Από την εμφάνιση, τη συγκέντρωση και την οργάνωση της εργατικής τάξης σε συνδικάτα και μαζικές οργανώσεις, η πάλη για το "τι είναι μια εργάσιμη ημέρα" ή "πόσες ώρες πρέπει να δουλέψει ο μισθωτός για να καλύψει την αξία του ημερομισθίου" έχει πάρει χαρακτηριστικά έντονων ταξικών συγκρούσεων.

Η εργοδοσία, το κεφάλαιο, από την πλευρά τους, στάθηκαν και στέκονται και σήμερα ανυποχώρητοι, όχι μόνο στη μείωση του εργάσιμου χρόνου, αλλά, ταυτόχρονα, προσπαθούν να μεγαλώνουν το χρόνο απασχόλησης.

Η στρατηγική αυτή του κεφαλαίου δεν είναι τυχαία, επειδή γνωρίζει ότι ο εργάτης μέσα σε λίγες ώρες δουλιάς έχει ήδη υπερκαλύψει το μεροκάματο που παίρνει και από εκεί και πέρα, όσο περισσότερες ώρες εργαστεί, τόσο περισσότερο το κέρδος (η υπεραξία) που θα καρπωθεί ο καπιταλιστής από την εργασία του μισθωτού.

Με τη μονόπλευρη και μονομερή αξιοποίηση της τεχνολογίας υπέρ του κεφαλαίου, ο χρόνος που είναι αναγκαίος για να "βγάλει" ο εργαζόμενος το μισθό του όλο και μικραίνει. Ετσι μεγαλώνει ο βαθμός εκμετάλλευσης και πολλαπλασιάζονται τα κέρδη και τα υπερκέρδη από την επιπλέον δουλιά των εργαζομένων.

Η εργατική τάξη, από την πλευρά της, οργάνωσε και έδωσε τα τελευταία 120 χρόνια σκληρούς αγώνες, για να μειωθεί ο ημερήσιος εργάσιμος χρόνος.

Στην Ελλάδα, η πάλη για τη μείωση των ωρών εργασίας ξεκίνησε στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα. Οι εργάτες των ναυπηγείων και οι βυρσοδεψεργάτες της Σύρου στις μεγάλες απεργίες του 1879 απαίτησαν να καταργηθεί το 12ωρο έως 15ωρο δουλιάς και η 2ωρη δουλιά της Κυριακής που την έλεγαν "αγγαρεία", γιατί δεν πληρωνόταν, και να καθοριστεί ένα σταθερό όριο στο μεροκάματο. Ετσι, το άρθρο 20 του Καταστατικού του "Αδελφικού Συνδέσμου Ξυλουργών του Ναυπηγείου Σύρου", κανόνιζε σε 10 τις ώρες εργασίας και το ποσό του μεροκάματου. Οι τυπογράφοι της Αθήνας κήρυξαν απεργία το 1882 και την ίδια χρονιά αποφάσισαν να μη δουλεύουν την Κυριακή. Το 1906, σε μια απεργία τους, οι σκλάβοι του Σερπιέρη στα μεταλλεία του Λαυρίου, που δούλευαν 12 - 14 ώρες, διατύπωσαν το αίτημα για 8ωρο. Οι τυπογράφοι, οι καπνεργάτες και οι τσιγαράδες στο Βόλο, που δούλευαν πάνω από 12 ώρες, κατέβηκαν σε απεργίες και το 1909 το Εργατικό Κέντρο Βόλου ζήτησε "να λιγοστέψουν οι ώρες εργασίας". Το 1911, οι καπνεργάτες με μεγάλη απεργία απαίτησαν 8ωρο. Το 1910, απέργησαν οι ναυτοθερμαστές του Πειραιά για "ψωμί παραπανίσιο και να λιγοστέψουν οι ώρες δουλιάς".

Ακολούθησαν απεργίες με τα ίδια αιτήματα των τροχιοδρομικών, των γαιανθρακεργατών του Πειραιά, των εργατών φωταερίου, των ηλεκτροτεχνιτών, των σιδηροδρομικών, των ναυτεργατών, των τσιγαράδων της Θεσσαλονίκης, των ραφτεργατών της Αθήνας κ.ά.

Το 1919 κυρώθηκε η πρώτη Διεθνής Σύμβαση Εργασίας στη Διεθνή Διάσκεψη Εργασίας στην Ουάσιγκτον, η οποία καθόριζε το ωράριο εργασίας σε 8 ώρες τη μέρα στις βιομηχανικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις, στα μεταλλεία, στα ορυχεία και τις μεταφορές. Το 1920, με το νόμο 2269/20, κυρώθηκε η παραπάνω σύμβαση, καθορίζοντας ότι "Γενικώς το νόμιμο ωράριο των μισθωτών είναι 8 ώρες ημερήσιας εργασίας και 48 εβδομαδιαίας". Το 1932, με το Προεδρικό Διάταγμα 8/13/4/32, ορίστηκε το ημερήσιο ωράριο του υπαλληλικού προσωπικού των Ανωνύμων Εταιριών, των Τραπεζών και των γραφείων γενικά σε 8 ώρες. Με τον Αναγκαστικό Νόμο 547/37, ο ημερήσιος χρόνος εργασίας για το υπαλληλικό προσωπικό των ΑΕ και των Τραπεζών ορίστηκε σε 7 ώρες. Αμέσως μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο, καθιερώθηκε η εργασία των 40 ωρών για τους δημόσιους υπάλληλους. Η αργία της Κυριακής καθιερώθηκε το 1914. Από τότε ως σήμερα, έχουν αναπτυχθεί πολλοί αγώνες για την τήρηση αυτών των νόμων και την παραπέρα μείωση των ωρών εργασίας.

Μέχρι τον Αύγουστο του '98, το γενικό συμβατικό ωράριο, που προκύπτει από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, από διαιτητικές αποφάσεις ή κανονισμούς εργασίας, είναι 40 ώρες τη βδομάδα.

Το 1990, νόμος της τότε κυβέρνησης της ΝΔ έδωσε το δικαίωμα για 9ωρη ημερήσια εργασία και χρησιμοποίησης από τους καπιταλιστές της 4ης βάρδιας. Ο πρόσφατος νόμος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για τη "Ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων" (ν. 2639, Αύγουστος 1998) αλλάζει αρνητικά τις παραπάνω ρυθμίσεις. Ολη αυτή η διαχρονική πάλη της εργατικής τάξης, για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, συνδεόταν άρρηκτα με την αντίθεσή της στον πυρήνα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, που είναι η "υπεραξία" και ταυτόχρονα συνδεόταν με την αναγκαιότητα για περισσότερο ελεύθερο χρόνο, για κοινωνική δραστηριότητα, για πολιτιστική και πνευματική ανάπτυξη, για ψυχαγωγία και ανάπαυση.

Την τελευταία 20ετία, η εκρηκτική ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνικής και της τεχνολογίας και η ραγδαία εισαγωγή στην παραγωγική διαδικασία των αποτελεσμάτων της επιστημονικοτεχνικής επανάστασης, σε συνδυασμό με τη βελτίωση του μορφωτικού επιπέδου, της συσσώρευσης γνώσης και εμπειριών από την εργατική τάξη, η παραγωγικότητα της εργασίας έφτασε σε επίπεδα, που λίγα χρόνια πριν ήταν αδύνατο να φανταστεί κανείς.

Η νέα αυτή κατάσταση έδινε και δίνει νέες δυνατότητες για αποτελεσματική πάλη της εργατικής τάξης, προκειμένου να πετύχει και μείωση του ημερήσιου σταθερού εργάσιμου χρόνου και βελτίωση ταυτόχρονα των μισθολογικών, των ασφαλιστικών και των εργασιακών δικαιωμάτων της.

Στη 10ετία που πέρασε, ξεχώρισε ο πετυχημένος αγώνας των οικοδόμων, που, μέσα από σκληρές συγκρούσεις, επέβαλε στην αρχή ντεφάκτο το 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο με πλήρη διατήρηση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων. Το ίδιο πέτυχαν και άλλοι κλάδοι εργαζομένων μέσα από διεκδικήσεις, όπως οι εργαζόμενοι στα ορυχεία, αλλά και σε μεγάλα εργοστάσια και χώρους δουλιάς".

Συγκεκριμένη η διεκδίκηση

Πώς ακριβώς πρέπει να διεκδικηθεί η εφαρμογή του 35ωρου

Σχετικά με τον τρόπο εφαρμογής ενός πραγματικού 35ωρου, η Επιτροπή Πρωτοβουλίας διατυπώνει εντελώς συγκεκριμένα τις παρακάτω θέσεις:

"Σήμερα το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα προβάλλει και διεκδικεί το αίτημα του 35ωρου σαν ένα από τα βασικά αιτήματα, που συνθέτουν το πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων.Η διεκδίκηση και η προβολή του αιτήματος είναι πολύ συγκεκριμένη και χειροπιαστή:

1. Γενικευμένη - Νομοθετική εφαρμογή του 35ωρου.

2. Το 35ωρο είναι εβδομαδιαίο, με 5 μέρες απασχόληση και 7 ώρες δουλιά την ημέρα.

3. Διατήρηση των 6 ενσήμων ασφάλισης στην 5νθήμερη βδομάδα.

4. Αύξηση των ημερομισθίων και των μισθών ταυτόχρονα με τη μείωση των ωρών εργασίας.

5. Απόκρουση της εντατικοποίησης της παραγωγικής διαδικασίας.

6. Λιγότερες ακόμα ώρες δουλιάς για τους εργαζόμενους σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.

Η επιτυχία αυτών των στόχων για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου και άρα για τον περιορισμό του κλεμμένου ιδρώτα των μισθωτών μπορεί να προωθηθεί στο βαθμό που το κίνημα από τη βάση ενημερωθεί σωστά και πρωτοστατήσει, συντονίζοντας τον αγώνα του και ενισχύοντας τα πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά αυτού του μετώπου".

ΟΧΙ σε 35ωρο-"μαϊμού"

"Παράλληλα και ταυτόχρονα με τη διεκδίκηση του 35ωρου των εργατών είναι ο κίνδυνος εγκλωβισμού στο 35ωρο-"μαϊμού", που εμφανίζονται ή προτείνουν διάφορες πλευρές, με πρώτη την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και να ακολουθούν οι πλειοψηφίες σε μεγάλες δευτεροβάθμιες οργανώσεις, όπως στην ΟΤΟΕ κ.ά. Στην ίδια περίπου λογική με το κυβερνητικό συνδικαλισμό κινούνται και κυβερνητικά στελέχη με πρώτο τον υπουργό Εργασίας, που εμφανίζεται να είναι έτοιμος για "ουσιαστικό διάλογο που θα ανοίξει το δρόμο για το 35ωρο"! Ο ΣΕΒ παρακολουθεί από κοντά και με ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις αυτών των παραγόντων. Το λόμπι της ΕΕ δεν είναι εξαρχής αρνητικό!!!

Τι είδους 35ωρο όμως είναι το 35ωρο-"μαϊμού". Ποιον ωφελεί και ποιον βλάπτει; Πώς όλοι αυτοί οι αντεργατικοί παράγοντες όχι μόνον δεν αποκλείουν το 35ωρο-μαϊμού, αλλά προλειαίνουν το έδαφος για την προώθησή του;

Οι λόγοι που μέχρι σήμερα έχουν γίνει αντιληπτοί μπορούν να συνοψιστούν.1. Θέλουν 35ωρο τη βδομάδα, χωρίς πενθήμερο και χωρίς συγκεκριμένο, προσδιορισμένο ωράριο για κάθε μέρα (άρα γενίκευση της μερικής απασχόλησης και συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας).

2. Δεν ξεκαθαρίζουν, άρα συζητούν, τη μείωση των ενσήμων της βδομάδας. Αρα ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές απώλειες για τους εργατοϋπαλλήλους.

3. Με πρόσχημα προβληματισμούς που υπάρχουν στους χώρους των ΜΜΕ υιοθετούν τη σαλαμοποίηση του αιτήματος.

4. Ταυτίζουν το 35ωρο με την αντιμετώπιση της ανεργίας, κρύβοντας από τους εργαζόμενους ότι η ανεργία είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό κι ακόμα ότι οι βιομήχανοι δε θα προχωρήσουν σε μαζικές προσλήψεις, αλλά θα καταφύγουν στην εντατικοποίηση της παραγωγικής διαδικασίας σε βάρος των μισθωτών. (Αρα ο κίνδυνος και απολύσεων και εργατικών ατυχημάτων θα είναι υπαρκτός).

5. Είναι έτοιμοι για χατίρι του 35ωρου-"μαϊμού" να αποδεχτούν ειδικούς φόρους και νέα προνόμια για το κεφάλαιο στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας". Τα παραδείγματα της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Γερμανίας είναι χαρακτηριστικά.

Από όσα αναφέρονται παραπάνω γίνεται φανερό ότι από σήμερα κιόλας το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να προβάλει, να εκλαϊκεύσει και τελικά να κερδίσει το σύνολο των εργατοϋπαλλήλων με την εργατική δική του αντίληψη, με το δικό του εργατικό 35ωρο, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τις αντεργατικές επιδιώξεις όσων προπαγανδίζουν και επιδιώκουν ένα 35ωρο που δεν αποτελεί αίτημα των εργατών, αλλά των εργοδοτών.

Κρίνουμε, τέλος, απαραίτητο να τονίσουμε ότι η προβολή και η διεκδίκηση του 35ωρου των εργατών δεν πρέπει ούτε μπορεί να υποβαθμίσει σοβαρά και κυρίαρχα μέτωπα πάλης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Ισα - ίσα που στην πρώτη γραμμή επιβάλλεται να ενταθούν οι αγώνες για την κοινωνική ασφάλιση, τη Δημοκρατική Φορολογική Μεταρρύθμιση, την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργασιακών κατακτήσεων και των ΣΣΕ, τη Δημόσια και Δωρεάν παιδεία, την πάλη κατά της ανεργίας, το κλείσιμο εργοστασίων και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας".

Πικρό το "νυχτοκάματο"

Οργιο ασυδοσίας στα νυχτερινά κέντρα καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι σ' αυτά

Αποφασισμένοι να αντισταθούν στην προοπτική της μετατροπής τους σε "ευρωγκαρσόνια" χωρίς δικαιώματα, δήλωσαν χτες οι σερβιτόροι που εργάζονται σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης και συμμετείχαν στην έκτακτη γενική συνέλευση του Σωματείου Σερβιτόρων.Μια συνέλευση που οι ίδιοι ζήτησαν για να συζητήσουν τρόπους για την αντιμετώπιση της ασυδοσίας των εργοδοτών τους.

Σύμφωνα με τις καταγγελίες τους, οι πιο γνωστές επιχειρήσεις πρωτοστατούν στην καταπάτηση δικαιωμάτων. Σε πολλές από αυτές έχει καταργηθεί η αμοιβή με βάση τα ποσοστά, που ανέρχονται μεικτά στο 13% επί των εισπράξεων και πληρώνονται με "νυχτοκάματο" που δεν ξεπερνά τις 15-16.000 δραχμές!

Αλλοι υποχρεώνουν τους σερβιτόρους να πληρώνουν από την τσέπη τους τα ένσημά τους, δεσμεύοντάς τους μάλιστα να μην ξεπερνάνε τα 15 το μήνα! Συνέπεια αυτού είναι να μην έχουν τις προϋποθέσεις για το ταμείο ανεργίας και να μένουν χωρίς επίδομα τους 6 έως 8 μήνες της ανεργίας τους! Τεράστια ευθύνη για την κατάσταση αυτή - όπως κατήγγειλαν - φέρει και το ΙΚΑ.

Η ωμή παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων δε συναντάται μόνο στις επιχειρήσεις της Αθήνας. Μιλώντας στη συνέλευση εργαζόμενος από κέντρο της Λιβαδειάς, τόνισε ότι "θερίζει" το ωρομίσθιο, κάποιοι απ' τους εργαζόμενους δουλεύουν 100 ώρες το μήνα, κάποιοι άλλοι 60 και 40! "Μπορεί να πέσει πελατεία και να πάρει τηλέφωνο στις 11 το βράδυ τη λαντζέρισα να της πει να έρθει για δουλιά", κατήγγειλε.

Για την αντιμετώπιση όλων των παραπάνω οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να συγκροτήσουν Επιτροπή Αγώνα,καθώς και να συντονίσουν την πάλη τους με τα σωματεία των Μαγείρων και των Μουσικών. Στη συνέλευση εξάλλου παραβρέθηκαν εκπρόσωποι του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου.Στο ψήφισμα, που υπογράφεται και απ' τα τρία σωματεία, καταγγέλλεται η κυβέρνηση για ενίσχυση της ασυδοσίας των εργοδοτών και η διοίκηση του ΙΚΑ για έλλειψη ελέγχων. Στη συνέλευση παραβρέθηκε ο Τ. Γόντικας,μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, ο οποίος κάλεσε τους εργαζόμενους να συσπειρωθούν στο σωματείο και να αγωνιστούν ενάντια στην αντεργατική κυβερνητική πολιτική και στις πλειοψηφίες των ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων που τη στηρίζουν.

ΟΧΙ στο "σικέ σκηνικό" από τη ΔΑΣ

Ετοιμη για νέο "κοινωνικό διάλογο" απάτης σχετικά με το φορολογικό η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ

Ολοταχώς στον "κοινωνικό διάλογο"-απάτη κατευθύνεται η ΓΣΕΕ,αυτή τη φορά για το φορολογικό και με κύρια ευθύνη της ΠΑΣΚΕ,που ευθυγραμμίζεται ξανά με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, τους οποίους και υποστήριξε στη χτεσινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ. Στην ίδια συνεδρίαση συζητήθηκε το θέμα του 35ωρου και του "Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Απασχόληση".

Οι σύμβουλοι της ΔΑΣ εναντιώθηκαν στη συμμετοχή της ΓΣΕΕ στον "κοινωνικό διάλογο"-απάτη και αντιπρότειναν την αγωνιστική διεκδίκηση των αιτημάτων των εργαζομένων, αντί της συμμετοχής στη διαμόρφωση του αντεργατικού "Σχεδίου Δράσης".

Για "κοινωνικό διάλογο" με... εγγυήσεις, έκαναν λόγο οι παρατάξεις ΔΑΚΕ και Α. Π.. Βασικό αίτημα της ΓΣΕΕ φαίνεται ότι θα είναι η αύξηση του αφορολόγητου ορίου στα 2 εκατομ. δραχμές και η τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας.

Ο αν. πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Μαυρίκος, τονίζει σε δήλωσή του: "Στη συνεδρίαση της ΕΕ της ΓΣΕΕ, έγινε καθαρό ότι οι ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ- ΔΑΚΕ - ΣΥΝ σε στενή συνεργασία με την κυβέρνηση σχεδιάζουν νέο χορό "Κοινωνικού Διαλόγου", για το φορολογικό.

Το σικέ αυτό σκηνικό, στόχο έχει να βοηθήσει την κυβέρνηση να φανεί απ' τη μια δήθεν φιλεργατική με κάποια αύξηση στο αφορολόγητο όριο και στις φορολογικές κλίμακες και από την άλλη να της δώσει την ευκαιρία να ενισχύσει τον αντιλαϊκό και αντεργατικό χαρακτήρα του φορολογικού συστήματος.

Εμείς δηλώνουμε ότι συμπαίκτες στο σικέ παιχνίδι δε θα γίνουμε και καλούμε την εργατική τάξη να καταδικάσει αποτελεσματικά τους σκηνοθέτες και τους κομπάρσους στη νέα πράξη του διαβόητου "Κοινωνικού Διαλόγου"".

Κάλπες στο Σκαραμαγκά

Ανοίγουν αύριο, Τετάρτη, οι κάλπες για την ανάδειξη νέας διοίκησης στο Σωματείο Εργαζομένων Ναυπηγείων Σκαραμαγκά η "ΤΡΙΑΙΝΑ",ενώ χτες και σήμερα οι εργαζόμενοι ψηφίζουν για τη διοίκηση του συνεταιρισμού, ο οποίος διαχειρίζεται το 49% των μετοχών του ναυπηγείου που αντιστοιχεί στους εργαζόμενους. Οι εκλογές στο σωματείο ολοκληρώνονται την Πέμπτη.

"Ηρθε η ώρα να αλλάξουμε ρότα στην ΤΡΙΑΙΝΑ", τονίζει στη διακήρυξή της η παράταξη "Εργοστασιακή Επιτροπή", η οποία όλο το προηγούμενο διάστημα, με συνέπεια στάθηκε δίπλα στους εργαζόμενους, πάλεψε ενάντια στην εργοδοσία, στην πολυεθνική "Μπράουν εντ Ρουτ" και στις προσπάθειές της να επιβάλλει πολυειδικότητα και ανατροπή των εργασιακών σχέσεων.

Αναφορικά με τη στάση των άλλων παρατάξεων, σημειώνεται ότι η ΠΑΣΚΕ στήριξε πλήρως την αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και ότι μαζί με τη ΔΑΚΕ ταυτίστηκε με τις επιλογές της εργοδοσίας.

"Εμείς - τονίζεται - θέλουμε να έχει δουλιά το ναυπηγείο, θέλουμε κατασκευές, επισκευές και βιομηχανικά έργα. Θέλουμε όμως να έχουμε και δικαιώματα". Η "Εργοστασιακή Επιτροπή" καλεί σε αγώνα για: Ναυπηγείο 100% στο Δημόσιο. Δημιουργία ενιαίου δημόσιου φορέα αμυντικής βιομηχανίας, όπου θα εντάσσονται και τα ναυπηγεία. Κλαδική πολιτική και συμμετοχή του ναυπηγείου στα μεγάλα έργα, στην ανανέωση του στόλου κλπ. Το 15% των προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων να πάει στις εγχώριες αμυντικές βιομηχανίες.

"Να αλλάξουμε την κατάσταση"

Τις εργαζόμενες της βιομηχανίας εσωρούχων "Τριούμφ" επισκέφτηκαν χτες ο Δ. Θεοδώρου και ο Δ. Θανασόπουλος,μέλη της διοίκησης της Ομοσπονδίας Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος,προκειμένου να τις ενημερώσουν και να συζητήσουν μαζί τους για την πρωτοβουλία που ανέλαβαν συνδικαλιστές για να αλλάξει η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα και για την πανελλαδική σύσκεψη που πρόκειται να γίνει στις αρχές Απρίλη για το θέμα αυτό. Ανάλογες περιοδείες έγιναν χτες και σε άλλους εργασιακούς χώρους, ενώ το πρόγραμμα των εξορμήσεων εμπλουτίζεται καθημερινά.

Ο Δ. Θεοδώρου μίλησε για την επίθεση που δέχονται τα δικαιώματα των εργαζομένων από το μεγάλο κεφάλαιο και την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε για το ασφαλιστικό, επισημαίνοντας ότι η κυβέρνηση στοχεύει να αυξήσει ακόμα περισσότερο τα όρια ηλικίας και να μειώσει δραστικά τις συντάξεις.

Για όλες αυτές τις συνέπειες - σημείωσε - μεγάλη ευθύνη φέρουν οι πλειοψηφίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που αντί να ασχολούνται με τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων, ασχολούνται με τον "κοινωνικό διάλογο" και για τα μέτρα που θα παρθούν ενάντια στους εργαζόμενους, για να μπούμε στην ΟΝΕ. Γι' αυτό σήμερα βρισκόμαστε σ' αυτή την κατάσταση.

"Εμείς - συνέχισε - μια σειρά από ομοσπονδίες και σωματεία, βλέποντας ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο, πήραμε την πρωτοβουλία να συσπειρώσουμε τους εργαζομένους, δημιουργώντας τον ταξικό πόλο μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε πια αυτή τη ΓΣΕΕ".



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ