Μια ακόμα κοκορομαχία ζήσαμε τις προηγούμενες μέρες τις μέρες στη Βουλή από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, σε μια προσπάθεια να πείσουν ότι δήθεν τους χωρίζει άβυσσος. Από τη μια, ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τη ΝΔ για συνταγματοποίηση των μνημονίων, του «νεοφιλελευθερισμού» και ότι αρνείται συναινέσεις σε προοδευτικές προτάσεις της κυβέρνησης. Από την άλλη, η ΝΔ χρεώνει στον ΣΥΡΙΖΑ ανύπαρκτες ιδεοληψίες, ότι δήθεν με τις προτάσεις του πολεμάει την ιδιωτική πρωτοβουλία και την επιχειρηματικότητα.

Στην πραγματικότητα, η ολοκλήρωση των εργασιών της Επιτροπής Αναθεώρησης και της πρώτης συζήτησης στην Ολομέλεια επιβεβαίωσαν περίτρανα τόσο τη στρατηγική σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, όσο και τον συντηρητικό, αντιλαϊκό χαρακτήρα των προτάσεων και των τοποθετήσεων των μελών της κυβέρνησης.

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ καίγονται για τη διασφάλιση της κυβερνητικής σταθερότητας, την αναπαλαίωση του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος και μάχονται για να αποδείξουν ποιος είναι ο καλύτερος προαγωγός των συμφερόντων της αστικής τάξης.

Γι' αυτό και από κοινού αρνήθηκαν να θέσουν στην Ολομέλεια τις προτάσεις του ΚΚΕ για:

-- Κατάργηση των άρθρων που επιτρέπουν τη διέλευση και παραμονή ξένων στρατιωτικών δυνάμεων και την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε διεθνείς οργανισμούς (άρθρα 27, 28 και 80) αλλά ακόμα και την πρόταση για απαγόρευση διέλευσης ή εγκατάστασης πυρηνικών και χημικών όπλων σε ελληνικό έδαφος!

-- Κατάργηση του άρθρου 48 που περιορίζει συντριπτικά τα λαϊκά δικαιώματα και τις ελευθερίες, όπως η μαζική πολιτική δράση, η δράση κομμάτων, συνδικαλιστικών και μαζικών οργανώσεων, οι δημόσιες συναθροίσεις, η ελευθερία του Τύπου. Και, την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση δεν έχει τη δυνατότητα να επιτάξει, να χρησιμοποιήσει εγκαταστάσεις που τελούν υπό ξένη ιδιοκτησία, που χρησιμοποιούνται ως βάσεις από ξένες στρατιωτικές δυνάμεις μέσα στο ελληνικό έδαφος.

-- Κατάργηση της παραχώρησης ειδικών προνομίων στο ξένο και στο εφοπλιστικό κεφάλαιο,

-- Τροποποίηση του άρθρου 18, ώστε ο ορυκτός πλούτος, τα κοινωνικά αγαθά, οι δημόσιες εκτάσεις σε ορεινούς όγκους, οι αιγιαλοί, οι αρχαιολογικοί χώροι να μην παραχωρούνται σε τρίτους για εκμετάλλευση,

-- Πλήρη κατοχύρωση χωρίς περιορισμούς των ελεύθερων συλλογικών συμβάσεων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και κατάργηση της συνταγματικής απαγόρευσης της μονιμοποίησης των συμβασιούχων.

Την ίδια στιγμή, αρκεί μια ματιά στις προτάσεις, όσο, κυρίως, στην πρακτική ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, για να καταλάβει την ουσιαστική στρατηγική τους σύγκλιση, καθώς:

-- Συμφωνούν στην αναθεώρηση μιας σειράς άρθρων που εξασφαλίζουν την πολιτική σταθερότητα, όπως η αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής, κι ας σηκώνουν τους τόνους για το αν θα εκλέγεται απευθείας από το λαό ή όχι. Επίσης, στον περιορισμό της βουλευτικής ασυλίας «εντός των καθηκόντων του βουλευτή», αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο δίωξης βουλευτών για πράξεις που μπορεί να θεωρηθούν εκτός αυτού του πλαισίου (όπως για παράδειγμα μια σειρά κινητοποιήσεις με συμβολικές ενέργειες, όπως το άνοιγμα διοδίων ή το κατέβασμα κεραιών που έχουν στηθεί δίπλα σε σχολεία κ.λπ.).

-- Συμφωνούν στην αναθεώρηση του άρθρου 101Α, ώστε να αναδεικνύονται με μικρότερη πλειοψηφία οι διοικήσεις των Ανεξάρτητων Αρχών, που αποδείχτηκαν πολύτιμο εργαλείο στην προώθηση των συμφερόντων της αστικής τάξης, του κεφαλαίου σε μια σειρά τομείς της οικονομίας, ανεξάρτητα από τις κυβερνητικές εναλλαγές.

-- Δεν αγγίζουν τα άρθρα που κατοχυρώνουν την υπεροχή του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου και αποτελούν πολλές φορές τη βάση για να καταργούνται στην πράξη και τα όσα δικαιώματα κατοχυρώνει φραστικά το Σύνταγμα.

-- Δεν ψελλίζουν κουβέντα για τα άρθρα που εκχωρούν πακτωλό προνομίων στο ξένο και εφοπλιστικό κεφάλαιο.

Αλλά και εκεί που φαίνεται να καταθέτουν διαφορετικές προτάσεις, αυτές στην ουσία είναι ο φερετζές για να κρύψει την κοινή τους στρατηγική στόχευση:

• Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προωθεί - όπως και η ΝΔ και τα άλλα κόμματα - τη συνταγματοποίηση των μνημονίων. Με την κατοχύρωση «αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης», που δεν διαφέρει από την πρόταση της ΝΔ για ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Πόσο μάλλον που στελέχη τους στη συζήτηση στην Επιτροπή της Βουλής το εξάρτησαν από το «τι αντέχει και τι δεν αντέχει η οικονομία». Με την κατοχύρωση της ανταποδοτικότητας στην Κοινωνική Ασφάλιση. Με την κατοχύρωση του νόμου Βρούτση, που καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό, στο όνομα της προστασίας του! Χωρίζει άβυσσος δηλαδή τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ από την ουσιαστική υπεράσπιση των κοινωνικών αναγκών και την κάλυψή τους στο ύψος που έχουν αυτές διαμορφωθεί σήμερα με βάση τις κατακτήσεις της τεχνολογίας και της επιστήμης, όπως προτείνει το ΚΚΕ.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται δήθεν τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης και το άρθρο 16, ενώ, ταυτόχρονα, γενικεύει τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, εμπορευματοποιεί περαιτέρω κάθε ανάγκη των φοιτητών (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα), οι εταιρείες σουλατσάρουν ανενόχλητες στα ιδρύματα. Και την ίδια στιγμή, συνεχίζει, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, τη μετατροπή συνολικά της δημόσιας Εκπαίδευσης σε πανάκριβο εμπόρευμα για τη λαϊκή οικογένεια, ενισχύει με όλους τους τρόπους τη λειτουργία της ιδιωτικής Εκπαίδευσης από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς μέχρι τα τριτοβάθμια ιδρύματα! Γιατί αυτό επιτάσσει το ευρωενωσιακό δίκαιο που εφαρμόζει πιστά ο ΣΥΡΙΖΑ.
• Προτείνει τη δυνατότητα λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας, απέρριψε όμως την πρόταση νόμου των άνω των 500 σωματείων για τις Συλλογικές Συμβάσεις που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή ήδη από το 2016 και την έφερε προς συζήτηση η κυβέρνηση το 2018!
• Ενώ ως αντιπολίτευση κατέκρινε την εισαγωγή νομοσχεδίων με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, ο γενικός εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ την υπερασπίζεται ως «προϋπόθεση ενίσχυσης του δημοκρατικού χαρακτήρα άσκησης της πολιτικής». Υποκριτικά, δε, κατέκρινε τα υπερβολικά πλεονάσματα ως «κλοπή από τις επόμενες γενιές», όταν, την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση προωθεί την εξασφάλιση πλεονασμάτων στο 2,2% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο μέχρι ...το 2060!

Ταυτόχρονα, η δήθεν προοδευτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ καταντά ανέκδοτο, όταν δεν έχει καν το σθένος να προχωρήσει μια σειρά υπερώριμους, αστικούς εκσυγχρονισμούς, που υλοποιούνται σε άλλα αστικά κράτη εδώ και δεκαετίες:

Αντί για την πλήρη κατάργηση του άρθρου 86 περί ευθύνης υπουργών, περιορίζεται στην κατάργηση της πιο σύντομης προθεσμίας για την παραγραφή και αρνείται την πρόταση του ΚΚΕ για την ουσιαστική άρση του συνόλου των εμποδίων, ώστε να διώκονται οι υπουργοί όπως όλοι οι υπόλοιποι πολίτες και να μην εξαρτάται η δίωξή τους από την εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία.

Αντί για την απλή και ανόθευτη αναλογική, προτείνει την ενίσχυση του πρώτου κόμματος με μικρότερο μπόνους εδρών (μέχρι 10%).

Αντί για πλήρη διαχωρισμό κράτους - Εκκλησίας, προτείνει την αναφορά σε ουδετερόθρησκο κράτος - με επικρατούσα όμως θρησκεία - και την υποχρεωτικότητα του πολιτικού όρκου. Εφτασαν μάλιστα να πουν στη συζήτηση στην Επιτροπή ότι η πρόταση του ΚΚΕ για πλήρη διαχωρισμό είναι μαξιμαλιστική και ότι αυτό το ζήτημα θα λυθεί μόνο σε επαναστατικές συνθήκες, ας το έλυσε η Γαλλική Επανάσταση εδώ και πάνω από 200 χρόνια! Για να μη θυμίσουμε και ότι το είχε καταθέσει και ο ΣΥΡΙΖΑ ως πρόταση νόμου το 2008.

Αντί για την κατάργηση της διαδικασίας διορισμού από την κυβέρνηση των δικαστών των Ανωτάτων Δικαστηρίων και την παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης στην υπηρεσιακή εξέλιξη ή την πειθαρχική δίωξη των δικαστών, δεν προτείνει καμία αλλαγή, με το επιχείρημα ότι δεν είναι ώριμο να ανοίξει αυτή η συζήτηση, παρόλο που είχε σχετικές προτάσεις πριν από δέκα χρόνια. Τα δε μέλη της κυβέρνησης στην Επιτροπή Αναθεώρησης έσπευσαν να δικαιολογήσουν τόσο την άσκηση πειθαρχικού ελέγχου από τον υπουργό Δικαιοσύνης στους δικαστές, όσο και τη συμμετοχή της κυβέρνησης στον διορισμό της ηγεσίας των Ανωτάτων Δικαστηρίων.

Γι' αυτό και δεν μας εκπλήσσει η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να πείσει ότι η προτείνουσα Βουλή δεσμεύει την επόμενη αναθεωρητική και ως προς το περιεχόμενο της αναθεώρησης, κάτι που αρνιόταν μετά βδελυγμίας ως αντιπολίτευση. Ούτε φυσικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από το «θα καταργήσω τα μνημόνια με έναν νόμο», προτείνει τώρα τη συνταγματοποίησή τους. Αποκαλύπτεται το αντιδραστικό του πρόσωπο πίσω από τα συνθήματα περί «προοδευτικού μετώπου».

Πραγματικά προοδευτική σήμερα είναι η πάλη για τη διευρυνόμενη κάλυψη των κοινωνικών αναγκών. Ανάγκες που μπορούν να καλυφτούν με βάση τον πλούτο που παράγεται, με βάση το επίπεδο της τεχνολογίας, του υψηλά ειδικευόμενου εργατικού δυναμικού. Από αυτή την αφετηρία ξεκινάει το σύνολο των προτάσεων του ΚΚΕ, όπως αυτές εξειδικεύτηκαν και για τη συνταγματική αναθεώρηση.

Γιατί σήμερα μπορούν να υπάρχουν καθολικά δημόσιες δωρεάν, υψηλού επιπέδου παροχές Υγείας.

Γιατί σήμερα μπορεί να υπάρχει πραγματικά δημόσια και δωρεάν Εκπαίδευση σε όλες της τις βαθμίδες, από την Προσχολική μέχρι την Ανώτατη, που θα μορφώνει ολόπλευρα και θα προωθεί την έρευνα προς όφελος της κοινωνίας.

Γιατί σήμερα μπορεί η χώρα μας να σταματήσει να είναι ορμητήριο πολεμικών δολοφονικών σχεδιασμών σε βάρος άλλων λαών, μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση.

Τον δρόμο της προόδου, της κοινωνικής απελευθέρωσης ανοίγει το προσκλητήριο του ΚΚΕ, που μπαίνει μπροστά για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης. Σ' αυτόν τον αγώνα για την υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων, για να γίνουν τελικά οι εργαζόμενοι κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουν, για να ζήσουμε όπως μπορούμε και μας αξίζει, να πάρουν θέση οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, να πιστέψουν στη δύναμή τους, να εμπιστευτούν το ΚΚΕ!