ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 16 Δεκέμβρη 2012
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΑΙΓΥΠΤΟΣ
Με διαδηλώσεις και ένταση στις πρώτες κάλπες για το Σύνταγμα

Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν την Παρασκευή στην Αλεξάνδρεια και άλλες πόλεις
Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν την Παρασκευή στην Αλεξάνδρεια και άλλες πόλεις
Σε κλίμα αιματηρών διαδηλώσεων (9 νεκροί και δεκάδες τραυματίες) και βαθύτατου διχασμού -καθώς οι υποστηρικτές του Προέδρου κατηγορούν τους επικριτές του ως «απίστους» και «νοσταλγούς του καθεστώτος Μουμπάρακ» ενώ χαρακτηρίζονται από αυτούς «πραξικοπηματίες στο όνομα του Ισλάμ»- αναμενόταν να πραγματοποιηθεί, χθες, η πρώτη φάση της ψηφοφορίας για το σχέδιο Συντάγματος. Το σχέδιο εκπονήθηκε από 85μελή επιτροπή, αποτελούμενη μόνο από ισλαμιστές, μετριοπαθείς και πιο ακραίους, η οποία το ενέκρινε ομοφώνως μετά από παρότρυνση του Προέδρου Μούρσι, εν τάχει και πριν το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο προλάβει να εξετάσει τις προσφυγές κατά της νομιμότητας της ίδιας της επιτροπής. Σε αυτήν την πρώτη φάση της ψηφοφορίας κλήθηκαν να συμμετάσχουν οι ψηφοφόροι σε δέκα εκλογικές περιφέρειες, μεταξύ των οποίων το Κάιρο και η Αλεξάνδρεια.

Το επόμενο Σάββατο θα πραγματοποιηθεί η δεύτερη φάση της ψηφοφορίας, κάτι που κρίθηκε απαραίτητο λόγω της άρνησης μεγάλου αριθμού δικαστών να επιβλέψουν τη διαδικασία στα ξεχωριστά εκλογικά τμήματα. Αντιδρούν τόσο στο Σύνταγμα όσο και στο προεδρικό διάταγμα που προηγήθηκε αυτού με το οποίο ο Μούρσι έθετε εαυτόν και την επιτροπή εκπόνησης του Συντάγματος πέραν της Δικαιοσύνης και περιόριζε τη δικαιοδοσία των δικαστηρίων. Οταν την περασμένη βδομάδα, ανάμεσα στους διάφορους ελιγμούς αποκλιμάκωσης, ο Μούρσι ανέστειλε τις δικές του υπερεξουσίες, δεν αποκατέστησε τη δικαιοδοσία των δικαστών, επικαλούμενος ότι στο σώμα βρίσκονται πολλά «απομεινάρια» του καθεστώτος Μουμπάρακ, κάτι που είναι αληθές.

Κόντρες ανάμεσα σε μερίδες της αστικής τάξης με το λαό στην γωνία

Ο Μούρσι, επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις ότι οι ισλαμιστές «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» και ο στρατός έχουν καταλήξει σε μια ισορροπία δύναμης προκειμένου να νέμονται από κοινού την εξουσία, εκφράζοντας τη μερίδα της αστικής τάξης που θέλει μετά τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη» να εκμεταλλευτεί τους εργαζόμενους και το φυσικό πλούτο της χώρας και να διαπραγματευτεί με τα πολυεθνικά μονοπώλια.

Οι αστικές δυνάμεις με όποιο μανδύα (κοσμικό ή θρησκευτικό) και αυτές που αντιτίθενται στο Σύνταγμα εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα όπως και προηγούμενα, με το λαό στην γωνία και χωρίς πραγματικά επαναστατική δύναμη για να συγκρουστεί με την εξουσία των αστών. Τώρα ο Μούρσι έδωσε έκτακτες εξουσίες στο στράτευμα, το οποίο -μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία του δημοψηφίσματος- ανακτά το δικαίωμα σύλληψης πολιτών. Με άλλα λόγια, επανήλθε, προσωρινά, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ίσχυσε στη χώρα όλη την 30ετία Μουμπάρακ.

Οσο περνούν οι μέρες ολοένα περισσότερα στοιχεία έρχονται στο φως για το ακριβές περιεχόμενό του. Μεταξύ άλλων, τα 234 άρθρα του προβλέπουν μείωση σε δύο θητείες -ή οκτώ χρόνια- της προεδρικής θητείας, ένα στοιχειώδη έλεγχο επί του στρατού, ο οποίος, όμως, διατηρεί το δικαίωμά του να διορίζει τον υπουργό Αμυνας, και συμμετέχει με σημαντικό αριθμό εκπροσώπων στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, που συστήνεται, και το οποίο θα γνωμοδοτεί σε περίπτωση κήρυξης πολέμου, κάτι που θα αποφασίζει τελικά το Κοινοβούλιο. Επιπλέον, ο στρατός διατηρεί το δικαίωμα να δικάζει σε στρατοδικεία «για αδικήματα σχετικά με προσβολή του στρατεύματος».

Στον τομέα των θρησκευτικών δικαιωμάτων, διατηρείται η πρόβλεψη ότι οι «αρχές της σαρίας» είναι πηγή κάθε νομοθεσίας, αλλά για οποιαδήποτε σχετική ερμηνεία προβλέπεται γνωμοδότηση των ισλαμικών νομοθετικών θεσμών, όπως είναι το πανεπιστήμιο αλ Αζχαρ, γεγονός που ενισχύει την παρουσία της θρησκείας. Επίσης, αναγνωρίζεται το δικαίωμα πίστης σε ιουδαϊσμό, ισλαμισμό, χριστιανισμό αλλά όχι ανεξιθρησκεία.

Ως προς τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, το νέο Σύνταγμα φέρεται να αναφέρει ότι διασφαλίζεται η ελευθερία γνώμης και η ελευθεροτυπία «αρκεί να μην διαπράττεται προσβολή», ορισμός εξαιρετικά «ανοιχτός σε ερμηνεία».


Ε.Μ.


ΤΟΥΡΚΙΑ
Η ανάπτυξη για το κεφάλαιο οξύνει τις ταξικές ανισότητες

Θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης παρουσιάζει η Τουρκία, δηλαδή το κεφάλαιο, που δείχνει να επηρεάζεται λιγότερο από το αρνητικό περιβάλλον της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, χωρίς ιδιαίτερες απώλειες, γι' αυτό και εμφανίζεται ένα «οικονομικό θαύμα», που όμως πατάει πάνω στην ισοπέδωση των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων. Αρκετοί χαρακτηρίζουν την ανάπτυξη της Τουρκίας ως μία ακόμα οικονομική «φούσκα», της οποίας οι συνέπειες σε ένα βάθος χρόνου θα είναι ιδιαίτερα οδυνηρές για το λαό της χώρας.

Σύμφωνα με τον Οργανισμό για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) η Τουρκία παρουσιάζει τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης, που, σε περίοδο «καπιταλιστικής κρίσης», φτάνουν το 5,1%, τη στιγμή που η συνολική ανάπτυξη των χωρών μελών φτάνει το 1,7% και σε πολλές χώρες έχει δείκτη κοντά στο μηδέν. Αύξηση παρουσιάζει και η βιομηχανική παραγωγή της χώρας, κατά 6,2%. Η κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), υπό τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, εμφανίζεται ως ο «σωτήρας» της χώρας, που κατάφερε να παγιώσει την ανάπτυξη, ακόμα και σε συνθήκες κρίσης, δημιουργώντας «οργασμό» ανοικοδόμησης, επιχειρηματικής δραστηριότητας και τεχνητές καταναλωτικές ανάγκες.

Οξύνονται οι ανισότητες

Μαζί με την «ανάπτυξη» του κεφαλαίου, τα ποσοστά ανεργίας παραμένουν σε ψηλά επίπεδα της τάξης του 9% επισήμως, σύμφωνα με τα στοιχεία του πρώτου εξαμήνου του 2012, ενώ οι εκτιμήσεις για τα πραγματικά ποσοστά είναι αρκετά μεγαλύτερες. Οι λαϊκές οικογένειες βυθίζονται στα χρέη, καθώς μετά τις διαφημίσεις που δίδασκαν οικονομία, που κυριαρχούσαν πριν 10 χρόνια, σήμερα κυριαρχούν τα μηνύματα που ωθούν στην υπερκατανάλωση, με τις τράπεζες να διαφημίζουν το πλαστικό χρήμα και τα εύκολα δάνεια.

Στην Κωνσταντινούπολη, στην Αγκυρα, αλλά και άλλες περιοχές της χώρας των 74,7 εκατομμυρίων κατοίκων, οι ταξικές αντιθέσεις είναι σαφείς και εμφανείς, χωρίζοντας ξεκάθαρα την αστική τάξη από τις παραγκουπόλεις. Το 20% των πιο φτωχών τμημάτων του πληθυσμού, με δυσκολία φτάνει το 6% του εθνικού εισοδήματος, ενώ κάτω από το όριο της φτώχειας ζει το 16% του συνολικού πληθυσμού, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2011.

Η τουρκική κυβέρνηση διαφημίζει τις ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες υποτίθεται ότι γεμίζουν τα ταμεία του κράτους, συμβάλλοντας στην αποπληρωμή του χρέους και την «εξυγίανση του κράτους», ενώ παράλληλα χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας. Οι μισθοί των εργαζομένων μειώνονται όσο η «ανάπτυξη» αυξάνεται, τα ήδη περιορισμένα δικαιώματα, συρρικνώνονται ακόμα περισσότερο, ο ταξικός συνδικαλισμός είναι απαγορευμένος προ πολλού, με νόμους που ισχύουν από το πραξικόπημα του 1980 και ενισχύονται, ενώ οι παροχές του ισχνού δημόσιου συστήματος εξανεμίζονται.

Την ίδια στιγμή που η «ανάπτυξη» εντοπίζεται κυρίως στα αστικά κέντρα, οι αγροτικές περιοχές και κυρίως στα νοτιοανατολικά, όπου κυριαρχεί το κουρδικό στοιχείο, παρουσιάζουν τα μεγαλύτερα ποσοστά φτώχειας.

Το «χαρτί» της ενέργειας

Παράλληλα με το προφίλ του ισχυρού «οικονομικού παίκτη», που εμφανίζεται η τουρκική αστική τάξη αξιοποιεί στο έπακρο και το «χαρτί της ενέργειας». Διοργανώνει και εξελίσσει ενεργειακά φόρα, με τη συμμετοχή κυρίως μουσουλμανικών χωρών της Ασίας, με σημαντικά ενεργειακά κοιτάσματα, στέλνοντας σαφή μηνύματα προς την ΕΕ, ενώ επεκτείνει τις συμφωνίες που έχει τόσο με τη Ρωσία όσο και με τις ΗΠΑ αναφορικά με τους αγωγούς, που την καθιστούν ενεργειακό κόμβο.

Στην πρόσφατη συνάντηση με αντικείμενο την ενέργεια και την επωνυμία «Ενεργειακό φόρουμ της Κασπίας», που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στις 6 Δεκέμβρη, ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας, Τανέρ Γιλντίζ, εξέφρασε ξεκάθαρα τη διάθεση των τουρκικών μονοπωλίων να αναβαθμίσουν τη θέση τους, λέγοντας ότι «η Τουρκία μπορεί να αποτελέσει τη λύση στο ενεργειακό πρόβλημα της Ευρώπης» γι' αυτό και παρεμβαίνει στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και την «ευρεία» Μέση Ανατολή, στη Συρία και το Παλαιστινιακό, όσο και στη Λιβύη, παλαιότερα.

Στην έκθεση Global Trends Report του αμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών (NIC) για τις παγκόσμιες τάσεις που θα επικρατήσουν το 2030, που δημοσιοποιήθηκε στις ΗΠΑ, σημειώνεται η οικονομική άνοδος της Τουρκίας, η οποία εκτιμάται ότι θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διεθνή σκηνή, με ενδεχόμενο να αναδειχθεί σε «μεσαίας ισχύος» παγκόσμια δύναμη με όρους δημογραφικούς, οικονομικούς, γεωγραφικούς αλλά και στρατιωτικής ισχύος. Ωστόσο σημειώνονται και τα μέτωπα που παραμένουν ανοιχτά στον αντίποδα αυτής της ανάπτυξης, καθώς και οι προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει λόγω των ανισοτήτων, με αφορμή κάποια μεγάλη φυσική καταστροφή, αλλά και το σενάριο πιθανού διαμελισμού της λόγω των μειονοτήτων (Κούρδοι, Αρμένιοι κλπ.), σημειώνοντας ως πιθανή την ίδρυση κουρδικού κράτους, στοιχείο, το οποίο προβάλλεται ιδιαίτερα και με αφορμή τις εξελίξεις στη Συρία και το περιβάλλον που διαμορφώνεται στην περιοχή.

Η εργατική τάξη να γίνει πρωταγωνιστής

Ο Κεμάλ Οκουγιάν, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα με αφορμή τη συμμετοχή του στην εκδήλωση για τα 94 χρόνια του ΚΚΕ, σχολίασε την κατάσταση της οικονομίας, σε δήλωσή του στο πόρταλ του «902.gr» σημειώνοντας ότι «η οικονομία της Τουρκίας είναι τεχνητά φουσκωμένη από τα χρήματα των ΗΠΑ και των πετρελαιομοναρχιών του Κόλπου».

Ανέφερε παράλληλα ότι «σε αυτήν την πολιτική, η τουρκική αστική τάξη έχει ανταγωνιστές μεγαλύτερους στην περιοχή, όπως είναι οι αντίστοιχες αστικές τάξεις της Ρωσίας και του Ιράν, και σε υποδεέστερη θέση». Οπως υπογράμμισε, σημασία έχει «ο τουρκικός λαός να μην είναι ο χαμένος και γι' αυτό το ΚΚ Τουρκίας, παλεύει για το Σοσιαλισμό», τονίζοντας ότι «είναι ο μόνος δρόμος για να βγει κερδισμένη η εργατική τάξη και να πάρει την τύχη της χώρας στα χέρια της».


Α.Φ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ