ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 16 Δεκέμβρη 1997
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ "ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ"

Είναι ή δεν είναι "στριμωγμένη" η κυβέρνηση Σημίτη; Εχει ή δεν έχει προβλήματα, και αν έχει τι είδους είναι και πώς θα τα αντιμετωπίσει; Ιδού τα ερωτήματα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο διατυπώνονται από αναλυτές και δημοσιολογούντες επί της πολιτικής επικαιρότητας. Φυσικά, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι τέτοιας υφής ερωτήματα δεν τίθενται αθώα. Μια παλιά τακτική των κυβερνητικών εκπροσώπων ήταν να εμφανίζονται στο πρες - ρουμ, κρατώντας παραμάσχαλα μια ερώτηση, την οποία έθεταν... οι ίδιοι στον εαυτό τους, για να δώσουν κατόπιν μια μακροσκελέστατη "απάντηση", που συνιστούσε προπαγάνδιση της κυβερνητικής πολιτικής.

***

Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση έχει δυο ειδών προβλήματα: Τα πραγματικά και τα ανύπαρκτα. Τα εντός εισαγωγικών "προβλήματα", αλλά και εκείνα που είναι αληθές ότι ανακύπτουν από την πολιτική της και είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση πολύ δύσκολα θα ξεμπερδέψει μαζί τους. Στην πρώτη κατηγορία των "προβλημάτων" θα μπορούσε να καταχωρηθεί η λεγόμενη εσωκομματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ. Θα έλεγε κανείς ότι δεν υπάρχει πιο ευχάριστο "πρόβλημα" για το ΠΑΣΟΚ. Ολοι εκείνοι που "διαφωνούν" γύρω από την εξωτερική πολιτική ή διατυπώνουν "ενστάσεις" επί της οικονομικής πολιτικής - ασκούμενοι και στο προσωπικό παιχνίδι της προώθησής τους στα κέντρα νομής της εξουσίας - είναι το καλύτερο εσωκομματικό άλλοθι της χειρότερης κυβέρνησης μετά τη μεταπολίτευση. Χωρίς να αμφισβητούν ούτε κατά διάνοια τη στρατηγική της άρχουσας ομάδας, χωρίς να αρνούνται τη "βασική γραμμή πλεύσης", ουσιαστικά λειτουργούν ως ομάδα ενίσχυσης των αυταπατών για το ρόλο του ΠΑΣΟΚ και, αντικειμενικά, ως επιτελείο που ενεργεί σαν κυβερνητικό υποστύλωμα για τη διατήρηση του εγκλωβισμού λαϊκών μαζών στα κυβερνητικά δόκανα.

Στην κατηγορία των "ευχάριστων" και... δημιουργικών για την κυβέρνηση "προβλημάτων" είναι εκείνα που της δημιουργούν η ΝΔ και ο ΣΥΝ. Η μεν πρώτη ζητάει επίμονα την προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής με ταχύτερους ρυθμούς. Με βάση ένα ιδιάζον θεώρημα του τύπου, "αν τρέξουν πιο γρήγορα κάπου θα σκοντάψουν και θα πέσουν", που πίσω του κρύβεται η υπόσχεση της ΝΔ προς την πλουτοκρατία ότι θα κάνει καλύτερα τη "δουλιά" από το ΠΑΣΟΚ, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εγκαλεί την κυβέρνηση επειδή δεν επιταχύνει την υλοποίηση της πολιτικής της. Ταυτοχρόνως, δηλώνει διαθέσιμος για τη στήριξή της...

***

Οσο για το ΣΥΝ, θυμίζει παιδί που συμμετέχει σε αγώνα επίδειξης με πρωταθλητή του... σούμο για τη διασκέδαση του κοινού. Τέτοια "χτυπήματα"... καταφέρνει η Κουμουνδούρου στην κυβέρνηση. Πότε στελέχη του ΣΥΝ "κατηγορούν" το οικονομικό επιτελείο του ΠΑΣΟΚ ότι δε διαφημίζει σωστά την πολιτική του (!), πότε γίνονται παγκαλικότερα του Πάγκαλου στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και πότε... κονιορτοποιούν τον Σημίτη, πραγματοποιώντας στρογγυλές τράπεζες με το ΠΑΣΟΚ για τη συγκρότηση της "Κεντροαριστεράς", την ανάδειξη των κοινών υποψηφιοτήτων στις δημοτικές εκλογές και άλλα τέτοια "αντιπολιτευτικά". Μα, θα πει κανείς, δε δημιουργεί πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ που ο ΣΥΝ ζητά κάτι παραπάνω στο αλισβερίσι των δημοτικών εκλογών, που δυσφορεί με τον "κοινωνικό διάλογο" (αφού πρώτα συμμετείχε σε αυτόν" κλπ.; Για όσους δεν κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους, είναι σαφές ότι όλα τα παραπάνω είναι προβλήματα του είδους και του μεγέθους που μπορεί να δημιουργήσει όποιος θέλει να πάρει μια καρεκλίτσα για να καθίσει παρά τω πλευρώ του κυβερνητικού επιτελείου, αναλαμβάνοντας και επίσημα συγκυβερνητικά καθήκοντα.

***

Τα παραπάνω δεν πρέπει να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι τα πράγματα για την κυβέρνηση είναι ρόδινα. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Και δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού η γενεσιουργός αιτία των πραγματικών προβλημάτων της κυβέρνησης είναι η ίδια η πολιτική της. Η λαϊκή δυσφορία είναι δεδομένη. Οι εργαζόμενοι βλέπουν τα εισοδήματά τους να κατρακυλούν στον κατήφορο της "σύγκλισης". Οι αγρότες ακούν τον πρωθυπουργό να μέμφεται τους προκατόχους του, που δεν κατάφεραν να μειώσουν τον αγροτικό πληθυσμό από τα επίπεδα του 22% στο 8%! Οι εκπαιδευτικοί και οι νέοι γίνονται τα πειραματόζωα μιας αντιδραστικής εκπαιδευτικής "μεταρρύθμισης". Οι συνταξιούχοι, αντί για φροντίδα, εισπράττουν σε δόσεις την ταξικότατη αναλγησία του κυρίου Σπράου. Κοντά σε όλα αυτά, τα λαϊκά στρώματα προκαλούνται με το χειρότερο τρόπο από το "εκσυγχρονιστικό" μπλοκ και ακούνε τον κύριο Σημίτη πότε να τους αποκαλεί "μεμψίμοιρους", πότε να υπόσχεται επιπλέον "καταναγκασμό" λόγω ΟΝΕ, πότε να διατείνεται ότι "δεν υπάρχει λιτότητα" ή ότι "η λιτότητα είναι μια σχετική έννοια"...

Το πρόβλημα, επομένως, της κυβέρνησης είναι μεγάλο. Και εντοπίζεται στο λαϊκό μέτωπο, το οποίο διαμορφώνεται απέναντί της, που αμφισβητεί τις επιλογές της, που διεκδικεί και αντιστέκεται, διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις μιας συνολικής αντεπίθεσης κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Ολοι στην κυβέρνηση γνωρίζουν ότι ήταν μόνο η αρχή οι αγώνες που τους συντάραξαν το προηγούμενο διάστημα. Και γνωρίζουν, ακόμα καλύτερα, ότι στο πολιτικό επίπεδο έχουν να αντιμετωπίσουν ένα κόμμα, που δεν πρόκειται να συναινέσει με την πλουτοκρατία και με τους κάθε χρώματος "λογιστές" της. Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να πτοηθεί ούτε από τον αυταρχισμό, ούτε από τον αντικομμουνισμό, που επιστρατεύει η κυβέρνηση για να το αντιμετωπίσει. Με τις θέσεις του, τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου, με την καθημερινή επαφή του με το λαό, όχι μόνο αποκαλύπτει την κυβερνητική πολιτική, αλλά και πρωτοστατεί στη συγκρότηση ενός αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης, που μπορεί και πρέπει να την ανατρέψει. Ενός Μετώπου, στο οποίο έχουν θέση όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι οι φορείς και οι σχηματισμοί, που θα προκύψουν και θα κινούνται μακριά από τη λογική και πρακτική του πολύχρωμου δικομματισμού. Το ΚΚΕ "εγγυάται" ότι θα παραμείνει το μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης στα πολιτικά πράγματα του τόπου. "Εγγυάται" ότι με την πολιτική του θα καταστήσει αξεπέραστα τα πραγματικά προβλήματα του ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας "άνεργους" όσους αρέσκονται να υποβοηθούν την ασκούμενη πολιτική, ασχολούμενοι με τα ανύπαρκτα και τα δευτερεύοντα "προβλήματα" του κ. Σημίτη.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η "εσωκομματική αντιπολίτευση" του ΠΑΣΟΚ λειτουργεί ως επιτελείο, που ενεργεί σαν κυβερνητικό υποστύλωμα για τη διατήρηση του εγκλωβισμού λαϊκών μαζών στα κυβερνητικά δόκανα. Οσο για τη ΝΔ και το ΣΥΝ, ανήκουν στην κατηγορία εκείνων που παράγουν "ευχάριστα" και... δημιουργικά για την κυβέρνηση "προβλήματα"


ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟΥ ΤΗΣ ΓΣΕΕ
Ενότητα και δράση

- Πλησιάζει η ώρα της πανεργατικής απεργίας, ποια στοιχεία κυριαρχούν στην προπαγάνδισή της;

- Αξιοποιούμε καταρχήν τις δυνατότητες που παρέχουν η δημόσια τοποθέτηση και προπαγάνδα της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, των Εργατικών Κέντρων και των Ομοσπονδιών. Δηλαδή πανό, ανακοίνωση, αφίσα αυτών των οργανώσεων που έχουν κάνει ευρύτερα γνωστό το θέμα της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας. Μαζί με αυτά, σημαντικό ρόλο έχει η ιδιαίτερη παρουσία του ταξικού ρεύματος σε όλη την πυραμίδα του συνδικαλιστικού κινήματος, όπου πάλι με διάφορα υλικά αναδεικνύουμε τα πραγματικά προβλήματα και την αντιλαϊκή αντεργατική συμπόρευση ολιγαρχίας, κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και ότι τα κόμματα ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, σε όλα τα επίπεδα, υπηρετούν αυτή την αντιλαϊκή πολιτική. Κυρίαρχο στοιχείο για τα στελέχη της ΕΣΑΚ, από τη ΓΣΕΕ μέχρι το πρωτοβάθμιο σωματείο, είναι η επαφή με τους χώρους δουλιάς. Ηδη υπάρχει και εξελίσσεται σε ικανοποιητικό βαθμό, ένα πρόγραμμα επισκέψεων, όπου προβάλλουμε τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης για έναν άλλο, ριζικά διαφορετικό, προϋπολογισμό που θα ενισχύει το εισόδημα των μισθωτών, θα απαντάει σε μεγάλα προβλήματα όπως είναι η υγεία, η παιδεία, η πρόνοια, οι συντάξεις, που θα διαθέτει σημαντικά κονδύλια για παραγωγικές επενδύσεις, με βάση τις προτάσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για φοροαπαλλαγές μισθωτών και συνταξιούχων, φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, των πολυεθνικών, των εφοπλιστών.

- Πώς αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι το κάλεσμα στην κινητοποίηση και την ενημέρωση που τους γίνεται;

Φαίνεται ότι η δυσφορία για την πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δίνει τη θέση της στην ανοιχτή αντιπαράθεση. Τεράστιες εφεδρείες αυτή την περίοδο μέσα στο εργατικό κίνημα και ικανές δυνάμεις από όλα τα επαγγέλματα και τους κλάδους των εργαζομένων υπάρχουν για να στηρίξουν ένα υπολογίσιμο μέτωπο λαϊκών δυνάμεων. Στις επισκέψεις στους χώρους δουλιάς διακρίνει κανείς και πόσο ανυπόληπτη είναι η πλειοψηφία των ΓΣΕΕ, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ. Η συζήτηση γίνεται για τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα που πρέπει να αλλάξουν, για τη μικρή συμμετοχή των εργαζομένων στα κοινά, την ανάγκη να υπάρξει μαζική εγγραφή στα σωματεία και πραγματική συμμετοχή των εργαζομένων στη ζωή των σωματείων, έτσι ώστε αυτή η μαζική είσοδος να παρασύρει τις συμβιβασμένες ηγεσίες και να τις βάλει στο περιθώριο. Ο ρυθμός ένταξης στα συνδικάτα είναι αργός, αλλά υπάρχουν διαθέσεις και μόνιμος προσανατολισμός της ΕΣΑΚ είναι να έρθουν στα συνδικάτα και να επηρεάσουν τη δράση τους.

- Ποια είναι τα μηνύματα για την απεργία σε σχέση και με την προηγούμενη;

- Την ερχόμενη Πέμπτη, στις 18 του μήνα, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για συμμετοχή των εργαζομένων στην πανελλαδική πανεργατική απεργία και στις συγκεντρώσεις. Φαίνεται ότι η παναθηναϊκή συγκέντρωση θα είναι μια από τις μεγαλύτερες και ότι θα σταλθούν πολλά μηνύματα, προς την κυβέρνηση, την εργοδοσία, την ΕΕ και προς τις συμβιβασμένες ηγεσίες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Δικό μας καθήκον είναι το χτίσιμο της ενότητας και της αγωνιστικής διεκδίκησης, όχι μόνο να διατηρηθεί κεντρικά, αλλά να μπολιάσει και την καθημερινή δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων, έτσι ώστε στον αγώνα για υπογραφή συμβάσεων και άλλων ζητημάτων να αποκρουστούν τα φανερά πλέον αντεργατικά σχέδια για υλοποίηση των κατευθύνσεων της Λευκής Βίβλου.

Γ. Φ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ