Πάει, πραγματικά, πολύ να παριστάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τον «σωτήρα» των συντάξεων, διαφημίζοντας τη χτεσινή απόφαση του Euro Working Group για μη περικοπή της «προσωπικής διαφοράς» το 2019, αν και όπως εγκριθεί από το Γιούρογκρουπ της ερχόμενης Δευτέρας.

Θυμίζουμε ότι η κυβέρνηση ήταν αυτή που προνομοθέτησε την περικοπή το 2017, παρά τη γενικευμένη κατακραυγή ασφαλισμένων και συνταξιούχων, ως επιπλέον δέσμευση στο κεφάλαιο και τους «θεσμούς» ότι θα πιάσει τα θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα.

Αυτό ακριβώς είναι το «διαβατήριο» για τη μη εφαρμογή του μέτρου την επόμενη χρονιά: Η αφαίμαξη του λαού, άρα και των συνταξιούχων, με έμμεσους και άμεσους φόρους, με χαράτσια και περικοπές που «ωριμάζουν», με συρρίκνωση ακόμα κι εκείνων των κρατικών δαπανών που αφορούν στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες. Καμία σχέση, δηλαδή, με την αποκατάσταση αδικιών και απωλειών των περασμένων χρόνων.

Με άλλα λόγια, κυβέρνηση, κεφάλαιο και ΕΕ εμφανίζονται να κάνουν χάρη στους συνταξιούχους και να αναστέλλουν την περικοπή της «προσωπικής διαφοράς», αφού πρώτα ξετίναξαν τους ίδιους, τα παιδιά και τα εγγόνια τους με το σύνολο της αντιλαϊκής και φοροληστρικής πολιτικής, προκειμένου να πιαστούν οι στόχοι του κεφαλαίου.

Κανένας εργαζόμενος, κανένας συνταξιούχος να μην ανεχτεί την κοροϊδία. Πολύ περισσότερο που ο στόχος για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και η αντιασφαλιστική νομοθεσία που παραμένει είναι μόνιμη απειλή για νέες περικοπές στις συντάξεις.

Η κοροϊδία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, αν αναλογιστεί κανείς ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο διατήρησε όλους τους αντιασφαλιστικούς νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά έβαλε τη σφραγίδα της και σε νέες περικοπές, ενώ πήγε ένα βήμα πιο πέρα την «αρχιτεκτονική» του συστήματος, που μετατρέπει ολοένα και περισσότερο την Ασφάλιση σε ατομική υπόθεση.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι με το 3ο μνημόνιο, η κυβέρνηση αύξησε την παρακράτηση για τον κλάδο Υγείας στις κύριες συντάξεις (από το 4% στο 6%) και στις επικουρικές (από 0% σε 6%), μειώνοντας παραπέρα το τσακισμένο εισόδημα εκατομμυρίων συνταξιούχων;

Επιπλέον, νομιμοποιώντας όλες τις προηγούμενες αντιδραστικές αλλαγές, προχώρησε σε νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σταδιακά και διαμόρφωσε το 67ο έτος ηλικίας ως το απαιτούμενο όριο, εγκλωβίζοντας σε επιπλέον χρόνια δουλειάς χιλιάδες εργαζόμενους που βρίσκονταν ένα βήμα πριν από τη συνταξιοδότηση.

Εφαρμόζοντας διάταξη του 2ου μνημονίου, μείωσε κατά 20% τις κατώτερες συντάξεις σε όσους νέους συνταξιούχους δεν είχαν συμπληρώσει το 67ο έτος. Στη συνέχεια, με τον νόμο Κατρούγκαλου, επέφερε νέο «τσεκούρι» σε συνταξιούχους και ασφαλισμένους ύψους 8,2 δισ. ευρώ μόνο για την τετραετία 2016 - 2019! Με τον ίδιο νόμο, δρομολογήθηκε η πλήρης κατάργηση του ΕΚΑΣ, σταδιακά μέχρι το 2019, που σημαίνει επιπλέον απώλειες ύψους 2,9 δισ. ευρώ για τους χαμηλοσυνταξιούχους στην τετραετία.

Και βέβαια, στον ίδιο νόμο - «λαιμητόμο», προβλέπονταν η περικοπή των υφιστάμενων επικουρικών συντάξεων (απώλειες 1,026 δισ. ευρώ στην τετραετία), οι περικοπές στα μερίσματα των δημοσίων υπαλλήλων (832 εκατ. ευρώ) και πρόσθετη εισφορά για την επικουρική σύνταξη, που επιβαρύνει τους ασφαλισμένους με 1,251 δισ. ευρώ στην τετραετία.

Να, λοιπόν, ποια είναι η «σωτηρία» των συντάξεων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ! Για να μη μιλήσουμε για όσους βγαίνουν στη σύνταξη μετά από την ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου, που τους αφαιρεί 689 εκατ. ευρώ μόλις την πρώτη τετραετία, εξαιτίας του νέου τρόπου υπολογισμού των συντάξεων, ενώ ακόμα 369 εκατ. ευρώ θα πετσοκόψει από την καρατόμηση των νέων συντάξεων χηρείας.

Η κατάργηση της περικοπής της «προσωπικής διαφοράς» λοιπόν πρέπει να γίνει όχι γιατί ο λαός μπορεί να ξεζουμίζεται με άλλους τρόπους, αλλά γιατί αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις λαϊκές ανάγκες. Να καταργηθεί μαζί με το ξήλωμα όλων των αντιασφαλιστικών μέτρων και του ΣΥΡΙΖΑίικου «νόμου Κατρούγκαλου».

Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι πρέπει να βγουν μπροστά. Να παλέψουν για Ασφάλιση και συντάξεις με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων που υπηρετεί με την πολιτική της η κυβέρνηση, όπως και όλα τα άλλα κόμματα. Και σε αυτήν την κατεύθυνση σημαντικός σταθμός είναι η απεργία στις 28 Νοέμβρη.