Η συζήτηση «άνοιξε» με την ερώτηση τι στόχους έχει ένα κόμμα που δεν ανήκει σ' αυτά που εναλλάσσονται στην εξουσία και πώς μπορεί να ζει χωρίς το «οξυγόνο» της εξουσίας.

Απαντώντας η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε: «Και εμείς σκεφτόμαστε την εξουσία. Μόνο που δεν τη βλέπουμε ακριβώς όπως τη βλέπουν τα άλλα δύο κόμματα. Ολα τα κόμματα ασκούν μια πολιτική και στοχεύουν στην εξουσία. Εμείς όμως θεωρούμε ότι η εξουσία θα είναι προϊόν πριν απ' όλα έντονης λαϊκής δράσης, ανακατατάξεων στη συνείδηση και συνειδητοποίησης ότι δεν υπάρχει διέξοδος με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Θα είναι ένας αγώνας μακρόχρονος. Εμείς δεν αγχωνόμαστε αν θα γίνουμε σήμερα ή αύριο υπουργοί. Αγχωνόμαστε για το πότε ο λαός θα πάρει την τύχη του στα χέρια του».

Αμέσως μετά ο δημοσιογράφος έθεσε ερώτημα σχετικά με την πρόσφατη κατηγορία που ο Δ. Τσοβόλας απηύθυνε εναντίον του ΚΚΕ, ότι επιδιώκει να του πάρει υποψηφίους. Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ήταν κατηγορηματική:

«Δεν έχουμε εμείς ευθύνη γι' αυτό. Εγώ, ειλικρινά σας λέω, αν ήμουν στη θέση του κ. Τσοβόλα θα αναρωτιόμουν για ποιο λόγο μου υποβάλλουν τέτοιες σκέψεις κάποιοι. Γιατί κάποιοι του τις έχουν υποβάλει, του έχουν πει κάτι. Γιατί, όπως καταλαβαίνετε κ. Παπανικολάου, εμείς δεν είμαστε πολιτικά ηλίθιοι. Μπορεί να έχουμε αδυναμίες, να κάνουμε λάθη, αλλά δε μας χαρακτηρίζει πολιτική ηλιθιότητα. Γιατί τέτοια θα ήταν το να επιδιώξεις να πάρεις ένα στέλεχος ενός άλλου κόμματος και μάλιστα του ΔΗΚΚΙ, να το πάρεις στο ψηφοδέλτιό σου, να δημιουργήσεις τριβές με ένα κόμμα που σε ορισμένα ζητήματα, όχι εφόλης της ύλης, αλλά σε ορισμένα ζητήματα έχουμε κοινή δράση. Αυτό μας έλειπε εμάς. Κόμμα με τέτοια πείρα να θυσιάζουμε το πιο σημαντικό, που είναι η κοινή δράση στο κίνημα, για να πάρουμε έναν υποψήφιο βουλευτή. Πολύ περισσότερο που ο κόσμος του ΚΚΕ δεν επιδοκιμάζει αυτούς που αφήνουν τα κόμματά τους για να διεκδικήσουν βουλευτική έδρα σε ένα άλλο».

«Εχει την εξήγησή του, όσο κι αν μας πονάει αυτή η εξήγηση. Γιατί το σύστημα στο οποίο ζούμε, σε συνδυασμό και με τις εξαιρετικά αρνητικές εξελίξεις τα τελευταία χρόνια, εγκλωβίζει έναν κόσμο και όχι πάντα και μόνο με την πειθώ. Και μην ξεχνάτε ότι το καινούριο, μέσα από τέτοιες συνθήκες, κυοφορείται δύσκολα. Και όταν μάλιστα έχει συμβεί ένα προσωρινό πισωγύρισμα. Εμείς θεωρούμε ότι αυτή τη στιγμή είμαστε στη φάση που καλλιεργείται το έδαφος για να ανθίσει ένας διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης και εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας. Και δε θα κουραστούμε να παλεύουμε γι' αυτό. Κάνουν λάθος άνθρωποι που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα να μην έχουν εμπιστοσύνη στο δίκιο τους και τη δύναμή τους και να περιφέρονται ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ».

Κληθείσα να απαντήσει σε ερώτηση για το ποιες είναι οι αναζητήσεις της Αριστεράς σήμερα, με δεδομένο ότι αρκετοί διανοούμενοι υποστηρίζουν ότι η Αριστερά δεν έχει μπροστά της τον ίδιο αγώνα που είχε τον αιώνα που πέρασε, υπογράμμισε:

«Υπάρχουν διανοούμενοι και διανοούμενοι. Υπάρχουν διανοούμενοι που τα συμφέροντά τους είναι με τη σημερινή τάξη πραγμάτων και υπάρχουν διανοούμενοι που κοιτάζουν να βολευτούν. Βεβαίως, υπάρχουν και διανοούμενοι που αντιστέκονται, που τους περιθωριοποιούν, αλλά υπάρχουν. Επομένως δε νομίζω ότι κριτήριο είναι τι σκέφτεται αυτό το τμήμα της διανόησης, που βολεύεται με τα κοινοτικά κονδύλια, με τα διάφορα προγράμματα και αν θέλετε, διαθέτει την επιστήμη του, όχι "επί καλώ", αλλά "επί κακώ".

Οι προκλήσεις που υπάρχουν σήμερα υπήρχαν και χτες και αντιπροχτές. Δεν μπορεί να "βγάζουμε λάδι" ό,τι προϋπήρχε. Μόνο που τώρα μιλάμε πραγματικά για μια ταχύρυθμη αρνητική εξέλιξη, για μια βαρβαρότητα, για όξυνση όλων των μεγάλων προβλημάτων. Δηλαδή η ανεργία δεν είναι πρόβλημα; Δεν καταλαβαίνω, αυτούς τους διανοούμενους που λένε ότι υπάρχουν νέα πράγματα. Η ανεργία είναι παλιό πρόβλημα που έχει οξυνθεί. Η φτώχεια, ο πόλεμος, η υποβάθμιση της παιδείας και της υγείας. Πραγματικά είναι πρόκληση απέναντι στη συνείδηση και την ευθύνη του λαού. Αυτό είναι πρόκληση. Αλλά πρόκληση να ενσωματωθούμε σε αυτή την κατάσταση, στο όνομα ότι έχουμε να κάνουμε με το καινούριο. Εμείς αυτή την πρόκληση την απορρίπτουμε. Προτιμούμε την πρόκληση του πιο δύσκολου δρόμου, μέσα από τις συμπληγάδες πέτρες».

Με αφορμή την παραπάνω τοποθέτηση, ο δημοσιογράφος ρώτησε την Αλ. Παπαρήγα αν είναι ή όχι καινούριο και μεγάλο πρόβλημα της εποχής η μάχη ανάμεσα στην ιδέα για ασφάλεια, την ιδέα για ελευθερία, καθώς και γιατί στο όνομα της ασφάλειας χάνουμε ελευθερίες... Η απάντηση ήταν:

«Μην ξεχνάτε ότι στην Ευρώπη ζήσαμε δύο παγκόσμιους πολέμους, δεν πάω πιο πριν, τι έγινε στο Μεσαίωνα. Βεβαίως υπάρχουν εξελίξεις, βεβαίως υπάρχουν και καινούργιες πλευρές, αλλά αυτό που λέμε, η διανομή των αγορών ανάμεσα στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, που εμείς τις λέμε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ήταν η αιτία και η κινητήρια δύναμη δύο παγκόσμιων πολέμων. Και πάρα πολλών τοπικών. Απλώς ο συσχετισμός δύναμης έγινε βαρύτερος και αρνητικότερος, υπάρχει και πιο ελεύθερο, για την ώρα τουλάχιστον, το έδαφος για τέτοιες καταστάσεις. Καμιά φορά και σε σας και σε μένα, σε όλους συμβαίνει, τα γεγονότα προ 20ετίας ή 30 χρόνων να χάνουν τη δύναμή τους και βλέπουμε μόνο το σήμερα. Δεν είναι έτσι».

Σχετικά με τη σύγχρονη πραγματικότητα που «εκφράστηκε πρόσφατα από τον αρχηγό του FBI, που ήρθε να τιμήσει την Ελληνική Αστυνομία στην Ελλάδα και που είπε ότι σας τιμούμε αλλά την τρομοκρατία δεν την πατάξατε», η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε:

«Βεβαίως, πώς να την πατάξουν; Πώς να παταχτεί η τρομοκρατία όταν οι ΗΠΑ, ο πρώτος τη τάξει τρομοκράτης αναστατώνει όλο τον κόσμο, προκαλεί και τρομοκρατεί; Πώς να παταχτεί η τρομοκρατία στην Ελλάδα. Δε φαντάζομαι η τρομοκρατία στην Ελλάδα να είναι τα γκαζάκια ή η καρικατούρα της "17Ν"... Στο Ιράκ αυτή τη στιγμή τι έχουμε; Είναι ή δεν είναι τρομοκρατία εκεί; Και οι Αμερικανοί και οι Ιταλοί, έχουν τη δυνατότητα να φύγουν, οι Ιρακινοί όμως δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους. Οι Αμερικανοί και οι Ιρακινοί μπορούν να πάψουν να σκοτώνονται. Οι Ιρακινοί τι θα κάνουν, θα κάθονται να τους σκοτώνουν; Αυτό δεν είναι τρομοκρατία;».

Σε σχόλιο του δημοσιογράφου πως η Αριστερά δεν έχει καταφέρει να βρει έναν κοινό λόγο, ένα κοινό πρόγραμμα, έτσι που να μάζευε τους ψήφους και να αποτελούσε μια ισχυρή δύναμη, η Αλ. Παπαρήγα επισήμανε:

«Αυτό θα συμβεί με ένα διαφορετικό πολιτικό σκηνικό εφόσον - πρώτη προϋπόθεση - λειτουργήσει η ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων και δε μιλάω για συνηθισμένους αγώνες. Η κοινωνική συμμαχία, η κοινή δράση των εργατοϋπαλλήλων. Αυτό είναι το λίπασμα της συνεργασίας, ας το πούμε των δυνάμεων που σήμερα θέλουν να αντιπαλέψουν αυτή την κατάσταση. Ας μην ωραιοποιούμε καταστάσεις. Θεωρούμε ότι η κοινή δράση θα έρθει. Τη θεωρούμε ότι είναι συνάρτηση του απεγκλωβισμού των λαϊκών δυνάμεων από τα δύο κόμματα και τη διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού χάρτη. Το θέμα για μας δεν είναι να μαζευτούμε τα μικρά κόμματα να αφαιρέσουμε ψήφους από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Και λοιπόν, μετά τι θα γίνει; Την άλλη μέρα ο καθένας θα παίρνει τις ψήφους του να τις πηγαίνει στην ΟΝΕ, στο ΕΥΡΩ και το ΝΑΤΟ; Εμείς δε θα το κάνουμε βεβαίως. Να αντιπαλέψουμε το δικομματισμό, αλλά ο δικομματισμός σημαίνει συγκεκριμένη πολιτική. Πρέπει να πούμε στον ελληνικό λαό τι θα κάναμε εμείς αν είμαστε στη διακυβέρνηση, στην εξουσία. Οχι να λέμε είμαστε αντίθετοι... Χαίρω πολύ. Και ποιος δεν είναι αντίθετος με τη φτώχεια και την ανεργία; Αλλά όπως υπάρχει συναίνεση ανάμεσα στα δύο κόμματα, και ας τσακώνονται μεταξύ τους, πρέπει να υπάρχει συναίνεση, συναντίληψη σε ποια κατεύθυνση θα κινηθούμε. Και αυτό ισχύει και για μας, για όλους».

Συνεχίζοντας η Αλ. Παπαρήγα και μετά από ερώτηση σχετικά με τη σημαντική παρουσία του ΚΚΕ όσο υπήρχε ένας κόσμος που είχε εξουσία, με όμοια προγράμματα, ιδέες, διεκδικήσεις και τι νόημα έχει να παλεύει τώρα που κυριαρχούν οι ΗΠΑ, υπογράμμισε:

«Τώρα ακόμα πιο πολύ χρειάζεται το ΚΚΕ. Ας το πάρουμε στη μικρογραφία Ελλάδα, γιατί μια μικρογραφία είναι η Ελλάδα. Οταν σε παγκόσμιο επίπεδο υπήρχε το αντίπαλο δέος του σοσιαλισμού, το οποίο ήταν αντίπαλο δέος όχι στους εξοπλισμούς μόνο, αλλά ήταν αντίπαλο δέος και σε σειρά κοινωνικών και άλλων ζητημάτων. Στο επίπεδο μιας χώρας δε χρειάζεται αντίπαλο δέος; Και μάλιστα να ισχυροποιείται; Εμείς αντέξαμε και αποδείξαμε ότι η ύπαρξή μας στην Ελλάδα τόσα χρόνια δεν αντλούνταν απ' έξω. Αλλο πράγμα η διεθνής συνεργασία και ο συντονισμός. Η ύπαρξή μας στην Ελλάδα ήταν αποτέλεσμα εσωτερικών εξελίξεων και αναγκαιοτήτων, ανεξαρτήτως του εκλογικού ποσοστού που έχουμε. Τα τελευταία χρόνια η παρέμβασή μας ήταν πάρα πολύ ουσιαστική σε μια κρίσιμη περίοδο, που το ρεύμα πήγαινε να καταπιεί τους πάντες».

Σχετικά με το αν το ΚΚΕ πιστεύει ότι η αφύπνιση των Ελλήνων, που φάνηκε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, μπορεί να λειτουργήσει και χωρίς τα καθεστώτα τα πιεστικά, τα οποία κάνουν τον Ελληνα να εξεγείρεται, τόνισε:

«Σαφώς. Μάλιστα σήμερα πρέπει να έχουν ένα πολύ σύγχρονο περιεχόμενο και να κοιτάνε και μπροστά. Κατ' αρχήν τέτοια γεγονότα σαν του Πολυτεχνείου έχουμε σε όλη τη διαδρομή της ιστορίας μας. Δηλαδή εκεί που τα πάντα φαίνονται να κοιμούνται, δημιουργούνται εξεγερτικές καταστάσεις, που σημαίνει ότι προηγείται το καζάνι που κοχλάζει και που δε φαίνεται. Σε αυτή τη φάση είμαστε τώρα».

Ερχόμενος στην εκλογική μάχη ο δημοσιογράφος ρώτησε την Αλ. Παπαρήγα αν πιστεύει ότι το παιχνίδι και σε αυτές τις εκλογές θα παιχτεί στη λογική του «σκληρού ροκ» προκειμένου τα επικοινωνιακά τρικ να κερδίσουν τα επιχειρήματα. Απάντησε επ' αυτού:

«Τα καταλαβαίνω τα δύο αυτά κόμματα. Πού να τσακωθούν μεταξύ τους; Κακά τα ψέματα. Αυτά τα κόμματα έχουν την ίδια στρατηγική, επομένως δεν τους μένει τίποτε άλλο παρά να τσακώνονται για ζητήματα που είναι άνευ σημασίας. 'Η και να έχουν σημασία δεν είναι αυτά που καθορίζουν τις εξελίξεις. Δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Το ΠΑΣΟΚ σε τι να κατηγορήσει τη ΝΔ και η ΝΔ σε τι να κατηγορήσει το ΠΑΣΟΚ; Σε σχέση με το παρελθόν είχε μια εικόνα, αυτό που λέμε πιο δημοκρατική το ΠΑΣΟΚ. Αυτό σήμερα έχει εκλείψει. Δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ ούτε στα θέματα της δημοκρατίας να ανταγωνιστεί τη ΝΔ».

Σε σχόλιο πώς τώρα, που οι αποφάσεις παίρνονται έξω από την Ελλάδα είτε στις Βρυξέλλες είτε στην Ουάσιγκτον, ακόμα και η ίδια να ήταν πρωθυπουργός τα ίδια θα έκανε, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε:

«Οι αποφάσεις δεν παίρνονται έξω από την Ελλάδα. Μπορεί η έδρα των αποφάσεων να είναι οι Βρυξέλλες, αλλά μαζεύονται οι κυβερνήσεις, οι αποφάσεις παίρνονται και στην Ελλάδα και στις Βρυξέλλες και στο Παρίσι. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Βεβαίως η εικόνα που έχουμε είναι ότι μας έρχονται απ' έξω. Αυτούς όμως τους απ' έξω τους έχει η κάθε χώρα μέσα. Το ζήτημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αν σε εθνικό επίπεδο δεν καταφερθούν ρήγματα στην κυρίαρχη πολιτική και ταυτόχρονα να υπάρχει οπωσδήποτε ένας συντονισμένος πανευρωπαϊκός αγώνας. Αλλά είναι εύκολο να τα φορτώσουμε όλα στις Βρυξέλλες και να ξεχάσουμε ότι αυτοί που πάνε στις Βρυξέλλες εκλέγονται στις χώρες τους».

Τέλος, ερωτώμενη αν κάποιος πολίτης, που δεν ανήκει στο χώρο του ΚΚΕ έλεγε: «Ωραία εγώ δέχομαι την εντιμότητα του αγώνα σας, πέστε μου ένα βασικό λόγο που εγώ θα έπρεπε να σας ψηφίσω», η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε:

«Πιστεύουμε απόλυτα ότι δεν είναι απαραίτητο για να ψηφίσει κάποιος το ΚΚΕ να συμφωνεί σε όλα. Αλλωστε και εμείς δεν μπορούμε να το απαιτήσουμε. Μπορεί να το θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε να το απαιτήσουμε. Πρέπει να υπάρξει ισχυρό φρένο στα νέα μέτρα που έρχονται. Πρέπει να ανθίσει ελπίδα σ' αυτόν τον τόπο, να ανέβει το ηθικό του λαού και πρέπει τα δύο κόμματα να πάρουν μάθημα. Και το μάθημα που θα πάρουν δεν είναι απλώς να χάσουν κάποιες ψήφους. Οι ψήφοι πρέπει να προστεθούν εκεί που δημιουργούνται προϋποθέσεις να ανέβει η λαϊκή αντίσταση και αντεπίθεση. Υπάρχει ένα στοιχείο. Το 1990-91 παρόλη την κρίση που περάσαμε, παρά τις ανατροπές που περάσαμε και ήμαστε απροετοίμαστοι, διαβλέψαμε πού θα πάει η κατάσταση και το είπαμε στον κόσμο. Πρέπει να μας έχει εμπιστοσύνη. Αυτά που του λέμε σήμερα, που είμαστε πιο ώριμοι, που παρακολουθούμε καλύτερα τα πράγματα, αυτά που του λέμε, έτσι και θα γίνουν, αν δεν κάνει κάτι διαφορετικό σε αυτή την εκλογική μάχη και αν δεν κάνει κάτι διαφορετικό από δω και μπρος. Εμείς δεν του είπαμε το 1990-91 ότι μπαίνουμε στη ροζ εποχή των μεταρρυθμίσεων, των νέων τεχνολογιών, της δημοκρατίας και της κατάπαυσης του πολέμου και των ανταγωνισμών. Αυτά λέγανε όλα τα άλλα κόμματα στην Ελλάδα και παγκόσμια. Εμείς βλέπαμε πού πήγαινε η κατάσταση. Επομένως ο λαός πρέπει να δώσει εμπιστοσύνη στην κρίση μας, αλλά και στη διάθεσή μας. Τι έχει να χάσει ένας φτωχός άνθρωπος αν ψηφίσει ΚΚΕ. Μπορεί να μην κερδίσει άμεσα τα πάντα, αλλά οπωσδήποτε θα έχει κερδίσει, διότι έκανε ένα βήμα μπρος. Δημιουργεί μια καλύτερη κατάσταση από την άλλη μέρα. Στη δράση θα είμαστε, θα μας δοκιμάσει. Και να μπει στο δρόμο της θυσίας που έχει νόημα. Σήμερα θυσιάζεται ένα μεγάλο μέρος του λαού αποδεχόμενο σε βάρος του μια πολιτική. Ο αγώνας που προτείνουμε εμείς θέλει θυσίες. Δε λέμε ότι θα είναι στρωμένος με ρόδα, αλλά είσαι ενεργός, παλεύεις συνειδητά και όχι να σου έρχονται πάνω στο κεφάλι σου τα πάντα χωρίς και να ξέρεις τι σου έρχεται».