Οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί, αλλά και αυτοί των αστικών επιτελείων, περί ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας της Ελλάδας που πασχίζουν να πείσουν το λαό μας ότι όπου να 'ναι έρχονται καλύτερες μέρες για τον ίδιο δεν πρέπει να τον αποπροσανατολίσουν από αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Μια ισχνή και αβέβαιη ανάκαμψη που για τον ίδιο τίποτε το καλό δεν προμηνύει. Αλλωστε, η αβεβαιότητα για την πορεία της οικονομίας της Ευρωζώνης και της ΕΕ, στα πρόθυρα νέας ύφεσης θα επιδράσει αρνητικά και στην Ελλάδα. Η «επόμενη μέρα», και για τον ελληνικό λαό, είναι συνυφασμένη με αυτές τις εξελίξεις, που αποδείχνουν ότι η ίδια η ΕΕ θα γίνεται ολοένα και περισσότερο αντιλαϊκή και αντιδραστική, με νέα και μάλιστα αναβαθμισμένα μνημόνια διαρκείας, ανεξάρτητα από διαφορές στο μείγμα της πολιτικής.

Και αυτό επειδή νέα μέτρα παραπέρα θωράκισης των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, αναβάθμιση της δημοσιονομικής εποπτείας για όλα τα κράτη - μέλη, διοχέτευση φρέσκου πακτωλού κεφαλαίων για την τόνωση των επενδύσεων, αναζήτηση αποφασιστικού ρόλου στη διεθνή σκακιέρα και όλ' αυτά στο πλαίσιο των οξύτατων γεωπολιτικών ανταγωνισμών, συνθέτουν το κράμα της αντιλαϊκής πολιτικής που θα κλιμακωθεί σε επίπεδο ΕΕ για την επόμενη φάση.

Τα παραπάνω ανακοινώθηκαν, προχτές Παρασκευή, από τον νέο πρόεδρο της Κομισιόν Ζ. Κ. Γιούνκερ. Η Κομισιόν σε επιστολή της προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παρέθεσε τους 10 βασικούς άξονες - προτεραιότητες των σαρωτικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων ενίσχυσης του κεφαλαίου, που δρομολογούνται με φόντο τις αβεβαιότητες και τα ρίσκα, τους ρυθμούς επιβράδυνσης και στασιμότητας της οικονομίας που ωθούν σε νέα ύφεση και εκδηλώνονται τόσο στην Ευρωζώνη όσο και συνολικά στην ΕΕ.

Στο εσωτερικό της χώρας, τα τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου (βιομήχανοι, τραπεζίτες κ.ά.) απαιτούν την εφαρμογή των διαχρονικών αξιώσεών τους για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας, για την εμπέδωση ρυθμών καπιταλιστικής ανάκαμψης και «ανάπτυξης», που με τη σειρά της μπορεί να στηριχτεί μόνο πάνω στα λαϊκά συντρίμμια και τις κυοφορούμενες σαρωτικές αναδιαρθρώσεις. Και πρώτ' απ' όλα απαιτούν δημιουργία συνθηκών για επενδύσεις τόσο δημόσιες όσο και ιδιωτικές.

Σύμφωνα με τη Γιούροστατ, σε ετήσια βάση, η ανάκαμψη του ΑΕΠ στην Ευρωζώνη διαμορφώθηκε το Γ' τρίμηνο σε 0,8% (από 0,8% το Β' τρίμηνο και 1% στο Α' τρίμηνο). Αντίστοιχη αποκλιμάκωση εμφανίζεται και συνολικά στην ΕΕ (1,3% από 1,5% στο Α' τρίμηνο). Ακόμη μεγαλύτερη είναι η κόπωση της οικονομικής δραστηριότητας στη Γερμανία, όπου οι ρυθμοί ενίσχυσης περιορίστηκαν σε 1,2% από 1,4% και 2,3% στα προηγούμενα τρίμηνα, ενώ, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της χώρας, η επιδείνωση συνδέεται κατά κύριο λόγο με τη σημαντική μείωση των επενδύσεων σε μηχανολογικό εξοπλισμό (βιομηχανία κ.ά.). Στη Γαλλία, οι ρυθμοί ανάπτυξης παραπαίουν στο 0,4% για το Γ' τρίμηνο, έναντι απόλυτης στασιμότητας στο Β' τρίμηνο και 0,8% στο Α' τρίμηνο. Στην Ιταλία, καταγράφεται υποχώρηση 0,4%, έναντι πτωτικών ρυθμών 0,3% στα δύο προηγούμενα τρίμηνα. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ρυθμοί επιβράδυνσης ή ακόμη και βαθμιαίας υποχώρησης του ΑΕΠ εκδηλώνονται συγχρονισμένα στο σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) και αυτό ανεξάρτητα από το μείγμα πολιτικής που προκρίνει η κάθε κυβέρνηση. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, η διατήρηση των όποιων ρυθμών ανάκαμψης στις οικονομίες της Ευρωζώνης αποδίδεται και σε συγκυριακούς παράγοντες, όπως η υποχώρηση του ευρώ σε σχέση με τα άλλα ανταγωνιστικά νομίσματα (11% από τον περασμένο Μάη) που ευνοεί κάποιους τομείς της οικονομίας, π.χ. τις εξαγωγές, και τη μείωση των τιμών του πετρελαίου, τα οποία ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα τμημάτων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Σχετικά με τις διαγραφόμενες προοπτικές, το μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Ιβ Μερς σημείωσε χαρακτηριστικά: «Σε ιστορικούς όρους, η μέτρια ανάπτυξη είναι πολύ χαμηλή. Μετά από άλλες κρίσεις, ήταν πολύ πιο γρήγορη και απότομη».

Οπως προκύπτει από τα νέα στοιχεία που δημοσιοποίησε η ΕΛΣΤΑΤ, η βύθιση του ΑΕΠ στην Ελλάδα στη διάρκεια της εξαετίας 2008 - 2013 έφτασε στο 26,3%. Στο Γ' τρίμηνο του 2014 (σε σχέση με το Γ' τρίμηνο του 2013), η ΕΛΣΤΑΤ καταγράφει ανάκαμψη 1,7%, έναντι ανάκαμψης 0,4% στο Β' τρίμηνο και υποχώρησης 0,4% στο Α' τρίμηνο του 2014. Σύμφωνα με τις επίσημες εκτιμήσεις (Κομισιόν κ.ά.), η αναμενόμενη ανάκαμψη για το φετινό 12μηνο θα διαμορφωθεί σε 0,6% και το 2015 σε 2,9%. Σε κάθε περίπτωση, η ανάκτηση της κατρακύλας (26,3%) που προηγήθηκε δεν είναι ούτε προβλέψιμη, ούτε και δεδομένη, ακόμη και σε ορίζοντα δεκαετιών. Σύμφωνα με έκθεση της Κομισιόν, ο «μεγαλύτερος κίνδυνος» είναι η «εκ νέου απώλεια της εμπιστοσύνης λόγω στασιμότητας των μεταρρυθμίσεων σε εθνικό ή ευρωπαϊκό επίπεδο», ενδεχόμενο που θα έχει «αρνητικές επιπτώσεις για την οικονομική δραστηριότητα», ακόμη και στο στενό χρονικό ορίζοντα των προβλέψεων, που αφορά στη διετία 2014 - 2015. Παράλληλα, η ανάπτυξη του κεφαλαίου θα απαιτεί διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα, με επίκεντρο αναδιαρθρώσεις που αποτελούν και την κοινή συνισταμένη της πολιτικής για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, ανεξάρτητα από μείγμα πολιτικής. Σε αυτό το πλαίσιο, οι αβεβαιότητες και τα ρίσκα στους κόλπους της Ευρωζώνης και της ΕΕ έχουν την αντανάκλασή και στις εξελίξεις στην ελληνική οικονομία.

Στην πραγματικότητα, οι «κόκκινες γραμμές» της συγκυβέρνησης στα παζάρια της με την τρόικα είναι βγαλμένες από τα κιτάπια του ντόπιου κεφαλαίου. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΕΒ, σε σχετικά πρόσφατη έκθεση του ΙΟΒΕ, αξιώνει και τις παρακάτω διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις:

-- Ασφαλιστικό σύστημα:«Πλέον, χρειάζονται μεταρρυθμίσεις σε βασικά διαρθρωτικά χαρακτηριστικά του Ασφαλιστικού για να είναι βιώσιμο και δίκαιο, με προσθήκη ανταποδοτικού σκέλους στον πρώτο, δημόσιο και συλλογικό πυλώνα του και προώθηση του δεύτερου και τρίτου πυλώνα του», υποστηρίζουν οι βιομήχανοι. Σε αυτό το πλαίσιο, σχεδιάζονται μέτρα υποχρεωτικής ιδιωτικής ασφαλιστικής κάλυψης, μέσω των λεγόμενων «Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης» (ΤΕΑ, του λεγόμενου δεύτερου πυλώνα) με την ταυτόχρονη κατάργηση των επικουρικών Ταμείων της Κοινωνικής Ασφάλισης.

-- Προσθήκη ανταποδοτικού σκέλους» στην Κοινωνική Ασφάλιση, προκειμένου «να συνδεθούν οι εισφορές των ασφαλισμένων με τις παροχές στις οποίες έχουν πρόσβαση».

-- Γενίκευση των Επαγγελματικών Ταμείων, με τη «βελτίωση» του ν. 3029/2002 με τον οποίο θεσμοθετήθηκαν. Εν προκειμένω, σημειώνουν ότι ο ισχύων νόμος αποκλείει τη δημιουργία τους σε «πολύ μικρές και μικρές επιχειρήσεις» (κάτω από 100 άτομα), οι οποίες «είναι οι περισσότερες στην Ελλάδα και με μεγαλύτερη αναλογία στο σύνολο απ' ό,τι διεθνώς».

-- Χωρίς περιστροφές σημειώνουν ότι «η υφιστάμενη επικουρική ασφάλιση μπορεί να μετασχηματιστεί σε επαγγελματική, με ανοικτές επιλογές ως προς το βαθμό της υποχρεωτικής συμμετοχής».

-- Να εξεταστεί «η κρατική συμμετοχή στα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης, με επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών», ιδίως στα χαμηλά εισοδήματα, όπως γίνεται σε Γερμανία, Τσεχία και αλλού.

-- Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες να έχουν «πλήρη ελευθερία συμμετοχής στα σχήματα του δεύτερου πυλώνα».

Οι 10 βασικοί της άξονες που ανακοίνωσε η «νέα» Κομισιόν αφορούν σε συνδυασμό μέτρων ενίσχυσης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, επίτευξη συμφωνιών με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΗΠΑ), ενεργότερη συμμετοχή στους πολεμικούς ανταγωνισμούς, πρόσθετα μέτρα και διαμόρφωση νέων κατασταλτικών μηχανισμών στο εσωτερικό της ΕΕ.

Ειδικότερα:

1. Νέα ώθηση για την απασχόληση, την ανάπτυξη και τις επενδύσεις. Θέσεις εργασίας, ανάπτυξη και νέο πακέτο επενδύσεων. Ανασκόπηση της στρατηγικής «Ευρώπη - 2020».

2. Ενιαία ψηφιακή αγορά, συμπεριλαμβανομένης της μεταρρύθμισης της αγοράς τηλεπικοινωνιών και πρόταση για τη μεταρρύθμιση του καθεστώτος πνευματικών δικαιωμάτων.

3. Ενεργειακή Ενωση με μια μακρόπνοη πολιτική για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Δράσεις για την ενίσχυση της ενεργειακής ασφάλειας.

4. Πιο ενισχυμένη και δίκαιη εσωτερική αγορά με ενίσχυση της βιομηχανίας. Εφαρμογή νέων κανόνων τραπεζικής εποπτείας και εξυγίανσης των τραπεζών. Εργασίες προς μια μελλοντική Ενωση Κεφαλαιαγορών. Στοχοθετημένη αναθεώρηση της οδηγίας για τις αποσπάσεις εργαζομένων και την προώθηση της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού. Εργασίες σχετικά με ένα οριστικό καθεστώς ΦΠΑ.

5. Ολοκληρωμένη και πιο δίκαιη Οικονομική και Νομισματική Ενωση. Προτάσεις για την εμβάθυνση της ΟΝΕ και την ενίσχυση της οικονομικής διακυβέρνησης, δηλαδή για την παραπέρα ενίσχυση του πλαισίου «δημοσιονομικής εποπτείας».

6. Λογική και ισορροπημένη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ.

7. Χώρος Δικαιοσύνης και θεμελιωδών δικαιωμάτων με βάση την αμοιβαία εμπιστοσύνη. Να σημειωθεί ότι στα «θεμελιώδη δικαιώματα», σύμφωνα με την ορολογία της ΕΕ, είναι αυτά της ιδιοκτησίας και των άλλων συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Προσχώρηση της ΕΕ στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Σύναψη συνολικής συμφωνίας για την προστασία των προσωπικών δεδομένων μεταξύ ΕΕ - ΗΠΑ.

8. Νέα πολιτική για τη μετανάστευση. Εφαρμογή της κοινής πολιτικής ασύλου. Νέα πολιτική για τη νόμιμη μετανάστευση, αρχής γενομένης από την αναθεώρηση της οδηγίας για την μπλε κάρτα. Στρατηγική εσωτερικής ασφάλειας. Επιχειρησιακά μέτρα για την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού».

9. Ισχυρότερος ρόλος της ΕΕ στη διεθνή σκηνή.

10. Αναθεώρηση της νομοθεσίας για την έγκριση των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών.

Απέναντι στην κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου, μοναδική διέξοδος και λύση για τα λαϊκά συμφέροντα είναι οι αγώνες κόντρα στο κεφάλαιο για την ικανοποίηση των αναγκών των εργατικών, των λαϊκών οικογενειών, η πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, σε ρότα συνολικής ρήξης με τα μονοπώλια, την πολιτική τους και την εξουσία τους. Για το λαό, υπάρχει ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, η έξοδος από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με εργατική - λαϊκή εξουσία, με κεντρικό σχεδιασμό, για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, με το λαό αποκλειστικό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει. Σταθμός σ' αυτήν την πορεία πρέπει να γίνει η απεργία στις 27 Νοέμβρη.