Αντιμέτωπος με τις αυξανόμενες χρόνο με το χρόνο δυσκολίες, τα πολλαπλά εμπόδια, από παλιά και νέα μέτρα, για να παραμείνει στο χωράφι του, βρίσκεται ο μικρός αμπελουργικός κλήρος. Στο δήμο της Ζίτσας Ιωαννίνων, μια κατεξοχήν αμπελουργική περιοχή με καλλιεργούμενη έκταση 1.700 περίπου στρέμματα, οι μικροί αμπελουργοί αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της αντιαγροτικής πολιτικής όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων και της ΕΕ σε παραγωγή και εισοδήματα.

Πολλά είναι τα «εργαλεία» για το ξεκλήρισμα, όπως εμπόδια στη φύτευση νέων αμπελώνων, ποσοστώσεις, μειώσεις σε επιδοτήσεις και συντάξεις, επιπτώσεις από το διαχωρισμό των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα» και μη, ζημιές στην παραγωγή που δεν καταγράφονται και δεν αποζημιώνονται.

Το αντιλαϊκό «πακέτο» συμπληρώνει η άγρια φορολογία στο εισόδημα, στην κατοικία και στο χωράφι με τον ΕΝΦΙΑ, στην προστασία της παραγωγής για τον ΕΛΓΑ, που είναι αναντίστοιχη έως μηδαμινή, σε αγροτικά μέσα και εφόδια, με την αύξηση του ΦΠΑ, και άλλα χαράτσια και φόροι που λεηλατούν το αγροτικό εισόδημα. Από τη «δαγκάνα» της άγριας φορολογίας δεν ξεφεύγει ούτε η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με τον τριπλασιασμό των εισφορών για τον ΟΓΑ. Μιλάμε δηλαδή για επίθεση χωρίς τέλος.

Σε μια κατεξοχήν αμπελουργική ζώνη, η ενασχόληση με την αμπελοκαλλιέργεια είναι ένα μέσο για να ισοσταθμίσει κάπως τις απώλειες που έχουν δεχτεί μισθοί και συντάξεις, να βρει κάποιος μια απασχόληση. Η συντριπτική πλειοψηφία κατέχει μικρό κλήρο που δίνει τη δυνατότητα να αποκτούν κάποιο εισόδημα, είτε διαθέτοντας την παραγωγή στα οινοποιεία, είτε με τη διακίνηση τσίπουρου. Τα δεδομένα όμως αλλάζουν, το κάθε «πέρσι και καλύτερα» είναι μια σκληρή πραγματικότητα. Επιβεβαίωση γι' αυτό αποτελούν:

• Η απαγόρευση νέων φυτεύσεων, με αφορμή σχετική παρέμβαση από το Δασαρχείο που μπλοκάρει νέες καλλιέργειες εντός της αμπελουργικής ζώνης. Παλιές καλλιεργούμενες εκτάσεις που εγκαταλείφθηκαν για κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους, χαρακτηρίζονται ως δασικές και δεν αποδίδονται για χρήση στους ιδιοκτήτες τους. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τους κτηνοτρόφους της περιοχής, που είδαν να μειώνονται οι επιδοτήσεις με τον αποχαρακτηρισμό εκτάσεων που χρησιμοποιούσαν ως βοσκοτόπια. Αποδεικνύεται πως οι νόμοι με την αλλαγή χρήση γης αξιοποιούνται ως ακόμη ένα εργαλείο για τον εκτοπισμό των μικρομεσαίων αμπελουργών, συνολικά των φτωχών αγροτών.
• Ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης στο κρασί. Από τη νέα χρονιά επιβάλλεται φόρος 20 λεπτών ανά λίτρο κρασιού, που σημαίνει είτε ότι ο μικρομεσαίος αμπελοκαλλιεργητής θα μετρήσει επιπλέον απώλειες στα εισοδήματά του, είτε θα φορτωθεί στον καταναλωτή, με την αύξηση της τιμής στο ράφι.
• Οι αλλαγές που «ψήνονται» στα καζάνια θα βάλουν την ταφόπλακα στα εισοδήματα των αμπελουργών. Η απόσταξη αποτελεί μια εναλλακτική διέξοδο, όταν οι χρονιές είναι άσχημες ή η παραγωγή πλήττεται από τα καιρικά φαινόμενα. Στο όνομα της «προστασίας της υγείας», όπως παλιότερα έγινε και με τις καπνοκαλλιέργειες, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επεξεργάζεται την κατάργηση των «διημέρων» και τη διαμόρφωση νέας νομοθεσίας που θα προβλέπει την κάλυψη των οικογενειακών μόνο αναγκών σε χύμα τσίπουρο, καθώς και εξομοίωση της φορολογίας με το εμφιαλωμένο. Επιδιώκεται δηλαδή να διωχθούν από την παραγωγή και εμπορία τσίπουρου οι μικρομεσαίοι αμπελουργοί, ώστε να καταλήξουν στις τσέπες των οινοβιομηχάνων τα «διαφυγόντα» κέρδη από το τσίπουρο, που υπολογίζονται σε εκατομμύρια ευρώ.
• Από την άνοιξη μέχρι και τις μέρες του τρύγου ακόμη, οι καιρικές συνθήκες έπληξαν την παραγωγή αρκετών αμπελουργών με σοβαρό κίνδυνο να μετρήσουν στο τέλος επιπλέον απώλειες στα εισοδήματά τους. Τέλη Απρίλη, ο παγετός προκάλεσε ζημιά σε 200 περίπου στρέμματα, ενώ οι συνεχόμενες βροχοπτώσεις στα τέλη Σεπτέμβρη προκάλεσαν βοτρύτη. Ο κανονισμός λειτουργίας του ΕΛΓΑ, που «χαρατσώνει» χωρίς να προστατεύει το φυτικό και ζωικό κεφάλαιο από όλες τις φυσικές καταστροφές και σε όλα τα στάδια, δεν αφήνει περιθώρια για ουσιαστικές αποζημιώσεις. Επιπλέον, η κυβερνητική τροπολογία, που μειώνει κατά 40% τα οδοιπορικά των εκτιμητών του ΕΛΓΑ, οδηγεί τους πραγματογνώμονες να καθηλωθούν ή να πληρώνουν από την τσέπη τους για να επιτελέσουν την εκτίμηση των ζημιών.
• Ο διαχωρισμός των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα» ή μη θα επιφέρει συντριπτικό χτύπημα σε μια περιοχή, όπου η πλειοψηφία, μαζί με το αμπέλι, δουλεύουν εδώ και εκεί για κανένα μεροκάματο, ώστε να τα βγάλουν πέρα ή είναι συνταξιούχοι και παραμένουν στο αμπέλι για να «τσοντάρουν» στις πενιχρές συντάξεις. Με τα κυβερνητικά μέτρα αποκλείονται από ενισχύσεις/επιδοτήσεις και όλα τα άλλα υποβοηθητικά για τους αγρότες μέτρα όσοι το εισόδημά τους από την αγροτική απασχόληση δεν ξεπερνά το 50% του συνολικού. Μαχαίρι 60% θα πέσει και στις συντάξεις των αμπελουργών που εξακολουθούν να απασχολούνται και εισπράττουν επιδοτήσεις/ενισχύσεις.
• Οι μεγάλες περικοπές στις επιδοτήσεις/ενισχύσεις από την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, που μέχρι το 2019 θα φτάσουν το 60%, οδηγεί το μικρό αμπελουργικό κλήρο σε πρόσθετες απώλειες στα εισοδήματά του. Αυτή η κατεύθυνση εφαρμόζεται με διακοπή της στρεμματικής επιδότησης (35 ευρώ το στρέμμα) για τους κατόχους κάτω των 7 στρεμμάτων, της συντριπτικής δηλαδή πλειοψηφίας των αμπελουργών της περιοχής.
• Πλευρές της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται για το κρασί από την ΕΕ στη χώρα μας αποτελούν επίσης: Η εκρίζωση 4 εκ. στρεμμάτων αμπελώνων την τελευταία δεκαετία με αποζημίωση 60 ευρώ ανά στρέμμα. Τα κίνητρα στους μικρομεσαίους αμπελουργούς να πουλήσουν τα δικαιώματα φύτευσης στις μεγάλες επιχειρήσεις οινοποιείων. Η πλήρης απελευθέρωση των εισαγωγών από τρίτες χώρες. Η νομιμοποίηση της ανάμειξης ελληνικών κρασιών με εισαγόμενα σε βάρος της κοινοτικής παραγωγής.

Την ίδια ώρα που οι μικροί αμπελουργοί βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα βουνό από προβλήματα, τα οινοποιεία εναλλάσσουν κατά περιόδους το «καρότο με το μαστίγιο», ώστε να υπηρετήσουν καλύτερα τα συμφέροντά τους, να προστατεύσουν τα κέρδη τους στο περιβάλλον του οξυμένου ανταγωνισμού.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, οι τιμές τα τελευταία χρόνια παραμένουν «παγωμένες», οι παραγωγοί εξαναγκάζονταν σε «πράσινο τρύγο», να περιορίσουν δηλαδή την παραγωγή τους όταν αυτή ξεπερνούσε τα 1.000 κιλά το στρέμμα, είτε τελικά να διαθέτουν την περίσσια σοδειά σε χαμηλότερη τιμή. Σε αυτά προστέθηκαν και τακτικές ενσωμάτωσης και διάσπασης των αμπελουργών, όπως η βράβευση της ποιότητας με κάποια λεπτά παραπάνω στην τιμή, η δωρεά φορολογικής δήλωσης!

Οι αμπελουργοί, με στήριγμα τον Αμπελουργικό Σύλλογο, προχώρησαν σε μαζική γενική συνέλευση, σε κινητοποίηση στον ΕΛΓΑ για τις ζημιές και την άγρια φορολογία, ενώ με σχετικό τους υπόμνημα γνωστοποίησαν προς την κυβέρνηση, όλα τα κόμματα, εκτός της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, τα προβλήματα και τις θέσεις τους, διεκδικώντας τη στήριξη και την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους.

Συγκεκριμένα, διεκδικούν: Να εξαιρεθεί η αμπελουργική ζώνη από δασικές απαγορεύσεις, να αρθεί η απαγόρευση για φύτευση νέων καλλιεργειών. Αποκατάσταση στο 100% της κατεστραμμένης παραγωγής και των ζημιών. Κάλυψη όλων των αιτιών καταστροφής. Ο ΕΛΓΑ να είναι κρατικός φορέας, αυξημένη κρατική χρηματοδότηση και στελέχωση με μόνιμο προσωπικό. Καμία αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης σε κρασί και τσίπουρο. Να μην μετακυλιστεί στις τιμές παραγωγού. Τη σφράγιση όλων των βιβλιαρίων ασθενείας. Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία χωρίς καμία επιχειρηματική δράση.

Οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες που πάρθηκαν αποτελούν παρακαταθήκη, μπορούν και πρέπει να εμπλουτιστούν τόσο στην οργάνωση, στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο. Βοήθησαν στον να αναδειχθούν τα προβλήματα, έγινε προσπάθεια συντονισμού και δράσης με άλλους Αγροτικούς Συλλόγους. Αποκάλυψαν ποιοι είναι τελικά οι εχθροί και οι φίλοι των μικρομεσαίων αγροτών. Απέδειξαν, επίσης, ότι η αγωνία και η αγανάκτηση για το παρόν και το μέλλον, δεν βοηθά όταν μένει κλεισμένη μέσα στο αμπέλι. Χρειάζεται ενεργό συμμετοχή και δράση στην οργάνωση και στην υλοποίηση των αποφάσεων και όχι ανάθεση.

Αποκτήθηκε, επίσης, σημαντική εμπειρία σχετικά με την εξεύρεση λύσης. Απέναντι σε κάθε οξυμένο πρόβλημα χρειάζεται να αναζητούνται τα πραγματικά αίτια, γιατί παίρνονται, τι στόχο έχουν, ποιος χάνει και ποιος κερδίζει. Οτι, τελικά, και στην αγροτική παραγωγή δεν βρίσκονται όλοι στην ίδια όχθη. Από τη μια, είναι οι μικρομεσαίοι παραγωγοί και, από την άλλη, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι μεγάλες εκμεταλλεύσεις. Οι πρώτοι διώχνονται από το χωράφι και οι δεύτεροι κυριαρχούν σε βάρος τους.

Αυτός είναι ο πυρήνας όλων των μέτρων που παίρνονται και όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν και οι μικρομεσαίοι αμπελουργοί. Στο βαθμό που όλα αυτά γίνονται πιο καθαρά, μπορεί να μπει φρένο στον κατήφορο, να αποσπαστούν κατακτήσεις, να ανοίξει δρόμος με άλλη προοπτική.

Το ΚΚΕ στήριξε και στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις τα δίκαια αιτήματα των αμπελουργών, μπήκε μπροστά στην οργάνωση της πάλης τους, στην ανάπτυξη αγώνων απέναντι στην πολιτική ξεκληρίσματος. Κατέθεσε στη Βουλή για συζήτηση το υπόμνημά τους. Υπέβαλε σχετική Ερώτηση προς τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, υιοθετώντας τα αιτήματά τους. Με κριτήριο τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν κάθε μέρα, από την ΚΑΠ της ΕΕ, από τα παλιά και νέα μέτρα, τους καλεί να μην «τσιμπήσουν» στις νέες παγίδες που στήνονται από την κυβέρνηση για «δίκαιη ανάπτυξη», να διεκδικήσουν ό,τι έχασαν στην περίοδο της κρίσης.

Οι μικρομεσαίοι αμπελουργοί να βασιστούν στην πείρα τους. Η προοπτική βρίσκεται στη συμμαχία με τους άλλους φτωχούς αγροτοκτηνοτρόφους, μαζί με τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους, τους ανέργους, απέναντι στα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους, διεκδικώντας την υπαρκτή δυνατότητα να οργανωθεί η αγροτική παραγωγή με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.

Με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής στη λαϊκή εξουσία και οικονομία, οι αμπελουργοί οργανωμένοι στον παραγωγικό συνεταιρισμό, μπορούν να προμηθεύονται πάμφθηνα από το εργατικό κράτος φάρμακα, λιπάσματα, πετρέλαιο, νερό, ρεύμα, σύγχρονα μέσα, μηχανήματα και τεχνογνωσία. Διασφαλίζουν έτσι σταθερό, βιώσιμο εισόδημα, ελεύθερο χρόνο. Δεν είναι πια απροστάτευτοι από τις ζημιές. Με το κρατικό εμπόριο και τον κεντρικό σχεδιασμό διασφαλίζεται η κατανομή των αγροτικών προϊόντων και δίνεται η δυνατότητα για φτηνά και ποιοτικά προϊόντα στο λαό.