ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 16 Οχτώβρη 2013
Σελ. /24
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Τα παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ

Δε σταματά να μας ξαφνιάζει ο τρόπος που ο ΣΥΡΙΖΑ παραμυθιάζει τον κόσμο. Μιλώντας το βράδυ της Δευτέρας σε τηλεοπτική εκπομπή ο Αλ. Τσίπρας επανέφερε τις υποσχέσεις για ακύρωση του μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης. Ανέφερε «εάν δεν έχουμε πρόθεση να επαναδιαπραγματευτούμε τη δανειακή σύμβαση με τους δανειστές, θα σήμαινε ότι έχουμε έναν άλλο εύκολο τρόπο να συνεχίσουμε εκτός δανειακής σύμβασης, κάποια άλλη δυνατότητα δανεισμού για να καλύψουμε τα δημοσιονομικά και τα χρηματοδοτικά κενά. Δεν έχουμε»...

Απλά και κατανοητά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί τη συμμετοχή της χώρας στις διεθνείς χρηματαγορές, δεν αμφισβητεί την ανάγκη δανεισμού, κάτι φυσικό για κάθε καπιταλιστικό κράτος. Μόνο που το μνημόνιο είναι οι όροι που συνοδεύουν το δάνειο, προσαρμοσμένοι στις ανάγκες των δανειστών και της εγχώριας πλουτοκρατίας. Επομένως δεν μπορείς να κρατήσεις το δάνειο και να καταργήσεις τους όρους για την παροχή του. Ομως ακόμα και αν καταργήσεις το σημερινό μνημόνιο, εφόσον αναγνωρίζεις το χρέος και θέλεις νέο δάνειο, θα υπογράψεις μια άλλη συμφωνία και ας μην ονομάζεται μνημόνιο. Θυμίζουμε ότι κάθε χώρα που είναι ενταγμένη στην ΕΕ είναι υποχρεωμένη να τηρεί συγκεκριμένους όρους που προκύπτουν από το Σύμφωνο Σταθερότητας και ελέγχονται κάθε 6μηνο.

Αλλά και οι της κυβέρνησης κομπάζουν τον τελευταίο καιρό πως την άνοιξη του 2014 το μνημόνιο τελειώνει. Οπως δήλωσε και ο Ιρλανδός πρωθυπουργός ότι το μνημόνιο τελείωσε. Οχι όμως και ο Γολγοθάς του λαού. Τα μέτρα που πάρθηκαν ήρθαν για να μείνουν και είναι η βάση στην οποία θα προστίθενται διαρκώς νέα. Το κεφάλαιο υλοποιεί μέχρι κεραίας τη στρατηγική του, χαντακώνει τους λαούς και τα δικαιώματά τους για να εκτοξευτούν σε νέα ιλιγγιώδη ύψη τα κέρδη του, πασχίζει να εξασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα στο όνομα της οποίας ο ΣΥΡΙΖΑ πίνει νερό. Τζάμπα μάγκας δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ με τα περί κατάργησης του μνημονίου, που κάθε άλλο παρά κατάργηση των μέτρων, που έκαναν κόλαση τη ζωή του λαού, σημαίνει.

Ας πάμε και στο δεύτερο παραμύθι, της καλύτερης επαναδιαπραγμάτευσης. Σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα, μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα διαπραγματευτεί καλύτερα με τους εταίρους της, γιατί τα στελέχη της δεν είναι στις λίστες της «Siemens» και της Λίστας Λαγκάρντ. Το πρώτο ζήτημα είναι ότι η διαπραγμάτευση δεν αφορά τη στρατηγική του κεφαλαίου, είναι αδιαπραγμάτευτη. Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι η υλοποίηση αντιλαϊκών πολιτικών δεν πραγματοποιείται από τους διάφορους «διαπλεκόμενους» αλλά από το αστικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Δηλαδή εάν βρεθούν κυβερνητικά στελέχη που δεν εμπλέκονται σε σκάνδαλα, δε θα εφαρμόσουν τις γενικότερες αντιλαϊκές κατευθύνσεις της ΕΕ; Το τρίτο όμως ζήτημα είναι για ποιον θα διαπραγματευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης το έχουν θέσει πρώτα απ' όλα τμήματα του κεφαλαίου.

Ο Αλ. Τσίπρας δεσμεύτηκε πως δε θα φορά γραβάτα στις Βρυξέλλες όταν πάει ως πρωθυπουργός για να μη νομίσουν οι εταίροι ότι πάει να συμβιβαστεί! Αλλά με ή χωρίς γραβάτα, είναι δεδομένο πως όποιος περνάει την πόρτα στα ιμπεριαλιστικά διαβούλια το κάνει για να διαχειριστεί υποθέσεις προς όφελος των καπιταλιστών. Αυτό το μήνυμα το έχουν ήδη πάρει αυτοί στους οποίους κλείνει το μάτι ο ΣΥΡΙΖΑ. Μένει να αντιληφθεί κι ο λαός ότι η πρόταση διαχείρισης που υπερασπίζεται, αφορά συμφέροντα εχθρικά προς τα δικά του.

Στοχοποιούν τους συνταξιούχους

«Κάτω από 65 κανονικά δεν έπρεπε να υπάρχει σύνταξη. Δεν έπρεπε να δίνουμε σύνταξη κάτω των 65 σε κανέναν. Αν δε δίναμε σε κανέναν κάτω των 65, θα μπορούσαμε να δίνουμε στους ανάπηρους αυτό που έπρεπε να τους δίνουμε...». Αυτά είπε ο λαλίστατος υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης χτες στον «Αντέννα», για να καλύψει την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης σε βάρος των αναπήρων, οι οποίοι έχουν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους. Μόνο που ο Αδ. Γεωργιάδης καθόλου δεν πρωτοτυπεί. Οι θεωρίες του «κοινωνικού αυτοματισμού», η προπαγάνδα ότι για την αβίωτη ζωή συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων στην οποία τις καταδικάζει η αντιλαϊκή πολιτική φταίνε κάποιες άλλες κοινωνικές ομάδες εργαζομένων, δεν είναι καινούριες.

Το γεγονός ότι η περιουσία των Ταμείων λεηλατήθηκε με σχέδιο και έγινε φθηνή χρηματοδότηση για τους επιχειρηματίες, προφανώς δεν απασχολεί τον υπουργό. Το «κούρεμα» της περιουσίας των Ταμείων με το οποίο τους αφαίρεσαν 12 περίπου δισ. ευρώ, δεν έχει καμία σημασία. Αυτοί που φταίνε είναι οι μητέρες ανηλίκων που συνταξιοδοτήθηκαν πριν τα 65 ή κάποιες άλλες κατηγορίες εργαζομένων που μετά 35 χρόνια σκληρής δουλειάς βγήκαν στη σύνταξη, την οποία μάλιστα τους περιέκοψαν, χωρίς αιδώ, επικαλούμενοι μεταξύ άλλων και τη μικρή τους ηλικία. Και αντί ο κ. Γεωργιάδης να απολογηθεί για το τσεκούρι στις συντάξεις ζητάει και τα ρέστα.

Με το ψέμα και τη συκοφαντία οι κυβερνώντες επιχειρούν να διαιρέσουν τους εργαζόμενους και να αφήσουν στο απυρόβλητο την ταξική πολιτική τους υπέρ μιας χούφτας μονοπωλίων και μιας ελάχιστης μειοψηφίας που νέμεται τον λαϊκό κόπο με τη στήριξη των κυβερνήσεων. Τους έχοντες και κατέχοντες υπερασπίζει ο υπουργός των περικοπών και της εμπορευματοποίησης της Υγείας και δείχνει τα δόντια του στους αδύνατους. Αξιος ο μισθός του! Από την αφεντιά του δεν περιμέναμε ν' ακούσουμε και τίποτα διαφορετικό...

Ποιος τους «φουσκώνει»;

Ο αστικός Τύπος στην Ελλάδα παρουσιάζει τη νίκη του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου της Λεπέν, στις δημοτικές εκλογές στην πόλη Μπρινιόλ της νότιας Γαλλίας με φοβικά σχόλια για την άνοδο των «ακροδεξιών» κομμάτων στην Ευρώπη. Εχει προηγηθεί η άνοδός τους σε Φινλανδία και Αυστρία, ενώ ταυτόχρονα δε λείπουν και οι συνειρμοί παραλληλισμών με τη Χρυσή Αυγή. Ενίοτε ανάλογα σχόλια συνοδεύονται και από την ενίσχυση του λεγόμενου ευρωσκεπτικισμού, δηλαδή ενισχύεται ψυχολογία αντίθεσης στην ΕΕ, επομένως ενισχύεται και ο εθνικισμός. Υπαρκτές τάσεις που βρίσκουν τέτοια έκφραση σε φασιστικά, εθνικιστικά, ακροδεξιά κόμματα, που έχουν σημαία τους την εναντίωση στο ευρώ, όπως η Λεπέν. Αλλά συγκαλύπτει η αστική προπαγάνδα δύο ζητήματα ως προς την άνοδο της «ακροδεξιάς». Το πρώτο, ότι υπάρχουν τμήματα του κεφαλαίου, τα συμφέροντα των οποίων βρίσκονται σε αντίθεση με την πολιτική της Ευρωζώνης, της ΕΕ. Και ενισχύουν το λεγόμενο ευρωσκεπτικισμό, είτε με κόμματα σαν της Λεπέν, είτε σαν την Εναλλακτική για τη Γερμανία, που θέλει επιστροφή στο μάρκο, κόμμα επιχειρηματιών της Γερμανίας. Το δεύτερο ότι το Εθνικό Μέτωπο του Λεπέν το ενίσχυε η γαλλική σοσιαλδημοκρατία για να εμποδίσει την άνοδο της γαλλικής «δεξιάς».

Ο Μιτεράν είχε διαπιστώσει ότι ο Λεπέν μπορούσε να «τραβάει» ψήφους από το κόμμα του Σιράκ. Και τον στήριξε με... πατρική στοργή, όπως πολύ εύστοχα ειπώθηκε. Και στις 500 υπογραφές που χρειαζόταν να συγκεντρώσει κανείς, για να είναι υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας (έγινε στις εκλογές του '90), βρέθηκαν και υπογραφές σοσιαλιστών ανάμεσα στις 500 που συγκέντρωσε ο Λεπέν! Υπήρχε καταγγελία του Λαζουανί, υποψήφιου Προέδρου Γαλλίας το 1990, στελέχους του ΓΚΚ, ο οποίος κατάγγειλε ότι το κόμμα του Λεπέν το δημιούργησε και το ενίσχυσε ποικιλοτρόπως (οικονομικά πρωτίστως) ο Φρανσουά Μιτεράν! Χρήσιμα στο κεφάλαιο και στα αστικά κόμματα, τα «ακροδεξιά», σαρξ εκ της σαρκός τους...

Μια καλή ευκαιρία

Η μεγάλη ανάγκη να μπει ένα μεροκάματο στο σπίτι έστω και για λίγους μήνες οδήγησε περισσότερους από 100.000 άνεργους να κάνουν αίτηση στον ΟΑΕΔ για 10.000 θέσεις 5μηνης απασχόλησης «κοινωφελούς εργασίας» σε δήμους και περιφέρειες. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει προκλητικά για την... επιτυχία του προγράμματος, που αφορά τελειόφοιτους υποχρεωτικής εκπαίδευσης με μισθό 427 ευρώ για ανέργους κάτω των 25 ετών, και 490 ευρώ για ανέργους άνω των 25 ετών. Πανηγυρίζει για την ανακύκλωση της ανεργίας σε ελάχιστους από τους 1,5 εκατομμύρια ανέργους.

Θα ήθελε, μάλιστα, η κυβέρνηση οι άνεργοι να νιώσουν «ευγνωμοσύνη» για την ευκαιρία που τους δίνεται. Μα είναι αυτοί που έχουν σοβαρούς λόγους να συμμετέχουν στην πρώτη γραμμή στην απεργία στις 6 Νοέμβρη και να μην παραιτηθούν από τα δικαιώματα και τα όνειρά τους. Αυτή τη ζωή φαντάζονται από δω και στο εξής; Δουλειά στη χάση και στη φέξη και να λένε κι «ευχαριστώ»; Μισθοί που δε φτάνουν ούτε για το ενοίκιο; Να κινδυνεύουν καθημερινά να μείνουν χωρίς σπίτι, χωρίς ρεύμα, θέρμανση και νερό; Να είναι τον περισσότερο καιρό ανασφάλιστοι χωρίς βιβλιάριο Υγείας;

Η απεργία μπορεί να είναι μια καλή ευκαιρία να σκύψουν άνεργοι κι εργαζόμενοι πάνω από τις ανάγκες τους, να κουβεντιάσουν μεταξύ τους και να προβληματιστούν γιατί όλο και περισσότερες από αυτές τείνουν να γίνουν «πολυτέλεια».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ