ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 16 Οχτώβρη 2011
Σελ. /32
ΚΕΦΑΛΙΚΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΣΤΑ ΛΑΪΚΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ
Τρεις έκτακτες εισφορές ως τα μέσα του 2012!

Σε μια φορολογική αφαίμαξη σε βάρος των εργατικών λαϊκών νοικοκυριών προχωρά η κυβέρνηση. Σύμφωνα με τροπολογία που κατέθεσε προχτές ο υπουργός Οικονομικών, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα καλούνται ως τα μέσα του 2012 να πληρώσουν τρεις φόρους - χαράτσια μαζί.

Πρώτον, τον κεφαλικό φόρο για τα εισοδήματα του 2010 για τον οποίο έχουν ήδη σταλεί τα εκκαθαριστικά σημειώματα.

Δεύτερον, τον κεφαλικό φόρο για τα εισοδήματα του 2011, που θα συνυπολογιστεί με την εκκαθάριση της φορολογικής δήλωσης το 2012.

Τρίτον, τον ίδιο φόρο για τα εισοδήματα του 2012, ο οποίος θα παρακρατείται από τους μισθούς και τις συντάξεις.

Σύμφωνα με υπολογισμούς, από ένα εισόδημα 25.000 ευρώ, με τη συνδυασμένη τριπλή επιβάρυνση, μόνο το 2012 προβλέπεται να υφαρπάξουν περί τα 1.000 ευρώ, τα οποία προστίθενται στις απώλειες που ούτως ή άλλως έχουν υποστεί και θα υποστούν οι μισθωτοί σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, από την ονομαστική μείωση των μισθών, την αύξηση της φορολογίας με κατάργηση του αφορολόγητου και άλλους τρόπους.

Σύμφωνα με την τροπολογία που κατατέθηκε χτες:

  • Για τα εισοδήματα που αποκτήθηκαν το 2010 και εκκαθαρίστηκαν φέτος, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να καταβάλουν τις δόσεις του φόρου, οι οποίες λήγουν μέσα στο 2011.
  • Για τα εισοδήματα που αποκτώνται το 2011, ο κεφαλικός φόρος θα υπολογιστεί από την εφορία με την εκκαθάριση της φορολογικής δήλωσης το 2012 και θα συμψηφιστεί με το φόρο εισοδήματος. Αν π.χ. ο φόρος εισοδήματος ανέρχεται σε 1.000 ευρώ και το χαράτσι σε 600 ευρώ, ο φορολογούμενος θα κληθεί να πληρώσει διπλό φόρο 1.600 ευρώ. Στο εκκαθαριστικό θα αναγράφονται: Ο φόρος εισοδήματος, ο κεφαλικός φόρος, ο φόρος επιτηδεύματος (όταν πρόκειται για επαγγελματίες) και ο φόρος επί των αντικειμενικών δαπανών (μεγάλα ΙΧ αυτοκίνητα κλπ.).
  • Για τα εισοδήματα που θα αποκτηθούν από 1/1/2012 έως και 31/12/2014, θα επιβάλλεται μηνιαία παρακράτηση σε μισθούς και συντάξεις, από τους εργοδότες και τους φορείς που καταβάλλουν τις συντάξεις, έναντι του κεφαλικού φόρου. Στο τέχνασμα αυτό κατέφυγε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να παρακάμψει το πρόβλημα της μη πληρωμής των χαρατσιών από ανθρώπους που αδυνατούν να τα πληρώσουν και από όσους αρνούνται να τα πληρώσουν.

Σε όλα αυτά πρέπει να υπολογίσουμε και τα εξής:

  • Τη μείωση του αφορολόγητου στα 5.000 ευρώ και την ισοπέδωση των φορολογικών απαλλαγών. Μια μέση οικογένεια με ετήσιο εισόδημα 40.000 ευρώ, επιβαρύνεται με περισσότερα από 1.500 ευρώ φόρο.
  • την επιβολή του φόρου στα ακίνητα και ανάλογα με την περιοχή που διαμένει κανείς, μια κατοικία 100 τετραγωνικών μέτρων θα φορολογείται κατ' ετος με 500 έως και 1.000 ευρώ.

Με την ίδια τροπολογία καταργείται η διάταξη που ισχύει για τους νέους επαγγελματίες έως 35 ετών, σύμφωνα με την οποία απαλλάσσονται από το φόρο εισοδήματος κέρδη έως 30.000 ευρώ, τα τρία πρώτα χρόνια έναρξης λειτουργίας της επιχείρησης.

Στο «σφαγείο» τα επιδόματα

Ακόμη και τα ήδη πενιχρά επιδόματα πρόνοιας και αναπηρίας μπαίνουν στο «σφαγείο» της ανελέητης επίθεσης κυβέρνησης, τρόικας και πλουτοκρατίας. Το υπουργείο Εργασίας έχει ήδη συστήσει σχετική επιτροπή προκειμένου να επανεξετάσει από μηδενική βάση την επιδοματική πολιτική και συγκεκριμένα επιδόματα όπως πολυτέκνων, αναπηρίας, γάμου, ανεργίας, κυήσεως, τοκετού, λοχείας, ενοικίου κλπ. Με τον τρόπο αυτό, δίνεται ένα συντριπτικό χτύπημα και στις πιο ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες και τις οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, στην εξαθλίωση. Σημειωτέον, ότι ήδη σε αυτές τις ευάλωτες ομάδες η κρατική βοήθεια είναι μηδαμινή, αφού πληρώνουν από την τσέπη τους για τα τεχνικά βοηθήματα, για την αποθεραπεία και αποκατάσταση, για τη μόρφωσή τους και ό,τι άλλο τους είναι απαραίτητο.

Την ίδια στιγμή, όμως, και μέσω του χτυπήματος στις συμβάσεις, κόβονται συνολικά τα όποια επιδόματα έπαιρναν οι εργαζόμενοι. Οι εκπαιδευτικοί, για παράδειγμα, οι οποίοι επιδοματικά βρίσκονται σε μια «μέση» κατάσταση σε σχέση με τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους, από το κόψιμο των επιδομάτων έχουν απώλεια στα εισοδήματά τους 400 με 500 ευρώ. Τέτοια επιδόματα ήταν το «κίνητρο απόδοσης», «εξομάλυνσης μισθού», «εξωδιδακτικής εργασίας» κλπ. Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ. Τεχνικοί ή όσοι εργάζονται σε υπόγεια κλπ. ή είναι ταμίες έπαιρναν επιδόματα λόγω της φύσης και της θέσης της εργασίας τους, όπως είναι το τεχνικό, το επικίνδυνο ή ανθυγιεινό και το ταμειακό, αντίστοιχα, τα οποία κυμαίνονται από 5% έως 15% επί του μισθολογικού κλιμακίου. Το αποτέλεσμα, μετά την αφαίρεση όλων αυτών των επιδομάτων θα είναι η καταβύθιση του μισθού των εργαζομένων. Αλλωστε μετά το 2005 σε πολλούς νεοπροσλαμβανόμενους η εργοδοσία δε χορηγεί αυτά τα επιδόματα ή άλλα τα κατάργησε με μονομερείς αποφάσεις της διοίκησης...

Ακόμη, όμως, και στον ιδιωτικό τομέα, η επίθεση στους μισθούς παίρνει άγριες διαστάσεις. Με τη δυνατότητα που δίνεται στην εργοδοσία, πλέον, μέσα από το πολυνομοσχέδιο, να επιβάλλει επιχειρησιακές συμβάσεις καταργούνται δικαιώματα, που υπήρχαν στις κλαδικές. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μια σειρά από επιδόματα που έμπαιναν στο μισθό, τώρα σφαγιάζονται. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις ιδιωτικές εταιρείες τηλεπικοινωνίας (π.χ. WIND, VODAFONE) ορισμένοι από τους εργαζόμενους υπέγραφαν συμβάσεις με βάση τις ομοιοεπαγγελματικές, μέσα στις οποίες περιλαμβάνονται μια σειρά από επιδόματα (π.χ. ξένης γλώσσας, πτυχίου, ανθυγιεινού επαγγέλματος κλπ). Οι εταιρείες, πλέον, καταργούν αυτά τα επιδόματα.

Αλλά και στους εργαζόμενους σε Γάλα - Τρόφιμα - Ποτά τα επιδόματα αποτελούν ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του μισθού, περίπου 30%, με επιδόματα γάμου, τέκνων και κυρίως πολυετίας.


Κ. ΤΡ.

Πατριδογνωμόνιο
Το κέρατο το τράγιο...

Δεν υπάρχει, προσώρας τουλάχιστον, παιδί σε σχολείο που θα λιποθυμήσει απ' την πείνα και δε θα ντραπεί να το πει. Με πολύν κόπο και απέραντη αγάπη συμμαθητών και δασκάλων θα του αποσπάσεις τη φοβερή πληροφορία, τη φρικιαστική είδηση.

Δεν υπάρχει γονιός που γυρνάει στο παγωμένο σπίτι του, με κομμένο ηλεκτρικό, αφού έχει ξεποδαριαστεί να ζητάει δουλειά, βλέπει τα παιδιά του να πεινάνε και να πονάνε και να μην αισθάνεται μαζί μ' όλα τ' άλλα - οργή, θυμό, θλίψη και ήττα - και εκείνη τη φονική ντροπή, την αιδώ που κάνει σπουδαίους κι ωραίους τους τίμιους ανθρώπους της δουλειάς.

Δεν υπάρχει μη φασίστας που να πιστεύει ότι ο «γεννημένος» σκουπιδιάρης πρέπει να μαζεύει τα σκουπίδια ακόμη κι απλήρωτος, γιατί έτσι το θέλησε ο θεός του.

Δεν υπάρχει μάνα που δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά της και τα στέλνει στην τηλεόραση να γίνουν σεφ από... κούνια. Θα πέθαινε από ντροπή.

Δεν υπάρχει χορτασμένος που να ονειρεύεται την πείνα ως δίαιτα.

Κι αν υπάρχουν τ' αντίθετα είναι και δαχτυλοδειχτούμενα και όλο και πιο απομακρυσμένα απ' τον άνθρωπο όπως τον ξέρουμε ως πολιτισμένο.

Σ' αυτές τις μαύρες μέρες κι ώρες του μουλωχτού πολέμου, που δεν έχει σφαίρες αλλά μέτρα, του ύπουλου βίαιου σκοτεινού όπλου που κροταλίζει χωρίς λάμψη και λέγεται φτώχεια, τα ψέματα τελειώνουν πιο γρήγορα κι απ' τη φαντασία. Οποιος καμώνεται πως δεν καταλαβαίνει τι έγινε, τι έκανε, τι μπορεί να κάνει από δω και μπρος θα πάει άκλαυτος σ' έναν υπέροχο, «πολιτισμένο», ομαδικό τάφο απ' αυτούς που ανοίγει το κεφάλαιο και τους κρατάει ανοιχτούς στο πέρας της Ιστορίας.

Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, λέει ο ποιητής. Είμαστε μόνο στη αρχή. Θέλει πολλή δουλειά για να μη βρεθεί ούτε ένας να δεχτεί να δουλέψει ως νεκροθάφτης της δουλειάς του διπλανού του. Και θέλει και διόρθωση η γλώσσα που μεταπολιτευτικά μάθαμε να παπαγαλίζουμε σα σιδερωμένο σάβανο. Κι εδώ θα πεθάνω αλλά θα την παλεύω ως τότε σύντροφοι.

«Τι θα γίνει;», «Τι έρχεται;», «Πώς θα περάσει η κρίση;».

Μας μάθανε να αφαιρούμε από την κάθε ερώτηση, την κάθε αγωνία, τον κάθε κόπο ή και φόβο ακόμα, το συλλογικό μας εαυτό ως υποκείμενο. Συστηματικά και χυδαία, βλέπεις άξιους ανθρώπους να μην τολμάνε, να μην ξέρουν, να μην μπορούν, να μην αντέχουν ν' αναρωτηθούν «τι να κάνουμε». Στη γλώσσα κρύβεται το αποτέλεσμα της μακρόχρονης προπαγάνδας. Ο εργαζόμενος άνθρωπος, ο σύγχρονος άνθρωπος παύει να είναι υποκείμενο. Γίνεται απρόσωπο αντικείμενο της δράσης και της ιστορίας και επιζεί χωρίς ευθύνη πλην αυτής που του επιτρέπει να υφίσταται χωρίς να σκέφτεται.

Κάπου πήρε το αυτί μου, κι ας μην είναι πραγματική ακόμη, την ιστορία του τράγου που σκότωσε το γέρο-αφεντικό του επειδή το έδερνε και το βασάνιζε το ζώο για να πηδήξει την κατσίκα και να του αυξήσει του γέρου το κοπάδι!...

Είναι κανείς ενάντια στον τράγο; Οσοι ρώτησα ανακάλυψαν το κέρατό τους. Το τράγιο... Εστω κι απ' την αιδώ που γεννάει το δίκιο ακόμα και του ζώου...


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ