Η φτωχομεσαία αγροτιά καλείται να αντιδράσει αγωνιστικά και να δράσει ενάντια στην πολιτική που τσακίζει τη ζωή της και μαυρίζει το μέλλον της. Κυβέρνηση και ΕΕ, ΔΝΤ έχουν στήσει ένα εφιαλτικό σκηνικό σε βάρος της αγροτιάς, σε βάρος των εργαζομένων και συνολικά των λαϊκών στρωμάτων. Το κακό όλο και χειροτερεύει. Η ΠΑΣΥ καλεί, με οργανωμένο τρόπο μέσα από γενικές συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα, την αγροτιά που αγωνίζεται, με νύχια και με δόντια για την επιβίωσή της, να μην πληρώσει τα χαράτσια, ν' αντισταθεί με όλες τις δυνάμεις της, με όλες τις μορφές πάλης, στην ΚΑΠ και στη γενικότερη αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η προοπτική που επιφυλάσσει η νέα ΚΑΠ 2014-2020 και οι νέες προτάσεις της Κομισιόν είναι η εξόντωση της μικρομεσαίας αγροτιάς, με εργαλείο την αλλαγή του τρόπου καταβολής των επιδοτήσεων και τη δραστική μείωσή τους, προκειμένου να συγκεντρωθούν γη και επιδοτήσεις στους μεγαλοαγρότες επιχειρηματίες. Για να έχει προοπτική ο αγώνας και να πιάσουν τόπο οι θυσίες, απαιτείται συντονισμός και κοινό μέτωπο ενάντια στην ακολουθούμενη αντιλαϊκή πολιτική. Να μη μείνει σε χλωρό κλαρί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και καμία κυβέρνηση της πλουτοκρατίας. Η διέξοδος βρίσκεται στην πάλη για μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη που θα υπηρετεί τις ανάγκες του λαού και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων. Μια αγροτική ανάπτυξη που θα υλοποιείται στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και της γης, με τη συνεταιριστικοποίηση της διάσπαρτης αγροτικής γης και παραγωγής, τη δημιουργία των παραγωγικών συνεταιρισμών που θα προωθούν κοινές καλλιεργητικές εργασίες με κρατική στήριξη για την παραγωγή φτηνών και ασφαλών τροφίμων για τη διατροφή του λαού και των αναγκαίων πρώτων υλών για τη μεταποιητική βιομηχανία. Πράγμα που γίνεται όλο και πιο επιτακτικό, όλο και πιο αναγκαίο έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση.

Βullying = εκφοβισμός. Είναι η μετάφραση που βρίσκει κανείς περίπου σε όλα τα λεξικά δίπλα στην πολυφορεμένη λέξη που χρησιμοποιείται να περιγράψει τέτοια κρούσματα μεταξύ μαθητών στις σχολικές αυλές. Ιδιαίτερη ευαισθησία δείχνει η κυβέρνηση, η ΕΕ, το υπουργείο Παιδείας το τελευταίο διάστημα, ενώ πριν λίγες μέρες εκπρόσωπος του τελευταίου χαιρέτισε και στην παρουσίαση του «Δικτύου κατά της βίας στο σχολείο».

Αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση από την πλευρά όσων έχουν φέρει τα σχολεία σε σημείο απαξίωσης στις συνειδήσεις των μαθητών, που καλλιεργούν κλίμα ανταγωνισμού μέσα σ' αυτό, που έχουν φτιάξει σχολεία πολλών ταχυτήτων ανάλογα με τη γειτονιά και την τσέπη, να ιεραρχούν το παραπάνω σαν θέμα που απασχολεί την εκπαίδευση. Οταν είναι οι ίδιοι που «εκφοβίζουν» με εισαγγελείς, αστυνομία, «τσεκουροφόρους» γονείς, πραιτωριανούς καθηγητές και διευθυντές τους μαθητές που αγωνίζονται για το σχολείο των αναγκών τους. Αλλωστε, φαινόμενα όπως αυτό της βίας στα σχολεία συνδέονται με κοινωνική παθογένεια, γεννιούνται και μεγαλώνουν σε κοινωνίες σκληρών ταξικών φραγμών, φτώχειας, στερήσεων και αυταρχισμού...