ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 16 Οχτώβρη 2016
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΣΥΡΙΑ - ΙΡΑΚ
«Μύλος» διπλωματικών ζυμώσεων και στρατιωτικών σεναρίων

Η αντιπαράθεση ΗΠΑ - Ρωσίας δεν πρόκειται να υποχωρήσει

Η διαφορετική προσέγγιση τμημάτων του κεφαλαίου των ΗΠΑ για τη Συρία εκφράστηκε και στην αντιπαράθεση Τραμπ και Κλίντον

Copyright 2016 The Associated

Η διαφορετική προσέγγιση τμημάτων του κεφαλαίου των ΗΠΑ για τη Συρία εκφράστηκε και στην αντιπαράθεση Τραμπ και Κλίντον
Για μία ακόμη φορά, περιπλέκεται ακόμη περισσότερο το ήδη μπερδεμένο διπλωματικό και στρατιωτικό «κουβάρι» των εξελίξεων σε Συρία και Ιράκ. Οι ζυμώσεις για τη δρομολόγηση νέων δεδομένων στη διπλωματική αρένα και στα πεδία πολεμικών αναμετρήσεων, με κρισιμότερες τις επικείμενες επιχειρήσεις στη Ράκα της Συρίας και στη Μοσούλη του Βορείου Ιράκ κατά των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» και παρεμφερών οργανώσεων, κλιμακώνονται μέσα στο τελευταίο 48ωρο, με σημαντική την πραγματοποίηση δύο ξεχωριστών διπλωματικών συναντήσεων σε Λοζάνη και Λονδίνο.

Στη συνάντηση που είχε προγραμματιστεί χτες στη Λοζάνη της Ελβετίας, είχαν δηλώσει πως θα συμμετάσχουν οι υπουργοί Εξωτερικών ΗΠΑ Τζον Κέρι, Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ, Ιράν Μοχάμεντ Τζαβάντ Ζαρίφ, Σαουδικής Αραβίας Αμπντέλ αλ Τζουμπέιρ, Τουρκίας Μ. Τσαβούσογλου και Κατάρ Μοχάμεντ μπιν Αμπντουλραχμάν μπιν Τζασίμ αλ Τάνι, καθώς και ο απεσταλμένος του ΟΗΕ στη Συρία, Στάφαν ντε Μιστούρα. Δύο λέγεται πως θα ήταν οι βασικές επιδιώξεις των υπουργών στη συνάντηση της Λοζάνης: Αφενός οι προσπάθειες βολιδοσκόπησης προθέσεων και διαθέσεων για την παύση των εχθροπραξιών στο Χαλέπι και άλλα μέτωπα συγκρούσεων της Συρίας, αφετέρου η επανάληψη της διανομής ανθρωπιστικής βοήθειας από οργανώσεις του ΟΗΕ στο Χαλέπι.

Ενα 24ωρο αργότερα, είχε προγραμματιστεί στο Λονδίνο άλλη συνάντηση μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών ΗΠΑ Τζον Κέρι, Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον, Γαλλίας Ζαν Μαρκ Ερό και Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ. Και σε αυτή τη συνάντηση, βασικό θέμα στην ατζέντα έχει αναφερθεί πως είναι οι εξελίξεις σε Συρία και Ιράκ, υπό το βάρος ή το «φως» όσων θα «έβγαιναν» στο σαββατιάτικο ραντεβού της Λοζάνης (η ύλη του φύλλου έκλεισε πριν τις δύο συναντήσεις).

«Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας» στο Λευκό Οίκο

Εξίσου ενδιαφέρον με τις διπλωματικές συναντήσεις σε Λοζάνη και Λονδίνο ήταν η νέα, έκτακτη σύσκεψη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας που συγκάλεσε για το βράδυ της Παρασκευής 14 Οκτώβρη ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα. Σύμφωνα με τις διαρροές, στο τραπέζι θα έβγαιναν από τα συρτάρια διάφορα σχέδια, μεταξύ αυτών και πολεμικά. Ενα από αυτά, ενδεχομένως το πιο ακραίο, επανέφερε στο προσκήνιο την πιθανότητα αμερικανικά στρατιωτικά αεροπλάνα να αρχίσουν «χειρουργικές» επιδρομές κατά συριακών πολεμικών αεροσκαφών, συριακών στρατιωτικών βάσεων, θέσεων ραντάρ και αντιαεροπορικών πυραυλικών συστοιχιών. Με τον υψηλό κίνδυνο, βεβαίως, να χτυπήσουν και κάποιες από τις ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονται στη Συρία, όπως επανειλημμένα έχει προειδοποιήσει το τελευταίο διάστημα το Κρεμλίνο.

Αλλο πιθανό σενάριο που θα εξεταζόταν στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, είναι να επιτραπεί σε «συμμάχους» των ΗΠΑ (όπως Καταριανοί, Σαουδάραβες κ.ά.) να παράσχουν σε αντικαθεστωτικές «μετριοπαθείς» ομάδες που δρουν στη Συρία νέα όπλα που θα ενισχύσουν την πλέον αδύναμη θέση τους, τόσο απέναντι στους τζιχαντιστές, όσο και απέναντι στις ρωσικές και συριακές δυνάμεις. Από το σενάριο αυτό δεν έλειψε η αναφορά στα (πολλαπλώς επικίνδυνα...) φορητά αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα.

Πάντως, ο Αντονι Κόρντεσμαν από το αμερικανικό «Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών» εκτιμούσε ότι η «αποτυχία» των ΗΠΑ να αναλάβουν πιο έντονη στρατιωτική δράση στη Συρία και κυρίως στο Χαλέπι «έχει περιορίσει τις επιλογές της κυβέρνησης Ομπάμα» στην περιοχή, ενώ έχει αναδείξει τη Ρωσία, ιδιαίτερα μετά την πρώτη επέτειο της στρατιωτικής επέμβασης που πραγματοποίησε στη Συρία με πρόσκληση της κυβέρνησης του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ, σε αδιαφιλονίκητο «μεγάλο παίχτη», δίχως τον οποίον δεν μπορεί να παρθεί ουσιαστικά καμία σοβαρή απόφαση για το μέλλον της περιοχής.

Η «κόντρα» Τραμπ - Κλίντον για τη Συρία

Ενδιαφέρον, βέβαια, έχει μέσα σε όλα αυτά και η κόντρα που ξέσπασε στο δεύτερο ντιμπέιτ της αμερικανικής προεκλογικής εκστρατείας τα ξημερώματα της Δευτέρας, σε σχέση με τις θέσεις της «Δημοκρατικής» υποψήφιας, Χίλαρι Κλίντον και του Ρεπουμπλικάνου υποψήφιου, Ντόναλντ Τραμπ, που εκφράζουν εμφανέστατα διαφορά τμήματα του κεφαλαίου.

Ο Τραμπ δεν διαφώνησε μόνο με τη θέση της Κλίντον αναφορικά με την πρόταση απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία, αλλά και με τον Μάικ Πενς, τον κυβερνήτη της Ιντιάνα, τον οποίο επέλεξε ο ίδιος για τη θέση του υποψήφιου αντιπροέδρου. Ο Τραμπ, λοιπόν, δήλωσε ευθαρσώς πως αν και δεν του αρέσει, ο Σύρος Πρόεδρος Ασαντ είναι εκείνος που «εξουδετερώνει το "Ισλαμικό Κράτος" μαζί με τη Ρωσία και το Ιράν». Τόνισε πως δεν έχει μιλήσει (!) με τον Μ. Πενς για το θέμα και πως ξεκάθαρα διαφωνεί μαζί του.

Η Κλίντον, αντίθετα, τάχθηκε υπέρ μίας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία, αλλά δήλωσε ότι θα ήταν «μεγάλο λάθος» η χρήση αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Συρία ως δύναμης κατοχής. Βεβαίως, αυτό δεν αποκλείει την προτίμησή της να χρησιμοποιήσει αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις σε άλλο, πιο περιορισμένο ρόλο, για παράδειγμα σε μία χερσαία επιχείρηση π.χ. για την ανακατάληψη της Ράκα στη Βόρεια Συρία από τους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους». Σε επόμενο σημείο υποστήριξε την πολιτική Ομπάμα για τη χρήση Αμερικανών κομάντος στο συριακό και ιρακινό έδαφος κατά τζιχαντιστών, εκτιμώντας «ότι είχε μερικά θετικά αποτελέσματα προς το συμφέρον μας» και πρόσθεσε πως εκείνη θα έβαζε στο στόχαστρο ειδικά τον αρχηγό του «Ισλαμικού Κράτους», Αμπού Μπακρ Αλ Μπαγκντάντι, και άλλα στελέχη της «Αλ Κάιντα». Υπογράμμισε, τέλος, πως θα εξόπλιζε τους Κούρδους «και στη Συρία και στο Ιράκ», προκαλώντας τη μήνη του Τούρκου Προέδρου Ρ. Τ. Ερντογάν, που τους θεωρεί «τρομοκράτες», βασικά γιατί βλέπει στο πρόσωπό τους μελλοντικά τη δυνατότητα δημιουργίας (στη Συρία) δυτικού και (στο Ιράκ) ανατολικού Κουρδιστάν στα νότια σύνορα της Τουρκίας.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο πως ο Τούρκος Πρόεδρος όλη τη βδομάδα συνέχισε την κόντρα με το Ιράκ σχετικά με το ποιοι θα συμμετάσχουν στην επικείμενη επιχείρηση ανακατάληψης της Μοσούλης και την εμμονή του για παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων στο ιρακινό έδαφος δίχως τη συναίνεση της Βαγδάτης (την οποία απαιτεί, με κάθε ευκαιρία, η Ουάσιγκτον). Προχτές, μάλιστα, σημείωσε ο Ερντογάν, μιλώντας σε περιοχή της Κεντρικής Ανατολίας: «Η Τουρκία έχει έκτακτα σχέδια εάν ο διεθνής συνασπισμός δεν επιθυμεί να την συμπεριλάβει στην επικείμενη επιχείρηση για ανακατάληψη της Μοσούλης στο Ιράκ από τους τζιχαντιστές. Είμαστε αποφασισμένοι να πάρουμε τη θέση μας στις δυνάμεις του συνασπισμού για χάρη της ενότητας και αλληλεγγύης στο Ιράκ. Εάν οι συμμαχικές δυνάμεις δεν θέλουν την Τουρκία, τότε θα βάλουμε μπροστά το Σχέδιο Β'. Εάν δεν δουλέψει ούτε αυτό, θα εφαρμόσουμε το σχέδιο Γ...».

Σε κάθε περίπτωση, είναι κάτι παραπάνω από έκδηλο το σύνθετο «κουβάρι» των αντιθέσεων στην περιοχή, που θα πληρώνουν οι λαοί με το αίμα τους, όσο δεν μπαίνουν εμπόδια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και την εξουσία του κεφαλαίου.


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ