ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 16 Γενάρη 2011
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑΣ
Από το Μάαστριχτ στο μνημόνιο, για την «ανταγωνιστικότητα»
  • Κλιμάκωση σε ορίζοντα 10ετίας με τη στρατηγική «ΕΕ - 2020»
  • Κατάργηση κάθε «προστασίας» για τους εργαζόμενους, ιδιωτικά συστήματα Ασφάλισης, φόροι και νέα μέτρα για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων

Τα «πακέτα» τα είχαν ήδη προαναγγείλει πολύ πριν από την καπιταλιστική κρίση, είναι άλλωστε η πεμπτουσία και της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Θα προχωρούσαν σε όλα αυτά, ανεξάρτητα και από την έκβαση φαινομένων - που επίσης οι ίδιοι δημιουργούν - όπως τα ελλείμματα, το χρέος κ.ο.κ.
Τα «πακέτα» τα είχαν ήδη προαναγγείλει πολύ πριν από την καπιταλιστική κρίση, είναι άλλωστε η πεμπτουσία και της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Θα προχωρούσαν σε όλα αυτά, ανεξάρτητα και από την έκβαση φαινομένων - που επίσης οι ίδιοι δημιουργούν - όπως τα ελλείμματα, το χρέος κ.ο.κ.
Κομμάτι από το γενικότερο σχέδιο της πλουτοκρατίας, βγαλμένο μέσα από τη στρατηγική «Ευρώπη 2020», για την κλιμάκωση της επίθεσης απέναντι στους λαούς με ορίζοντα δεκαετίας είναι και το μνημόνιο που συνυπέγραψαν και εφαρμόζουν μαζί κυβέρνηση και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί.

Τώρα είναι που ετοιμάζονται να βαρέσουν στο ψαχνό, συνολικά. Με τους δικούς τους όρους ομολογούν ότι το κεντρικό ζήτημα, η βασική κατεύθυνση, δεν είναι ούτε τα εμφανιζόμενα ελλείμματα ούτε και το χρέος, που άλλωστε οι ίδιοι τα φουσκώνουν με νέα και παλιά δάνεια, όπως τώρα από τους μηχανισμούς στήριξης προς την πλουτοκρατία, από τον πακτωλό με τις κρατικές ενισχύσεις, που η κάθε κυβέρνηση, συνολικά και η ΕΕ, αποδίδουν στα μονοπώλια που εκπροσωπούν.

  • Πολύ πρόσφατα, με αφορμή τις διαβουλεύσεις του κλιμακίου της τρόικας με την εδώ κυβέρνηση, ο κοιναγορίτης Επίτροπος Ολι Ρεν δήλωνε πως οι «μισθολογικές εξελίξεις στον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει να διευκολύνουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας», τομέας, που, όπως είπε, η «κυβέρνηση έχει να κάνει πολλά ακόμη»...

Το ζητούμενο για τους πολιτικούς εκπροσώπους, για τους διαχειριστές του εκμεταλλευτικού συστήματος, περιγράφεται, ακριβώς με τους ίδιους όρους, ακόμη και αυτολεξεί σε όλες τις επίσημες αποφάσεις και τους σχεδιασμούς τους. Από τα σπάργανα της ΕΕ, στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, αργότερα με τη Στρατηγική της Λισαβόνας, σήμερα στην «επικαιροποιημένη» στρατηγική «ΕΕ - 2020». Την ίδια ρότα υπηρέτησαν και υπηρετούν οι «εδώ» «εθνικές» εξειδικεύσεις τους, με τα απανωτά «προγράμματα σταθερότητας», από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στα προηγούμενα χρόνια, με το μνημόνιό τους ξανά στο σήμερα.

Λαϊκές εκατόμβες

Τα πολύ χειρότερα για το λαό τα έχουν προγραμματίσει για μπροστά. Η επιχείρηση έξοδος από την καπιταλιστική κρίση, η επάνοδος σε συνθήκες κερδοφορίας απαιτούν εκατόμβες, πραγματικές ανθρωποθυσίες, είναι διαδικασία, που για το λαό, αποδείχνεται πολύ σκληρότερη και από όλα όσα δρομολόγησαν με την ίδια την καπιταλιστική κρίση. Η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, η παραπέρα ενίσχυσή της, αναγκαστικά και αναπότρεπτα, έρχεται να κάνει φτηνότερη τη ζωντανή ανθρώπινη εργασία. Και αυτό με τη σειρά του σημαίνει καρατόμηση σε μισθούς, συντάξεις, νέους φόρους πάνω στη λαϊκή κατανάλωση και τα εισοδήματα, όλα όσα ξετυλίγουν σήμερα. Και ακόμη, σμπαράλιασμα για τις όποιες κοινωνικές παροχές στέκουν ακόμη όρθιες, στην Υγεία και την Πρόνοια, την Παιδεία, σε ολόκληρη την γκάμα της ζωής του εργάτη. Η ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» βρίσκει τη συνέχειά της σε μέτρα και ρυθμίσεις που στόχο έχουν τη συγκέντρωση κλάδων και δραστηριοτήτων σε μεγάλες επιχειρήσεις, εξέλιξη που ταυτόχρονα δείχνει και την πόρτα της εξόδου για τη μεγάλη μάζα των μικρών ΕΒΕ που δραστηριοποιούνται σήμερα στη χώρα. Στο τραπέζι μπήκαν οι «προβληματισμοί» των ιμπεριαλιστικών οργανισμών για το πώς μπορεί να ενισχυθεί η «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας», μέσα σε περιβάλλον μεγάλου αριθμού επιχειρήσεων. Ζητούμενο για την πολιτική τους, και αυτό το ομολογούν ανοιχτά, είναι η παραπέρα συγκέντρωση και σε αυτούς τους κλάδους. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχωρά στη σύνταξη ειδικής μελέτης, έτσι ώστε κατ' αρχήν να εντοπίσουν τυχόν «αντικίνητρα» που εμποδίζουν τη μεγέθυνση των επιχειρήσεων, τη διαμόρφωση «οικονομιών κλίμακας», για περισσότερα κέρδη στο κεφάλαιο. Για την ανταγωνιστικότητα της πλουτοκρατίας βγάζουν στο σφυρί βασικούς και συγκεντρωμένους κλάδους και υποδομές, αυτές που έχει χρυσοπληρώσει ο λαός.

Η καπιταλιστική κρίση είναι η «φυσική» συνέχεια της υπερσυσσώρευσης κερδών και κεφαλαίων από την προηγούμενη φάση της «ανάπτυξης». Και η επάνοδος σε αυτήν, ακόμη και με ισχνούς, ακόμη και με «μη διατηρήσιμους ρυθμούς», απαιτεί επίσης και την καταστροφή μέρους από τα υπερσυσσωρευμένα και σήμερα λιμνάζοντα κεφάλαια. Αυτή η διαδικασία, στην τρέχουσα ξύλινη γλώσσα της πλουτοκρατίας, αποδίδεται με όρους και προβληματισμούς, όπως για το ενδεχόμενο «πτώχευσης», «αναδιάρθρωσης», «επιμήκυνσης του κρατικού χρέους», για άλλες τυχόν εκδηλώσεις και μορφές του ίδιου «πράγματος», δηλαδή του εκμεταλλευτικού συστήματος, που σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, ξεχειλίζει από σαπίλα. Κατά 100άδες δισ. και τρισ. ευρώ πέφτουν τα κάθε είδους πακέτα διάσωσης των «οικονομιών» τους. Πρόσθετα μέτρα για το σκοπό αυτό δρομολογούν για το προσεχές διάστημα με τις αποφάσεις που θα πάρουν στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ (αρχές Φλεβάρη), στα συμβούλια των υπουργών Οικονομίας (Εκοφίν - Γιούρογκρουπ) αυτήν τη βδομάδα.

Στρατηγική «Ευρώπη 2020»

Η κλιμάκωση της επίθεσης ενάντια στο λαό, η εκπλήρωση των στόχων που βάζει η ευρωενωσιακή πλουτοκρατία στο πλαίσιο της στρατηγικής «ΕΕ 2020» προαναγγέλθηκε και πάλι από την Κομισιόν με την ετήσια έκθεση για την «ανάπτυξη στην ΕΕ το 2011» που τις προάλλες έδωσε στη δημοσιότητα. Η Κομισιόν προαναγγέλλει, επίσης, την «ενδιάμεση αναθεώρηση» για το 2014 και για τη συνέχεια την επιβολή των «πρόσθετων μέτρων» που θα χρειαστούν και που βέβαια αφορούν στη συνολική στρατηγική τους, συνολικά την εργατική τάξη της ΕΕ.

Για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και τη βελτίωση της θέσης τους σε σχέση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και αγορές βάζουν το πλαίσιο και για τα νέα «διορθωτικά» αντεργατικά μέτρα, που αφορούν σε μισθούς, αύξηση ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, αυξήσεις φόρων και καρατόμηση δαπανών, μεγαλύτερη «ελαστικότητα» στην ανθρώπινη εργασία.

Ειδικότερα ζητήματα βάζουν για τους «αδύναμους κρίκους», τα κράτη που εμφανίζουν «μεγάλα ελλείμματα και χρέη», όπως δηλαδή η περίπτωση της Ελλάδας, φορτώνοντας στο λαό τα νέα και τα παλιά κρατικά δάνεια και χρέη που αφήνει πίσω της η πολιτική για την πολύπλευρη ενίσχυση της πλουτοκρατίας.

Τα πλάνα που βάζει η ΕΕ αφορούν στα παρακάτω:

  • Δρομολογούν σαρωτικές ανατροπές στην αγορά εργασίας, δίνοντας το ελεύθερο για μαζικές και χωρίς περιορισμούς απολύσεις εργαζομένων. Συγκεκριμένα τονίζουν: «Οι νομοθεσίες περί προστασίας της απασχόλησης θα πρέπει να αναθεωρηθούν, έτσι ώστε να μειωθεί η υπερπροστασία των εργαζομένων με συμβάσεις αορίστου χρόνου». Σε αυτό το πλαίσιο, προχωρούν σε ρυθμίσεις για περισσότερο «ευέλικτους» εργάτες, κάνοντας ειδική αναφορά σε ελαστικά ωράρια εργασίας και στην τηλε-εργασία.
  • Μεταρρυθμίσεις στα συνταξιοδοτικά συστήματα με αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, καρατόμηση στις «πρόωρες συντάξεις». Με στόχο να βάλουν ταφόπλακα σε κάθε είδους «κοινωνική ασφάλιση» βάζουν στόχο την προώθηση συστημάτων «επικουρικής ιδιωτικής αποταμίευσης», προκειμένου να ...«στηρίξουν τα εισοδήματα των συνταξιούχων». Είναι, δηλαδή, φανερό ότι σπρώχνουν τους εργαζόμενους στα νύχια των τραπεζών και άλλων τρωκτικών του παραγόμενου πλούτου.
  • Μέσα στη συγκεκριμένη διακήρυξη είναι και οι «στοχευμένες» «προσωρινές» μειώσεις στις εργοδοτικές εισφορές για την Κοινωνική Ασφάλιση.
  • Με την ανεργία να θερίζει, προχωρούν σε καρατόμηση ή ακόμη και κατάργηση για τα «επιδόματα ανεργίας και τις άλλες παροχές. Σημειώνουν ότι θα πρέπει να «αποφευχθεί η εξάρτηση από παροχές», τάχα προκειμένου να μην υπάρχουν «αντικίνητρα» για εργασία. Σύμφωνα με τα στοιχεία από τη Γιούροστατ στην ΕΕ των «27» οι επίσημα χαρακτηριζόμενοι άνεργοι έχουν φτάσει στα 23,2 εκατ. και στο «σκληρό πυρήνα» της ευρωζώνης στα 16 εκατ.
  • Από «φωτιά και σίδερο» περνούν τους λαούς κρατών με μεγάλα ελλείμματα και χρέη. Σε αυτό το πλαίσιο βάζουν ξανά μπροστά το στόχο για την εμφάνιση του κρατικού χρέους στο όριο του 60% του παραγόμενου ΑΕΠ που έχουν προβλέψει στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Να σημειωθεί ότι μέσα στα προσεχή χρόνια, μετά και τα δάνεια των μηχανισμών στήριξης προς την πλουτοκρατία, το κρατικό χρέος της Ελλάδας θα απογειωθεί στο 150% του ΑΕΠ. Ηδη, δηλαδή, προετοιμάζουν από τώρα τα επόμενα σαρωτικά πακέτα, αξιοποιώντας την κατάσταση που οι ίδιοι έχουν διαμορφώσει.
  • Για το α' εξάμηνο του 2011 βάζουν στόχο τη μεγαλύτερη συγκράτηση των δαπανών μαζί με αυξήσεις φόρων όπου χρειαστεί. Χωρίς περιστροφές δείχνουν και πάλι τα λαϊκά στρώματα και την κατανάλωση, σημειώνοντας ότι οι έμμεσοι φόροι (ΦΠΑ κ.ά.) είναι «περισσότερο φιλικοί προς την ανάπτυξη» σε σχέση με τους άμεσους. Είναι δηλαδή ολοφάνερο ότι η επίθεση απέναντι στο λαϊκό εισόδημα μέσω των ειδικών φόρων κατανάλωσης δεν είναι -μόνο- θέμα του μνημονίου τους με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αλλά του ευρύτερου στρατηγικού σχεδιασμού τους.
  • Ταυτόχρονα κλιμακώνουν και τη λεγόμενη «ενίσχυση της οικονομικής διακυβέρνησης» στην ΕΕ. Οχι μόνον δεν κάνουν ρούπι πίσω από το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, αλλά αντίθετα το ενισχύουν και παραπέρα. Η Κομισιόν σημειώνει ότι θα αξιολογήσει τα «εθνικά προγράμματα» και ότι τον Ιούλη του 2011 θα προχωρήσει σε συστάσεις προς τα κράτη - μέλη στο πλαίσιο του «Συμφώνου Σταθερότητας».

Τα μονοπώλια, οι μερίδες της πλουτοκρατίας, ιμπεριαλιστικοί Οργανισμοί, οι κάθε είδους πολιτικοί διεκπεραιωτές των υποθέσεών τους κλιμακώνουν την επίθεση βάσει συγκεκριμένου στρατηγικού πλάνου κομμάτι του οποίου είναι και το μνημόνιο. Τα «πακέτα» τα είχαν ήδη προαναγγείλει πολύ πριν από την καπιταλιστική κρίση, είναι άλλωστε η πεμπτουσία και της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Θα προχωρούσαν σε όλα αυτά ανεξάρτητα και από την έκβαση φαινομένων - που επίσης οι ίδιοι δημιουργούν - όπως τα ελλείμματα, το χρέος κ.ο.κ. Ετσι και η λαϊκή αντεπίθεση περνάει αναγκαστικά μέσα από τον ενιαίο σχεδιασμό της πάλης για τη συνολική ρήξη και την ανατροπή.


Ανδρέας ΣΑΚΑΡΕΛΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ