Από την πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ στην Ιαπωνία

Δεν υπήρξαν «χαρακώματα» ούτε ιαχές εκ μέρους των Ρεπουμπλικανών, στο πλαίσιο της κήρυξης «πολέμου» στο νομοθετικό έργο της κυβέρνησης Ομπάμα. Ιαχές χαρακτηριστικές της περιόδου λόγω της ανάληψης καθηκόντων του Κογκρέσου που προέκυψε από τις εκλογές της 2ας Νοεμβρίου. Μόνο χαμόγελα ικανοποίησης, καθώς η «ομοψυχία» μεταξύ Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών βασιλεύει όσον αφορά την κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Η είδηση της έγκρισης του μεγαλύτερου «αμυντικού» (στην ουσία φιλοπόλεμου) προϋπολογισμού από το 1946, δεν έγινε ποτέ αντιληπτή, καθώς ενορχηστρωμένα τα διεθνή ΜΜΕ επικέντρωσαν στις διατάξεις του νόμου που αφορούν στην «απαγόρευση της χρήσης πόρων του Υπουργείου Αμυνας για την κατασκευή ή την τροποποίηση των εγκαταστάσεων στις ΗΠΑ για τους κρατούμενους που μεταφέρθηκαν από το κέντρο κράτησης στο Γκουαντάναμο». Με απλά λόγια, εμποδίζουν de facto το κλείσιμο του κολαστήριου του Γκουαντάναμο. Δεν αποτελεί ελάσσονα είδηση η παροχή νομοθετικής «κάλυψης» προς τον Πρόεδρο Ομπάμα, για τη μη τήρηση της δέσμευσής του για το κλείσιμο του κολαστήριου, που θα έπρεπε ωστόσο να είχε γίνει ένα χρόνο πριν.

Ωστόσο, όσο η παγκόσμια κοινή γνώμη πληροφορούνταν ενδελεχώς σε ποιον τομέα η κυβέρνηση Ομπάμα δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τους πόρους του Πενταγώνου, κανείς δεν μάθαινε πού μπορεί να τους χρησιμοποιήσει εκτός του κονδυλίου των 158,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τις κατ' ευφημισμόν «υπερπόντιες επιχειρήσεις εκτάκτου ανάγκης», δηλαδή κατά βάση για τις πολεμικές επιχειρήσεις σε Ιράκ και Αφγανιστάν.

Ο προϋπολογισμός πέραν του γεγονότος ότι συνιστά ορόσημο αφού αποτελεί τον μεγαλύτερο στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, ορίζει κατηγορηματικά την Ασία ως το κέντρο της γεωπολιτικής στρατηγικής και κύριο μέτωπο του πολέμου των ΗΠΑ για τον 21οαιώνα. Το «ειδικό ενδιαφέρον» των ΗΠΑ για την Ασία επιβεβαίωσε και ο αρχηγός του γενικού επιτελείου των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων, ο ναύαρχος Μάικ Μιούλεν κατά τη διάρκεια της ετήσιας ομιλίας του, με στόχο να «επιδείξουμε την υπεύθυνη στρατηγική μας ηγεσία»... και υπό το σκεπτικό ότι «θα είμαστε έτοιμοι να υποστηρίξουμε και να υπερασπιστούμε την ελευθερία ναυσιπλοΐας και της πρόσβασής μας στα παγκόσμια αγαθά (σ.σ. βλέπε πρωτίστως ενεργειακές πηγές). Οι συνεργάτες και οι σύμμαχοί μας είναι το μεγαλύτερο προσόν στην περιοχή. Θα συνεργαστούμε μαζί τους για τη διεξαγωγή πολυμερών ασκήσεων και επιχειρήσεων».

Φυσικά, δεν είναι μόνο το Αφγανιστάν που κατά τον Μιούλεν είναι «πρώτη προτεραιότητα για το 2011 και το Πακιστάν, ούτε καν το επικίνδυνο πολεμικό τρίγωνο Ιαπωνία, Κίνα και Κορεατική Χερσόνησος που έχει αναδυθεί εσχάτως... είναι όλη η περιοχή που έχει αναδυθεί ως η πλέον κρίσιμη για τις ΗΠΑ, δεδομένου ότι φιλοξενεί μερικούς από τους κύριους αντιπάλους της, τη στιγμή που η οικονομία της συνεχίζει τη φθίνουσα πορεία της.

Καταρχήν, το Αφγανιστάν. Η ημερομηνία «απόσυρσης» των στρατευμάτων επιμηκύνεται συνεχώς, ενώ η τελευταία «το αργότερο το 2014», υπό το πρίσμα της έγκρισης του προϋπολογισμού, χαρακτηρίστηκε από τον εκπρόσωπο του Πενταγώνου, Τζέοφ Μορέλ, ως «φιλόδοξη». Πρόκειται για περίπου 100.000 μέλη των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων - δε συμπεριλαμβάνονται οι μισθοφόροι των ιδιωτικών εταιρειών - και περίπου 50.000 ΝΑΤΟικά στρατεύματα σήμερα. Στρατεύματα που αυξάνονται διαρκώς από την έναρξη του πολέμου στις 7 Οκτώβρη του 2001. Πέραν της δολοφονίας χιλιάδων αμάχων ανάμεσα στα επιτεύγματα της παρουσίας των ΝΑΤΟικών θα πρέπει να περιληφθεί και η αύξηση της παραγωγής οπίου κατά 40.000% σύμφωνα με ρωσικές εκτιμήσεις, που αποτελεί το 92% της παγκόσμιας παραγωγής.

Στον απόηχο της έγκρισης του προϋπολογισμού, ο ρεπουμπλικανός βουλευτής Λίντσεϊ Γκράχαμ σε δηλώσεις του στο τηλεοπτικό δίκτυο NBC και στην εκπομπή Meet the Press, ένευσε προς το Λευκό Οίκο ότι οι Ρεπουμπλικανοί θα προωθήσουν ή θα στηρίξουν μια μόνιμη παρουσία των αμερικανικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν, «στο διηνεκές» όπως δήλωσε, καθώς θα είναι εξαιρετικά «επωφελής» όχι μόνο για τη χώρα αλλά για την ευρύτερη περιοχή.

Πράγματι. Οι συνεχείς επιδρομές από αέρος εναντίον χωριών και πόλεων «που φέρονται ως κέντρα δράσης των Ταλιμπάν» και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις έχουν επεκταθεί στο γειτονικό Πακιστάν ακόμη και σε συνοριακές περιοχές εντός του Ιράν. Την ίδια στιγμή, κάνοντας χρήση της κλασικής συνταγής των διαρροών, «αξιωματούχοι της κυβέρνησης Ομπάμα» και «ανώτεροι στρατιωτικοί διοικητές» διοχέτευσαν πληροφορίες προς τους δημοσιογράφους Μαρκ Μαζέτ και Ντέξτερ Φίλκινς, των New York Times, περί μυστικών σχεδίων για την έναρξη επιδρομών και διασυνοριακών επιχειρήσεων με την αυγή της νέας χρονιάς. Στόχος ήταν η «αύξηση πίεσης» στις παραμεθόριες περιοχές του Πακιστάν, στην πυριτιδαποθήκη του Μπαλουχιστάν (περιοχή που μοιράζεται μεταξύ του Αφγανιστάν, του Πακιστάν και του Ιράν) και προς την πακιστανική κυβέρνηση.

Η επικέντρωση στην περιοχή δεν έγινε τυχαία, είναι η καρδιά της Ασίας. Εξάλλου, τόσο το αμερικανικό Πεντάγωνο όσο και το ΝΑΤΟ έχουν εδραιώσει, τρόπον τινά, τη στρατιωτική τους παρουσία στην Κεντρική και Νότια Ασία, με ένα πλέγμα βάσεων. Συμπεριλαμβανομένων των γνωστών στην Κιργιζία, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν και δίχως επισήμως να έχουν επιβεβαιωθεί σε Πακιστάν, Καζαχστάν και Τουρκμενιστάν. Με τον τρόπο αυτό, το δίκτυο βάσεων και στρατευμάτων που έχει δημιουργηθεί «ελέγχει» πλήρως το έδαφος προς την Κίνα (ανατολικά), τη Ρωσία (βορρά) και Ιράν (δυτικά).

Ο συνεχώς αυξανόμενος αυτός κύκλος στρατιωτικής παρουσίας επεκτείνεται έως την Ινδία, χώρα με την οποία το τελευταίο χρονικό διάστημα οι ΗΠΑ έχουν αναπτύξει «στενότατους δεσμούς», που περιλαμβάνουν συνεχείς διμερείς και πολυεθνικές στρατιωτικές ασκήσεις. Παράλληλα, έχει ωθήσει την Ινδία σε μία αλλόφρονα εξοπλιστική κούρσα. Παρά το γεγονός ότι προβλήθηκε υπέρ του δέοντος η πρόσφατη συμφωνία Ινδίας - Ρωσίας - για την κατασκευή δύο πυρηνικών αντιδραστήρων και για το σχεδιασμό και κατασκευή ενός καταδιωκτικού αεροσκάφους - δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς η Ρωσία αποτελεί τα τελευταία 20 χρόνια τον κύριο προμηθευτή όπλων της Ινδίας. Ωστόσο, οι ΗΠΑ από την έκτη θέση ανέβηκαν στη δεύτερη πλέον, αφού οι ινδικές εισαγωγές όπλων υπερδιπλασιάστηκαν από 1,04 δισεκατομμύρια δολάρια το 2005 σε 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια το 2009, ενώ η αυξητική τάση συνεχώς ενισχύεται, προκαλώντας ανησυχία και δυσφορία τόσο στη Ρωσία όσο και στην Κίνα.

Την ίδια στιγμή, φέτος στη Μογγολία, η διοίκηση Ασίας και Ειρηνικού του αμερικανικού στρατού ηγήθηκε της ετήσιας άσκησης Khaan Quest - κοινή άσκηση Μογγολίας και ΝΑΤΟ - που ήταν προσομοίωση πολεμικών επιχειρήσεων όπως στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και συμπεριελάμβανε στρατεύματα - εκτός από τις ΗΠΑ και τη Μογγολία - από τον Καναδά, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ινδία, την Ιαπωνία, τη Σιγκαπούρη και τη Νότια Κορέα.

Επιπροσθέτως, εκτός των χωρών που εδώ και δεκαετίες οι ΗΠΑ έχουν συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας, - Αυστραλία, Ιαπωνία, Φιλιππίνες, Νέα Ζηλανδία, Νότια Κορέα και Ταϊλάνδη - το Πεντάγωνο διεξήγαγε πρόσφατα στρατιωτικές και εκπαιδευτικές ασκήσεις σχεδόν σε όλη τη Νότια και Νοτιοανατολική Ασία όπως στο Μπανγκλαντές, στη Σιγκαπούρη, στο Βιετνάμ, στη Σρι Λάνκα, στην Ινδονησία, στο Ανατολικό Τιμόρ, στο Μπρουνέι, στη Μαλαισία και στην Καμπότζη. Ειδικής μνείας χρήζει η άσκηση Angkor Sentinel που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Ιούλη για δύο βδομάδες στην Καμπότζη με συμμετοχή στρατευμάτων από 26 χώρες- μεταξύ αυτών της Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Αυστραλίας, Ινδίας, Ινδονησίας, Ιαπωνίας, Μογγολίας και των Φιλιππίνων. Περιγράφηκε από τον πρωθυπουργό Χου Σεν ως «σύμβολο των ισχυρών στρατιωτικών δεσμών μεταξύ των ΗΠΑ και της Καμπότζης», σύμφωνα με την εφημερίδα Phnom Penh Post και η «επιτυχία» της οδήγησε το Πεντάγωνο να τη συνεχίσει, προγραμματίζοντας τον Μάη την Angkor Sentinel 2011 με διευρυμένο μάλιστα κονδύλι δαπανών όπως περιλαμβάνεται στον προϋπολογισμό.

Συνολικά, από τα τέλη του περασμένου Ιούλη, οι ΗΠΑ διεξάγουν «συνεχή παιχνίδια πολέμου» με τη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία και το Βιετνάμ στην Κίτρινη Θάλασσα, στη Θάλασσα της Ιαπωνίας / Ανατολικής Θάλασσας, της Ανατολικής Θάλασσας της Κίνας και τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Το περίπου 100.000 τόνων πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο USS George Washington είχε αναπτυχθεί για ναυτικούς ελιγμούς και στις τέσσερις ασκήσεις.

Σχεδόν διπλασιασμένο και το κονδύλι που προορίζεται (12,5 δισ.) για τη «σούπερ - βάση» που οικοδομείται στο Γκουάμ - αμερικανικό έδαφος στο δυτικό Ειρηνικό και βόρεια της Μικρονησίας - και στοχεύει «στην αναχαίτιση της στρατιωτικής ανάπτυξης της Κίνας». Η βάση θα περιλαμβάνει «αποβάθρα για πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο, σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας, χώρους ασκήσεων με αληθινά πυρά» και προβλέπεται επίσης «επέκταση της αεροπορικής βάσης». Πρόκειται για τη μεγαλύτερη δαπάνη για ναυτικές υποδομές των τελευταίων δεκαετιών και τη μεγαλύτερη για στρατιωτική βάση στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Στον προϋπολογισμό περιλαμβάνεται επίσης κονδύλι (197 δισ.) για την αναβάθμιση των υποδομών στη βάση της βρετανικής κτήσης ατόλης στο Ινδικό Ωκεανό, Ντιέγκο Γκαρσία, 700 μίλια νότια της Σρι Λάνκα που φιλοξενεί μια από τις σημαντικότερες αεροναυτικές βάσεις των ΗΠΑ στο εξωτερικό. Χρησιμοποιείται για την τοποθέτηση των αμερικανικών όπλων που χρησιμοποιούνται σε κάθε αμερικανική επέμβαση στην κεντρική Ασία και στον Περσικό Κόλπο.

«Οι Αμερικανοί το διαψεύδουν επισήμως ότι οι βάσεις στοχεύουν στην αναχαίτιση της Κίνας», θα αναφέρει στην έκθεσή του ο Αντρέι Κορτούνοφ, μέλος του φιλοδυτικού ιδρύματος New Eurasia Foundation. «Αλλά εάν κοιτάξουμε το χάρτη και συγκρίνουμε τις στρατιωτικές δυνατότητες των χωρών που περιβάλλουν τον Ειρηνικό Ωκεανό, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι, το πιθανότερο, η Κίνα είναι ακριβώς ο βασικός παράγοντας που λαμβάνεται υπόψη εδώ» για να συμπληρώσει ότι «υπάρχουν ακόμη πολλές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στο βόρειο τμήμα του Ειρηνικού από την Αλάσκα έως την Οκινάουα»... και «όλες μαζί σχηματίζουν ένα τόξο που πρέπει να εξασφαλίσει και να εγγυηθεί την ηγεμονία των ΗΠΑ στο Ειρηνικό Ωκεανό». Ολα αυτά το μόνο που βεβαιώνουν είναι ότι η αμερικανική ιμπεριαλιστική επιθετικότητα θα κλιμακωθεί στην περιοχή.