ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 16 Γενάρη 2011
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Φονικές πλημμύρες ένεκα καπιταλιστικής ανάπτυξης...

Από το 1999 είχαν προειδοποιηθεί οι αρχές του Μπρισμπέιν για τις σημερινές καταστροφικές πλημμύρες, αλλά το έκρυψαν μοιράζοντας αφειδώς οικοδομικές άδειες σε ζώνες υψηλού κινδύνου...

Πάνω από 90.000 χλμ οδικού δικτύου έχει καταστραφεί από τις πλημμύρες στη Βορειοανατολική Αυστραλία...
Πάνω από 90.000 χλμ οδικού δικτύου έχει καταστραφεί από τις πλημμύρες στη Βορειοανατολική Αυστραλία...
Ατέλειωτος μοιάζει ο υδάτινος εφιάλτης που ζουν εδώ και βδομάδες εκατοντάδες χιλιάδες Αυστραλοί σε πάνω από 40 πόλεις και κωμοπόλεις της βορειοανατολικής πολιτείας του Κουίνσλαντ. Μία απέραντη έκταση, που ισοδυναμεί με τη συνολική έκταση Γαλλίας και Γερμανίας, έχει «βομβαρδιστεί» με εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού, με συνέπεια σημαντικό μέρος των υποδομών αυτής της ισχυρής καπιταλιστικής χώρας να έχει βυθιστεί κάτω από 5,5 ή και 8,5 μέτρα νερό. Μόνο μέσα στην περασμένη βδομάδα πνίγηκαν τουλάχιστον 15 άνθρωποι (οι δώδεκα στην πόλη Τουγούμπα), ενώ αγνοείται η τύχη τουλάχιστον 60 άλλων. Ο συνολικός απολογισμός των πλημμυρών από τα τέλη του περασμένου Νοέμβρη αναφέρει πάνω από 25 νεκρούς, ενώ οι οικονομικές ζημιές από την καταστροφή της αγροτικής παραγωγής, της παραγωγής άνθρακα, της βιομηχανίας και του τουρισμού εκτιμάται πως θα ανέλθουν σε τουλάχιστον 13 δισ. δολάρια Αυστραλίας. Πολλοί μάλιστα φοβούνται πληθωριστικές πιέσεις και μεγάλες ανατιμήσεις σε τρόφιμα μέσα στους επόμενους μήνες...

Η ζωή εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων σε Ροκχάμπτον, Ιπγουιτς, Τουγούμπα, Μπρισμπέιν (για να αναφέρουμε ορισμένες από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις πόλεων που πλημμύρισαν) έχει ανατραπεί ριζικά. Οι άστεγοι πλημμυροπαθείς είναι χιλιάδες καθώς οι κατοικίες τους μοιάζουν περισσότερο με ναυαγισμένα πλοία παρά με κατοικήσιμα σπίτια. Πάνω από 130.000 άλλοι είναι επί μέρες δίχως ηλεκτρικό ρεύμα και τηλεπικοινωνίες. Αρκετές εκατοντάδες παραμένουν για μέρες δίχως τρόφιμα ή φάρμακα, καθώς παραμένουν ακόμη εγκλωβισμένοι στις στέγες σπιτιών ή στους υψηλότερους ορόφους κτιρίων περιμένοντας βοήθεια...

Σαν να μην έφθανε ο Γολγοθάς του υδάτινου εφιάλτη, οι Αυστραλοί πλημμυροπαθείς καλούνται να παλέψουν μέσα στα λασπόνερα με πεινασμένους κροκόδειλους, φίδια, καρχαρίες και κουνούπια. Ο κίνδυνος επιδημιών παραμονεύει. Και το χειρότερο; Η ζωή δεν αναμένεται να κυλήσει σε φυσιολογικούς ρυθμούς, με τη μορφή που είχε πριν τις πλημμύρες, προτού περάσουν αρκετοί μήνες...

Η πολιτειακή πρωθυπουργός Αννα Μπλάι δήλωσε την Πέμπτη πως οι ανάγκες ανοικοδόμησης είναι ανάλογες με αυτές που θα μπορούσαν να εμφανιστούν μετά από πόλεμο. Η ίδια κάλεσε χιλιάδες Αυστραλούς πολίτες να συνεργαστούν ως εθελοντές με τις αρμόδιες αρχές προκειμένου να αναδυθούν από τα νερά οι πλημμυρισμένες πόλεις και να αποκατασταθούν οι ζημιές σε δίκτυα οδικά, σιδηροδρομικά, ενέργειας, αποχέτευσης και νερού.

Ρίζα του κακού η καπιταλιστική ανάπτυξη...

Πολλοί έσπευσαν να αποδώσουν τον υδάτινο εφιάλτη που ζει η Βορειοανατολική Αυστραλία στο φαινόμενο «Λα Νίνια», που σηματοδοτεί η αύξηση της θερμοκρασίας στα νερά του Ειρηνικού με συνέπεια σφοδρότατες καταιγίδες. Αλλοι ερμήνευσαν την καταστροφή σαν συνδυασμό του φαινομένου «Λα Νίνια» με τη γενικότερη αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη και παρεπόμενα επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα. Ομως και σε αυτή την περίπτωση, όπως φάνηκε περίτρανα στις αρχές της βδομάδας με την περίπτωση της μεγάλης πλημμύρας στο Μπρισμπέιν (την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Αυστραλίας), πίσω από σχεδόν κάθε μεγάλη «φυσική» καταστροφή έχει βάλει το «χεράκι» του ο ανθρώπινος παράγοντας ή ορθότερα έχει διαδραματιστεί και ως συνέπεια της καπιταλιστικής ανάπτυξης που εφαρμόζεται με αποκλειστικό γνώμονα τη μεγιστοποίηση του κέρδους και όχι βεβαίως την ευημερία και την ασφάλεια των εργαζομένων...

Αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «The Australian» (13/1/11) αποκαλύπτει πως από το 1999 ειδικοί επιστήμονες (υδρολόγοι) και μηχανικοί είχαν προειδοποιήσει το δημοτικό συμβούλιο του Μπρισμπέιν πως σε μία μεγάλη πλημμύρα ούτε το φράγμα του ομώνυμου ποταμού θα άντεχε, ούτε θα γλίτωναν οι παρακείμενες περιοχές. Ετσι, οι αρχές της πόλης όχι μόνον δεν πήραν μέτρα για την αποτροπή μιας μεγάλης καταστροφής, αλλά και αδειοδότησαν την οικοδόμηση δεκάδων χιλιάδων κτιρίων, αποκρύπτοντας προφανώς από τους ιδιοκτήτες τους τους μεγάλους κινδύνους από μία πιθανή, καταστροφική πλημμύρα... Μπρος στο χρήμα και τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων τι είναι η ανθρώπινη ζωή;

Μάλιστα ο Τιμ Κιν, ο τότε (Εργατικός) δήμαρχος του Μπρισμπέιν (που ας μην ξεχνάμε είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Αυστραλίας), μαζί με μέλη του δημοτικού συμβουλίου κράτησαν επτασφράγιστο μυστικό την ύπαρξη της μελέτης των επιστημόνων και δεν υιοθέτησαν ούτε μία από τις συμβουλές των ειδικών για τον ανασχεδιασμό της οικιστικής ανάπτυξης της πόλης, κρύβοντας τα συμφέροντά τους πίσω από το «άλλοθι» της τότε ξηρασίας που έπληττε τη χώρα...

Ετσι, αντί να ενισχύσουν τις υποδομές και το φράγμα του Μπρισμπέιν, μοίραζαν ασύδοτα τις οικοδομικές άδειες, αποκρύπτοντας από τους τότε νέους ιδιοκτήτες ότι τα σπίτια τους κινδύνευαν μελλοντικά από μία μεγάλη πλημμύρα. Ωσπου το κακό έγινε, 11 χρόνια μετά την έκθεση των ειδικών και 37 χρόνια μετά τη μεγάλη πλημμύρα του 1974 που είχε και τότε καταστρέψει την πόλη με σαφώς λιγότερους κατοίκους, πολύ λιγότερα κτίρια και ελάχιστες «αισθητικές» αρχιτεκτονικές επεμβάσεις π.χ. με τη δημιουργία πάρκων αναψυχής σε ακατάλληλους (υδρολογικά) χώρους...

Μέσα σε όλα αυτά, ας σημειωθεί πως και οι σημερινές αρχές της πολιτείας του Κουίνσλαντ έχουν μερίδιο ευθύνης στην αναμενόμενη καταστροφή καθώς το πολιτειακό Γραφείο Μετεωρολογίας τις είχε ενημερώσει ήδη από τις αρχές του περασμένου Οκτώβρη για τις σφοδρές πλημμύρες που έπληξαν την περιοχή ένα μήνα μετά. Ωστόσο, έκαναν την πάπια, αφήνοντας κυριολεκτικά για την τελευταία στιγμή τη δημιουργία καταφυγίων, ικανών να στεγάσουν αξιοπρεπώς τους τουλάχιστον 4.000 πλημμυροπαθείς εργαζόμενους που έχουν μείνει σήμερα άστεγοι και έχουν αναζητήσει στέγη σε κάποιον από τους πρόχειρους καταυλισμούς...

Είναι μάλλον φανερό πως δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τη σημερινή καταστροφή στη Βορειοανατολική Αυστραλία, όπως προφανώς δεν υπήρχε και το 2005 με την περίπτωση του κυκλώνα «Κατρίνα» στη Ν. Ορλεάνη. Ιδιαίτερα εάν συλλογιστεί κανείς πως ΗΠΑ και Αυστραλία είναι ισχυρές τεχνολογικά, οικονομικά και στρατιωτικά καπιταλιστικές χώρες με σημαντικά μέσα και υποδομές. Αντίθετα η σοσιαλιστική Κούβα, με πολύ φτωχότερα μέσα, εξακολουθεί να προβάλλει ως λαμπρό παράδειγμα όσον αφορά στους μηχανισμούς προστασίας των πολιτών της από επίσης άσχημα, «ακραία καιρικά» φαινόμενα, που προξενούν μεγάλες υλικές καταστροφές. Τη «διαφορά» προφανώς δεν κάνει ο ανώτερος τεχνοκρατικός μηχανισμός, αλλά το πολιτικο-κοινωνικό σύστημα, ο σοσιαλισμός, που βλέπει την ανθρώπινη ζωή ως υπέρτατη αξία και την προστατεύει αποτελεσματικά, με την πρόβλεψη, την έγκαιρη ενημέρωση και τη συλλογική προσπάθεια όλου του λαού.


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ