ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 16 Γενάρη 2011
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ
Διεκδικεί με νέες αξιώσεις ρόλο στην ενσωμάτωση του κινήματος

Γρηγοριάδης Κώστας

Την περασμένη βδομάδα, η ΠΓ του ΣΥΝ έδωσε στη δημοσιότητα απόφαση σχετική με ζητήματα «τακτικής και στρατηγικής της δουλειάς των δυνάμεών μας στο συνδικαλιστικό κίνημα στις νέες συνθήκες». Το γιατί ο ΣΥΝ στρέφει τώρα με τυμπανοκρουσίες την προσοχή του - τουλάχιστον στο επίπεδο των διακηρύξεων - στην εργατική δουλειά, όταν είναι γνωστές οι απαξιωτικές του θέσεις για τον κοινωνικά πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης, δεν είναι δύσκολο να απαντηθεί.

Η καπιταλιστική κρίση, η επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης αναμοχλεύει ήδη υπαρκτές διεργασίες στη συνείδησή της σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, ευνοεί τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη και πολιτικοποίηση της πάλης. Σ' αυτές τις διεργασίες, ο ΣΥΝ επιδιώκει να παρέμβει πιο αποτελεσματικά για να τις χειραγωγήσει και εντέλει να συμβάλει στην ενσωμάτωσή τους, πριν προσλάβουν επικίνδυνες για το σύστημα διαστάσεις.

Δεν κρύβει ότι θέλει την εργατική τάξη «εγκλωβισμένη» σε ένα ευπρόσδεκτο απ' το σύστημα πλαίσιο πάλης, με αιτήματα όπως το ευρωομόλογο, η αναδιαπραγμάτευση του χρέους και άλλα παρόμοια, με τα οποία συμφωνούν ακόμα και ανταγωνιστικές, μεταξύ τους, μερίδες του κεφαλαίου.

Σύμφωνα με την απόφαση της ΠΓ, ο ΣΥΝ θα επιδιώξει «την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος», οικειοποιούμενος μια ορολογία που αποτελούσε «κόκκινο πανί» για τον ίδιο και την ερμήνευε σαν σεχταρισμό και διασπαστική τακτική, όταν προβάλλονταν από το ΠΑΜΕ. Ωστόσο, η πρακτική εφαρμογή μιας τέτοιας διακήρυξης από τον ΣΥΝ, στοχεύει στην κακοποίηση της έννοιας «ταξική ανασυγκρότηση του κινήματος», με δεδομένη τη στρατηγική σύμπλευσή του με δυνάμεις που εχθρεύονται τους ταξικούς αγώνες, τη συμβολή του στην ενίσχυση του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Στην κατεύθυνση της «ταξικής ανασυγκρότησης» του κινήματος, ο ΣΥΝ χαιρετίζει σαν «βαρύνουσας πολιτικής σημασίας» την αποχώρηση της «Αυτόνομης Παρέμβασης» απ' το προεδρείο της ΓΣΕΕ. Ηταν, βεβαίως, και ο ΣΥΝ που επιτίθετο στο ΠΑΜΕ για την απόφασή του να μη συμμετέχει στο προεδρείο της ΓΣΕΕ, διαχωρίζοντας σε επίπεδο συμβολισμών, αλλά και επί της ουσίας, τη στάση του από τη συμβιβασμένη πλειοψηφία και τους συνοδοιπόρους της.

Η κίνησή τους αυτή ήταν πέρα για πέρα προσχηματική και επιβλήθηκε από την ανάγκη να μην τους πάρουν οι εργαζόμενοι με τις λεμονόκουπες, μπροστά στην αποκάλυψη του ρόλου της ΓΣΕΕ στο ζήτημα της κατάργησης των κλαδικών συμβάσεων. Πόσο μάλλον που η αποχώρησή τους συνοδεύτηκε απ' την «κατάθεση πρότασης από την "Αυτόνομη Παρέμβαση" για διεξαγωγή εκτάκτου συνεδρίου της ΓΣΕΕ, με αντιπροσώπους εκλεγμένους εκ νέου από τη βάση, για την οργανωτική ενοποίησή της με την ΑΔΕΔΥ και την αλλαγή του προσανατολισμού της σε ταξική κατεύθυνση». Πρόταση που κατά τον ΣΥΝ «μπορεί, κάτω από προϋποθέσεις, να δώσει μία πολιτική ανάσα και μία θετική διέξοδο στη σημερινή κρίση της ΓΣΕΕ και του συνδικαλιστικού κινήματος».

Επί της ουσίας, δηλαδή, η «Αυτόνομη Παρέμβαση» πιέζει για έκτακτο συνέδριο που θα επιτρέψουν στη συμβιβασμένη πλειοψηφία της να αναβαπτιστεί και να εμφανιστεί «ξεπλυμένη» απ' τις «αμαρτίες» της σε βάρος της εργατικής τάξης. Συντηρεί με την πρότασή της αυτή τις αυταπάτες ότι αυτές οι πλειοψηφίες είναι δυνατόν να εγκαταλείψουν τον προδοτικό για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης ρόλο τους και να αναπροσανατολιστούν ταξικά.

Απογείωση της υποκρισίας

Η διαπίστωση της απόφασης ότι: «Μία Αριστερά κατακερματισμένη και πολλές φορές απομακρυσμένη από την κοινωνία δεν μπορεί να πείσει στα καλέσματά της τους εργαζόμενους για ενωτικούς αγώνες. Δεν μπορεί να κάνει ορατή μία πειστική εναλλακτική διέξοδο, να αποδείξει ότι υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν του μνημονίου και να πολιτικοποιήσει την οργή και τις διαθέσεις για αντίσταση των εργαζομένων και της νεολαίας», είναι προφανώς μια καταγραφή όσων βλέπουν να απεικονίζονται στον καθρέφτη τους.

Η συγκεκριμένη τακτική είναι ο δούρειος ίππος για την εφαρμογή της κάλπικης πολιτικής της «ενότητας της αριστεράς» μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα. Μιλούν για συνεργασία των δυνάμεών τους, δηλαδή του λεγόμενου συντονιστικού των πρωτοβάθμιων σωματείων με το ΠΑΜΕ. Δηλαδή, δυνάμεων που δε συγκρούονται με την πολιτική του κεφαλαίου με τις ταξικές δυνάμεις, προκειμένου να βελτιώσει τάχα τη ζωή της η εργατική τάξη. Δηλαδή, προβάλλουν τη συνεργασία συμβιβασμένων με τον ευρωμονόδρομο δυνάμεων στο κίνημα, με τις ταξικές δυνάμεις. Υπουλη τακτική που αποσκοπεί στον ταξικό ευνουχισμό του κινήματος.

Ενα σήμα μεταξύ τους ότι για να πετύχουν τις στοχεύσεις τους πρέπει να αφήσουν κατά μέρος τις αντιπαραθέσεις. Οχι τυχαία, λίγες μέρες μετά, με άλλη απόφασή της, η ΠΓ του ΣΥΝ αναίρεσε απόφαση της ΚΠΕ, του περασμένου Νοέμβρη, και έβαλε πλώρη για «επανεκκίνηση» του ΣΥΡΙΖΑ.

Ας δούμε τώρα πιο συγκεκριμένα τους στόχους που θέτει ο ΣΥΝ προς άμεση επίτευξη: «Τη διαμόρφωση ενός ενιαίου εργατικού μετώπου», «αναβάθμιση της δουλειάς μας στα πρωτοβάθμια σωματεία (...) εάν θέλουμε ν' αλλάξουμε τους συσχετισμούς δυνάμεων σε όλες τις κλίμακες του συνδικαλιστικού κινήματος, πρώτα απ' όλα θα πρέπει να τους αλλάξουμε στα βασικά κύτταρά του, που είναι τα πρωτοβάθμια σωματεία», «ένταξη στο συνδικαλιστικό κίνημα τμημάτων της σύγχρονης εργατικής τάξης που σήμερα είναι "εκτός των τειχών του" με συγκεκριμένα βήματα θεσμικής εκπροσώπησής τους σε αυτό», «οργανωτικές μορφές και δομές που ενοποιούν την εργατική τάξη, βασικός στόχος μας είναι η συνδικαλιστική κάλυψη όλων των εργαζομένων, ανεξάρτητα από τη μορφή απασχόλησής τους, καθώς και των ανέργων», «να αναβαθμίσουμε το ρόλο και τη δυναμική των κλαδικών συνδικάτων και Ομοσπονδιών», «μόνιμη επιδίωξή μας παραμένει να προωθούμε μέσα από τους αγώνες την αλλαγή των συσχετισμών υπέρ των δυνάμεων που ασκούν αγωνιστικό - διεκδικητικό συνδικαλισμό και ιδιαίτερα των δυνάμεων που ασκούν αυτόνομο ταξικό συνδικαλισμό».

Η απογείωση της υποκρισίας. Ηταν οι δυνάμεις του ΣΥΝ που στο συνδικαλιστικό κίνημα συνέπλευσαν παντού, όπου ήταν δυνατόν, με τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, συγκροτώντας μαζί τους συνεργασίες σε αντιΠΑΜΕ κατεύθυνση. Που συνέβαλε με όλες της τις δυνάμεις στη διαμόρφωση της πραγματικότητας που σήμερα καταγγέλλει στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Ορισμένα, ελάχιστα μόνο, παραδείγματα:

  • Στην ΠΟΕ ΟΤΑ βρέθηκαν απέναντι απ' τις ταξικές δυνάμεις στην προσπάθεια των τελευταίων να συμμετέχουν στα σωματεία οι συμβασιούχοι!!! Στο συνέδριό της, το 2009, οι δυνάμεις του ΣΥΝ νομιμοποίησαν τις αποφάσεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ για αποκλεισμό των σωματείων στα οποία συμμετείχαν συμβασιούχοι.
  • Παροιμιώδης είναι η συνεργασία τους με την ΠΑΣΚΕ στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ενώ πρόσφατα απέκλεισαν απ' το προεδρείο τη ΔΑΣ. Μαζί και στο Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά.
  • Στην ΟΕΚΙΔΕ σε παλαιότερο συνέδριο συμμετείχαν σε κοινό ψηφοδέλτιο «Αυτόνομη Παρέμβαση» - ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ ώστε να αποσπάσουν την Ομοσπονδία απ' τα χέρια των ταξικών δυνάμεων. Στο αμέσως επόμενο συνέδριο αποχώρησαν όλες μαζί με ανυπόστατες κατηγορίες για την εγκυρότητα συνέδρων και κατέθεσαν ένσταση κατά του κύρους του Συνεδρίου.
  • Πρόσφατα στο Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά στις εκλογές που έγιναν τον Δεκέμβρη 2010 πρωτοστάτησαν στην αντιΠΑΜΕ δράση με λύσσα. ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, κατέβηκαν με ενιαίο ψηφοδέλτιο, αυτό της «Εργατικής Ενότητας Μεταλλεργατών» (ΕΕΜ), που είχε την προσωπίδα του τάχα «ανεξάρτητου» και για να προκαλέσουν σύγχυση στους μεταλλεργάτες, η ΠΑΣΚΕ παρουσίασε και δεύτερο «καθαρό» ψηφοδέλτιο. Στο ίδιο ψηφοδέλτιο της «Εργατικής Ενότητας Μεταλλεργατών» ήταν «υποψήφιοι και μεγαλοστελέχη της εργοδοσίας».
  • Στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμάκου και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας τον Γενάρη 2010 ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ (Αυτόνομη Παρέμβαση, η παράταξη του ΣΥΝ), κατέβηκαν για ακόμη μια φορά με κοινό ψηφοδέλτιο.
  • Στο συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών τον Φλεβάρη 2010 ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΑΠ συγκρότησαν για ακόμη μία φορά κοινό ψηφοδέλτιο.
  • Στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Κέρκυρας τον Μάρτη του 2010: ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ κατέβηκαν με κοινό ψηφοδέλτιο στις εκλογές για τη νέα διοίκηση.
  • Στο Σωματείο Εργαζομένων του Δήμου Πάτρας, στις εκλογές που έγιναν τον Μάρτη 2010 οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΑΠ κατέβηκαν σε κοινό ψηφοδέλτιο.
Στυλοβάτης της ΣΕΣ

Πριν από ένα χρόνο, ο ηγέτης τότε του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς Λ. Μπίσκι επισκεπτόμενος την Ελλάδα συναντήθηκε με τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, συνοδευόμενος από τον Αλ. Τσίπρα και μάλιστα διαπίστωσαν «σύμπτωση απόψεων».

Λίγες μέρες μετά, ο Αλ. Τσίπρας, κατά την επίσκεψή του στις Βρυξέλλες, συναντήθηκε με τον γενικό γραμματέα της αντιδραστικής ΣΕΣ Τζ. Μονκ, στου οποίου το βιογραφικό φιγουράρουν οι πιέσεις για ταχεία εφαρμογή της συνθήκης της Λισαβόνας, αλλά και η στήριξη της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στο Ιράκ! Σήμερα η ΠΓ του ΣΥΝ διαπιστώνει στην απόφασή της ανάγκη για «ριζική αλλαγή προσανατολισμού και του τρόπου λειτουργίας της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, η οποία σήμερα λειτουργεί ως απλό "λόμπι"»...

Η πρακτική τους στο συνδικαλιστικό κίνημα αποκαλύπτει την υποκρισία και τη σκοπιμότητα που κρύβουν οι διακηρύξεις τους και καθιστούν τουλάχιστον προκλητικό για τους εργαζόμενους το κάλεσμα που θα απευθύνουν, όπως λένε, στο ΠΑΜΕ, «παρά την σεχταριστική και διασπαστική πολιτική της ηγεσίας του», για ενωτικές δράσεις.

Η μόνη ενωτική δράση, στην οποία έχουν εντρυφήσει όλα αυτά τα χρόνια, είναι με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, εναντίον του ΠΑΜΕ. Ακριβώς γιατί κατανοούν πλήρως ότι η δράση του ΠΑΜΕ, ναρκοθετεί την προσπάθειά τους για ενσωμάτωση της εργατικής τάξης, του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Σ' αυτή την προσπάθεια συναντώνται ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός και ο οπορτουνισμός, για να ανακόψουν το κίνημα, τη ριζοσπαστικοποίηση και χειραφέτησή του. Να παρεμποδίσουν την ανάπτυξη και τον ταξικό προσανατολισμό του, να το ωθήσουν τελικά στον παροπλισμό και την υποταγή ή να το βάλουν στο χέρι, καθοδηγώντας το έτσι που να μη θίγονται τα ιερά και όσια του συστήματος που υπηρετούν με τη στρατηγική τους.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ