Το ελληνικό περιβαλλοντικό πρόβλημα χρόνο το χρόνο παίρνει ολοένα και δραματικότερη μορφή. Μεγάλα καταστροφικά έργα, χωρίς ίχνος προγραμματισμού, με στόχο (sic) την απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων (κυρίως το γέμισμα των πουγκιών ορισμένων κλαδικάριων εργολάβων και κομματικών (;) ταμείων). Αποδάσωση λόγω πυρκαγιών από αγνώστους (;) εμπρηστές και αμέσως μετά εμφάνιση αυθαίρετων εξοχικών (που φυσικά νομιμοποιούνται κάποια στιγμή). Καταπατήσεις ακτών από αεριτζήδες που ονομάζονται επενδυτές. Αγροτική υπερεκμετάλλευση που οδηγεί με μαθηματικό τρόπο σε ερημοποίηση τεράστιων εκτάσεων. Μόλυνση εδαφών και υπόγειων υδάτων από βιομηχανικές μονάδες, που μένουν στο απυρόβλητο λόγω της... οικονομικής κρίσης. Αυτά και άλλα πολλά συμβαίνουν. Αντιδράσεις φυσικά και υπάρχουν, αλλά ο αντίλογος συνήθως είναι αποσπασματικός και ανεπαρκής. Κι ο λόγος, η έλλειψη στοιχείων - λόγω απόκρυψης - και η απαραίτητη επιστημονική τεκμηρίωση μια και τα περισσότερα πανεπιστήμια έχουν άλλα... ενδιαφέροντα. Να όμως που καμιά φορά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Χωρίς να αποτελούν ολοκληρωμένη απάντηση - που δεν μπορεί να έρθει με το συγκεκριμένο τύπο ανάπτυξης - συνεισφέρουν θετικά με τις προτάσεις τους σε επιμέρους τομείς.

Από τις εκδόσεις "Τυπωθήτω" στη σειρά "Περιβάλλον και κοινωνικές επιστήμες" κυκλοφόρησε το εν λόγω βιβλίο σε επιμέλεια των Κ. Σοφούλη και Μ. Σκούρτου.Μια απόπειρα που στοχεύει στην τεκμηρίωση και ανάλυση του περιβαλλοντικού ζητήματος της χώρας. Εξετάζοντας κριτικά τις παραδοσιακές κρατικές πολιτικές στον τομέα του περιβάλλοντος, προχωρά σε συγκεκριμένες προτάσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης. Εργο συλλογικό, με τη συμμετοχή γνωστών επιστημόνων, που η πλειοψηφία τους ανήκει στο δυναμικό του Τμήματος Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου.Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τέσσερις ενότητες, όπου εξετάζονται εκτός από ειδικά θέματα, η θεσμική - οικονομική και κοινωνική διάσταση του περιβαλλοντικού μας προβλήματος.

Αναφέρουμε ορισμένες χαρακτηριστικές ενότητες: Περιβάλλον και Σύνταγμα. Η προστασία των περιβαλλοντικών αγαθών. Η βιώσιμη ανάπτυξη και η προστασία του περιβάλλοντος. Η διασυνοριακή ρύπανση. Ο ρόλος της Δημόσιας Διοίκησης. Οι εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα. Τα οικονομικά εργαλεία που χρησιμοποιούμε. Οι δαπάνες για την προστασία του περιβάλλοντος στην ελληνική βιομηχανία. Η κοινωνιολογική θεώρηση των προβλημάτων. Οι υπάρχουσες χωρικές πολιτικές κ.ά. Υλικό πλούσιο και επιστημονικά τεκμηριωμένο που ελπίζουμε να φτάσει σε πολλούς αποδέκτες. Το 'χουμε ξαναγράψει σ' αυτή εδώ τη στήλη. Κάτι καλό γίνεται στη Μυτιλήνη, αρκεί να σταματήσουν οι μικροψυχίες και οι τρικλοποδιές από το υδροκέφαλο κέντρο. Και φυσικά από όλους όσοι δε θέλουν να ακούγονται φωνές πανεπιστημιακών που ενδιαφέρονται για τον τόπο τους.

Νίκος ΜΟΛΥΒΙΑΤΗΣ

Η ποιητική συλλογή του Χρήστου Κεραμίδη "Στα Πέλαγα του Ονείρου", πρέπει να είναι το πρώτο του βιβλίο απ' ό,τι διαπιστώνουμε. Ο ποιητής, χρησιμοποιεί τη ρίμα σε μορφή παραδοσιακής τεχνικής.

Με πολλά θετικά στοιχεία, όπως λυρικούς τόνους και σωστή τοποθέτηση προβληματισμού, κινείται άνετα μέσα στους ποιητικούς δρόμους της εποχής μας. Ο λόγος του πυκνός, έχει στιγμές που χάνεται στη δίνη της έμπνευσης. Μια γεύση αρμύρας ποτίζει τους στίχους του κι αυτό γιατί το θαλασσινό στοιχείο είναι ζωντανό σ' όλη του την πορεία.

Η ψυχή του ποιητή αρμενίζει πάνω στα κρένια της ποίησης, ανάμεσα στο Βέγα και τον Αντάρη. Χαιρετάμε την ποιητική φωνή του Χρήστου Κεραμίδη κι ευχόμαστε καλή συνέχεια. (Χ. Κεραμίδης, Ζαλόγγου 7β - 65403 Καβάλα, τηλ. 250.713).

Ο ποιητής Μάκης Πόγκας δίνει στο φως της δημοσιότητας ένα ποιητικό βιβλίο, που χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο Α', που διατηρεί τον τίτλο της συλλογής και στο Β', που το τιτλοφορεί "Αστεγα". Ο ποιητής προτιμά το στίχο με ρίμες στο Α μέρος. Σέβεται το ρυθμό και λαξεύει το λόγο του με προσοχή. Εχει λυρικά ξεσπάσματα και προχωρεί στα "Αστεγα" σ' ελεύθερο στίχο. Στοχάζεται, προβληματίζεται, πειραματίζεται στη νεότερη ποίηση. Ο Μ. Π. έχει στο ενεργητικό του άλλες τέσσερις ποιητικές συλλογές, γεγονός που σηματοδοτεί την ποιητική του διαδρομή από το 1985, χρονολογία της πρώτης του παρουσίας στα Γράμματα.

Ποιητής που αναζητά το φως, την αλήθεια. Ο Μ.Π. έχει στιγμές οδύνης μέσα στους στίχους του για τον Ανθρωπο, τον Ποιητή, την ίδια τη ζωή. Και όλη αυτή η αναζήτηση είναι σημαντική και για τον ποιητή και για την ίδια την ποίηση. (Εκδόσεις "Στεφ. Βασιλόπουλος", Ιπποκράτους 6).

Φαίδρα ΖΑΜΠΑΘΑ - ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ

Η "Σύγχρονη Εποχή" συνεχίζοντας τη σειρά των εκδόσεών της με ξένους συγγραφείς, παρουσιάζει το τέταρτο έργο του Γερμανού συγγραφέα Χάινριχ Μαν, γνωστού για τις σοσιαλιστικές ιδέες του, "Η βασίλισσα της Κύπρου".(Τα προηγούμενα με γενικό τίτλο "Οι θεές",σε τρεις τόμους, 1ο Αρτεμη, 2ο Αθηνά, 3ο Αφροδίτη).

Η διείσδυση στο χώρο της Ιστορίας είναι η χαρακτηριστική ιδιότητα των έργων του. Λίγοι συγγραφείς κατάφεραν, εντρυφώντας στο παρελθόν, να παρουσιάσουν τόσο πειστικά και λεπτομερειακά τις χρονικές περιόδους τις οποίες δεν έχουν ζήσει εμπειρικά.

"Η βασίλισσα της Κύπρου" διαδραματίζεται στο πολυστέναχτο αυτό νησί πριν από εφτακόσια περίπου χρόνια. Τότε που βασίλευε, εκεί, για μικρό χρονικό διάστημα η Μαρία από την Αντιόχεια. Η ιστορία της - δολοφονήθηκε, ύστερα από προδοσία, από κατακτητές που λυσσασμένα επιδίωκαν να καταλάβουν τον σημαντικό αυτό θαλάσσιο κόμβο, ιστορία που για αιώνες επαναλαμβάνεται, ενθουσίασε και συγκίνησε τον Χάινριχ Μαν, όταν τη διάβασε στο Χρονικό της Κύπρου, ιστορικό έργο του Νικήτα Χωνιάτη, ο οποίος με εφιαλτικό ρεαλισμό απέδωσε την εποχή των τελευταίων Κομνηνών.

Η αφήγησή του - ψιλοβελονιά και στην πιο μικρή λεπτομέρεια - αισθητική πραγματεία για τις εικαστικές τέχνες, την αρχιτεκτονική, την ενδυματολογία, κοινωνική κριτική στις συνήθειες, την ηθική και εθιμοτυπία τηςτόσο μακρινής αυτής ιστορικής περιόδου, αιχμαλωτίζει ένα μικρό διάστημα χρόνου, λίγων μόνων ημερών από την αρχή και το τέλος της πτώσης της βασιλείας της Μαρίας.

Εντονη δράση, όπου όλες οι αισθήσεις διάπλατες παίρνουν μέρος, με την κατ' εξοχήν εκφραστική δεινότητα της γρήγορης γραφής του συγγραφέα. Ρεαλισμός σε κάποιες σκηνές, όπου επικρατεί η φρικαλέα εκδίκηση, ρομαντισμός με λεπτές, που μόλις διακρίνονται, αποχρώσεις αισθημάτων, περισσότερο όμως εκφρασμένες στη μέχρι λατρείας προσήλωσή του στην αναστήλωση του παρελθόντος.

Ευγενία ΖΩΓΡΑΦΟΥ