Πλημμύρισε χτες βράδυ το πάρκο «Τρίτση» στο Ιλιον. Χιλιάδες πέρασαν τις πύλες του 38ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», οι εκδηλώσεις του οποίου ολοκληρώνονται σήμερα. Να περιδιαβούν τα σοκάκια της κόκκινης πολιτείας. Να ανασάνουν διαφορετικό «αέρα», καθαρό. Να γίνουν δέκτες και πομποί της πρότασης του ΚΚΕ και της νεολαίας του, της ΚΝΕ που αποτυπώθηκε σε κάθε σημείο του.

Χτες, ώρα 9 μ.μ. Εν αναμονή των κεντρικών ομιλιών απ' τη ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ Θοδωρή Χιώνη, ο χώρος που απλώνεται μπροστά απ' την κεντρική εξέδρα είναι ήδη γεμάτος. Με δυσκολία οι μαζικότατες προσυγκεντρώσεις που καταφτάνουν ανοίγουν δρόμο και παίρνουν τη θέση τους ανάμεσα στους ήδη συγκεντρωμένους. Μια μεγάλη σε όγκο, μοναδική σε παλμό πολιτική συγκέντρωση έχει συγκροτηθεί. Τα κόκκινα λάβαρα διαρκώς ψηλά. Τα συνθήματα ακατάπαυστα. Το μήνυμα καθαρό: «Κανένας φόβος, καμιά υποταγή, με το ΚΚΕ για την ανατροπή».

Ολόκληρες οι ομιλίες της Αλέκας Παπαρήγα και του Θοδωρή Χιώνη θα δημοσιευτούν στον αυριανό κυριακάτικο «Ριζοσπάστη».

«Το θέμα είναι, το λέμε ξανά και ξανά, ενσωμάτωση και υποταγή ή ρήξη και ανατροπή.

Θέλουμε να βοηθήσουμε στην οργάνωση της πάλης, στη συνειδητοποίηση της δύναμης που έχει στα χέρια του ο λαός, για να τη χρησιμοποιήσει προς όφελός του και μόνο.

Θέλουμε να δείξουμε στους ταξικά αδικημένους το δρόμο για το λυτρωμό, το δρόμο για να έχει μικρότερες και μεγαλύτερες νίκες, ως την τελική, για μια Ελλάδα της λαϊκής ευημερίας, της λαϊκής εξουσίας, της λαϊκής οικονομίας.

Ακούστε μας προσεχτικά, μετρήστε τα λόγια μας, πάρτε υπόψη.

Η κρίση θα πιάσει πάτο, δεν έχει φθάσει ακόμα εκεί, άρα τα λαϊκά προβλήματα δεν έχουν πιάσει πάτο, και στην Ελλάδα και στην ΕΕ.

Δεν αρκεί, όσο και αν πρέπει να γίνεται, να προβάλλουμε μέτρα ανακούφισης της φτωχολογιάς. Δεν αρκεί όσο και αν έχει αξία η λαϊκή αλληλεγγύη, δεν αρκεί να τρέχουμε για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, για τα νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώνουν νοίκι, φως, ακόμα και νερό.

Ναι, θα παλέψουμε και γι' αυτά, αλλά δε θα κάνουμε τίποτε αν δε διαλέξουμε το δρόμο ρήξης και ανατροπής. Οσες θυσίες κι αν απαιτήσει, θα είναι πολύ λιγότερες από το κόστος της αυταπάτης και της υποταγής.

Οσο γίνεται περισσότεροι εργαζόμενοι πρέπει να στηρίξουν την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για μονομερή διαγραφή του χρέους χωρίς καμία αναγνώριση, που σημαίνει καμία διαπραγμάτευση, γιατί η διαπραγμάτευση σημαίνει αναγνώριση, σημαίνει νέο "κούρεμα" με νέα Μνημόνια.

Να απορρίψει ο λαός αυτό που τα αστικά κόμματα ονομάζουν ανάκαμψη και ανάπτυξη. Να στηρίξουν την αποδέσμευση. Να παλέψουν ως το τέλος για να πάρει ο λαός στα χέρια του τον πλούτο και τα παραγωγικά μέσα που διαθέτει ακόμα η χώρα και να δρομολογήσει ανάπτυξη με υπολογισμό των ανθρώπινων αναγκών και όχι τα κέρδη των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Δεν υπάρχει μέση λύση και οδός.

Οι αντικειμενικές προϋποθέσεις να ζήσει ο λαός πολύ καλύτερα υπάρχουν και στην Ελλάδα. Αυτό που χρειάζεται είναι να κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια που εισβάλλουν όλο και πιο βαθιά σε όλες τις πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, ενώ η νέα τεχνολογία μπορεί να εξασφαλίσει και μείωση του χρόνου εργασίας προς όφελος του ελεύθερου χρόνου, στα χέρια των μονοπωλίων μειώνει τις θέσεις εργασίας ακόμα και σε συνθήκες αυξημένης παραγωγής.

Αυτό για μας είναι ανάπτυξη και όχι η επικίνδυνη για το λαό παραγωγική ανασυγκρότηση. Που φιλοδοξεί να αναδείξει την Ελλάδα σε κόμβο μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, που οδηγεί στη συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων στο Αιγαίο, στο Ιόνιο, στη Νότια Κρήτη με συμφωνίες μονοπωλίων.

Σήμερα, μπαίνει στην πρώτη γραμμή ένα ζήτημα: Πώς ο λαός θα αντιμετωπίσει τη σημερινή βαριά κατάσταση, πώς θα καταφέρει να ανακόψει την ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή, πώς θα δει αύριο άσπρη μέρα.

Πρώτο: Για το λαό είναι κρίσιμης σημασίας ζήτημα ποια είναι η αιτία της κρίσης, τι είδους κρίση ζούμε, δηλαδή του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ενσωμάτωσης στην ΕΕ. Αν δεν πας στη ρίζα του προβλήματος τότε είσαι χαμένος, γίνεσαι έρμαιο του ίδιου του συστήματος.

Δεύτερο: Δε θα έχουμε νικηφόρους αγώνες όσο η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων δεν είναι οργανωμένη στον τόπο δουλειάς και στον κλάδο. Οργανωμένη σημαίνει να έχει λόγο, να παίρνει μέρος στις αποφάσεις.

Τρίτο: Δε θα έχουμε νικηφόρους αγώνες όσο δε δυναμώνει και δεν ατσαλώνεται η λαϊκή συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη και τις κοινωνικές δυνάμεις που έχουν συμφέρον να αντιπαλέψουν τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, ανεξάρτητα των μεταξύ τους διαφορών, όσο η δυναμική της συμμαχίας δε σηματοδοτείται από την ανεβασμένη συμμετοχή γυναικών και νεολαίας που ανήκουν στην παραπάνω ταξική διαστρωμάτωση. Το κίνημα πρέπει να κατευθύνεται στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Η κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας θα κάνει λαϊκή περιουσία τη σημερινή ιδιοκτησία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, όλων των υποδομών και χερσαίων, θαλάσσιων, εναέριων μέσων μεταφοράς, της γης.

Θα προωθήσει τον παραγωγικό συνεταιρισμό των μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματιών, και θα διασφαλίσει αυτό που σήμερα ονειρεύεται η πλειοψηφία του λαού:

• Δουλειά για όλους, εξάλειψη της ανεργίας.
• Διατροφική επάρκεια για όλο το λαό.
• Δημόσια, δωρεάν Υγεία, Πρόνοια για όλους, με κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
• Μόρφωση για όλους. Αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού, της έρευνας και της τεχνολογίας.
• Δωρεάν κρατική φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες.
• Φθηνή και ποιοτική λαϊκή στέγη, με ρεύμα, θέρμανση, ύδρευση.
• Αθλητισμό, πολιτισμό, διακοπές για όλους με οργανωμένες υποδομές.
• Θα πρωτοστατήσει για διεθνείς οικονομικές σχέσεις με κριτήριο το αμοιβαίο όφελος των λαών.
• Με το λαό κυρίαρχο και δυνατό, που παλεύει για την ευημερία του, θα απαλλαγεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές συμφωνίες και το ΝΑΤΟ, την εμπλοκή της σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Καλούμε την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, ανεξάρτητα από την επιλογή που έκαναν στις εκλογές, σε ανοιχτή συζήτηση και οργάνωση κοινής πάλης ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, για να απαλλαγούμε από το βραχνά της πτώχευσης, το ζυγό της κυριαρχίας των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, να απαλλαγούμε από τις επιλογές και δεσμεύσεις της ΕΕ.

Καλούμε τις εκατοντάδες χιλιάδες που λένε "κάτι πρέπει να γίνει" να οργανώσουμε μαζί τη λαϊκή αντεπίθεση, ώστε να ξεκινήσουμε από ένα σίγουρο και ουσιαστικό κάτι. Δεν πρέπει να μείνει κανένας μόνος του στα νύχια της εφορίας και άλλων μηχανισμών του κράτους, χωρίς στέγη, τροφή, φάρμακα, με παιδιά να οδηγούνται στον υποσιτισμό. Κανένας μόνος του απέναντι στην καταστολή και τον αυταρχισμό του αστικού κράτους.

Να συμβάλουμε αποφασιστικά να απελευθερωθεί η τεράστια λαϊκή δύναμη από τα δεσμά των τρομοκρατικών διλημμάτων, τον αντικομμουνισμό, την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία και αυταρχισμό. Να αλλάζει ο συσχετισμός υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.

Με δυναμικές κινητοποιήσεις, γενική απεργία, να υποδεχτούμε τα νέα μέτρα, όχι για να ζήσουμε τον παλμό μιας ακόμα απεργίας, αλλά για το ξεκίνημα μιας αντεπίθεσης χωρίς πισωγύρισμα».

Χαιρετισμό στη μεγάλη συγκέντρωση χτες βράδυ, στο 38ο Φεστιβάλ ΚΝΕ «Οδηγητή», πριν από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, απηύθυνε ο Θοδωρής Χιώνης, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ.

Εκ μέρους του ΚΣ της Οργάνωσης, χαιρέτισε τους χιλιάδες νέους και νέες που ζωντάνεψαν με τη συμμετοχή τους τις εκδηλώσεις πανελλαδικά, τους νέους της Αττικής, ειδικά της Δυτικής Αθήνας που υποδέχτηκαν το Φεστιβάλ στη γειτονιά τους, τους συντρόφους που δούλεψαν για να πραγματοποιηθεί, τις αντιπροσωπείες προοδευτικών Οργανώσεων Νεολαίας από όλο τον κόσμο που έδωσαν το «παρών».

«Το φεστιβάλ μας σε πείσμα πολλών αντέχει, δυναμώνει», συνέχισε. «Μιας και το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, στις ανηφόρες και στις κατηφόρες, δεν τα δίπλωσαν, δε συμβιβάστηκαν με την εξουσία των μονοπωλίων που τσακίζει τις ζωές μας. Δεν απαρνήθηκαν τα επαναστατικά ιδανικά και τις αξίες μας, αλλά πάλεψαν και συνεχίζουν σταθερά να παλεύουν για να γίνει ο λαός μας αφέντης στον τόπο του. Αυτή η πορεία για μας είναι πάντα πορεία προς τα μπρος, χωρίς να υπολογίζουμε κόπους και θυσίες, ξεπερνώντας δυσκολίες και δικές μας αδυναμίες. Ετσι και το Φεστιβάλ μας αντέχει και εξελίσσεται».

Περιέγραψε το δρόμο που καλείται σήμερα να ακολουθήσει λαός και νεολαία: «Αμείλικτος ταξικός αγώνας, με μαζική συμμετοχή και οργανωμένος σε κάθε τόπο δουλειάς, κάθε γειτονιά, κάθε σχολείο και σχολή. Ενιαίος. Ολοι για έναν και ένας για όλους. Αυτό είναι το κάτι που πρέπει να γίνει. Ενάντια στους εκμεταλλευτές, στις κυβερνήσεις, στα κόμματά τους, στους υπηρέτες τους, στις συμβιβασμένες ηγεσίες στο κίνημα που έχουν καθίσει στο σβέρκο μας και απαιτούν υποταγή στις επιλογές της αστικής τάξης. Ενάντια σε αυτούς που θέλουν να διαχειριστούν τη σαπίλα του καπιταλισμού και να δεχτούμε ότι θα είμαστε εκσυγχρονισμένοι δούλοι, δούλοι του 21ου αιώνα».

Αναπτύσσοντας το νόημα του συνθήματος του Φεστιβάλ παρέπεμψε κατ' αρχάς στα γραπτά του Γκόρκι: «"Την ηθική των αφεντικών την αντιπάθησα όσο και την ηθική των δούλων. Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου: Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται"... Από εδώ δανειστήκαμε, από τον εργάτη συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι, το πρώτο μισό του συνθήματός μας». Και συμπλήρωσε: «Στο δρόμο της λαϊκής αντεπίθεσης, στον αγώνα της εργατικής τάξης για τη δικιά της εξουσία και οικονομία, έχει θέση κάθε νέος και νέα, εκεί έχει ελπίδα, εκεί θα βρει τη ζωή που του αξίζει. Κι όχι να περιμένει από εκλογές σε εκλογές, το ποιος θα γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Εχει συμφέρον να κοιτάξει έξω από τα όρια του συστήματος της εκμετάλλευσης και της ανεργίας. Εδώ βρίσκεται ό,τι πιο πρωτοπόρο, ό,τι πιο νέο υπάρχει. Γι' αυτό και το σύνθημα του Φεστιβάλ το συμπληρώσαμε από ποίημα του Μπρεχτ με το στίχο "εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία"».