ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 15 Ιούλη 2012
Σελ. /32
Πόλεμος στον πόλεμο των αστών

Παπαγεωργίου Βασίλης

Συντάξεις, μισθοί, κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα, δαπάνες για υγεία και παιδεία, νέα χαράτσια. Ιδού «ποιοι» θα πληρώσουν το νέο πακέτο μέτρων ύψους 14,5 δισ. ευρώ (11,5 δισ. και 3 δισ. φέτος) για την επόμενη διετία. Τα πάντα έχουν προαποφασιστεί και συμφωνηθεί πριν τις εκλογές μεταξύ των συμμαχικών κυβερνήσεων της πλουτοκρατίας και των ξένων δανειστών και εταίρων και οι σχετικοί φάκελλοι βρίσκονται στα συρτάρια των υπουργείων και τους υπολογιστές της τρόικας. Αλλωστε ο βασικός λόγος που έγιναν οι «διπλές» εκλογικές αναμετρήσεις ήταν ακριβώς αυτός: να αποσπάσουν τη λαϊκή συναίνεση προκειμένου να εφαρμόσουν τα ασύλληπτης αγριότητας αντιλαϊκά μέτρα. Πράγματι, τα επόμενα δύο τρία χρόνια δεν πρόκειται να μείνει τίποτα όρθιο από το λεγόμενο «κράτος πρόνοιας», οι συντάξεις θα καταντήσουν προνοιακά επιδόματα και οι μισθοί δε θα φτάνουν να καλύπτουν στοιχειώδεις ανάγκες επιβίωσης. Αρκει μια ματιά στο περίγραμμα των δράσεων, που αποτυπώνονται στη νέα δανειακή σύμβαση, για να φανεί το μέγεθος και το βάθος της επερχόμενης αντιλαϊκής θύελλας. Μέχρι 4 δισ. ευρώ υπολογίζουν ότι θα «εξοικονομήσουν» από την άγρια σφαγή των κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων. Μάλιστα, το ΔΝΤ συστήνει να συγκεντρωθούν όλα τα επιδόματα σε ένα, που θα δίδεται μόνο στο 20% των πολιτών που ανήκουν στο «φτωχό πληθυσμό». Τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ θα αντληθούν από το κλείσιμο και τη συρρίκνωση οργανισμών και φορέων του δημοσίου και βέβαια από την «αποχώρηση» 150.000 υπαλλήλων έως το 2015. Ακόμα 4 δισ. ευρώ θα «εξοικοινομηθούν» από νέες περικοπές στις συντάξεις, κυρίως τις «υψηλές». Επίσης, 1,1 δισ. από τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, 2,5 δισ. από το χαράτσι της ΔΕΗ, κ.ο.κ... Το συμπέρασμα είναι ένα. Αν ο λαός δεν αντεπιτεθεί οργανωμένα και πιο πολιτικά στοχοπροσηλωμένα στον πόλεμο που του έχει κηρύξει η πλουτοκρατία και οι σύμμαχοί της, τότε θα γυρίσει πολλές δεκαετίες πίσω.

Η ίδια «φτηνή» κοροϊδία

«Αυτό το θέμα του επιπέδου των τιμών και της ακρίβειας, δεν είναι ένα θέμα που θα λήξει με το γύρισμα ενός διακόπτη, σε μία μέρα. Θέλω ειλικρινά να ζητήσω όχι πίστωση χρόνου, αλλά το χρόνο που χρειάζεται η διαδικασία αυτή της εποπτείας και της παρέμβασης για να φανεί το αποτέλεσμα. Νομίζω ότι ορατά αποτελέσματα θα υπάρχουν πριν το κλείσιμο του φετινού χρόνου». Δεν περίμενε να ακούσει κανείς κάτι διαφορετικό από τον «αρμόδιο» για την ακρίβεια υφυπουργό Ανάπτυξης Θ. Σκορδά. Κάνει ακριβώς ό,τι και οι προκάτοχοί του, δηλαδή κοροϊδεύει συνειδητά και ξεδιάντροπα το λαό, μοιράζοντας κάλπικες υποσχέσεις ότι θέλει περίοδο χάριτος για να πάρει μέτρα για να πατάξει «τις αθέμιτες πρακτικές» και την «καρτελοποίηση της αγοράς» ή να κάνει «συμφωνίες κυρίων» με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, για να ρίξει τις τιμές. Είναι συνηθισμένη επίσης η εικόνα των αρμόδιων υπουργών που δηλώνουν έκπληξη για το ...ανεξήγητο φαινόμενο να καταβαραθρώνεται το λεγόμενο «κόστος εργασίας» αλλά οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών να στέκουν στο ύψος τους. Το ίδιο έκπληκτοι δηλώνουν για το άλλο ανεξήγητο φαινόμενο να πουλιέται το ίδιο προϊόν από την ίδια πολυεθνική πιο φθηνά σε άλλες χώρες της ΕΕ... Προφανώς πιστεύουν ότι ο λαός καταναλώνει κουτόχορτο και άρα δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι οι τιμές διαμορφώνονται ελεύθερα από τα μονοπώλια, δηλαδή διαμορφώνονται με γνώμονα τα υπερκέρδη τους. Και ότι σ' αυτές τις συνθήκες της κρίσης, αντισταθμίζουν με τις υψηλές τιμές τη χασούρα από το τζίρο. Να γιατί χρειάζεται πάλη του λαού ενάντια στη φοροληστεία, για μισθούς που να ικανοποιούν τις ανάγκες του, για Υγεία κλπ., πάλη ενάντια στο κεφάλαιο και την πολιτική του μέχρι να τους γκρεμίσει για να πάρει τις τύχες στα χέρια του.

Θυμήθηκαν τα «ανεδαφικά» για να καλύψουν τα αίσχη

Το κλαδικό συνδικάτο της Αθήνας (που συσπειρώνεται στις γραμμές του ΠΑΜΕ) εγκαλεί η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό γιατί, όπως λέει, «ξέχασαν το περίφημο αίτημα για μισθούς 1.400 ευρώ για όλους (αποδέχονται έμμεσα μείωση 35%)», γράφει. Βεβαίως, αυτό δεν το κάνουν τυχαία, θέλουν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι δεν μπορούσε να γίνει τίποτα καλύτερο από το «έγκλημα» που διέπραξαν υπογράφοντας την κλαδική των ξενοδοχοϋπαλλήλων με μειώσεις μισθών 15%. Υπενθυμίζουμε ότι όταν ο κλάδος έδινε αγώνες -και μαζί με άλλους κλάδους- (στάσεις εργασίας, απεργίες, συγκεντρώσεις) στην Αθήνα για την υπογραφή Τοπικής ΣΣΕ με 1.400 ευρώ βασικό μισθό, αυτή η πλειοψηφία λοιδορούσε το αίτημα ισχυριζόμενη ότι είναι «μη ρεαλιστικό», «ανεδαφικό» (στο όνομα της ανταγωνιστικότητας πάντα) και έτρεχε στον ΟΜΕΔ όπου έκλεινε τη σύμβαση όπως όπως, με κύριο στόχο να ικανοποιούνται οι ξενοδόχοι. Θέλει πολύ θράσος να εγκαλείς τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ όταν έχεις πρωτοστατήσει όλα αυτά τα χρόνια για να μην σηκώνουν οι εργαζόμενοι κεφάλι απέναντι στους ξενοδόχους.

Περιμένουν μεγάλα κέρδη

Συγκρατήστε την είδηση, επειδή τα επόμενα χρόνια το σχετικό θέμα θα απασχολήσει πολύ την καθημερινότητα των λαϊκών νοικοκυριών, αλλά θα εξηγήσει και πολλές από τις σημερινές διεργασίες στον ενεργειακό, ηλεκτροπαραγωγικό τομέα.

Η διαβόητη «ΖΗΜΕΝΣ», σε συνεργασία με τον ευρωπαϊκό σύνδεσμο βιομηχανιών ηλεκτρισμού EURELECTRIC, εγκατέστησε πρόσφατα δύο σταθμούς φόρτισης για ηλεκτρικά αυτοκίνητα στον εξωτερικό χώρο των γραφείων των Γενικών Διευθύνσεων Ενέργειας και Μεταφορών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εγιναν και τα εγκαίνια από τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν και τον επίτροπο Ενέργειας.

Η ηλεκτροκίνηση προωθείται συστηματικά και είναι βέβαιο ότι θα θεσμοθετηθεί από την ΕΕ τα επόμενα χρόνια. Την θέλουν όλα τα εμπλεκόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα, τόσο του ενεργειακού τομέα, όσο και της αυτοκινητοβιομηχανίας και των εταιρειών που μπορούν να αναπτύξουν τον απαιτούμενο τεχνολογικό εξοπλισμό.

Η ηλεκτρική ενέργεια μετατρέπεται στο πετρέλαιο του μέλλοντος και οι απαιτήσεις θα είναι τεράστιες. Η πολιτική που ασκεί σήμερα η ΕΕ προετοιμάζει το έδαφος υπερκερδοφορίας της «επόμενης μέρας» για το μεγάλο κεφάλαιο. Η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος θα εκτιναχθεί ακόμη περισσότερο, οι χρήσεις θα πολλαπλασιαστούν, οι εξαρτήσεις οικονομικές και πολιτικές μεταβάλλονται.

Αλλά ένα είναι σίγουρο. Εάν δεν αλλάξει κάτι, εάν οι εργατικοί- λαϊκοί αγώνες δεν ανατρέψουν το σάπιο καθεστώς, τότε εκεί που κάποιες εργατικές, λαϊκές οικογένειες δε θα μπορούν να πληρώσουν για το ηλεκτρικό ρεύμα, οι εταιρείες θα μετράνε υπερκέρδη φορτίζοντας τα νέα αυτοκίνητα κάποιων.

ΕΣΣΔ: Με το χέρι στην καρδιά

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε από την ανάγκη που διαπίστωνε ο συγγραφέας ότι οι απλοί άνθρωποι παραπληροφορημένοι από την αντισοβιετική προπαγάνδα είχαν ανάγκη να πληροφορηθούν από πρώτο χέρι ποια ήταν η πραγματικότητα στην ΕΣΣΔ.

Διάφορα ερωτήματα είχαν τεθεί και στον ίδιο τον συγγραφέα από το φιλικό του περιβάλλον. Πώς έζησες εκεί; Πείνασες; Δυστύχησες, σε παρακολουθούσε η αστυνομία ή όλα αυτά είναι υπερβολές;

Ερωτήματα όπως: Ποια ήταν η καθημερινότητα στη Σοβιετική Ενωση; Ποια χώρα ήταν αυτή; Πώς ζούσαν άραγε οι απλοί άνθρωποι; Τέτοια ερωτήματα, με ορισμένη δυσπιστία, έθετε και ο ίδιος ο συγγραφέας όταν βρέθηκε στη Σοβιετική Ενωση το 1968.

Δυο δεκαετίες μετά την ολοκλήρωση και σε συμβολικό επίπεδο της διαδικασίας αντεπαναστατικών ανατροπών και καπιταλιστικής παλινόρθωσης το 1991 και με την αστική προπαγάνδα να οργιάζει πως είναι έγκλημα να ζουν οι εργάτες χωρίς καπιταλιστές, είναι εύλογο στους εργαζόμενους και στη νεολαία να γεννιούνται ερωτήματα με τα οποία ασχολείται ο συγγραφέας.

«Με το χέρι στην καρδιά» ο συγγραφέας δίνει ολοζώντανες πολλές πλευρές και απαντήσεις για την καθημερινότητα στη Σοβιετική Ενωση. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Ογιάντα Ουμάλα

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε τροχιά σύγκρουσης με τις λαϊκές οργανώσεις βρίσκεται ο Πρόεδρος του Περού, Ογιάντα Ουμάλα. Σημείο αιχμής η σύγκρουσή του με τις λαϊκές οργανώσεις που πριν ένα χρόνο τον στήριξαν για να εκλεγεί πρόεδρος και τώρα έχουν ξεσηκωθεί στις περιοχές όπου βρίσκεται η «βαριά βιομηχανία της χώρας», τα ορυχεία και μεταλλεία καθώς πολύ γρήγορα εγκατέλειψε τις δεσμεύσεις του και προωθεί τη «συνέχιση του μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης», δηλαδή της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Οι πρόσφατες φονικές συγκρούσεις στην Καχαμάρκα που άφησαν πίσω τους πέντε νεκρούς, 21 τραυματίες και 15 συλλήψεις απλά επιβεβαιώνουν τη διάψευση όλων των ελπίδων για μία «διαφορετική πολιτική». Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που κήρυξε την περιοχή -τη δεύτερη κατά σειρά μετά την επαρχία Εσπινάρ- επιλέγοντας την καταστολή, που αποτελεί δείγμα γραφής της πολιτικής Ουμάλα έχει προκαλέσει την έκρηξη. Μίας πολιτικής στην ίδια ακριβώς ρότα με την πολιτική του προκατόχου Αλαν Γκαρσία. Στο επίκεντρο της διαμάχης η λειτουργία των μεταλλείων που παραδίδονται με λεόντειες συμφωνίες σε ξένες πολυεθνικές, κατά κύριο λόγο, τόσο για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και κατά συνέπεια στη ζωή των κατοίκων όσο και για την απρόσκοπτη συνέχεια της παράδοσης των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας στο κεφάλαιο.

Αναλόγως και σε διεθνές επίπεδο, ο Ουμάλα έχει επιλέξει τις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου τόσο με τις ΗΠΑ και τώρα με την ΕΕ, και αναφανδόν έχει ταχθεί υπέρ της «συμφωνίας του Ειρηνικού» που προωθούν και οι ΗΠΑ.


Χρ.Μ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ