ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 15 Ιούνη 2014
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην ΕΕ

Η συζήτηση και οι διαμάχες στην πρόσφατη μίνι σύνοδο κορυφής Γερμανίας, Ολλανδίας, Βρετανίας και Σουηδίας και στις συναντήσεις μεταξύ Μέρκελ - Ολάντ - Κάμερον κ.ά., σχετικά με το πρόσωπο του νέου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αποτυπώνουν την όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στις αστικές τάξεις στα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό στο εσωτερικό της ΕΕ συμμετέχουν και οι δύο πόλοι του αστικού πολιτικού συστήματος της χώρας μας, η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, με ενιαίο οδικό χάρτη την αναβάθμιση του ρόλου της ντόπιας αστικής τάξης, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, της κερδοφορίας των ελληνικών μονοπωλίων. Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στον οποίο συμμετέχουν η ΝΔ, ο γερμανικός συνασπισμός κομμάτων CDU/CFU με κοινοβουλευτική ομάδα 37 ευρωβουλευτές και άλλα κόμματα - πολιτικός ανταγωνιστής του ΣΥΡΙΖΑ - στηρίζει την υποψηφιότητα του Ζ. Κ. Γιούνκερ για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις δηλώσεις του προέδρου του Αλ. Τσίπρα - ο οποίος να θυμίσουμε ήταν υποψήφιος πρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - και το ΚΕΑ, μέσω της προέδρου της GUE/NGL, Γ. Τσίμερ, στελέχους του ΚΕΑ, στηρίζουν την υποψηφιότητα του Ζ. Κ. Γιούνκερ, δίνοντας διαβεβαιώσεις στην πλουτοκρατία και την ΕΕ ότι αποτελούν «υπεύθυνη και αξιόπιστη δύναμη» αστικής διαχείρισης, που σέβεται την ευρωενωσιακή επετηρίδα, στηρίζει την ΕΕ και τα στελέχη της. Τα αστικά και οπορτουνιστικά μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν τις αντιθέσεις γύρω από το νέο πρόσωπο του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ως ζήτημα προσώπων - Γιούνκερ ή κάποιο άλλο στέλεχος από το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου - επιδιώκοντας να «νομιμοποιήσουν» την αντιδραστική Κομισιόν και ιδιαίτερα να συγκαλύψουν την έκταση, το βάθος και την ουσία των οξύτατων ανταγωνισμών μεταξύ των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της ΕΕ για λογαριασμό των συμφερόντων των μονοπωλίων που εκπροσωπούν. Αστοί και οπορτουνιστές δημοσιολόγοι επιδιώκουν να αποπροσανατολίσουν προβάλλοντας παραπολιτικά παρασκήνια και κουτσομπολιά, ώστε να εμποδίσουν λαϊκές συνειδήσεις να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα για το χαρακτήρα της ΕΕ, την αντιλαϊκή φύση της.

Ο βρετανοατλαντικός άξονας


Η αντίθεση της Μ. Βρετανίας στην υποψηφιότητα Γιούνκερ εκφράζει στην ουσία την αντίθεση της βρετανικής αστικής τάξης στην οικονομική και πολιτική εμβάθυνση της ΟΝΕ και της ΕΕ. Ο βρετανοατλαντικός άξονας φαίνεται να προσελκύει - στη συγκεκριμένη στιγμή - και τις αστικές τάξεις της Σουηδίας (η οποία, όπως και η Μ. Βρετανία, είναι εκτός ευρώ και Ευρωζώνης) και της Ολλανδίας. Ασφαλώς δεν είναι άσχετα με τη στάση αυτή τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στις χώρες αυτές, στις οποίες το «ευρωσκεπτικιστικό» UKIP αναδείχθηκε πρώτο κόμμα στη Μ. Βρετανία, ενώ τα «ευρωσκεπτικιστικά», φασιστικά κόμματα σημείωσαν σημαντική άνοδο και στην Ολλανδία και στη Σουηδία. Τα ανοιχτά μέτωπα των αντιθέσεων μέσα στην ΕΕ είναι πολλά και με μεγάλο βάθος, συνδέονται με τα ιδιαίτερα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και τον προσανατολισμό των διεθνών συμμαχιών τους. Η πορεία, η έκταση και η λειτουργία της «ενισχυμένης οικονομικής διακυβέρνησης» της ΕΕ και κυρίως η λειτουργία της «Τραπεζικής Ενωσης» αποτελούν σημεία σοβαρών τριβών για τη Βρετανία, που θέλει να διατηρήσει αδιατάρακτη την κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κέντρου του «Σίτι» στις παγκόσμιες αγορές. Η δηλωμένη πρόθεση της Γερμανίας για μεγαλύτερη οικονομική - επομένως και πολιτική - ενοποίηση, με τροποποίηση των ενοποιητικών Συνθηκών της ΕΕ, ώστε η εμβάθυνση της ΟΝΕ να αποκτήσει άμεσο και δεσμευτικό χαρακτήρα για όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, συναντάει τη σφοδρή αντίδραση του βρετανοατλαντικού άξονα, αλλά και άλλων αστικών τάξεων, όπως της Σουηδίας, της Πολωνίας, που έχουν επιλέξει να μην ενταχθούν στο ευρώ και την Ευρωζώνη, επειδή αυτό ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των μονοπωλίων τους και στις διεθνείς συμμαχίες τους. Ο βρετανοατλαντικός άξονας ενδιαφέρεται για τη μεγαλύτερη ολοκλήρωση της ενιαίας καπιταλιστικής αγοράς της ΕΕ, που εξασφαλίζει μία μεγάλη αγορά για τους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους του (κυρίως αυτούς που δραστηριοποιούνται στο χρηματοπιστωτικό κλάδο, αλλά όχι μόνο) και την ενίσχυση των οικονομικών και πολιτικών δεσμών με τις ΗΠΑ. Στην κατεύθυνση αυτή πιέζει για τη γρήγορη ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για την υπογραφή Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου (ΤΤΙP) μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ. Η γερμανική αστική τάξη από την πλευρά της ενδιαφέρεται να διασφαλίσει τα συμφέροντα των δικών της μονοπωλίων στον ανταγωνισμό τους με τα αντίστοιχα των ΗΠΑ, γι' αυτό επιδιώκει πιο αργούς ρυθμούς και προσεκτικούς χειρισμούς στις διαπραγματεύσεις. Η Βρετανία επιδιώκει τη στενότερη διασύνδεση της ιμπεριαλιστικής Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας της ΕΕ με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τις στρατιωτικές υποδομές του, απορρίπτοντας τις επιδιώξεις της Γερμανίας για περισσότερο αυτοτελή στρατιωτικά ρόλο της ΕΕ ως «παρόχου ασφαλείας», με ισχυρότερο ρόλο της Γερμανίας σε διεθνές επίπεδο. Ταυτόχρονα η Βρετανία δεν δείχνει καμία διάθεση να χρηματοδοτήσει κοινές πολεμικές υποδομές της ΕΕ, πολύ περισσότερο να μοιραστεί τις δικές της στρατιωτικές υποδομές και δυνατότητες με άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ. Οι αντιθέσεις αυτές θα οξυνθούν ακόμη περισσότερο το επόμενο διάστημα, ιδιαίτερα μπροστά και στην επιλογή του προσώπου του Υπατου Εκπροσώπου για την Εξωτερική Πολιτική της ΕΕ, που κατέχει θέση αντιπροέδρου της Κομισιόν και είναι επικεφαλής της διπλωματίας της ΕΕ, μέσω της Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης της ΕΕ.

Οι κόντρες σε Ενέργεια - Κοινή Αγροτική Πολιτική

Μέτωπο σκληρής αντιπαράθεσης αποτελεί η Ενέργεια και ο ενεργειακός εφοδιασμός της ΕΕ. Οι ενεργειακές ανάγκες των κρατών - μελών της ΕΕ και η κάλυψή τους διαμορφώνουν διαφορετικές επιλογές διεθνών διασυνδέσεων ανάμεσα στα μονοπώλια. Ο προσανατολισμός της Γερμανίας προς τη Ρωσία, η ενίσχυση της ανάμειξης των ΗΠΑ για εφοδιασμό της ΕΕ με υγροποιημένο αέριο, που βρίσκει τη στήριξη της Βρετανίας, η φιλοδοξία της Πολωνίας να αναδειχθεί σε ενεργειακό παράγοντα με την παραγωγή σχιστολιθικού αερίου, σε συνδυασμό με τα τεράστια συμφέροντα αναφορικά με τις ενεργειακές πηγές, τους αγωγούς και δρόμους διέλευσης και μεταφοράς τους, δημιουργούν ένα σύνθετο, εκρηκτικό μείγμα ανταγωνισμών. Αυτό εκφράζεται άλλωστε και στην ιμπεριαλιστική επέμβαση ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΗΠΑ στην Ουκρανία, σε σύγκρουση με την καπιταλιστική Ρωσία, όπου παρά τη γενική συμφωνία στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, οι διαφορές Γερμανίας, Γαλλίας και βρετανοατλαντικού άξονα σχετικά με τη στάση τους και τη στάση της ΕΕ απέναντι σε Ρωσία και ΗΠΑ οξύνουν ακόμη περισσότερο τις αντιθέσεις. ΕΕ - ΗΠΑ παρεμβαίνουν μέσω της Βουλγαρίας για να σταματήσουν τις εργασίες για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου «South Stream».

Ανοιχτό παραμένει ακόμη και το ζήτημα της κατανομής των κονδυλίων της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, στο οποίο εμπλέκεται ενεργά και η Γαλλία που θέλει να ενισχύσει τη μεγάλη καπιταλιστική αγροτική παραγωγή της, ενώ η Βρετανία, ως χώρα - καθαρός χρηματοδότης του ευρωενωσιακού προϋπολογισμού, πιέζει για επιστροφές κονδυλίων σ' αυτήν. Στο φόντο αυτών των σκληρών αντιπαραθέσεων και οι επιλογές των προσώπων του προέδρου της Κομισιόν, του Υπατου Εκπροσώπου για την εξωτερική πολιτική, του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου συνθέτουν το πεδίο στο οποίο θα δοκιμαστούν και πάλι οι κεντρομόλες και φυγόκεντρες τάσεις που συνυπάρχουν στο εσωτερικό της ΕΕ.

Ανταγωνισμοί για τα συμφέροντα των μονοπωλίων σε βάρος των λαών

Οι ανταγωνισμοί των αστικών κυβερνήσεων στην ΕΕ δεν έχουν καμία σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα. Αφορούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων, τις διαμάχες τους για την κυριαρχία τους στις αγορές, την αύξηση της κερδοφορίας τους. Οσο οξύνονται οι αντιθέσεις των επιχειρηματικών ομίλων, τόσο αυξάνονται η καταπίεση, η εκμετάλλευση, η επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, αφού κάθε αστική τάξη ενδιαφέρεται να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεών της, με τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, την επιδείνωση των όρων ζωής της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Το σύνθετο αυτό κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που μαίνονται στο εσωτερικό της ΕΕ, όσο και με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και άλλες ισχυρές καπιταλιστικές χώρες επιβεβαιώνει γι' ακόμη μια φορά τη θέση του ΚΚΕ για το χαρακτήρα της ΕΕ, ως μιας ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας, εχθρικής για τους λαούς. Μοναδικός δρόμος για τη λαϊκή ευημερία, την ικανοποίηση των διευρυμένων σύγχρονων λαϊκών αναγκών είναι ο δρόμος της ρήξης και της ανατροπής με την εξουσία των μονοπωλίων και των διακρατικών ενώσεών τους. Ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, για την ενδυνάμωση της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής πάλης, την ανασυγκρότηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, το δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα φτωχά λαϊκά στρώματα, για την απαλλαγή από τα δεσμά της ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με εργατικό - λαϊκό έλεγχο και πανεθνικό σχεδιασμό της οικονομίας, για να γίνει ο λαός κυρίαρχος της ζωής του.


Του Γιώργου ΤΟΥΣΣΑ*
*Ο Γιώργος Τούσσας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ