ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 15 Ιούνη 2014
Σελ. /40
ΔΙΕΘΝΗ
ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Στρατιωτική κλιμάκωση και ενεργειακή διαπάλη

Με πυροβολικό και βομβαρδισμούς συνεχίστηκε το μακελειό του λαού στην Ανατολή
Με πυροβολικό και βομβαρδισμούς συνεχίστηκε το μακελειό του λαού στην Ανατολή
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η προσπάθεια της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου να ελέγξει με την πυγμή τις ανατολικές περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ που έχουν ανακηρύξει με δημοψηφίσματα την ανεξαρτησία τους. Ο μεγαλοβιομήχανος Πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο (οι περιοχές αυτές δεν συμμετείχαν στις προεδρικές εκλογές που έστησε στις 25 Μάη η πραξικοπηματική κυβέρνηση) υποτίθεται προωθεί «ειρηνευτικό σχέδιο» για τη «δημιουργία ανθρωπιστικών διαδρόμων». Στην πραγματικότητα πρόκειται για κλιμάκωση των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων που σκορπούν την καταστροφή, το θάνατο και τον πανικό στον άμαχο πληθυσμό. Η καταγγελία μέσα στη βδομάδα ότι στους βομβαρδισμούς στο Σλαβιάνσκ χρησιμοποιήθηκαν από την ουκρανική αεροπορία βόμβες λευκού φωσφόρου, καθώς και βόμβες διασποράς, όπλα που είναι διεθνώς απαγορευμένα, είναι ενδεικτική του μακελειού που συνεχίζεται. Επίσης την Παρασκευή έγινε εκτεταμένη επιχείρηση ανακατάληψης της Μαριούπολης στην επαρχία του Ντονέτσκ, πόλη σημαντικό λιμάνι και βιομηχανικό κέντρο όπου υπάρχει και έντονο ελληνικό στοιχείο. Χαρακτηριστική της κλιμάκωσης της σύγκρουσης είναι η ανταλλαγή κατηγοριών ανάμεσα στην κυβέρνηση του Κιέβου και αυτή της Ρωσίας. Η πρώτη καταγγέλλει είσοδο τριών ρωσικών τανκς προκειμένου να ενισχυθούν οι ρωσόφωνοι πολιτοφύλακες και η δεύτερη, που το αρνείται, καταγγέλλει αντίστοιχα παραβίαση των συνόρων από τρία ουκρανικά άρματα μάχης. Ταυτόχρονα συνεχίζονται τα «χειρουργικά» χτυπήματα όπως αυτό την Παρασκευή το απόγευμα στην πόλη του Ντονέτσκ, με στόχο το λεγόμενο πρόεδρο της λεγόμενης Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ, Α. Πουσίλιν. Το αυτοκίνητό του χτυπήθηκε, αλλά αυτός δεν επέβαινε σε αυτό, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 2 άντρες της φρουράς του και άλλοι δύο να τραυματιστούν.

Τα ξημερώματα του Σαββάτου το υπουργείο Αμυνας της κυβέρνησης του Κιέβου ανακοίνωσε ότι οι ρωσόφωνοι πολιτοφύλακες στην περιοχή του Ντονέτσκ κατέρριψαν ένα μεταγωγικό στρατιωτικό αεροσκάφος IL-76 προκαλώντας το θάνατο πολλών στρατιωτών, χωρίς να αναφέρει τον αριθμό. Οι πολιτοφύλακες κάνουν λόγο για τουλάχιστον 30 νεκρούς στρατιώτες.

Στις περιοχές που αυτοονομάζονται «Λαϊκές Δημοκρατίες», παρά τους συνειρμούς που δημιουργούνται, είναι φανερό και από τους πολιτικούς τους εκπροσώπους ότι δεν εκφράζεται κάτι διαφορετικό παρά ο ίδιος δρόμος καπιταλιστικής ανάπτυξης που βιώνει ο λαός μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού σε όλες τις πρώην ομόσπονδες Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ.

Την ίδια ώρα η σύγκρουση στην Ουκρανία, που ήδη από την αρχή της έχει χαρακτηριστικά ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, συνοδεύεται και από ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας και στη Μαύρη Θάλασσα. Η Ρωσία μέσα στη βδομάδα απάντησε με στρατιωτικές ασκήσεις στη Θάλασσα της Βαλτικής, με μεταφορά 24 πλοίων και τη συμμετοχή μαχητικών και βομβαρδιστικών. Είναι φανερό έτσι ότι η στρατιωτική κλιμάκωση είναι ένα μόνιμο εύφλεκτο υλικό στην ευρύτερη περιοχή.

Μετ' εμποδίων ο συμβιβασμός στο ζήτημα της Ενέργειας

Αυτή η κλιμάκωση στο στρατιωτικό επίπεδο πάει παράλληλα με τα παζάρια για ένα συμβιβασμό στο ζήτημα του φυσικού αερίου και του χρέους της Ουκρανίας προς τη Ρωσία. Μετά την αποτυχία των τριμερών συνομιλιών (Ρωσία, Ουκρανία, ΕΕ) που έγιναν την Τετάρτη στις Βρυξέλλες, η Ρωσία έχει θέσει τελεσίγραφο ως αύριο 16 Ιούνη. Είναι το τρίτο κατά σειρά και δηλώνει ότι αν δεν πληρωθεί η πρώτη δόση των 2 δισεκατομμυρίων ευρώ, θα σταματήσει τη ροή. Ζήτημα βέβαια που επηρεάζει και την παροχή αερίου και προς τις χώρες της ΕΕ, γι' αυτό και η ανησυχία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Επίσης η πληρωμή είναι και προϋπόθεση για το παραπέρα παζάρι για την τιμή πώλησης. Η τιμή που πρότεινε η Ρωσία και ο ενεργειακός κολοσσός «Γκαζπρόμ» είναι τα 385 δολάρια τα 1.000 κ.μ., κάτι που αρχικά απέρριψε κατηγορηματικά η κυβέρνηση του Κιέβου, παρότι είναι κατά 100 δολάρια χαμηλότερη από την τρέχουσα τιμή που επιβλήθηκε μετά το πραξικόπημα ανατροπής του πρώην Προέδρου Β. Γιανουκόβιτς.

...και εναλλακτικά σχέδια

Ωστόσο, ένα «παράθυρο» για συμβιβασμό άφησε ο πρόεδρος της ουκρανικής «Ναφτογκάζ», που είπε ότι είναι έτοιμη να πληρώσει 1,9 δισεκατομμύρια δολάρια, με την προϋπόθεση όμως ότι θα υπάρξει συμφωνία στην τιμή των 1.000 κ.μ. στα 326 δολάρια (εμφανώς πάνω από τα 286,5 που έθετε αρχικά) και με δυνατότητα για 18μηνη σύμβαση. Η τιμή αυτή φαίνεται ότι είναι κοντά και στην προτίμηση της ΕΕ, ωστόσο είναι αβέβαιο αν θα υπάρξει συμφωνία.

Πάντως, η κυβέρνηση του Κιέβου, διά του πρωθυπουργού της Αρσένι Γιατσενιούκ, δήλωσε ότι ετοιμάζει εναλλακτικά σχέδια. Από τη μια να καταφύγει σε διαιτητικό δικαστήριο, απαιτώντας και τη χασούρα από την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία (που ισχυρίζεται ότι έχασε εγκαταστάσεις και αποθηκευμένο φυσικό αέριο), αλλά και αναζητώντας άλλες πηγές. Χαρακτηριστικό αυτών των κινήσεων είναι και το γεγονός ότι στις 23-26 Ιούνη πραγματοποιείται στο Κίεβο το λεγόμενο ενεργειακό φόρουμ που διοργανώνει το βρετανικό Ινστιτούτο Ανταμ Σμιθ (πήρε το όνομα του από τον Σκοτσέζο αστό οικονομολόγο) με καλεσμένους από μεγάλες πολυεθνικές, όπως την «Chevron», την «Shell» και άλλες και βέβαια τον πρεσβευτή των ΗΠΑ Τσέρφι Πιατ. Χαρακτηριστικό είναι ότι στη θεματολογία του φόρουμ περιλαμβάνεται και η λεγόμενη αξιοποίηση των μη συμβατικών υδρογονανθράκων, δηλαδή το λεγόμενο σχιστολιθικό αέριο που υπάρχει στην Ουκρανία και είναι άλλο ένα «ψητό» που μυρίζονται οι καπιταλιστές. Αξίζει δε να σημειώσουμε ότι το εν λόγω ινστιτούτο, που διοργανώνει συνέδρια για πολλούς κλάδους της βιομηχανίας και ειδικεύεται στις ιδιωτικοποιήσεις, έχει αναπτύξει ιδιαίτερη δραστηριότητα μετά το 1992 στη Ρωσία και σε χώρες που προέκυψαν μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Ηταν τότε που κορυφώθηκε η μεγάλη λεηλασία της λαϊκής περιουσίας από την ανερχόμενη αστική τάξη. Η Ουκρανία βρίσκεται ακριβώς στη δίνη του μεγάλου ανταγωνισμού των μονοπωλίων που έφερε η καπιταλιστική παλινόρθωση και ο λαός της το βιώνει με τον πιο οδυνηρό τρόπο.


Δ. Κ.

ΙΡΑΚ
«Νερό στο μύλο» των ιμπεριαλιστών η επέλαση των ισλαμιστών

Ο χάρτης του Ιράκ και ενδεικτικά η εθνοθρησκευτική προέλευση του πληθυσμού, στοιχείο που αξιοποιείται για τα σενάρια διαμελισμού της χώρας
Ο χάρτης του Ιράκ και ενδεικτικά η εθνοθρησκευτική προέλευση του πληθυσμού, στοιχείο που αξιοποιείται για τα σενάρια διαμελισμού της χώρας
Νέα δεδομένα στην ευρύτερη περιφέρεια της Μέσης Ανατολής δημιουργεί η ραγδαία προέλαση των ισλαμιστών εξτρεμιστών σουνιτών της οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος σε Ιράκ και Λεβάντε» μετά την κατάληψη της βόρειας ιρακινής επαρχίας Νινευή, συμπεριλαμβανομένων της πρωτεύουσάς της, Μοσούλης, και των πόλεων Τικρίτ, Σαντίγια και Τζαλούλα της επαρχίας Ντιγιάλα από την περασμένη Τρίτη έως προχτές το απόγευμα.

Οι καταιγιστικές εξελίξεις, αν μη τι άλλο, πέρα από τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και τους εκατοντάδες νεκρούς που προκάλεσαν μέσα στα πρώτα 24ωρα, ανοίγουν την όρεξη ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για νέα επέμβαση στο Ιράκ και ανακάτεμα της τράπουλας στην ευρύτερη περιοχή με στόχο την προώθηση των συμφερόντων τους υπέρ μονοπωλίων που θεωρούν πως «αδικήθηκαν» από το μοίρασμα της «πίτας» με τα πετρέλαια και τα κατασκευαστικά έργα στο βομβαρδισμένο Ιράκ μετά την επέμβαση του 2003.

Οι πιέσεις και οι κινήσεις του Ομπάμα

Πρώτοι από όλους οι ΗΠΑ βλέπουν τις εξελίξεις με ιδιαίτερο ενδιαφέρον επιχειρώντας να αποδείξουν ότι τα «δυσαναπλήρωτα» κενά που δημιουργεί η «πλήρης» αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων κατοχής (π.χ. στο Αφγανιστάν), όπως έγινε το 2011 στο Ιράκ, μπορεί, σε συνδυασμό με μία κυβέρνηση που την κατονομάζει ως ανίκανη, να ανατρέψουν τις «ευαίσθητες» ισορροπίες. Η δράση των εξτρεμιστών μισθοφόρων της ISIL προσφέρει τα κατάλληλα προσχήματα στους Αμερικανούς, για επιστροφή στην περιοχή και για επέμβαση (παλιού ή νέου τύπου...), με ενδιάμεσο στάδιο βραχυπρόθεσμες στρατιωτικές λύσεις, όπως «αεροπορικές επιδρομές» ακριβείας με επανδρωμένα ή τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη, κάποια εκ των οποίων μεταφέρονται και από το αεροπλανοφόρο «USS George Bush», που πήρε ήδη από την Παρασκευή εντολή να κινηθεί στον Περσικό Κόλπο.

Η κατάληψη στρατηγικών πόλεων και η ραγδαία επέλαση των εξτρεμιστών έως προχτές βράδυ, που μάχονταν με δυνάμεις του ιρακινού στρατού στα περίχωρα της Μπακούμπα (δηλαδή μερικές δεκάδες χλμ. έξω από τη Βαγδάτη) αναγκάζουν, κατά τους Αμερικανούς, την κυβέρνηση του σιίτη πρωθυπουργού, Νούρι αλ Μάλικι, να άρει τις αντιστάσεις και να σταματήσει τον παραγκωνισμό των σουνιτών (που η κυβέρνηση του Τζ. Ου. Μπους είχε ενθαρρύνει μετά την επέμβαση του 2003, σε μία προσπάθεια να ξεδοντιάσει όλο τον κρατικό μηχανισμό του Ιρακινού Προέδρου Σαντάμ Χουσεΐν).

Ο Ομπάμα, στη διάρκεια δηλώσεων που έκανε το απόγευμα της Παρασκευής από το Λευκό Οίκο, ξεκαθάρισε πως δεν προτίθεται άμεσα τουλάχιστον να ξαναστείλει χερσαίες δυνάμεις στο Ιράκ, με δεδομένο το βαρύ τίμημα των 4.500 νεκρών Αμερικανών στρατιωτών, ή να προχωρήσει σε σχέδιο στρατιωτικής και πολιτικής δράσης για την ανάσχεση των εξτρεμιστών εάν προηγουμένως η ιρακινή κυβέρνηση δεν παραμερίσει τις διαφορές της και δεν τα βρει με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.

«Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να συρθούμε ξανά σε μία κατάσταση κατά την οποία ενώ ελέγχουμε τα πράγματα όσο είμαστε εκεί με τεράστιες θυσίες, στη συνέχεια εν τη απουσία μας, κάποιοι αρχίζουν να ενεργούν με τρόπους μη παραγωγικούς για τη μακροπρόθεσμη σταθερότητα και ευημερία της χώρας», είπε ο Ομπάμα φωτογραφίζοντας την κυβέρνηση Μάλικι.

Και ενώ κάποιες πιο συγκεκριμένες αποφάσεις, από αμερικανικής πλευράς, αναμένονται τουλάχιστον μέσα στις επόμενες μέρες, «μετά από προσεκτική εκτίμηση των δεδομένων», όπως σημείωσε ο Ομπάμα, και άλλες δυνάμεις παρακολουθούν τις εξελίξεις με επίσης μεγάλο ενδιαφέρον.

Ευρωπαϊκές αντιδράσεις

Οι πάντα «ετοιμοπόλεμοι» Γάλλοι του «Σοσιαλιστή» Προέδρου Φρανσουά Ολάντ έσπευσαν διά του υπουργού Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς να δηλώσουν, αμέσως μετά την πτώση της Μοσούλης, ότι «οι "διεθνείς" δυνάμεις πρέπει να δράσουν άμεσα».

Οι Βρετανοί ξεκαθάρισαν, επίσης διά του υπουργού Εξωτερικών, Γουίλιαμ Χέιγκ, ότι δεν πρόκειται να στείλουν χερσαίες δυνάμεις στο ιρακινό «ναρκοπέδιο» πέραν ίσως μίας ανθρωπιστικής βοήθειας. Ο γγ του ΝΑΤΟ, Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, την Πέμπτη, διέγνωσε ότι «δεν υπάρχει κανένας ρόλος» για το ΝΑΤΟ στο Ιράκ στο παρόν στάδιο...

Εξυπακούεται πως οι Ρώσοι, με πρώτο τον υπουργό Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, διαπίστωναν πικρόχολα πως ό,τι συμβαίνει σήμερα στο Ιράκ δεν είναι παρά επακόλουθο της ιμπεριαλιστικής επέμβασης του 2003, σημειώνοντας: «Αυτό που συμβαίνει στο Ιράκ δείχνει την πλήρη αποτυχία της περιπέτειας που ξεκίνησαν πρώτοι από όλους οι ΗΠΑ και η Βρετανία χάνοντας οριστικά τον έλεγχο. Διακυβεύεται πλέον η ενότητα του Ιράκ».

Το ίδιο ανήσυχος για τις εξελίξεις που δρομολογούνται στο Ιράκ μετά την κατάληψη της Μοσούλης και του Τικρίτ (της γενέτειρας του Σαντάμ Χουσεΐν) εμφανίστηκε ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Φρανκ - Βάλτερ Σταϊνμάγιερ, που εκτίμησε πως οι εξτρεμιστές της οργάνωσης ISIL είναι «υπολογίσιμος παράγοντας ισχύος που βρίσκεται πλέον πέρα από τις τρομοκρατικές επιθέσεις» και που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί «στο μέλλον όχι μόνο στο Ιράκ, αλλά και σε όλη την ευρύτερη περιοχή». Ο Σταϊνμάγιερ ήταν και ο πρώτος δυτικός υπουργός που έθεσε εμμέσως πλην σαφώς ζήτημα μεσοπρόθεσμης εδαφικής ακεραιότητας του Ιράκ διαπιστώνοντας πως είναι ορατότερος από ποτέ ο κίνδυνος διαμελισμού της χώρας...

Οι κινήσεις Κούρδων, Ιρανών και Τούρκων

Ενδεχομένως ο Σταϊνμάγιερ να διέβλεψε υστερόβουλα κίνητρα πίσω, π.χ., από τη σπουδή των κουρδικών δυνάμεων ασφαλείας (γνωστές ως «Πεσμεργκά», που σημαίνει «Οι Γενναίοι») από το αυτόνομο Ιρακινό Κουρδιστάν να «καθαρίσουν» την πετρελαιοφόρα πόλη Κιρκούκ, που διεκδικούν ιστορικά ως τμήμα του εδάφους τους. Οπως φάνηκε, μερικές εκατοντάδες Κούρδοι των δυνάμεων ασφαλείας όχι μόνο αναπτύχθηκαν εν ριπή οφθαλμού στο Κιρκούκ την Τετάρτη αλλά και ήταν αρκετές για να απωθήσουν τους τάχα «πανίσχυρους» 2.000 ισλαμιστές της ISIL που μπήκαν στην πόλη αναλαμβάνοντας την ασφάλειά της από τον ιρακινό στρατό, που είχε φροντίσει από την πρώτη στιγμή να το βάλει στα πόδια (είτε σε συνεννόηση με τους εισβολείς, είτε από ανικανότητα).

Εξυπακούεται ότι οι Κούρδοι παραμένουν στο Κιρκούκ και το περιφρουρούν ως κόρη οφθαλμού και ότι δύσκολα θα μπορέσει κανείς να τους εκτοπίσει στο μέλλον.

Βέβαια, δεν είναι μόνο οι Κούρδοι που παίρνουν θέση, με αφορμή τη δράση των εξτρεμιστών της ISIL. Αμερικανικά ΜΜΕ, που επικαλούνται πληροφορίες ιδρυμάτων γεωπολιτικής (π.χ. WASHINGTON INSTITUTE), ανέφεραν ότι βρίσκονται στο Ιράκ «από τον περασμένο Απρίλη» τουλάχιστον τρία τάγματα των Ιρανών «Φρουρών της Επανάστασης» πίσω από πολιτοφυλακές «εθελοντών» και οργανώσεις όπως οι «Kataib Hezbollah» και η «Asaib Ahl al Haqq». Αλλωστε, ο Ιρανός Πρόεδρος, Χασάν Ρουχανί, ήταν από τους λίγους που έσπευσαν να προσφέρουν βοήθεια στον (επίσης σιίτη) Ιρακινό πρωθυπουργό έναντι των εισβολέων, διαβεβαιώνοντας ότι η χώρα του «θα αγωνιστεί εναντίον της βίας και της τρομοκρατίας» της ISIL και των «άγριων ενεργειών» κατά του πληθυσμού.

Από το παζλ των τελευταίων δραματικών εξελίξεων στο Ιράκ δεν θα μπορούσε κανείς να παραβλέψει το ρόλο και την ανάμειξη της Τουρκίας, η κυβέρνηση της οποίας στήριξε κάθε λογής μισθοφόρους και ακραίους ισλαμιστές, όπως η οργάνωση ISIL, ενάντια στην κυβέρνηση Ασαντ. Αλλωστε, τον περασμένο Μάρτη αποκαλύφθηκε πως σχεδίαζε προβοκάτσια σε βάρος της Συρίας για να δικαιολογήσει μία επέμβαση του τουρκικού στρατού στη χώρα ώστε να αναβαθμίσει και το ρόλο της στην περιοχή και την ιμπεριαλιστική επέμβαση.

Αξίζει να σημειωθεί πως λίγο μετά την κατάληψη της δεύτερης μεγαλύτερης ιρακινής πόλης, της Μοσούλης, οι ισλαμιστές της ΙSIL επέλεξαν στις 11/6/14 να καταλάβουν από όλα τα προξενεία ξένων χωρών της πόλης το τουρκικό, θέτοντας σε κατάσταση ομηρίας 49 άτομα, ανάμεσά τους τον Τούρκο γενικό πρόξενο, Οζτούρκ Γιλμάζ, πρώην στενό σύμβουλο του πρωθυπουργού Ερντογάν. Ομηροι πιάστηκαν και 31 Τούρκοι φορτηγατζήδες. Συνολικά 80 όμηροι...

Αυτά ενώ Τούρκοι διπλωμάτες είχαν αγνοήσει τις από 6/6 (δηλαδή πέντε μέρες πριν την κατάληψη της Μοσούλης...) προειδοποιήσεις του κυβερνήτη της Μοσούλης, Αθίλ αλ Νουτζαΐφι, για τον κίνδυνο που αντιμετώπιζε η πόλη από τους ισλαμιστές της ISIL. Παράλληλα ο πολύξερος Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, δήλωνε στις 10/6 ότι δεν υπάρχει καμία απειλή για το τουρκικό προξενείο, «ξεχνώντας» ότι ο πρόξενος είχε γίνει δύο φορές στόχος επίθεσης (μία τον περασμένο Μάη και άλλη μία το Σεπτέμβρη του 2013). Βέβαια, ο Νταβούτογλου άλλαξε στη συνέχεια τροπάριο δηλώνοντας στις 12/6 ότι, δεδομένων των συνθηκών, ήταν «ανέφικτη» η εκκένωση του τουρκικού προξενείου όταν η αντιπολίτευση άρχισε να τον κατηγορεί και να τον καλεί σε παραίτηση.


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

«ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΕ ΙΡΑΚ ΚΑΙ ΛΕΒΑΝΤΕ»
Ποια είναι η σκοταδιστική οργάνωση

Εξτρεμιστές ισλαμιστές στην επαρχία Ανμπάρ
Εξτρεμιστές ισλαμιστές στην επαρχία Ανμπάρ
Ο Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι (πραγματικό όνομα Αουάντ Ιμπραχίμ Αλί αλ Μπάντρι αλ Σαμάρι) ισχυρίζεται ότι είναι γνήσιος απόγονος του Προφήτη Μωάμεθ και παρουσιάζεται ως ο ηγέτης του «Ισλαμικού Κράτους σε Ιράκ και Λεβάντε» (Λεβάντε σημαίνει Ανατολή και συντομευμένα η οργάνωση αναφέρεται συχνά ως ISIL ή ISIS), που μπήκε στο διεθνές προσκήνιο ορμητικά στις αρχές της βδομάδας καταλαμβάνοντας τη Μοσούλη στο Βόρειο Ιράκ.

Σύμφωνα με πληροφορίες διεθνών ΜΜΕ, ο Μπαγκντάντι γεννήθηκε το 1971 στη Σαμάρα και διαθέτει ντοκτορά ισλαμικών σπουδών από το πανεπιστήμιο της Βαγδάτης. Τον καιρό της επέμβασης των Αμερικανών το 2003 είχε επιφανή θέση στην ισλαμική κοινότητα και λίγο καιρό μετά συμμετείχε σε επιχειρήσεις κατά των δυνάμεων κατοχής στην επαρχία Ανμπαρ. Το 2006 ο Μπαγκντάντι συνελήφθη από τους Αμερικανούς και κρατήθηκε στο Στρατόπεδο Μπούκα όπου εκεί απέκτησε τις πρώτες του γνωριμίες με την «Αλ Κάιντα» (που βέβαια αρχικά ήταν σύμμαχος των ιμπεριαλιστών), στην οποία εντάχθηκε αμέσως μετά την απελευθέρωσή του, φθάνοντας να γίνει «εμίρης» ως το 2010. Πολέμησε σε διάφορες ομάδες της «Αλ Κάιντα» στο Ιράκ τουλάχιστον μέχρι το 2012.

Ομως, η ιστορία του ως αρχηγού της οργάνωσης ISIL ξεκίνησε πριν την επίσημη ίδρυσή της τον Απρίλη του 2013.

Το 2011 ο Μπανγκάντι έστειλε τον υπαρχηγό-βοηθό του, Αμπού Μοχάμαντ αλ Γκολάνι, στη Συρία, διαισθανόμενος από νωρίς τις «προοπτικές» και τις «δυνατότητες» της επέμβασης στη Συρία. Ο Γκολάνι έστησε το «Μέτωπο Νούσρα», που δραστηριοποιήθηκε στη Βόρεια Συρία, εξαπολύοντας μπαράζ βομβιστικών επιθέσεων, αποκτώντας τη φήμη «του αποτελεσματικού» ανάμεσα σε όσους πολεμούσαν τη συριακή κυβέρνηση. Στη συνέχεια ο Γκολάνι άρχισε να παίρνει αποστάσεις από τον Μπαγκντάντι και να αγνοεί την εντολή του αρχηγού του για συγχώνευση με το «Ισλαμικό Κράτος».

Αγνοώντας την έκκληση του αρχηγού της «Αλ Κάιντα», Αϊμάν αλ Ζαουάχρι, να αφήσει τη Συρία στο «Μέτωπο Νούσρα» ο Μπαγκντάντι διεύρυνε τις επιχειρήσεις στη Βόρεια και Ανατολική Συρία το 2012, πολεμώντας αρχικά ενάντια στο συριακό στρατό. Στις αρχές του 2013 ο Μπαγκντάντι πήγε στη Συρία, προσπαθώντας να πείσει τον Γκολάνι να συμμετάσχει στο «Ισλαμικό Κράτος σε Ιράκ και Λεβάντε» που ίδρυσε επίσημα τον Απρίλη του 2013. Η άρνηση του Γκολάνι έκανε τον Μπαγκντάντι να ξεκινήσει πόλεμο κατά του «Μετώπου Νούσρα» και να πάρει «διαζύγιο» από τον αρχηγό της «Αλ Κάιντα».

Σε κάθε περίπτωση, η βαρβαρότητα των επιθέσεων της ISIL σε όσους Σύρους είχαν την ατυχία να ζουν στις περιοχές δράσης της οργάνωσης, την έκαναν ανεπιθύμητη, πολλαπλασιάζοντας τους εχθρούς. Σύντομα ο Μπαγκντάντι αναγκάστηκε σε στρατηγική «οπισθοχώρηση» στις πετρελαιοφόρες ερήμους της Ανατολικής Συρίας, αλλά και σε συσπείρωση των δυνάμεών του στη συριακή μεθοριακή πόλη Ράκα, το καλοκαίρι - φθινόπωρο του 2013, όπου επέβαλε αυστηρό ισλαμικό νόμο «σαρία». Σύντομα στην παρακείμενη επαρχία Ντέιρ αλ Ζορ οι ένοπλοι της ISIL ξεκίνησαν πολύνεκρες επιθέσεις κατά των πρώην συμπολεμιστών τους από το «Μέτωπο Νούσρα», με εκατοντάδες νεκρούς (μέσα στους πρώτους μήνες του 2014), κατάληψη πετρελαιοπηγών και πόλεων στις βορειοανατολικές όχθες του Ευφράτη, σε απόσταση 100 χλμ. από τα ιρακινά σύνορα.

Εμπόριο πετρελαίου και ισχυρά ερείσματα

Η πώληση συριακού πετρελαίου στη μαύρη αγορά από τους άνδρες του Μπαγκντάντι, αλλά και οι κατά καιρούς απαγωγές αμάχων (ντόπιοι και ξένοι) απέφερε στα ταμεία της ISIL εκατομμύρια δολάρια. Το χρήμα διευκόλυνε τη στρατολόγηση μισθοφόρων όχι μόνο στο Ιράκ (κυρίως μεταξύ πρώην στελεχών του κόμματος Μπάαθ, του σουνίτη πρώην προέδρου του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν και υψηλόβαθμων στρατιωτικών αξιωματούχων που παραμερίστηκαν από την κυβέρνηση του σιίτη πρωθυπουργού Νούρι αλ Μάλικι), αλλά και σε ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία.

Αμέσως μετά την κατάληψη της Μοσούλης, την περασμένη Τρίτη, η ΙSIL φέρεται να έκλεψε 420 εκατομμύρια δολάρια και μεγάλες ποσότητες χρυσού από το εκεί παράρτημα της Κεντρικής Ιρακινής Τράπεζας, πράγμα που, αν ισχύει, της δίνει τεράστιες δυνατότητες.

Από το Δεκέμβρη του 2013 οι Αμερικανοί (όπως αποκάλυψαν πρόσφατα στελέχη του Πενταγώνου) είχαν ξεκινήσει και πτήσεις κατασκοπευτικών μη επανδρωμένων αεροπλάνων, παρακολουθώντας και με αυτόν τον τρόπο (πέρα από τα ηλεκτρονικά κατασκοπευτικά συστήματα της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας) τις κινήσεις του Μπαγκντάντι.

Οι Αμερικανοί είχαν μάλιστα ενημερώσει από τις αρχές της άνοιξης για τα σχέδια πιθανής μαζικής επίθεσης στο Βόρειο Ιράκ, αλλά η κυβέρνηση του Μάλικι προτίμησε να τα αγνοήσει, υποτιμώντας τους αντιπάλους της.

Ο Μπαγκντάντι, που δρούσε στο παρασκήνιο το μεγαλύτερο μέρος της «θητείας» του στην «Αλ Κάιντα», θεωρείται από φίλους και πολέμιους στρατηγικό μυαλό, που δρα στο σκοτάδι, αιφνιδιάζοντας τους αντιπάλους του. Θεωρούν ότι ήδη έχει αναδειχθεί σε ηγετική μορφή των ακραίων ισλαμικών ένοπλων οργανώσεων τζιχάντ («ιερού πολέμου») και ότι η επιρροή του πλέον ξεπερνά τα σύνορα της Συρίας και του Ιράκ, μετατρέποντάς τον σήμερα σε έναν δύσκολο και διόλου ευκαταφρόνητο αντίπαλο για τις ιρακινές και δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, μολονότι αμφότερες χρησιμοποιούν ως άλλοθι τη δράση του για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους.

Η συμβολική κίνησή του να ξεκινήσει το άνοιγμα δρόμου ανάμεσα στα σύνορα Συρίας - Ιράκ είναι δηλωτική του στόχου του για τη διάσπαση εδαφών και από τις δύο χώρες, με στόχο ένα νέο ισλαμικό χαλιφάτο που θα ενώνει βορειο-ανατολικές περιοχές της Συρίας με σουνιτικές περιοχές του Δυτικού Ιράκ όχι βεβαίως για χάρη του ...Προφήτη Μωάμεθ, αλλά για να αποσπάσει σημαντικές πετρελαιοφόρες περιοχές και πλουτοπαραγωγικές πηγές που θα πολλαπλασιάσουν την επιρροή του και τη δύναμή του στην ευρύτερη περιοχή, διαμορφώνοντας ένα νέο γεωπολιτικό σκηνικό στην ευρύτερη περιφέρεια που θα τον φέρει και σε καλύτερη θέση διαπραγμάτευσης με μονοπωλιακούς ομίλους ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.


Δ. Ο.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ