Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και η συναυλία που πραγματοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα με τη συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών, η συλλογή υπογραφών για μποϊκοτάζ της φετινής Γιουροβίζιον, αλλά και το δημόσιο κάλεσμα του Ρότζερ Γουότερς (ιδρυτικού μέλους του συγκροτήματος Pink Floyd) στην καλλιτέχνη που θα εκπροσωπήσει φέτος την Ελλάδα στη Γιουροβίζιον, να κάνει το βήμα και να μη στηρίξει με την εμφάνισή της το Ισραήλ.
Την κινητοποίηση των καλλιτεχνών χαιρετίζει με ανακοίνωσή του ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, καθώς, όπως τονίζει, οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να μένουν αμέτοχοι και αδρανείς σε τέτοιες εξελίξεις - «πολύ περισσότερο, δεν μπορούμε να γινόμαστε πρωταγωνιστές στο ξέπλυμα εγκληματικών σχεδιασμών».
Στην ανακοίνωση αναφέρεται επίσης ο διαχρονικός ρόλος της Γιουροβίζιον, που πέρα από μια καλοστημένη φιέστα της βιομηχανίας του θεάματος, ανέκαθεν εξυπηρετούσε και πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.
«Η αξιοποίηση του θεσμού της Eurovision για το ξέπλυμα του κράτους του Ισραήλ δεν έρχεται σε αντίθεση με τις αξίες της Eurovision, ούτε και της ΕΕ. Αντίθετα, αποκαλύπτει πως ακριβώς αυτές είναι οι αξίες που υπηρετούν. Η Eurovision ως θεσμός έχει ως διακηρυγμένο στόχο την προβολή μιας ψευδεπίγραφης κοινής ευρωπαϊκής πολιτιστικής ταυτότητας, αλλά και την προώθηση των ιδανικών και των αξιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Την ίδια στιγμή, βλέπουμε πως κάθε χρόνο η γεωπολιτική "σκακιέρα" αναδεικνύει ακόμα και τον ίδιο τον νικητή της Eurovision ή τουλάχιστον επιβάλλει το κεντρικό θέμα συζήτησης που κερδίζει ή φτάνει ψηλά. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα βράβευσης τραγουδιού συγκροτήματος από την Ουκρανία, δύο χρόνια πριν, το οποίο είχε σαν θέμα ένα "θρήνο" για τους συνεργάτες των ναζί που σκοτώθηκαν κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στη χώρα (!;), ακριβώς την περίοδο που κορυφωνόταν η επέμβαση ΗΠΑ - ΕΕ στην Ουκρανία, με την επιβολή μιας κυβέρνησης με τη συμμετοχή φασιστών.
Με αφορμή λοιπόν τη φετινή διοργάνωση της Eurovision, η στάση της ΕΕ αλλά και όλων των κρατών - μελών της ξεχωριστά, απέναντι στο κράτος του Ισραήλ, θα μείνει στην Ιστορία ως μνημείο πολιτικής υποκρισίας.
Σύσσωμες οι ηγεσίες ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι σύμμαχοι με το κράτος του Ισραήλ, του χτυπάνε φιλικά τον ώμο, του αναγνωρίζουν το "δικαίωμα στην αυτοάμυνα", δηλαδή να κατέχει παράνομα τα εδάφη των Παλαιστινίων, να έχει μετατρέψει ακόμα και τις ελάχιστες ελεύθερες ζώνες σε πραγματική κόλαση, να δολοφονεί, να φυλακίζει ακόμα και χωρίς κατηγορίες χιλιάδες Παλαιστίνιους, ακόμα και μικρά παιδιά.
Δεν θέλουμε να είμαστε θεατές σε ακόμα ένα έργο κομμένο και ραμμένο στην πρόσφατη έκθεση του State Department των ΗΠΑ και για το ρόλο της χώρας μας διεθνώς. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία με απίστευτο θράσος παριστάνει τον φίλο του Παλαιστινιακού λαού, υπηρετεί τις ίδιες "αξίες" που υπηρετούν οι κυβερνήσεις ΗΠΑ - ΕΕ - Ισραήλ. Αναβαθμίζει διαρκώς τις σχέσεις με το κράτος του Ισραήλ σε όλα τα επίπεδα. Πρόσφατη είναι η κοινή στρατιωτική άσκηση Ελλάδας - Ισραήλ - Σαουδικής Αραβίας, με σαφή στόχευση την αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Σηκώνουμε το ανάστημά μας για την προώθηση ενός πολιτισμού που πηγάζει από την ίδια την κοινωνία και απευθύνεται σε αυτήν, όχι για να τον "αγοράσει", αλλά για να την εξυψώσει.
Καλούμε την κυβέρνηση να αποσύρει την ελληνική συμμετοχή, καθώς και τη μη προβολή της Eurovision από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης».
Ανάμεσα σε άλλους, διακρίναμε τους ηθοποιούς Γιώργο Κιμούλη, Βέρα Κρούσκα και Παύλο Ορκόπουλο, τους εικαστικούς Σπύρο Κουρσάρη, Κυριάκο Ρόκο, Φανή Μιχαηλίδου, Μάρθα Κορίτσογλου, Εύα Μελά, τον συγγραφέα Παναγιώτη Μέντη, την σκηνοθέτη Κίρκη Καραλή, τους μουσικούς Στάθη Δρογώση, Βασίλη Γισδάκη, Σωτήρη Μπαλλά, Χρήστο Σπυριδάκη, Παντελή Αμπαζή, Μέλπω Αλεξανδροπούλου, τους δημοσιογράφους Νίκο Μπογιόπουλο και Δημήτρη Μηλάκα, τον σκιτσογράφο Πάνο Ζάχαρη, καθώς και την βουλευτή του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη.
Υπενθυμίζουμε πως «Η ζωή εν τάφω» είναι το πρώτο μυθιστόρημα που έγραψε ο λογοτέχνης Στρατής Μυριβήλης και δίνει με τον πλέον παραστατικό τρόπο - άλλωστε ξεκίνησε να σχεδιάζεται το 1917, στα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου - τη φρίκη του πολέμου. Η σειρά, σε σενάριο και σκηνοθεσία του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη Τάσου Ψαρρά, περιγράφει τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, με σεβασμό στα ιστορικά γεγονότα και μακριά από «αμερικανιές» και τεχνικές εντάσεις για να εκβιάσει την πραγματικότητα. Παίρνουν μέρος πολλοί και καλοί ηθοποιοί, ερμηνεύοντας τους ρόλους με αξιοπρέπεια και ήθος, μακριά από τις ερμηνευτικές υπερβολές που παρουσιάζονται συχνά στις τηλεοπτικές παραγωγές.
Ενας διάλογος των δύο μουσικών με το κοινό. Με εξαιρετική τεχνική αρτιότητα και τη μουσικότητα που αρμόζει στις μελωδίες του Μάνου Χατζιδάκι, μας μεταφέρουν στον κόσμο της «οδού Ονείρων...», ενώ παράλληλα μας διηγούνται και τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από τα τραγούδια, που είναι και οι ιστορίες των ανθρώπων και των καταστάσεων που τα γέννησαν. Ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης, με την εξαιρετική του ερμηνεία στα κομμάτια και τους μουσικούς του αυτοσχεδιασμούς στην κιθάρα, συνοδεύει τη φωνή του τελευταίου ερμηνευτή του Χατζιδάκι, Βασίλη Γισδάκη, σε αυτό το ιδιαίτερο ταξίδι...