Σε κάθε φάση ανάπτυξης του κινήματος και του Κόμματος είναι και διαφορετικά τα κριτήρια που αφορούν τα στελέχη και με τα οποία κρίνονται. Αλλες ήταν οι απαιτήσεις την περίοδο της κρίσης, άλλες στη φάση της ανασυγκρότησης και άλλες σήμερα στη φάση ισχυροποίησης και αντεπίθεσης του Κόμματος.

Το 17ο Συνέδριο συζήτησε αυτό το θέμα και καθόρισε ορισμένες προτεραιότητες. Μία από αυτές είναι η παρακάτω:

«Αναγκαιότητα είναι να αναδειχτεί ο τύπος του στελέχους που έχει ολόπλευρη πείρα και ικανότητα να συνδυάζει οργανωτικές ιδεολογικές, πολιτικές ικανότητες. Να συνδυάζει τη συμμετοχή του στην εσωκομματική δουλιά με τη δράση του στο κίνημα. Με την προσπάθεια να έχει και προσωπική γνώση των προβλημάτων της ταξικής πάλης, της μαζικής πολιτικής δράσης. Ανεξάρτητα από ιδιαίτερο καταμερισμό δουλιάς, να μετέχει ενεργά στη μαζική πολιτική προπαγάνδα. Να επικοινωνεί με τις λαϊκές μάζες του χώρου του, να έχει ικανότητα εκλαΐκευσης της πολιτικής του Κόμματος. Να συμμετέχει με τη γνώμη και την αρθρογραφία στα κομματικά έντυπα στη γενίκευση της πείρας, ώστε να καταγράφεται και να συστηματοποιείται η πείρα...

Κανένα στέλεχος, όσο ικανό και αν είναι, όσο πολύπλευρο και αν γίνει δεν μπορεί να αποδώσει αν δεν έχει το μάτι και το αυτί ανοιχτό στις γνώμες και τις υποδείξεις των μελών, στην πείρα που αναδεικνύει η ζωή, το κίνημα, οι εξελίξεις...

Στελέχη με κομμουνιστικά χαρακτηριστικά, κατακτημένη συλλογικότητα, χωρίς πνεύμα αυτάρκειας, που μπορούν να ξεπερνούν προσωπικές αδυναμίες και ελλείψεις. Να βοηθούν τις Κομματικές Οργανώσεις να προγραμματίζουν, να εξειδικεύουν τη στρατηγική του Κόμματος στο χώρο τους.

Να είναι απαλλαγμένα από κάθε πνεύμα μετάθεσης ευθυνών προς τα κάτω, στα μέλη του Κόμματος. Στις αδυναμίες των ΚΟΒ να αναζητούν τις δικές τους ευθύνες».

(Ντοκουμέντα του 17ου Συνεδρίου, σελ. 219-220).

Με οδηγό αυτές τις υποδείξεις, κρίνοντας όλοι κριτικά και αυτοκριτικά τη δουλιά μας - ως ένα βαθμό έγινε στις Συνδιασκέψεις - πρέπει να πορευτούμε μπροστά στα νέα καθήκοντα που μπαίνουν.

Γιατί και από ποια σκοπιά το 17ο Συνέδριο τοποθετεί με τόσο έντονο και απαιτητικό τρόπο το ζήτημα: «Τύπος στελέχους» σήμερα;

Πρώτο: Ξεκινάει από την αρχή ότι όλη η λειτουργία του Κόμματος πρέπει να υπηρετεί και να προωθεί σταθερά το κύριο στην αποστολή του Κόμματος. Να ανεβάζει το επίπεδο οργάνωσης, πολιτικής πείρας, ταξικής συνείδησης και συμμαχιών της εργατικής τάξης για τη διεκδίκηση και κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας.

Το καθήκον αυτό δεν εκπληρώνεται με τις συνεδριάσεις, αλλά με αδιάκοπη δουλιά, εκεί που δουλεύει και ζει η εργατική τάξη, στις μαζικές της οργανώσεις, εκεί που σπουδάζει, ζει, ψυχαγωγείται κλπ. η νεολαία. Σήμερα πολύς χρόνος καταναλώνεται σε συνεδριάσεις, σε εσωκομματικές διαδικασίες, αποσπασμένες σε πολλές περιπτώσεις από τα προβλήματα και τις ανάγκες του λαού τις διεργασίες που συντελούνται με έντονα στοιχεία τυποποίησης και εμπειρισμού. Πρέπει να αντιστρέψουμε αυτή την τάση, να ξεπεραστούν στρεβλώσεις στη λειτουργία του Κόμματος.

Αν τα στελέχη δεν έχουν ως προτεραιότητα τη μόνιμη σταθερή πολιτική και μαζική δουλιά στον κόσμο, δεν έχουν αίσθηση των αναγκών, των προβλημάτων, των διαθέσεων των μαζών, δεν μπορούν να παίξουν σωστά τον καθοδηγητικό τους ρόλο, δεν μπορούν να προσανατολίσουν σωστά. Πρακτικά, θα δουλεύουν στον αέρα.

Τα στελέχη δεν είναι ούτε έξω, ούτε πάνω από τις ΚΟΒ και τα μέλη του Κόμματος, έξω και πάνω από τη μαζική πάλη. Τα προβλήματα της πολιτικής πάλης λύνονται μέσα στη δράση με τα κατάλληλα συνθήματα, θέσεις, ενέργειες, σχεδιασμένη οργανωτική και πρακτική δουλιά με στόχους.

Τα καθοδηγητικά όργανα, οι συνεδριάσεις τους υποτάσσονται σε αυτή την ανάγκη, με βάση τη γενική γραμμή του Κόμματος και τις θέσεις του.

Είναι επιτακτική ανάγκη να απαλλάξουμε τη δουλιά μας και τη λειτουργία του Κόμματος από φαινόμενα γραφειοκρατικής λειτουργίας και απόσπασης, ρουτίνας, τυποποίησης.

Δεύτερο: Τα στελέχη και τα καθοδηγητικά όργανα θα καθοδηγούν ζωντανά, αποτελεσματικά όσο θα συνδυάζουν σωστά τη διαρκή προσπάθεια για την ιδεολογικοπολιτική κατάρτισή τους, τη γνώση των θέσεων του Κόμματος με την πείρα που κατακτιέται από την επαφή με τον κόσμο, από την πείρα που αποκτιέται μέσα από τη μαζικοπολιτική δράση, από τις μικρές και μεγάλες μάχες με τους ταξικούς και πολιτικούς αντιπάλους. Πολλές φορές από τις συνεδριάσεις των οργάνων λείπει αυτή η ζωντανή πείρα.

Τα καθοδηγητικά όργανα για να παίζουν σωστά το ρόλο τους, πρέπει να έχουν στο κέντρο των συζητήσεών τους τα πραγματικά και ουσιαστικά προβλήματα της εργατικής τάξης, της νεολαίας, του λαού, τις σύγχρονες ανάγκες τους και να οργανώνουν την πάλη για τη λύση τους με καλά επεξεργασμένα σχέδια. Να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους σε σφοδρό πόλεμο με τους εκμεταλλευτές τους και τα κόμματά τους με όχι λιγότερο πείσμα και αδιαλλαξία από τους αντιπάλους. Η πείρα που αποκτιέται από αυτόν τον αγώνα είναι πολύτιμη είναι πηγή γνώσης. Η μελέτη και γενίκευσή της θα εμπλουτίζει διαρκώς την εσωκομματική ζωή, θα την ανεβάζει σε νέα επίπεδα, θα μειώνει τον υποκειμενισμό, την επιφανειακή δουλιά, τη μονομέρεια στον προσανατολισμό, θα αναδείχνει και θα ατσαλώνει στελέχη με πολλαπλές και ολόπλευρες ικανότητες.

Τρίτο: Το Κόμμα συνδέεται με τις εργατικές και λαϊκές μάζες με πολλά κανάλια. Ενα από αυτά, το πιο σημαντικό, είναι οι ΚΟΒ. Επομένως, εδώ πρέπει να γίνεται και η πιο ουσιαστική δουλιά. Οι ΚΟΒ, τα μέλη του Κόμματος δεν είναι μεταφορείς κατευθύνσεων, εντολών και διανομείς υλικών. Είναι βασικό επιτελείο στην οργάνωση και καθοδήγηση της μαζικοπολιτικής δουλιάς του Κόμματος στις μάζες, στη διάδοση και εκλαϊκευση των ιδεών του. Είναι η δύναμή του, είναι ο βασικός κρίκος που συσπειρώνει δυνάμεις, που οργανώνει και κινητοποιεί. Εδώ δεν αντανακλάται ακόμα η όποια πρόοδος σε ζητήματα καθοδήγησης. Η ΚΟΒ παραμένει ακόμα αδύνατος κρίκος, δε συγκεντρώνεται η προσοχή που πρέπει. Εκδηλώνονται φαινόμενα υποτίμησης του ρόλου της, υποκατάστασης της ευθύνης της, προχειρότητας στην καθοδήγησή της.

Πρέπει να βελτιωθούν και να αλλάξουν πολλά πράγματα στη λειτουργία και δράση των ΚΟΒ σε όλους τους χώρους και ειδικά στους εργασιακούς χώρους, στους κλάδους, στα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Πρώτα από όλα τα στελέχη όλα, ανεξάρτητα καταμερισμού, πρέπει να ζουν τη ζωή της ΚΟΒ όχι ως παρατηρητές, αλλά ως δραστήρια μέλη. Είναι σημείο κρίσης για τη δουλιά των στελεχών.

Η βελτίωση όμως της λειτουργίας των ΚΟΒ με κριτήριο την ικανότητα όλων των μελών τους να αυξάνουν συνεχώς τον κύκλο ανθρώπων που ενεργοποιούν στον αγώνα του Κόμματος δεν μπορεί να λυθεί ούτε με εντολές, ούτε με διαταγές. Θα είναι αποτέλεσμα μιας συστηματικής προσπάθειας με κύρια μέθοδο την πειθώ, το προσωπικό παράδειγμα, τη συλλογικότητα, τη συζήτηση που θα ανεβάζει την ευθύνη, τον εξοπλισμό, την πρωτοβουλία, τα κίνητρα για μεγάλα έργα αντάξια του Κόμματος και της αποστολής του.

Τα παραπάνω προβλήματα, που είναι μέρος του γενικού προβλήματος καθοδηγητικής επάρκειας και είναι αντικείμενο συζητήσεων, μπορούν να αντιμετωπιστούν με επιτυχία αν μπουν στο κέντρο της ευθύνης όλων μας. Από την άποψη αυτή έχει σημασία η άνοδος της προσωπικής ευθύνης, της προσωπικής προσπάθειας, της προσωπικής πρωτοβουλίας ως μέρος φυσικά της συλλογικής προσπάθειας και ενταγμένης στη συλλογική ευθύνη που σχεδιάζει και καθοδηγεί τη δράση με πρακτικό, επιχειρησιακό πνεύμα. Καθοδήγηση δεν είναι η μεταφορά και η διεκπεραίωση κατευθύνσεων καθηκόντων κλπ. Σημαίνει πριν απ' όλα καθοδήγηση της δράσης μαζών στον αγώνα με τα μονοπώλια, την εξουσία τους, τα στηρίγματά τους σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο. Σταθερότητα, στοχοπροσήλωση σε αυτή την κατεύθυνση με υπομονή και χωρίς απογοητεύσεις στις πρώτες δυσκολίες. Ισχυρός μοχλός και κίνητρο για ολόπλευρη βελτίωση της καθοδηγητικής δουλιάς είναι η σωστή χρήση της δοκιμασμένης αρχής των κομμουνιστών, της κριτικής και αυτοκριτικής.

(Μεθαύριο η συνέχεια)