ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 15 Μάη 2007
Σελ. /32
Θέλουν πειθήνιους ναυτεργάτες

Γρηγοριάδης Κώστας

Εντείνεται η προσπάθεια της διορισμένης από τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, Μ. Κεφαλογιάννη, διοίκησης της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού Ασπροπύργου, να πνίξει τη φωνή της παράταξης «Αγωνιστική Ενότητα», αλλά και κάθε άλλη που αντιστέκεται στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα της κυβέρνησης που τα έχει επεξεργαστεί από κοινού με το ΠΑΣΟΚ στη βάση των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για να «βγάλουν» πειθήνιους ναυτεργάτες στα μέτρα των εφοπλιστών.

Την περασμένη Παρασκευή, είχε δοθεί άδεια στα μέλη της διοίκησης του Συλλόγου των σπουδαστών, να ενημερώσουν τα τμήματα της Ακαδημίας για την εκλογοαπολογιστική συνέλευση που έχει προγραμματιστεί για σήμερα. Ωστόσο, όπως αποκαλύφθηκε, έβαλαν απουσίες στην εκπρόσωπο της «Αγωνιστικής Ενότητας»! Αυτή την αθλιότητα καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η παράταξη τονίζοντας ότι ευθύνες φέρει και η ΔΑΠ. Η παράταξη επισημαίνει ότι οι σπουδαστές μία επιλογή έχουν: Να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να δώσουν την κατάλληλη απάντηση και με τις εκλογές του Συλλόγου που θα γίνουν την ερχόμενη βδομάδα, ψηφίζοντας σύσσωμοι το ψηφοδέλτιο της «Αγωνιστικής Ενότητας».

Διαπιστευτήρια

Μια... λάβρα ανακοίνωση του Συλλόγου υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου Αττικής (πλειοψηφούν αριστερίστικες δυνάμεις) με αφορμή τα συνέδρια της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ) και του Εργατικού Κέντρου της Αθήνας έπεσε στα χέρια μας. Στο τέλος της ανακοίνωσης βρίσκεται και το ζουμί: δέκα λέξεις κριτική σε ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «Αυτόνομη Παρέμβαση» και σχεδόν δυο παράγραφοι για το ΠΑΜΕ, με την παραίνεση «καμία στήριξη (ή ψήφο) -αντιθέτως σκληρή κριτική - στο ΠΑΜΕ». Βέβαια, η πλειοψηφία στο συγκεκριμένο σύλλογο δεν αρκέστηκε μόνο στα γραπτά, αλλά φρόντισε και προφορικά να καταθέσει τα διαπιστευτήριά της στις συμβιβασμένες πλειοψηφίες. Στο πρόσφατο συνέδριο της ΟΙΥΕ, ο εκπρόσωπός της, χαρακτήρισε «έντιμη» την πλειοψηφία και φρόντισε να τη λιβανίσει, χωρίς να κρύβει τη συμπάθειά του για οτιδήποτε προάγει το αντιΠΑΜΕ μέτωπο, στο οποίο μάλιστα το εν λόγω σωματείο, διεκδικεί ακόμα πιο ενεργό ρόλο...

«Νεοχρόνιοι ασθενείς»...

Κατά 25% αυξήθηκαν τελευταία οι εισαγωγές στο «Δρομοκαΐτειο» ψυχιατρείο σε σχέση με τα έτη 2003, 2004 και 2005 καταγγέλλει το σωματείο των εργαζομένων στο ψυχιατρείο. Η αύξηση αυτή, σημειώνει το σωματείο, οφείλεται στην κατάρρευση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης καθώς οι δομές, μία μετά την άλλη βάζουν λουκέτο, λόγω άρνησης χρηματοδότησης με εθνικούς πόρους, αφού τα κονδύλια τελείωσαν ή περιορίστηκαν. Ετσι οι «νεοχρόνιοι ασθενείς» εισάγονται ως υπεράριθμοι στα τμήματα βραχείας νοσηλείας αφού δεν «υπάρχει δυνατότητα λειτουργίας εξωνοσοκομειακών δομών για να φιλοξενηθούν».

Σ' αυτή την εκρηκτική κατάσταση έρχονται να προστεθούν και τα περιστατικά πρόνοιας που και αυτά - μετά τη διάλυση των ελάχιστων δομών πρόνοιας - εισάγονται στο «Δρομοκαΐτειο». Μάλιστα όπως καταγγέλλει το σωματείομ γίνονται νοσηλείες με εντολή του υπουργού. Και το σωματείο αναρωτιέται: «Δεν κατανοούμε πραγματικά αυτό το "αλισβερίσι" μεταξύ των ιδιωτικών ξενώνων και του νοσοκομείου μας»...

... απ' την ομηρία των ιδιωτικοποιήσεων

...Δυστυχώς δεν είναι τίποτε ακατανόητο - και το σωματείο το γνωρίζει πολύ καλά αυτό, ανεξάρτητα από το πόσο το αναδεικνύει ως μια αιτία του προβλήματος. Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση, αντί να αναπτυχθεί μέσα από δημόσιες δομές, ιδιωτικοποιήθηκε απ' τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με την ανάθεση των δομών αποασυλοποίησης στους ιδιώτες των Μη Κυβερνητικών και Εθελοντικών Οργανώσεων, δημιουργώντας ένα άσχημο εργασιακό περιβάλλον για τους εργαζόμενους και κακής ποιότητας προσφερόμενες υπηρεσίες στους ενοίκους των δομών αυτών.

Ετσι σήμερα οι εργαζόμενοι, οι ένοικοι των δομών και οι οικογένειές τους βρίσκονται σε πραγματική ομηρία και στη χειρότερη περίπτωση οι ένοικοι των δομών αναζητούν ξανά προστασία στο ψυχιατρείο. Η κυβέρνηση, από όσα είπε ο υφυπουργός Υγείας Γιώργος Κωνσταντόπουλος στη Βουλή (11/5/2007), σχεδιάζει απλώς έναν επανέλεγχο των ΜΚΟ για τη διάθεση των οικονομικών.

Οσοι έλεγχοι κι αν γίνουν, δε θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα: Η ριζική λύση βρίσκεται αφ' ενός στην ανάπτυξη δημόσιων δομών και αφ' ετέρου στην απαγόρευση κάθε παραπέρα ιδιωτικοποίησης του χώρου της Ψυχικής Υγείας.


Διαχειριστικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙ και τα λέει αυτά ο Γιώργος Παπανδρέου; Πραγματικά, μας εντυπωσιάζει με την ευρηματικότητά του. Στην τελευταία του δημόσια παρέμβαση (χτες), δήλωσε ότι αν βγει στην κυβέρνηση θα «αναγκάσει τις τράπεζες να επενδύσουν στην ανάπτυξη» και να βοηθήσουν την ελληνική οικογένεια.

Και μόνο που ακούς (έστω υποθετικά) ότι μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου «θα αναγκάσει» τις τράπεζες να κάνουν οτιδήποτε, μόνο να γελάσεις μπορείς.

Αμέσως μετά, σου έρχεται στο μυαλό και η ...φυσική συνέχεια μια τέτοιας απόπειρας, εάν ποτέ συνέβαινε: Τον Γιώργο Παπανδρέου να ζητά δημοσίως συγνώμη από την Ενωση Ελληνικών Τραπεζών και να καταθέτει και δυο - τρία νομοσχέδια για την περαιτέρω ενίσχυσή τους.

Εξίσου απολαυστική και η άλλη ατάκα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Μιλώντας για το κόμμα του - πάντα ως πιθανή κυβέρνηση - είπε ότι «εμείς είμαστε μόνο προσωρινοί διαχειριστές του πλούτου του ελληνικού λαού» και πρέπει να σεβαστούμε αυτήν τη διαχείριση.

Επειδή, όμως, τη γνωρίσαμε την «προσωρινή» διαχείρισή τους - η οποία διάρκεσε μια 20ετία - μπορούμε να εξάγουμε με ασφάλεια το εξής συμπέρασμα: Παρότι «προσωρινοί», κατάφεραν να εξανεμίσουν τον «πλούτο του ελληνικού λαού» με αξιοπρόσεκτη ταχύτητα.

Τέτοια, που ...ζορίζει τη Νέα Δημοκρατία να βρει επί τρία χρόνια από πού να απομυζήσει κονδύλια. Τελικά, όμως, κι αυτοί τα κατάφεραν, όπως μαρτυρά η υπόθεση των αποθεματικών των Ταμείων.

ΑΛΛΑΓΕΣ υπόσχεται η Ελληνική Αστυνομία, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η εγκληματικότητα. Θα βγάλει, λέει, 396 αστυνομικούς από τα γραφεία και τις διοικητικές υπηρεσίες και θα τους ρίξει «στη μάχη».

Ούτε λόγος, φυσικά, για μείωση του προσωπικού στις υπηρεσίες εκείνες που ασχολούνται με το να παρακολουθούν συνδικάτα, να φακελώνουν διαδηλωτές, να συντηρούν και να στήνουν κάμερες. Το ίδιο και για τα ΜΑΤ.

Αυτοί, ως γνωστόν, μοχθούν ενάντια ...στην τρομοκρατία και δεν πρέπει με τίποτε να θίξουν την αποτελεσματικότητά τους. Εκτός από το ότι δε θέλουν κάτι τέτοιο οι κυβερνώντες σκέφτονται και το τι θα πουν οι ...Αμερικανοί και Ευρωπαίοι «εταίροι».

Η πολιτική τους το μεγαλύτερο έγκλημα

Η προστασία και η πρόληψη των επαγγελματικών κινδύνων, ενημέρωσης, κατάρτισης, «δεν είναι μόνο υποχρεώσεις που επιβάλλει η νομοθεσία, ή πράξεις με ανθρωπιστικό χαρακτήρα, αλλά ενέργειες που συμβάλλουν αποτελεσματικά στη βελτίωση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης». Ετσι περιέγραψε ο εκπρόσωπος του ΣΕΒ το πώς η εργοδοσία υπολογίζει το θάνατο και το σακάτεμα των εργαζομένων, σε ημερίδα για την κοινοτική οδηγία SEVESO II (αφορά στην πρόληψη και αντιμετώπιση από ατυχήματα μεγάλης έκτασης σε επιχειρήσεις).

Την ώρα δηλαδή που - όπως αναφέρθηκε στην ημερίδα - σύμφωνα ακόμα και με τη Γιούροστατ υπολογίζεται ότι στην ΕΕ κάθε 5 δευτερόλεπτα σημειώνεται ένα «ατύχημα» και κάθε 2 ώρες σκοτώνεται ένας εργαζόμενος, η πλουτοκρατία και οι πολιτικοί της υπηρέτες βρίσκουν να μιλήσουν μόνο για τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η κερδοφορία των επιχειρήσεων! Τέτοια στοιχεία τους ενδιαφέρουν να προβάλλονται και όχι τα αίτια και πώς μπορούν πραγματικά να προληφθούν τα «ατυχήματα», θέματα που άπτονται της πολιτικής την οποία ασκούν και τους ξεγυμνώνουν στα μάτια των εργαζόμενων.

Η καθημερινή εμπειρία της εργατικής τάξης αποδεικνύει ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις που διαφήμισαν μια σειρά στελέχη υπουργείων, είναι άχρηστες, όσο κύριος στόχος εκείνων που κυβερνούν μένει ο πλουτισμός των λίγων. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι - όπως τόνισαν επιστήμονες - ακόμα και για όσες Μελέτες Ασφαλείας (πρέπει να) συντάσσονται, δεν υπάρχουν προδιαγραφές. Οτι ο θεσμός του Επιθεωρητή Ασφαλείας δεν έχει ενεργοποιηθεί. Αρα, ποιος μπορεί να εγγυηθεί για την εφαρμογή ακόμα και της ισχύουσας νομοθεσίας; Πόσες από τις επιχειρήσεις καταθέτουν γραπτή εκτίμηση επαγγελματικού κινδύνου και πώς ελέγχεται η αντιμετώπιση αυτών των κινδύνων;...

Κι όλα αυτά ενώ η λίστα με τα θύματα και τις απειλές που μετρά η εργατική τάξη μακραίνει διαρκώς. Θυμίζουμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:

  • Τη 1η Σεπτέμβρη του 1992, ο σάπιος σωλήνας διύλισης που έσπασε στην ΠΕΤΡΟΛΑ του Λάτση, στην Ελευσίνα, προκάλεσε μια τρομερή έκρηξη που κόστισε τη ζωή σε 14 εργάτες και τραυμάτισε άλλους 22. Μάλιστα, η τότε κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμαζόταν να ανανεώσει την άδεια λειτουργίας της ΠΕΤΡΟΛΑ, 65 μέρες μετά το τραγικό «ατύχημα» που έλειψε να τινάξει στον αέρα όλο το Θριάσιο και πριν καν δοθεί στη δημοσιότητα το πόρισμα για τα αίτια του «ατυχήματος» («Ρ», 6/11/1992).
  • Τον Ιούλη του 2006, η φωτιά που ξέσπασε στο εργοστάσιο εμπορίας διαλυτών «ΧΥΜΑ ΑΕ» στο Λαύριο και μαινόταν επί 19 ολόκληρες ώρες, σκόρπισε τον τρόμο σε χιλιάδες εργαζόμενους και κατοίκους, μέχρι το Σούνιο. Οπως αποκαλύφθηκε, αν και κυβέρνηση - νομαρχία είχαν ενημερωθεί στις 2 Ιούνη για τον κίνδυνο που υπήρχε, δόθηκε περιθώριο ενός χρόνου (!) στην εταιρεία για να βγάλει άδεια για τις παράνομες δεξαμενές και να πάρει στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας. Και πριν περάσουν δύο μήνες, «έσκασε» στην περιοχή μία τεράστια τοξική βόμβα...

Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ