ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 15 Μάη 2009
Σελ. /40

Οι θέσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για την καπιταλιστική κρίση, διεθνώς και στη χώρα μας και η ανάγκη να δυναμώσουν ακόμα περισσότερο οι αγώνες του εργατικού κινήματος απέναντι στις συνέπειές της βρέθηκαν χτες στο επίκεντρο της ημερίδας που διοργάνωσε η Κεντρική Επιτροπή με θέμα: «Η διεθνής Οικονομική Κρίση και η Θέση της Ελλάδας. Οι θέσεις του ΚΚΕ», που άνοιξε με παρέμβασή της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα..

Τα ζητήματα της κρίσης είναι σύνθετα και απαιτητικά στην κατανόησή του, ωστόσο, όπως επισήμανε, η Ε. Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που έκανε την κεντρική εισήγηση στην ημερίδα, «είναι θεμελιακό για την κομμουνιστική ιδεολογία και τη διαμόρφωση πολιτικής από την σκοπιά των εργατικών λαϊκών συμφερόντων. Από αυτήν την άποψη, συνέχισε, είναι θεμελιακό κριτήριο στη διαμόρφωση πολιτικής συνείδησης, στη διαμόρφωση κριτηρίων ψήφου, από τις εκλογές του πρωτοβάθμιου σωματείου μέχρι οποιεσδήποτε εκλογές, όχι μόνο τις ευρωεκλογές που έχουμε μπροστά μας.

Ελπίζουμε, συνέχισε, ότι από αυτήν τη συζήτηση θα έχει προκληθεί το ενδιαφέρον και η διάθεση, όλοι μας, να αξιοποιήσουμε τις μέρες που έχουν μείνει μπροστά μας, για να απευθυνθούμε στο συνάδελφο στον τόπο δουλειάς, στη γειτονιά, όσο μπορούμε πιο μαζικά και θαρρετά.

Ο Ριζοσπάστης είναι εκείνο το όργανο που μπορεί να βοηθήσει και βοηθάει στην εκλαΐκευση, αλλά ταυτόχρονα θα θέλαμε να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον σας για πιο σταθερή επικοινωνία με την ΚΟΜΕΠ, όχι μόνο τις τρεις βδομάδες που απομένουν μέχρι τις εκλογές, και ταυτόχρονα να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον σας να αποκτήσετε μια πιο σταθερή επαφή με το θεωρητικό βιβλίο της κομμουνιστικής ιδεολογίας και με το βιβλίο που αφορά τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και ιστορικά ζητήματα στη σύγχρονη εποχή».

Στην ημερίδα παρουσιάστηκαν εφτά θεματικές εισηγήσεις σχετικά με τις αιτίες της κρίσης, τις συνέπειες, το ευρύτερο οικονομικό περιβάλλον, τις καπιταλιστικές συγκρούσεις που εκδηλώνονται, τις πολιτικές διεργασίες που προκαλούνται, ξεδιπλώθηκε το φόντο της νέας επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Στην εκδήλωση χαιρέτισαν ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας Γ. Αλαβάνος και ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας Βαλεντίν Πάτσο.

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Ωρα αντεπίθεσης για το κίνημα

Η παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην ημερίδα της ΚΕ

«Θεωρούμε το ζήτημα της ημερίδας ένα πάρα πολύ σοβαρό και κρίσιμο ζήτημα και πρέπει να σας διαβεβαιώσω ότι θα υλοποιούσαμε αυτή την ημερίδα και μάλιστα με ακόμα μεγαλύτερη εμβέλεια ακόμα κι αν δεν ήταν οι ευρωεκλογές. Εκτιμήσαμε ότι μέσα στη μάχη των ευρωεκλογών χρειάζεται να εκθέσουμε τις απόψεις μας, να ακούσουμε βεβαίως κι άλλες. Με δεδομένο το εξής: Πέρα από το ότι είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε πόσο θα κρατήσει αυτή η κρίση παγκόσμια και στην Ελλάδα, τι αλλαγές και τι ανακατατάξεις θα γίνουν, μας ενδιαφέρει πριν απ' όλα η ετοιμότητα του εργατικού, του λαϊκού κινήματος, να αποκρούσει τη μεγάλη επίθεση που θα δεχτεί. Το "θα" δεν μπαίνει, γιατί μέχρι τώρα δεν έχει δεχτεί μεγάλη επίθεση, αλλά γιατί αυτή η επίθεση κλιμακώνεται και θα γίνει χειρότερη από 'δω και εμπρός. Κι αυτό είναι που μας απασχολεί. Βεβαίως σήμερα θα δοθεί βάρος στην ανάλυση των θέσεών μας για την κρίση και βασικές κατευθύνσεις, δεν θα δοθούν υποδείξεις πώς να παλέψει το εργατικό κίνημα, τα μικρομάγαζα, οι μικροί επιχειρηματίες, η φτωχή αγροτιά». Τα παραπάνω τόνισε στην παρέμβασή της στην ημερίδα, η ΓΓ της ΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, η οποία ανάμεσα στα άλλα σημείωσε:

Αποπροσανατολίζουν και με χυδαία πολιτική αντιπαράθεση

«Ωστόσο μπαίνει το ζήτημα: Ποια πρέπει να είναι η στάση του λαϊκού κινήματος στις συνθήκες της κρίσης; Είναι ένα ζήτημα που έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία και μόνο αν θέλετε, το ξεκαθάρισμα της βασικής τοποθέτησης, πέρα από όλες τις άλλες πλευρές που έχει. Δεν είμαι πολύ αισιόδοξη ότι αν δεν ήμασταν σε προεκλογική περίοδο θα γινόταν κάποια ουσιαστική συζήτηση για την κρίση, γιατί έχει αποδειχτεί ότι όταν ξεσπά κρίση, ενδεχομένως για πρώτη φορά εδώ στην Ελλάδα ερχόμαστε κατάφατσα με την κρίση και μάλιστα μια κρίση που χτυπά ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά όταν ξεσπά υπάρχει ένας καταιγισμός παραπληροφόρησης, συσκότισης, μια προσπάθεια να σβηστούν οι αιτίες και οι παράγοντες της κρίσης, γιατί αν συνειδητοποιηθούν οι αιτίες τότε θα γίνει ένα βήμα και προς τη χειραφέτηση του κινήματος και προς το όσο γίνεται πιο ικανό και αποτελεσματικό αντιπάλεμα. Δυστυχώς όμως την περίοδο των εκλογών η αντιπαράθεση, ιδιαίτερα ανάμεσα στα δύο κόμματα εξουσίας, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ας μου επιτραπεί να πω ότι έχει πάρει χαρακτήρα πολιτικής χυδαιότητας.

Με ποια έννοια; Με την έννοια, την εξής: Οχι απλώς διαφωνίες για την κρίση, ή διαφωνίες για την αντιμετώπιση, ή - έστω - η κλασική δικομματική αντιπαράθεση, αλλά ακολουθείται μια πολύπλευρη και πολύμορφη τακτική. Κατ' αρχήν η ΝΔ δεν κάνει τίποτα άλλο από το να λέει ότι η κρίση ήρθε απ' έξω και ότι για την κρίση φταίνε τα ελλείμματα που δημιούργησε αποκλειστικά και μόνο το ΠΑΣΟΚ. Εύκολη τοποθέτηση.

Το ΠΑΣΟΚ με τη σειρά του αναγνωρίζει τον διεθνή χαρακτήρα της κρίσης αλλά λέει ότι στην Ελλάδα θα μπορούσαμε να γλιτώσουμε αν δεν υπήρχαν οι μίζες, τα σκάνδαλα και η ρεμούλα.

Αυτό εμείς θεωρούμε ως χυδαία αντιπαράθεση. Γιατί, δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι το όποιο θεωρητικό οπλοστάσιο έχουν αυτά τα κόμματα μπορεί να εξαντληθεί σε τέτοιου τύπου επιχειρήματα. Αλλά επειδή μπροστά μας είναι η κάλπη και επειδή υπάρχει ο φόβος εργαζομένων που αρχίζουν να καταλαβαίνουν ορισμένα πράγματα, σκέφτονται, προβληματίζονται, αναζητούν μια σοβαρή εξήγηση και προπάντων αναζητούν προστασία, και είναι πάρα πολύ αγανακτισμένοι και το σκέφτονται μπροστά στην κάλπη γι' αυτό και η αντιπαράθεση πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν απλοϊκά, χυδαία, με στόχο άλλους να χειραγωγήσει και αποπροσανατολίσει και άλλους να οδηγήσει στην αδράνεια».

Ωραιοποιούν την αποχή από τις εκλογές

«Δεν θεωρούμε καθόλου τυχαίο ότι, κυριολεκτικά, γίνεται προσπάθεια αυτού που λέμε, εξωραϊσμού και ωραιοποίησης της αποχής. Δεν ξέρω αν είδατε τις πρώτες στήλες σήμερα των εφημερίδων όπου λένε, τι είναι οι εκλογικές μάχες: σουβλάκια, τζατζίκια και τέτοια. Γι' αυτό μιλάμε για μια χυδαία αντιπαράθεση και μάλιστα από δημοσιογραφικά συγκροτήματα που αν μη τι άλλο έχουν ένα σοβαρό ή σοβαροφανή τρόπο, που εκθέτουν τις απόψεις τους. Με νύχια και με δόντια. Παράγοντες που ανήκουν σε μια ποικιλία κομμάτων, βασικά στα δύο, ή αν θέλετε εμφανίζονται σαν μελετητές της κοινής γνώμης ή σαν ειδήμονες, με τον δικό τους τρόπο λένε το εξής: Καθίστε στα σπίτια σας, πάτε τις εκδρομές σας, μην ψηφίσετε. Δεν είναι τυχαίο.

Και ξέρετε όλη αυτή η τοποθέτηση, δεν εκφράζει ούτε άγνοια ούτε, αν θέλετε, ένα αίσθημα που μπορεί κανείς σε ένα βαθμό να το καταλάβει - όχι να το ωραιοποιήσει και να το χαϊδέψει - μιας απογοήτευσης, που πολλές φορές μπορεί να παίρνει τα χαρακτηριστικά μιας απογοήτευσης ριζοσπαστικής, αν μπορεί να το πει κανείς, γιατί η απογοήτευση από μόνη της δεν είναι ριζοσπαστισμός, μιας απογοήτευσης από τη δικομματική εναλλαγή. Εδώ καλλιεργείται με ένα πολύ χυδαίο τρόπο αυτό το ζήτημα και θεωρούμε πραγματικά μείζον ζήτημα να αναδείξουμε τις συνέπειες της κρίσης, τον ρόλο της ΕΕ, το τι έρχεται μπροστά, για ένα λόγο παραπάνω: Οσο πιο μαζική συμμετοχή - και βεβαίως όπως καταλαβαίνετε, εμείς δεν μπορούμε να μιλήσουμε μόνο για μαζική συμμετοχή - αλλά και για τη στήριξη του ΚΚΕ».

Ποια στάση πρέπει να τηρήσει το κίνημα

«Μια κουβέντα θέλω να πω γιατί πιστεύω ότι πρέπει να γίνει συζήτηση. Ποια πρέπει να είναι η στάση του κινήματος, πριν απ' όλα του εργατικού αλλά και των συμμάχων του. Συνήθως η κυρίαρχη άποψη σκοπίμως λέει το εξής: Τώρα που έχουμε κρίση, πρέπει να περιορίσετε τις διεκδικήσεις, να συμμαζευτούμε, και όλοι μαζί, αγκαλιά, να ξεπεραστεί η κρίση. Αυτή τη θέση την απορρίπτουμε, παίρνοντας υπόψη ότι για την κρίση δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι και δεν πρέπει να την πληρώσουν. Και δεν υπάρχουν ενιαία συμφέροντα και ενιαία πολιτική, ανάμεσα στον λαό, τους επιχειρηματίες, τα κόμματα εξουσίας και με εκείνες τις δυνάμεις που εμείς θεωρούμε ότι δεν βοηθάνε μια συνεπή μαχητική αντιπαράθεση από πλευράς ουσίας.

Υπάρχει και το αυθόρμητο, σχετικά αναπτυγμένο μέσα στις συνθήκες μιας κοινωνίας, όπου όλα τα σφυριά χτυπάνε στο εξής: "Τη δουλιά τη δίνει ο επιχειρηματίας, τη δουλειά τη δίνει το κράτος όταν έχει επιχείρηση, άρα ο εργαζόμενος πρέπει να σκέφτεται πρώτα να είναι καλά ο επιχειρηματίας, για να μπορεί να είναι κι αυτός κάπως καλά". Υπάρχει και ένα τέτοιο συνειδητο-αυθόρμητο αίσθημα. Εμείς σ' αυτούς τους εργαζόμενους λέμε ότι ακριβώς το αντίθετο πρέπει να γίνει. Σε συνθήκες κρίσης το εργατικό λαϊκό κίνημα πρέπει να βγει σε αντεπίθεση. Να αξιοποιήσει τις όποιες δυσκολίες έχει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Η κρίση αντανακλά αντιθέσεις, αντιφάσεις, δυσκολίες του ίδιου του συστήματος στην αναπαραγωγή του. Εχει αντανάκλαση στο ίδιο το αστικό πολιτικό σύστημα απ' την υπόσκαψη του κύρους του, τη μείωση του κύρους του, μέχρι τη δυσκολία να αναπαράγεται η δικομματική εναλλαγή που έχουμε στην Ελλάδα με την ίδια ευκολία. Αν κι εμείς δεν την υιοθετήσαμε ποτέ την άποψη ότι ο δικομματισμός τέλειωσε. Παρόλα αυτά έχει τις δυσκολίες του».

Τώρα χρειάζεται αντεπίθεση

«Ισα ίσα, τώρα χρειάζεται αντεπίθεση, και με αιτήματα και με στόχους πάλης και με μαζική συμμετοχή ακριβώς να οξύνεις τις δυσκολίες του συστήματος γιατί αυτό σημαίνει δυνάμωμα του κινήματος, δεν σημαίνει αυτόματα επίλυση όλων των προβλημάτων αλλά απ' την κρίση κάποιοι θα βγουν πλουσιότεροι, σαφώς το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων θα βγει φτωχότερο αλλά μπορεί να βγει πλουσιότερο σε πείρα, οργάνωση, συμπεράσματα και ικανότητα αντεπίθεσης. Εμείς έχοντας συνείδηση ότι δεν μπορεί ο αγώνας να ανατρέψει τη στρατηγική του συστήματος, ωστόσο θεωρούμε ότι ποτέ κανείς δεν μπορεί να βάλει απαγορευτικά όρια σε ορισμένες νίκες του κινήματος, δεν μπορεί κανείς να τις προκαθορίσει, σημασία έχει όμως, η διέξοδος, οποιαδήποτε διέξοδος δοθεί που θα είναι σε βάρος των εργαζόμενων να έχει όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος και κυρίως αυτό το κόστος να μετατραπεί σε ικανότητα του κινήματος να αντεπιτεθεί. Επομένως τώρα πρέπει να δυναμώσει το κίνημα και όχι τώρα να νοικοκυρευτεί και να περιχαρακωθεί. Και δυστυχώς από τη στιγμή που οι ηγεσίες του κινήματος είναι παραδομένες στο συμβιβασμό, κάτι χειρότερο, στην πολιτική διάλυσης του κινήματος, σ' αυτή την περίπτωση η αντεπίθεση πρέπει να υπάρχει και μέσα στους κόλπους του κινήματος του εργατικού πριν απ' όλα αλλά και του υπόλοιπου για να παραμεριστούν όλοι εκείνοι οι οποίοι εμποδίζουν τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης».

Αναγκαία η χειραφέτηση από ιδεολογήματα της άρχουσας τάξης

«Τέλος, σαν προβληματισμό. Βεβαίως και το μαζικό κίνημα έχει πολιτικό ρόλο και διάσταση, χωρίς να σημαίνει ότι αυτή η πολιτική διάσταση ταυτίζεται με ένα κόμμα ή μπορεί να ταυτίζεται, αλλά κόμμα που θέλει να συγκρουστεί με την κυρίαρχη πολιτική. Ωστόσο, είναι φανερό ότι στις σημερινές συνθήκες δεν αρκεί απλώς η δυσαρέσκεια. Δεν αρκεί να προτάσσονται κάποιοι στόχοι, το κίνημα θα είναι ανεπαρκές, ή ακόμα κι όταν φουντώνει θα ξεφουσκώνει, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, αν δεν γίνεται μια προσπάθεια χειραφέτησης από ορισμένα ιδεολογικά επιχειρήματα, από ορισμένα ιδεολογήματα, τα οποία μπαίνουν εμπόδια στη μαχητικότητα και στην επιμονή. Π.χ. το ξεκαθάρισμα, "ναι ή όχι στην ΕΕ", "είναι θετική επιλογή η ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ ή έχει αρνητικές συνέπειες για το λαό". Και αυτό ανεξάρτητα από τη γνώμη, ή αν θεωρεί κάποιος ότι πρέπει να τραβήξει ως την αποδέσμευση, όπως λέμε εμείς. Δεύτερον, είναι δυνατόν με την κυριαρχία των μονοπωλίων να υπάρχουν λύσεις υπέρ των εργαζομένων; Είναι δυνατόν μέσα στα πλαίσια της δικομματικής εναλλαγής και πηγαίνοντας από τη ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ κι απ' το ΠΑΣΟΚ στη ΝΔ, να περιμένεις λύσεις; `Η, αν θέλετε, ποιος είναι ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, ποια η εναλλακτική λύση εξουσίας; Αν αυτά τα πράγματα δεν αρχίσουν να απασχολούν τους εργαζόμενους - κι εμείς εκεί θέλουμε να συμβάλουμε - αν δεν υπάρξει ιδεολογική πάλη και μέσα στο μαζικό κίνημα που να ωθεί περισσότερους στην δράση, να ανεβάζει την ευθύνη και να συσπειρώνει, αν όλα αυτά δεν γίνουν, τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν και το κίνημα θα βρεθεί στο κατώτατο σημείο της αντίστασης σε συνθήκες κρίσης.

Είμαστε παρόλα αυτά αισιόδοξοι. Γιατί ακριβώς θεωρούμε ότι την περίοδο που διανύουμε αρχίζει και μετακινείται το πεδίο της συζήτησης από το τι είναι ρεαλιστικό και τι δεν είναι, από το τι μπορεί να δώσει ο καπιταλισμός, τι γίνεται με τον σοσιαλισμό και βεβαίως η απάντηση δεν είναι αυτή που έδωσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα", πρόκειται για τη μεγάλη νόθευση ενός συνθήματος που χρησιμοποίησαν μεγάλοι επαναστάτες και κόμματα δοκιμασμένα στην εξουσία. Δεν λέω δεν έχουν δικαίωμα να το χρησιμοποιούν, δεν βάζουμε πράσινο ή κόκκινο φως στα συνθήματα, αλλά το θεωρούμε ύβρη και στην ιστορία του κινήματος και πάνω απ' όλα στα συμφέροντα των εργαζομένων, που υποσκάπτονται και τα υποσκάπτουν συνεχώς μέρα με τη μέρα».

ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Στον αυριανό «Ρ» οι θεματικές εισηγήσεις

Στη χτεσινή ημερίδα του Κόμματος έγιναν οι εξής θεματικές εισηγήσεις:

«Η εκδήλωση της κρίσης στην ΕΕ και η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων», Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ

«Η κρίση, τα αίτιά της και η ελληνική οικονομία», Σταύρος Μαυρουδέας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

«Η όξυνση της ταξικής πάλης και ο αστικός σχεδιασμός για την αντιμετώπισή της», Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος της ΚΕ, υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Ο ρόλος των κοινοτικών κονδυλίων στην περίοδο της κρίσης», Χρύσα Κακουλίδου, επικεφαλής της ΚΕΟΕ του ΚΚΕ.

«Κριτική των θέσεων της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για την οικονομική κρίση», Γρηγόρης Λιονής, μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Χάνουν όλοι στη φάση της κρίσης;», Θανάσης Αργυρίου, μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Η συμμαχία της BRIC και η δυναμική της στις διεθνείς αγορές», Ηλίας Τσιμπουκάκης, συνεργάτης του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ρεπορτάζ από τις παρεμβάσεις αυτές θα δημοσιευτεί στο αυριανό φύλλο του «Ρ».

Παρουσίες στην ημερίδα

Στη χτεσινή ημερίδα του Κόμματος παραβρέθηκαν οι καθηγητές Πανεπιστημίου, Ε. Ξυρουχάκη, Γ. Τάφας, Γ. Σαρηγιάννης, Κ. Λαπαδίτσας, Π. Σουρτζή και Α. Πέτρου.

Η Κ. Μποντούρογλου, πρόεδρος της ΟΓΕ, ο Μ. Βαρδάνης, στρατηγός εν αποστρατεία, ο Λ. Ράπτης από το ΕΣΡ, ο Β. Χωραφάς από το περιοδικό «Μonthly Review», ο Χ. Παπαμάργαρης, πρώην νομαρχιακός σύμβουλος.

Επίσης, εκπρόσωποι από εργατικά σωματεία και ομοσπονδίες του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, καθώς και από επιστημονικούς συλλόγους.

Xαιρετισμοί από τον πρόεδρο του ΤΕΕ και τον εκπρόσωπο της ΠΣΟ

Xαιρετισμό στη χτεσινή ημερίδα του ΚΚΕ απηύθυναν ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας ΤΕΕ), Γ. Αλαβάνος, και ο εκπρόσωπος και αναπληρωτής γγ της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ), Βαλεντίν Πάντσο.

Ο πρόεδρος του ΤΕΕ σημείωσε πως τα φορολογικά κίνητρα δεν οδήγησαν σε καμία ανάπτυξη την ελληνική οικονομία και ακόμη ότι χρειάζεται να αυξηθούν οι δαπάνες στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ). Ο ίδιος χαρακτήρισε αρνητικό τόσο το ρόλο των Συμπράξεων Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα όσο και το ρόλο του Ταμείου Εγγυοδοσίας Μικρών και Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων. Μεταφέροντας την πρόταση του ΤΕΕ σημείωσε την ανάγκη διατήρησης του «δομικού πλούτου» που υπάρχει στο χώρο της οικοδομής, με δράσεις όπως για την εξοικονόμηση ενέργειας.

Ο Β. Πάντσο σημείωσε πως η ισχυροποίηση του ΚΚΕ θα φέρει ισχυροποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Τόνισε επίσης ότι ορισμένοι οικονομολόγοι, ιδεολόγοι και άλλοι που χρησιμοποιούνται ως δεξαμενές σκέψης του συστήματος υποστηρίζουν πως η αιτία της κρίσης είναι η διαφθορά, τα σκάνδαλα κ.ά. Με όλα αυτά οι υποστηρικτές της εκμετάλλευσης προσπαθούν να «κρύψουν τις πραγματικές αιτίες της κρίσης». Η κρίση είναι παρούσα σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες ανεξάρτητα αν η «κυβέρνηση είναι νεοφιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική». Η ΠΣΟ, όπως είπε ο ομιλητής, «πιστεύει ότι η νέα κρίση δείχνει τα όρια του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ