Κρύβουν, βεβαίως, απ' το λαό ορισμένες πολύ κρίσιμες παραμέτρους. Πρώτον, ότι η διαπραγμάτευση γίνεται με βασικό σκοπό την εξασφάλιση ρευστότητας που θα στηρίξει τα επενδυτικά σχέδια του κεφαλαίου. Δεύτερον, ότι διεξάγεται με δεδομένες τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης στο αντιλαϊκό πλαίσιο της ΕΕ, της Ευρωζώνης, ότι διεξάγεται με δεδομένη τη δέσμευση της κυβέρνησης ότι δε θα πάρει κανένα μέτρο στην κατεύθυνση ανάκτησης των απωλειών που είχε ο λαός. Τρίτον, ότι θα συνεχιστεί η αντιλαϊκή πολιτική και με νέα μέτρα, για τα οποία μάλιστα αναζητά την τεχνογνωσία οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ. Τέταρτον, ότι απ' την όποια έκβασή της ο λαός δεν έχει να περιμένει παρά μόνο νέα δεινά. Είτε αυτή καταλήξει σε έναν «έντιμο συμβιβασμό» είτε δεν τα βρουν στα παζάρια, το κόστος θα είναι βαρύ και ασήκωτο για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

«Πατριωτικό καθήκον» είναι ο λαός να αναγνωρίσει ότι η «διαπραγμάτευση γίνεται με διαφορετικό στιλ», να στηρίξει τη συγκυβέρνηση που κάνει τα πάντα προκειμένου να υπάρξει συμβιβασμός, για να αποφύγει η χώρα το «ατύχημα», την «πτώχευση», το «Grexit», να μην «πέσει στην παγίδα που της έχουν στήσει οι δανειστές», αναπαράγοντας έτσι τα γνωστά τρομοκρατικά διλήμματα που καλλιεργούσαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

«Πατριωτικό καθήκον» είναι να αφομοιώσει όλη την κυβερνητική σημειολογία για τους «θεσμούς» που δεν είναι η τρόικα, για τη νέα συμφωνία που δεν είναι επέκταση του μνημονίου και όλα αυτά τα φαιδρά, για την επιτήρηση και την αξιολόγηση που θα γίνεται από τις αίθουσες ξενοδοχείων και όχι στα γραφεία των υπουργών κλπ.

Σε αυτό το πλαίσιο ο λαός καλείται να παραπέμψει όλες τις ελπίδες του για αποκατάσταση απωλειών και εισοδημάτων στη δευτέρα παρουσία, «όταν η οικονομία το επιτρέψει», «όταν σταθεί στα πόδια της η χώρα».

«Πατριωτικό καθήκον» του λαού είναι να αρκείται στα ελάχιστα κουτσουρεμένα ψίχουλα που απευθύνονται μόνο σε όσους ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.

Επί της ουσίας, «πατριωτικό καθήκον» αναγορεύεται η αποδοχή απ' το λαό της συνέχισης των βασικών κατευθύνσεων της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής με μερικά μερεμέτια από τα οποία βασικά θα ωφεληθεί το κεφάλαιο.

Επίκληση στο «πατριωτικό αίσθημα» του λαού γίνεται προκειμένου να πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ και τα αντιλαϊκά χαράτσια, διαδίδοντας το ψέμα πως αν έτσι γεμίσουν τα κρατικά ταμεία δε θα έχουμε ανάγκη τις δόσεις των δανειστών. Επίσης, ως «πατριωτικό καθήκον» ορίζεται η αποδοχή απ' το λαό της παράδοσης για ακόμα μια φορά των διαθέσιμων των ασφαλιστικών ταμείων και των κρατικών οργανισμών προκειμένου να αντιμετωπιστεί η λεγόμενη «έλλειψη ρευστότητας», φορτώνοντας για άλλη μια φορά, όπως και παλιότερα με το PSI, τα βάρη στο λαό. Ως «πατριωτική στάση» ορίζεται η ετοιμότητα του λαού να ζήσει ένα νέο γύρο λιτότητας, που τώρα βεβαίως δε θα παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα της «εθνόδουλης» στάσης των κυβερνώντων αλλά ως αποτέλεσμα της «υπερήφανης» στάσης τους απέναντι στους δανειστές...

Την περίοδο 2010 - 2012, όταν πάλι οι προηγούμενοι κυβερνώντες έκαναν επίκληση στον πατριωτισμό του λαού προκειμένου να στηρίξει την πολιτική των μνημονίων, οι εργαζόμενοι, ο λαός, στις διαδηλώσεις τους απαντούσαν: «Πατριωτισμός το δίκιο του λαού», δείχνοντας και με αυτόν τον τρόπο ότι αλλιώς προσεγγίζει την έννοια της πατρίδας κάθε τάξη στην καπιταλιστική κοινωνία. Το πατριωτικό καθήκον που επικαλείται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σημαίνει στην πραγματικότητα υποταγή στα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, στα παζάρια, στους συμβιβασμούς και τις αντιθέσεις τους. Το συμφέρον του λαού βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Με αμυχές δείχνει να βγήκε ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντ. Σαμαράς, από τις πρόσφατες εσωκομματικές διαδικασίες (συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και της Πολιτικής Επιτροπής), όπου δεν πέρασε η άποψη αμφισβητιών του για έκτακτο συνέδριο προκειμένου να συζητηθούν όλα τα θέματα (και αυτό της ηγεσίας), ούτε έδειξε να υπάρχει προσώρας «δελφίνος» που να τον κοντράρει στα ίσια.

Εμπειροι αναλυτές και γνώστες της κατάστασης στο εσωκομματικό πεδίο, όπως, π.χ., ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Γ. Κύρτσος, εξηγούσαν μεσοβδόμαδα: «Προφανώς η ηγεσία έχει τα προβλήματά της αλλά ταυτόχρονα και αυτοί που θέλουν να αμφισβητήσουν την ηγεσία έχουν μια εικόνα κουρασμένων ή όχι εξαιρετικά ισχυρών παραγόντων (...) Το βασικό ατού του Αντ. Σαμαρά είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος εξαιρετικά δυναμικός, που να μπορεί να σηματοδοτήσει το ξεκίνημα μιας νέας εποχής, προς το παρόν».

Ταυτόχρονα, ο Σαμαράς σχεδιάζει ρωγμές στο στρατόπεδο των αμφισβητιών του. Μετά την τοποθέτηση του Κυρ. Μητσοτάκη στη θέση του πρώτου τη τάξει κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματος, τοποθέτησε τον Μιλ. Βαρβιτσιώτη γραμματέα Στρατηγικού Σχεδιασμού και Προγράμματος της ΝΔ. Εχει ενδιαφέρον για τους εσωκομματικούς συσχετισμούς, καθώς ο Βαρβιτσιώτης συμμετείχε στο περιλάλητο δείπνο των «14» αμφισβητιών της ηγεσίας.

Επιχειρώντας και άλλα τέτοια ανοίγματα σε όλες τις ομάδες της παράταξης και τη νεολαία της, ο Σαμαράς αποφάσισε τη συγκρότηση άτυπου Πολιτικού Συμβουλίου της ΝΔ, αποτελούμενου από: Το γγ της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Γ. Πλακιωτάκη, το γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής Α. Παπαμιμίκο, τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους Κυρ. Μητσοτάκη, Α. Γεωργιάδη και Γ. Βρούτση, τον αντιπρόεδρο της Βουλής Νικ. Κακλαμάνη, τον πρώην πρόεδρο της Βουλής Ευ. Μεϊμαράκη, τον πρόεδρο του Εκτελεστικού Γραφείου της ΟΝΝΕΔ Σάκη Ιωαννίδη, το γραμματέα Στρατηγικού Σχεδιασμού και Προγράμματος Μιλ. Βαρβιτσιώτη, τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος Κ. Καραγκούνη, ένα σύμβουλο του προέδρου και 4 μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας που θα εκλεγούν από το σώμα αυτό με μυστική ψηφοφορία.

Βέβαια, πληροφορίες επιμένουν πως στο παρασκήνιο συνεχίζονται επαφές και κινήσεις στελεχών της ΝΔ για παραπέρα αμφισβήτηση του Σαμαρά. Κεντρικός άξονάς τους ότι μ' αυτόν στην ηγεσία το κόμμα μπάταρε στα δεξιά - ακροδεξιά. Οτι χρειάζονται επειγόντως επανασύνδεση με τους λεγόμενους κεντρώους ψηφοφόρους, αν θέλει η ΝΔ να ξαναδιεκδικήσει με αξιώσεις την αστική διαχείριση. Οτι ο νυν πρόεδρος της ΝΔ δεν μπορεί να εξασφαλίσει αυτή την επανασύνδεση.

Σε αυτή τη βάση, με ενδιαφέρον αναμένονται και τα επόμενα βήματα του Δ. Αβραμόπουλου που παραιτήθηκε από τη θέση του αντιπροέδρου της ΝΔ, επικαλούμενος φόρτο εργασίας στις Βρυξέλλες ως επίτροπος της χώρας στην Κομισιόν. Ωστόσο, από αρκετούς εκτιμάται ότι δε θέλει να είναι στο ίδιο κάδρο με την ηγετική ομάδα Σαμαρά και ετοιμάζει τα δικά του σχέδια επανάκαμψης στη χώρα και στο εγχώριο αστικό πολιτικό σκηνικό.

Επιπλέον, από τη δευτερολογία Σαμαρά την προηγούμενη Κυριακή στη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ, γεννώνται μια σειρά ερωτήματα. Ο Σαμαράς υποστήριξε, μεταξύ άλλων: «Προχωρούσαμε (σ.σ. ως κυβέρνηση με το πρόγραμμα των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) στη σταθερή άνοδο με τις ευλογίες των πάντων, ξένων επιχειρήσεων, ελληνικών επιχειρήσεων, των εταίρων μας, του ΝΑΤΟ, των Αμερικανών, των Ρώσων, των Κινέζων, όλοι ήταν μες στο παιχνίδι και κοπήκαμε με το χειρότερο τρόπο» από το ΣΥΡΙΖΑ και τις πρόωρες εκλογές.

Αν, όμως, είχε τέτοια στήριξη η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ από όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα πώς δεν μπόρεσε να αντέξει; Κι αν όντως είχε κάποιες διαβεβαιώσεις ο Σαμαράς, μήπως αυτή η στήριξη εξαντλήθηκε επειδή κρίθηκε πως δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στο καθήκον της ορισμένης χαλάρωσης στους περιορισμούς του ισχύοντος μοντέλου δημοσιονομικής προσαρμογής προκειμένου να απελευθερωθούν κονδύλια προς αναθέρμανση της καπιταλιστικής οικονομίας; Και μάλιστα σε συνθήκες όξυνσης των αντιθέσεων; Και αν δεν τα καταφέρει στη διαχείριση η τωρινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μπορεί ο Σαμαράς να υπηρετήσει αυτό το νέο μείγμα διαχείρισης;

Διόλου τυχαία μια εκ των ναυαρχίδων του αστικού Τύπου, τα «ΝΕΑ», έθετε το ζήτημα αυτό την Τετάρτη: «Αν η κυβέρνηση καταφέρει να επεξεργαστεί (σ.σ.: με τις δικές της προτάσεις και μείγμα) έναν αποδεκτό συμβιβασμό με τους Ευρωπαίους και να σταθεροποιήσει την παραμονή της στην εξουσία, η ΝΔ θα χρειαστεί εκ των πραγμάτων νέα στρατηγική και ίσως άλλον αρχηγό (...) Διότι ό,τι κι αν κάνει ή δεν κάνει η κυβέρνηση, η ΝΔ οφείλει από την πλευρά της να δείξει ότι κατάλαβε τι συνέβη στις 25 Ιανουαρίου. Οι ψηφοφόροι κολακεύονται να πιστεύουν ότι τα κόμματα παίρνουν υπόψη την ψήφο τους και τα μηνύματά τους. Μπορεί αυτή την ανάγκη (σ.σ.: για ένα πιο χαλαρό μείγμα) να την υπηρετήσει ο Σαμαράς;», αναρωτιούνται τα «ΝΕΑ». Οπως και άλλα αστικά επιτελεία...