ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 15 Φλεβάρη 2015
Σελ. /40
ΓΥΝΑΙΚΑ
ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ»
Εξίσωση δικαιωμάτων προς τα κάτω αντί για ισότητα

Eurokinissi

Το Συμβούλιο της Ευρώπης, ιδεολογικός μηχανισμός της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, διοργάνωσε πανευρωπαϊκό σεμινάριο στο πλαίσιο του προγράμματος Ρestalozzi με τίτλο: «Promoting Gender Equality in Schools: The Role of School Head Teachers». Το θέμα του, δηλαδή, ήταν «Η προώθηση της ισότητας των φύλων στα σχολεία: Ο ρόλος των διευθυντών των σχολείων». Το σεμινάριο παρακολούθησαν διευθυντές σχολείων από όλη την Ευρώπη.

Η αστική τάξη επιδιώκει να παρέμβει ιδεολογικά από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση στη συνείδηση των παιδιών από τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες, σε διάφορα ζητήματα όπως και για το γυναικείο ζήτημα. Το σχολείο αναπαράγει τις αξίες, τα «στερεότυπα» που συμφέρουν κάθε φορά την αστική τάξη, αφού μέσα από το περιεχόμενο του προγράμματος σπουδών στοχεύει στη διαμόρφωση της εικόνας που έχουν τα μικρά παιδιά για την κοινωνία.

Μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των συμφερόντων των μονοπωλίων

Μέσα από το συγκεκριμένο σεμινάριο, οι εκπαιδευτικοί καλούνται να «διδάξουν» πως το βασικό πρόβλημα γενικά των γυναικών σήμερα είναι «ο συγκεκριμένος καταμερισμός εργασίας στον ιδιωτικό χώρο». Ο άντρας είναι αυτός - όπως αναφέρει το σεμινάριο - που συντηρεί οικονομικά την οικογένεια και η γυναίκα αυτή που φροντίζει το νοικοκυριό. Και συνεχίζει πως αυτός ο καταμερισμός «προσδίδει περισσότερο κύρος και προνόμια στους άνδρες απ' ό,τι στις γυναίκες. Συνεπάγεται παράλληλα πολύ λιγότερες ευκαιρίες και δυνατότητες για συμμετοχή στην οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ζωή». Ουσιαστικά, μιλάνε για τις ανισοτιμίες, τις διακρίσεις, τις αναχρονιστικές προλήψεις που αναπαράγονται σε κάθε εκμεταλλευτικό σύστημα. Ο καπιταλισμός συντηρεί την ανισοτιμία των γυναικών, τη χρησιμοποιεί σαν μέσο για να διευρύνει τα κέρδη των μονοπωλίων. Στην πορεία ανάπτυξης του καπιταλισμού, οι γυναίκες βρίσκονται με το ένα πόδι στην παραγωγή και με το άλλο στο σπίτι, μοιράζονται ανάμεσα στην εργασία και τη φροντίδα των μικρών παιδιών, των ηλικιωμένων, των χρονίως πασχόντων, γενικά των «εξαρτημένων» μελών της οικογένειας. Καλύπτουν τα κενά που δημιουργούν η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση κοινωνικών τομέων. Οι όροι συμμετοχής της γυναίκας στην παραγωγή καθορίζονται κάθε φορά από το συμφέρον των καπιταλιστών. Για παράδειγμα, σε περιόδους καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης αναβιώνουν αντιδραστικές αντιλήψεις που λένε ότι «το παιδί χρειάζεται τη μητέρα στο σπίτι», για να στηρίξουν τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης, των ευέλικτων μορφών απασχόλησης συνολικά, την αξιοποίηση των γυναικών σε πλευρές της κοινωνικής οικονομίας και τα λοιπά.

Ακόμα, το πανευρωπαϊκό σεμινάριο ασχολήθηκε με τη συμμετοχή των γυναικών στα Κέντρα Λήψης Αποφάσεων: «Ενας μεγάλος αριθμός γυναικών απασχολούνται στις κατώτερες ιεραρχικά θέσεις, με χαμηλότερη αμοιβή και κύρος και με ελάχιστες δυνατότητες για συμμετοχή στα κέντρα λήψης των αποφάσεων». Η αστική ευαισθησία φθάνει μέχρι το σημείο να την απασχολεί η χαμηλή συμμετοχή των αστών γυναικών, των γυναικών από τα ανώτερα μεσαία στρώματα στα καπιταλιστικά κέντρα λήψης αποφάσεων, σε διευθυντικές - στελεχικές θέσεις, κυβερνητικά πόστα και θεσμικά όργανα. Η συμμετοχή των γυναικών της αστικής τάξης στα όργανα της αστικής εξουσίας δεν επιφέρει αλλαγή στον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής. Η πολιτική καθορίζεται από την τάξη. Μην ξεχνάμε, πως μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα για τις γυναίκες προωθούνται και από γυναίκες. Τέτοια είναι η υποκρισία των αστών όταν μιλάνε για συμμετοχή όλων των γυναικών σε θεσμούς.

«Μάθημα» κοινωνικής συνοχής

Μέρος του σεμιναρίου αφιερώθηκε και στην περίφημη κοινωνική συνοχή. Οπως ειπώθηκε, «ο επαγγελματικός διαχωρισμός που διαχωρίζει τα δύο φύλα στις επαγγελματικές τους επιλογές αποτελεί σοβαρό πλήγμα για την επίτευξη της κοινωνικής συνοχής». Αυτή είναι η μεγαλύτερη έγνοια για την αστική τάξη: Η διατήρηση της «κοινωνικής συνοχής». Σε κάθε ταξική κοινωνία, η κοινωνική συνοχή σημαίνει ταξική συνεργασία. Να επικρατεί «σιγή νεκροταφείου» στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές απέναντι στην πολιτική ΕΕ, κυβερνήσεων, μονοπωλίων, να μην υπάρχει συλλογικός οργανωμένος αγώνας. Γι' αυτό φροντίζουν να «παραδίδουν» τέτοια μαθήματα στα παιδιά, την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης, από τα πρώτα μαθητικά τους χρόνια. Η ευθύνη που νιώθουν οι γυναίκες της εργατικής, λαϊκής οικογένειας απέναντι στην οικογένεια, τις κάνει πιο ευάλωτες στην υποχώρηση σε εκβιασμούς της εργοδοσίας, σε έκπτωση στις ανάγκες και στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματά τους με βάση τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων. Γι' αυτό στο πλαίσιο του σεμιναρίου συνδέονται «οι αλλαγές στον παραδοσιακό καταμερισμό εργασίας με την επίτευξη της κοινωνικής συνοχής».

Και συνεχίζει: «Είναι σημαντικό να διευκολυνθεί η είσοδος των γυναικών στους μη παραδοσιακούς τομείς, όσο και να προωθηθεί η παρουσία των ανδρών σε τομείς που απασχολούν παραδοσιακά γυναίκες. Η προώθηση της ισότητας των δύο φύλων, δεν θα είναι μόνο τυπική, μέσα στα πλαίσια της Νομοθεσίας, αλλά και ουσιαστική όταν εξαλειφθούν τα στερεότυπα, που παραμένουν μέσα στο μυαλό των ανθρώπων». Η αστική ιδεολογία και πολιτική θεωρεί ότι η ισοτιμία ανάμεσα στα δύο φύλα θα επιτευχθεί εάν οι γυναίκες απασχοληθούν σε παραδοσιακά αντρικά επαγγέλματα και αντίστοιχα οι άντρες στα «γυναικεία». Δηλαδή, είναι προοδευτικό να εργάζονται γυναίκες στις καρότσες της σκουπιδιάρας, με ό,τι συνεπάγεται για την καταπόνηση του γυναικείου οργανισμού λόγω των ιδιαίτερων βιολογικών αναγκών που προκύπτουν από τον αναπαραγωγικό της ρόλο; Ομως τα μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα του γυναικείου οργανισμού, αποτελούν κόστος για την καπιταλιστική εργοδοσία και το κράτος της. Ακόμη, τι άλλαξε στο μισθό και τα δικαιώματα των εμποροϋπαλλήλων γυναικών με την αύξηση της απασχόλησης των ανδρών στα εμπορικά καταστήματα, σε θέσεις «παραδοσιακά γυναικείες»; Το καπιταλιστικό σύστημα εκμεταλλεύεται και διατηρεί αναχρονιστικά κατάλοιπα, όπως τις ανισοτιμίες και διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, ώστε να χρησιμοποιεί τη γυναίκα ως φθηνότερη και άρα περισσότερο εκμεταλλεύσιμη εργατική δύναμη.

Το αστικό σχολείο διαμορφώνει στις νέες γυναίκες εξισωτική συνείδηση για τα δύο φύλα, αποσιωπώντας την ταξική διαφοροποίηση που υπάρχει και στα δύο, τα κοινά ταξικά συμφέροντα μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά και το ταξικό κίνητρο (καπιταλιστικό) στην άρνηση των ιδιαίτερων αναγκών των γυναικών. Το εκπαιδευτικό σύστημα προετοιμάζει την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης για να αποδεχτεί την εργασιακή ζούγκλα, την κινητικότητα από επάγγελμα σε επάγγελμα, από κλάδο σε κλάδο, ακόμα και από χώρα σε χώρα. Να αποδεχτεί ότι θα δουλεύει ακόμα πιο φθηνά και περισσότερο. Πίσω από την «ισότητα» των δύο φύλων, διαμορφώνει νέες διακρίσεις σε βάρος της κοινωνικής αναγνώρισης της μητρότητας, γενικότερα σε βάρος των ιδιαίτερων βιολογικών αναγκών της γυναίκας.

Το «κερασάκι στην τούρτα» των κατευθύνσεων του σεμιναρίου της ΕΕ είναι η αξιοποίηση του εθελοντισμού «ως μέσο απελευθέρωσης των γυναικών». Προσπαθούν να περάσουν στη συνείδηση της νέας γενιάς πως η τσάμπα εργασία χωρίς δικαιώματα, στην οποία σέρνονται οι νέοι και οι νέες, είναι προς όφελός τους (!) αφού θα καλυτερεύσει, λένε, τις συνθήκες ζωής τους! Ολο και πιο συχνά ΕΕ, κυβερνήσεις, ακόμα και δημοτικές αρχές, δείχνουν στις γυναίκες το δρόμο της «εθελοντικής» εργασίας, της δουλειάς δηλαδή χωρίς μισθό και ένσημο, με ανταλλάγματα την απόκτηση προϋπηρεσίας, εργασιακής εμπειρίας και πάει λέγοντας.

Ομως όσα περισπούδαστα συνέδρια και να κάνει η ΕΕ και οι οργανισμοί της, η αλήθεια είναι μία. Οπως όλα τα κοινωνικά ζητήματα έτσι και το γυναικείο ζήτημα είναι ταξικό και αποτελεί σύνθεση της ανισοτιμίας εξαιτίας του φύλου με το καθεστώς της ταξικής εκμετάλλευσης. Είναι ένα ιστορικό κοινωνικό φαινόμενο, ένα σύμπλεγμα οικονομικών, πολιτικών, πολιτιστικών ανισοτιμιών και διακρίσεων που εκδηλώνονται σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και προσωπικής ζωής της γυναίκας και πηγάζει από τις ταξικές σχέσεις εκμετάλλευσης. Γεννήθηκε μαζί με αυτές και θα εξαλειφθεί μαζί με τη συντριβή τους, από την εργατική τάξη.


Λουκία ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ
Μέλος της Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ για τις Νέες Γυναίκες και τα Νέα Ζευγάρια



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ