Οι τοποθετήσεις του υπουργού και του αναπληρωτή υπουργού Υγείας στη συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης είναι αποκαλυπτικές των προθέσεων, των στόχων και των επιδιώξεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στα ζητήματα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης του λαού.

Ετσι... «σαν να μην πέρασε μια μέρα», με τις τοποθετήσεις τους σήκωσαν τη σημαία του «νοικοκυρέματος» και του «εξορθολογισμού» των δαπανών στην Υγεία, που η αντιμετώπισή τους θα βελτιώσει την κατάσταση που αντιμετωπίζει ο λαός στην ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη. Μας γύρισαν αρκετά χρόνια πίσω, όπου η ίδια σκυτάλη του «νοικοκυρέματος» και του «εξορθολογισμού», κάθε φορά που διαδοχικά άλλαζε χέρια από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, τόσο οι λαϊκές οικογένειες μέτραγαν συνεχώς απώλειες στα δικαιώματα και τις ανάγκες τους.

Με τα ίδια προπαγανδιστικά συνθήματα, ενοχοποιήθηκε κάθε κρατική παροχή προς το λαό ως σπατάλη και συνοδεύτηκε με μέτρα πετσοκόμματος των δημόσιων δαπανών και παροχών. Οδήγησαν τις δημόσιες μονάδες Υγείας στη σημερινή τραγική κατάσταση και το λαό να βάζει ακόμη πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου να αγοράζει υπηρεσίες Υγείας, είτε από τον εμπορευματοποιημένο δημόσιο τομέα, είτε από τους επιχειρηματίες στην Υγεία.

Ο υπουργός «δανείσθηκε» τη φαρμακευτική δαπάνη, όπως και όλοι οι προηγούμενοι μνημονιακοί υπουργοί, για να δείξει τη «νοικοκυροσύνη» του. Για να συνεχίσει το έργο των προκατόχων του, που εξανάγκασαν τους ασφαλισμένους την περίοδο 2009 - 2014 να πληρώνουν κατά 43,1% περισσότερα για συμμετοχή στην αγορά των φαρμάκων και το κράτος μαζί με τα ασφαλιστικά ταμεία να πληρώνουν, την ίδια περίοδο, λιγότερα κατά 57,7%.

Από τέτοια «νοικοκυροσύνη» πρέπει να διπλοκουμπώνεται ο λαός, αφού στις δικές του πλάτες το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία εξοικονόμησαν 3 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ ο ίδιος φορτώθηκε, πλέον αυτών που πλήρωνε, άλλα 225 εκατομμύρια ευρώ για τη δημόσια φαρμακευτική του περίθαλψη και 120 εκατομμύρια ευρώ για φάρμακα που πληρώνει 100% ο ίδιος.

Οι εξαγγελίες για την κατάργηση του συνταγόσημου του 1 ευρώ και των 5 ευρώ για τις ιατρικές επισκέψεις στις δημόσιες μονάδες προβάλλονται προκειμένου να κρυφτεί το μεγάλο «πακέτο» που θα συνεχίσουν να πληρώνουν οι ασθενείς για φάρμακα, εξετάσεις, θεραπείες και νοσηλεία τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα.

Από αυτό το μεγάλο «πακέτο» πληρωμών από το λαό και τη μείωση των κρατικών δαπανών, ένα μικρό μέρος των ποσών που εξοικονομεί το κράτος κατευθύνεται για τη χρηματοδότηση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των ανασφάλιστων. Δηλαδή, θα εξακολουθήσει να εφαρμόζεται η πολιτική μοιράσματος της φτώχειας.

Το «όχι άλλη λιτότητα» και το «όχι άλλες περικοπές» της συγκυβέρνησης και των υπουργών της έχει «θετικό» φορτίο, όμως στα απλά ελληνικά σημαίνει ότι αυτό το ξεζούμισμα που υπέστησαν οι λαϊκές οικογένειες, δηλαδή οι απώλειες, θεωρείται δεδομένο. Αυτό σημαίνει ότι το «μνημόνιο φεύγει» στα λόγια, αλλά τα αντιλαϊκά μέτρα του μένουν.

Στην ίδια κατεύθυνση, κηρύσσουν τον πόλεμο κατά της διαφθοράς, όπως έκαναν και όλοι οι προηγούμενοι. Δεν αμφισβητούμε τις καλές προθέσεις. Αλλωστε, όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν πήραν σειρά μέτρων, τα οποία όμως δεν έλυσαν ούτε το πρόβλημα της διαφθοράς, ούτε βεβαίως και τα λαϊκά προβλήματα. Διότι η διαφθορά στο βαθμό και στην έκταση που υπάρχει γεννιέται και αναπαράγεται από το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα, το οποίο στηρίζει και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Ορισμένες φορές, η προβολή μέτρων κατά της διαφθοράς, της αδιαφάνειας κ.λπ., λειτουργεί και ως συγκάλυψη της κατάστασης και αποπροσανατολιστικά για το λαό από την ουσία, την αιτία των προβλημάτων του. Συγκεκριμένα, ο υπουργός σήκωσε τη σημαία της αντιμετώπισης της αδιαφάνειας και της διαφθοράς στις λίστες των χειρουργείων, με μέτρα που θα εξασφαλίζουν να μην παραβιάζεται η σειρά κ.λπ.

Αυτό που στην ουσία λέει ο υπουργός είναι ότι θα καταφέρει να υπάρχει «ισοτιμία» στις μακρόχρονες λίστες αναμονής των χειρουργείων. Γιατί αυτό που δε λέει, είναι ότι με την υποστελέχωση των δημόσιων νοσοκομείων, με τα προβλήματα εξοπλισμού τους κ.λπ., ως αποτέλεσμα της κρατικής υποχρηματοδότησής τους, οι λίστες αναμονής θα μακροημερεύουν, όπου ασθενείς με σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως καρκινοπαθείς, θα χάνουν πολύτιμο ζωτικό χρόνο στην αναμονή ή θα αποτελέσουν την πελατεία των επιχειρηματιών στην Υγεία.

Ο υπουργός και ο αναπληρωτής του παρουσίασαν ως «κατόρθωμα» ορισμένες «επείγουσες και στοχευμένες» προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, ως «σωτηρία» των δημόσιων νοσοκομείων και του ΠΕΔΥ.

Ετσι, σύμφωνα με τον αναπληρωτή υπουργό, θα προσληφθούν 2.000 γιατροί και 5.000 νοσηλευτές, σε βάθος διετίας. Στην ομιλία του υπουργού Υγείας έγιναν 1.000 γιατροί και ένας αριθμός επικουρικών και ...βλέπουμε. Για δε τους νοσηλευτές, δεν ακούστηκε τίποτε συγκεκριμένο, όταν μόνο για τα κλειστά κρεβάτια των ΜΕΘ και ΜΑΦ απαιτούνται τουλάχιστον 800 νέοι νοσηλευτές.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συγκυβέρνηση προσλήψεις θα κάνει. Ολες οι κυβερνήσεις έκαναν προσλήψεις. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ακόμα και αν γίνει το 100% αυτών που εξαγγέλθηκαν, θα είναι σταγόνα στον ωκεανό, θα συνεχίσουν να δυσκολεύονται στη λειτουργία τους οι δημόσιες μονάδες Υγείας είτε στην ΠΦΥ, είτε στα νοσοκομεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ασθενείς και την εντατικοποίηση των εργαζομένων, αφού οι προηγούμενες απώλειες σε προσωπικό δεν πρόκειται να αναπληρωθούν.

Μάλιστα, ένα μέρος αυτών των προσλήψεων θα είναι επικουρικοί, όπως είπαν οι υπουργοί, ή ενδεχομένως και με «μπλοκάκια», που δεν κοστίζουν στον κρατικό προϋπολογισμό, αφού πληρώνονται από τα έσοδα των κρατικών νοσοκομείων, δηλαδή από τους ίδιους τους ασθενείς.

Στο κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται η επιλογή του για τη στήριξη της ελληνικής καπιταλιστικής φαρμακοβιομηχανίας, ως μοχλού ανάπτυξης συνολικά της οικονομίας. Στην ουσία - και παρά τις αναφορές του στο φάρμακο ως «κοινωνικό αγαθό» - στηρίζει την παραγωγή του φαρμάκου - εμπόρευμα και μάλιστα προωθεί την ενίσχυση του πρωταγωνιστικού ρόλου του ελληνικού κεφαλαίου στον κλάδο.

Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την ανοιχτή στήριξη των ντόπιων φαρμακοβιομηχάνων στη διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας αναδεικνύει το «δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι». Η προγραμματική θέση του ΣΥΡΙΖΑ για πολιτική ενίσχυσης των ποιοτικών γενόσημων φαρμάκων και της εγχώριας παραγωγής ποιοτικού φαρμάκου καθιστά σκέτη δημαγωγία τα περί φαρμακευτικού «κοινωνικού αγαθού».

Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της «υγιούς» επιχειρηματικής δράσης στο χώρο της Υγείας αποτελεί βασικό κριτήριο για να κριθεί ο χαρακτήρας του συστήματος Υγείας που υποστηρίζει και προωθεί ως συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ. Λέει για διαχωρισμό δημόσιου - ιδιωτικού τομέα και λήψη μέτρων ελεγκτικού - ρυθμιστικού χαρακτήρα. Ενισχύει τις δόσεις των αυταπατών περί ελέγχου, και μάλιστα «κοινωνικού», της ανάπτυξης και του τρόπου λειτουργίας του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα. Δηλαδή, ότι η επιχειρηματική δράση και το κεφάλαιο μπορεί να μπουν υπό το καθεστώς του «κοινωνικού ελέγχου».

Η «διεύρυνση του δημόσιου χώρου στην Υγεία», που εξαγγέλλει η συγκυβέρνηση, δεν αναιρεί το γεγονός ότι θα αποτελεί ένα διευρυμένο αλλά και εμπορευματοποιημένο δημόσιο τομέα.

Ο «αναπροσανατολισμός των δημόσιων πόρων προς τις δημόσιες δομές», που επίσης εξαγγέλλει, δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι κρατικές δαπάνες θα εξακολουθήσουν να είναι μειωμένες και ανεπαρκέστατες, αφού δε θα αυξηθούν, αλλά θα αναπροσανατολιστούν, με αποτέλεσμα να ενισχύεται η επιχειρηματικότητα των κρατικών μονάδων Υγείας προκειμένου να εξασφαλίζεται η «βιωσιμότητά τους».

Από αυτήν την πλευρά, η εξαγγελία ότι θα καταργήσει την Εταιρεία Συστήματος Αμοιβών Νοσοκομείων (ΕΣΑΝ ΑΕ), σηματοδοτεί μόνο το διαφορετικό τρόπο ρύθμισης της «αγοράς» στην Υγεία και όχι βεβαίως την κατάργησή της.

Το προς υλοποίηση σχέδιο που παρουσιάστηκε, θα εξαρτηθεί από μία και βασική προϋπόθεση: Την αναγκαία αναδιανομή του πλούτου, τη νέα δηλαδή φορολογική πολιτική, την πορεία των διαπραγματεύσεων για το κρατικό χρέος και τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Δηλαδή, «ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι».

Εως τότε, να παρακαλούμε να πουληθούν η θωρακισμένη BMW και το πρωθυπουργικό αεροπλάνο, οπότε ίσως να επισκευασθούν τα παροπλισμένα ασθενοφόρα, όπως μας είπε ο κ. Κουρουμπλής, διότι στον κρατικό προϋπολογισμό, που πρέπει να βρίσκεται σε «ισοσκελισμένα» επίπεδα, δεν χωρούν τέτοιου είδους και άλλες «σπατάλες» για τις λαϊκές ανάγκες.

Μάλιστα, αυτό, κατά τη συγκυβέρνηση, ο λαός πρέπει να το αντιμετωπίσει ως «πατριωτικό καθήκον», κατά το οποίο όχι μόνο δεν πρέπει να ζητάει να ξοδεύει το κράτος, αλλά, αντίθετα, να πληρώνει για τις υπηρεσίες Υγείας που χρειάζεται, να πληρώσει και το υπόλοιπο του ΕΝΦΙΑ για να ενισχυθεί η διαπραγματευτική «μας» ικανότητα.

Να γιατί δεν πρέπει να υπάρχει καμία ταλάντευση στην εργατική τάξη, στα φτωχά λαϊκά στρώματα, ότι έχουμε μπροστά μας να αντιμετωπίσουμε μια αντεργατική πολιτική.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι καινούργια, αλλά η πολιτική που εξήγγειλε, τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων δείχνει ότι θα διαχειρίζεται και αυτή η πολιτική, ανεξάρτητα από το διαχειριστή της, είναι πολύ παλιά και δοκιμασμένη. Σε αυτήν οφείλεται η σημερινή κατάσταση του λαού και στον τομέα της Υγείας. Γι' αυτό λέμε καμία αυταπάτη απ' το λαό πως μπορεί να υπάρξει ανάκτηση των απωλειών στον τομέα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης επειδή άλλαξε ο διαχειριστής της κυβερνητικής εξουσίας.

Η ανάκτηση των απωλειών και η διεκδίκηση μέτρων ουσιαστικής ανακούφισης του λαού πρέπει να είναι στις προτεραιότητες της πάλης του εργατικού και λαϊκού κινήματος στο πλαίσιο της ανασύνταξής του σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Περιθώρια αναμονής, αυταπατών και συμβιβασμού με τις παροχές φτωχοκομείου δεν υπάρχουν.

Συμβιβασμός με τις απώλειες και με τα «ψίχουλα» στην Υγεία σημαίνει για το λαό ότι βάζει την ίδια τη ζωή του ως καύσιμη ύλη για την αναθέρμανση της καπιταλιστικής οικονομίας.

Να ισχυροποιηθεί η εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση και πάλη που να διεκδικεί την ανάκτηση όλων των απωλειών που είχε ο λαός την περίοδο της κρίσης, να έχουν όλοι χωρίς εξαίρεση πλήρεις υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας - φαρμάκων από το Δημόσιο, χωρίς καμία πληρωμή.

Να βάζει εμπόδια στην υλοποίηση των νέων αντιλαϊκών μέτρων και να δημιουργεί τους όρους αντεπίθεσης, να ανοίξει ο δρόμος για την ανάπτυξη που θα έχει κριτήριο την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, όπου η Υγεία - Πρόνοια θα αποτελεί κατοχυρωμένο καθολικό και δωρεάν δικαίωμα, χωρίς καμία επιχειρηματική δράση.