Ολη την γκάμα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων περιλαμβάνει το κοινό ανακοινωθέν που δόθηκε στη δημοσιότητα, στο πλαίσιο του «Στρατηγικού Διαλόγου» που ξεκίνησε την Πέμπτη στην Ουάσιγκτον. Κατά το αναμενόμενο, όπως καταγράφεται και στο ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη», το ανακοινωθέν περιέχει άξονες και γενικές κατευθύνσεις για την παραπέρα εμβάθυνση της συνεργασίας ΗΠΑ - Ελλάδας. Ολα αυτά, όμως, εξειδικεύονται σε συγκεκριμένους στόχους και χρονοδιαγράμματα, κυρίως στους τομείς της «Αμυνας και Ασφάλειας», της Ενέργειας και του Εμπορίου, που ιεραρχούνται ψηλά από τις ΗΠΑ. Αυτές τις λεπτομέρειες βέβαια δεν πρόκειται να τις αποκαλύψει η κυβέρνηση, όπως έγινε άλλωστε και με την επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ τον Νοέμβρη του 2017, όπου κάτω από τη συμφωνία για παραπέρα αναβάθμιση των διμερών σχέσεων χώρεσαν όλα αυτά που παρακολουθήσαμε να γίνονται στην Ελλάδα στη διάρκεια του χρόνου που πέρασε: Επέκταση της βάσης της Σούδας, συζήτηση για νέες βάσεις και ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ σε Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Βόλο, ακόμα και στην Κάρπαθο, αναβαθμισμένη συμμετοχή ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ΝΑΤΟικές αποστολές στην Ανατ. Μεσόγειο και βέβαια η συμφωνία με την ΠΓΔΜ, που επιταχύνει τη διαδικασία της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» έναντι των συμφερόντων και των σχεδιασμών της Ρωσίας. Είναι βέβαιο ότι ο «Στρατηγικός Διάλογος» περιέχει όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, που θα τα δούμε άμεσα να εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας, κάνοντας επιτακτική την ανάγκη για το λαό να βρίσκεται σε αγωνιστική εγρήγορση και ετοιμότητα, μπροστά στις νέες επικίνδυνες εξελίξεις που «μαγειρεύονται» αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ.

«Ζούμε σε μια περίοδο αλλαγών, μεγαλύτερων, βαθύτερων και εντονότερων από αυτών που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων». Αυτά είπε, σε διάλεξή του τη βδομάδα που πέρασε, ο επικεφαλής του βρετανικού στρατού Ν. Κάρτερ, προσθέτοντας ότι οι διαρκείς αντιπαραθέσεις που παρατηρούνται σταθερά σε όλο τον κόσμο, θυμίζουν αυτές της πρώτης δεκαετίας του 20ού αιώνα, «την περίοδο των μεγάλων ανταγωνισμών, που αποτέλεσαν βασική αιτία για την εκδήλωση του Α' Παγκοσμίου Πολέμου», διαπιστώνοντας ότι «τα δοκιμασμένα κατά το παρελθόν διπλωματικά εργαλεία (...) δεν ανταποκρίνονται στο νέο τοπίο διεθνών σχέσεων», «ενώ υπάρχουν αποκλίνουσες απόψεις για το πώς πρέπει να "λειτουργεί" ο κόσμος». Στο διά ταύτα, ζήτησε «μια διαφορετική προσέγγιση από την παραδοσιακή φιλειρηνική μας νοοτροπία» απέναντι σε «βασικές απειλές», στις οποίες ενέταξε τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν. Τα παραπάνω είναι αποκαλυπτικά για τα σχέδια που απεργάζονται τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, ενώ οι «ομοιότητες» με τις παραμονές των Παγκοσμίων Πολέμων κάθε άλλο παρά ανεξήγητες είναι, αφού οι αιτίες παραμένουν «ολοζώντανες»: Οι σφοδροί ανταγωνισμοί των μονοπωλίων για το μοίρασμα αγορών, σφαιρών επιρροής και πλουτοπαραγωγικών πηγών, όπως και τα αγιάτρευτα αδιέξοδα της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας, που οδεύει ξανά προς κρίση. Δηλαδή, οι λόγοι για τους οποίους οι ιμπεριαλιστές δεν δίστασαν να αιματοκυλίσουν δυο φορές την ανθρωπότητα, είναι εδώ και μάλιστα στο πολλαπλάσιο. Το ιμπεριαλιστικό σύστημα έχει προ πολλού σαπίσει και έχει να δώσει στους λαούς μόνο εκμετάλλευση, εξαθλίωση και πολέμους. Και όπως έδειξε η πείρα των δυο Παγκοσμίων Πολέμων, η μόνη δύναμη που μπορεί να τους σταματήσει είναι οι λαοί, όταν αποφασίσουν να ξηλώσουν μια για πάντα το σάπιο σύστημα.