Οπως είπε, πρώτος στόχος της κυβερνητικής πρότασης - με την οποία συμπίπτουν οι θέσεις των υπόλοιπων κομμάτων - είναι η κυβερνητική πολιτική σταθερότητα, δηλαδή να μη διαταράσσεται η άσκηση της κυρίαρχης πολιτικής από μια σειρά παράγοντες που μπορεί να είναι ο λαϊκός παράγοντας και το κίνημά του. Αυτός ο στόχος εξυπηρετείται με την πρόταση για την αλλαγή του τρόπου εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και την πρόταση για την ψήφο δυσπιστίας.

Δεύτερος στόχος είναι να αναστηλωθεί το κύρος του αστικού πολιτικού συστήματος που τρώθηκε στα χρόνια της κρίσης και των μέτρων, αλλά και λόγω της ασυνέπειας λόγων και έργων του ΣΥΡΙΖΑ. «Οσο μακιγιάζ και αν κάνετε, αυτό το σύστημα είναι τόσο σάπιο που ούτε μπορεί να διορθωθεί ούτε μπορεί να εξυγιανθεί», διευκρίνισε σε αυτό το σημείο.

Τρίτος στόχος πάνω στον οποίο επιδιώκεται να στηθεί και ο δικομματικός καβγάς είναι αυτός που πλασάρεται με τα ψευδεπίγραφα συνθήματα της εμβάθυνσης της δημοκρατίας, της προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων, της δήθεν «αντινεοφιλελεύθερης» ατζέντας μέσα από προτάσεις για δημοψηφίσματα, δημόσιο έλεγχο, Συλλογικές Συμβάσεις, κ.λπ. Ο βουλευτής του ΚΚΕ υπογράμμισε πως αποτελεί θράσος να μιλάει η κυβέρνηση γι' αυτά τα ζητήματα, τη στιγμή που έκανε το δημοψήφισμα του 2015 και που υλοποίησε ένα σωρό μέτρα με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) ή με επείγοντα νομοσχέδια.

Οπως επισήμανε ο εισηγητής του ΚΚΕ, πέρα από την υποκρισία, όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει υλοποιήσει μέτρα, με ΠΝΠ, κατεπείγοντα νομοσχέδια κ.ο.κ. για να πλήξει από το δικαίωμα στην απεργία μέχρι τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, π.χ. ενεργοποίηση νόμου Βρούτση, αντανακλάται «η ίδια η υποκρισία της αστικής δημοκρατίας και του Συντάγματός της».

Χαρακτήρισε άδειο πουκάμισο όρους που περιέχονται στο Σύνταγμα για δικαίωμα στην εργασία, έννοιες περί ισότητας ή λαϊκής κυριαρχίας όταν αυτό που υπερασπίζεται με νόμους, ΠΔ και «παραθυράκια», είναι ο «υπέρτατος νόμος, που είναι το καπιταλιστικό κέρδος, η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, οι εκμεταλλευτικές σχέσεις και σε τελική ανάλυση η δικτατορία του κεφαλαίου». Παράλληλα, η κυβέρνηση ξεπερνά με ημίμετρα υπερώριμους εκσυγχρονισμούς, όπως ο πλήρης διαχωρισμός κράτους - Εκκλησίας κ.ο.κ.

Επισήμανε ότι το ΚΚΕ παλεύοντας «στις σημερινές συνθήκες για να διευρυνθούν τα λαϊκά δημοκρατικά δικαιώματα» έχει προβάλει την ανάγκη «να υπάρξουν αλλαγές στο Σύνταγμα, όπως για παράδειγμα στο άρθρο 48 και τον αντιδραστικό νόμο περί κατάστασης πολιορκίας, στα άρθρα 28 και 80, που αφορούν την εκχώρηση αρμοδιοτήτων σε διακρατικές συμμαχίες και ερμηνεύουν το Σύνταγμα υπό το πρίσμα του ευρωενωσιακού δικαίου, στο άρθρο 27, που αφορά την παρουσία ξένων στρατιωτικών δυνάμεων - βάσεων στην Ελλάδα, στο άρθρο 107, που αφορά την προστασία του ξένου και του εφοπλιστικού κεφαλαίου, τα οποία φυσικά είναι άρθρα τα οποία ούτε από εσάς ούτε από κανένα άλλο κόμμα δεν μπαίνουν στη διαδικασία της αναθεώρησης».

Σημείωσε ακόμη πως το ΚΚΕ «δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει προοδευτικό, συμμετοχικό ή δημοκρατικό Σύνταγμα στο πλαίσιο της σημερινής εξουσίας. Πραγματικά κυρίαρχος μπορεί να γίνει ο λαός όταν θα έχει στην ιδιοκτησία του τον πλούτο που παράγει».

Ωστόσο, «ο λαός έχει το δικαίωμα να παλεύει σε μια τέτοια κατεύθυνση και επίσης έχει τη δύναμη να την επιβάλει. Αλλωστε, το άγχος να εξασφαλιστεί η πολιτική σταθερότητα δείχνει την ανησυχία για πολιτική αστάθεια. Αυτήν την αστάθεια ο λαός όχι μόνο δεν πρέπει να τη φοβηθεί, αλλά και να την αξιοποιήσει προς όφελός του για να εμποδίσει μέτρα σε βάρος του, να αποσπάσει ό,τι μπορεί και, πάνω από όλα, για να διαμορφώσει συσχετισμό και προϋποθέσεις σύγκρουσης, ανατροπής με το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα».

Τον ταξικό χαρακτήρα του Συντάγματος ανέδειξε στην ομιλία της η Αλέκα Παπαρήγα, σημειώνοντας μεταξύ άλλων πως «το αστικό Σύνταγμα επιδέχεται αλλαγές και κάτω κι απ' την παρέμβαση του λαϊκού κινήματος μπορεί να στρογγυλεύονται μερικά άρθρα. Αλλά ένα πράγμα δεν επιδέχεται αλλαγή, τα ιερά και τα όσια της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας».

Σημείωσε, άλλωστε, πως είναι απατηλή και η αρχή της ισότητας των πολιτών, αφού «δεν μπορεί να υπάρξει ισότητα των πολιτών σε μια ταξική κοινωνία, όταν η ιδιοκτησία του πλούτου ανήκει σε λίγους», ενώ αναδεικνύοντας το ταξικό αυτό περιεχόμενο του Συντάγματος διερωτήθηκε χαρακτηριστικά: «Εχει δικαίωμα ο λαός, μιλάμε ένα λαϊκό πλειοψηφικό κίνημα που δεν μπορεί να δημιουργηθεί ούτε με καθοδηγήσεις, ούτε με εντολές, πρέπει να το επιτρέπουν οι συνθήκες και να έχει φτάσει η λαϊκή συνείδηση μαζικά σε ένα υψηλό επίπεδο, μπορεί ένα τέτοιο λαϊκό μαζικό κίνημα να ανατρέψει το Σύνταγμα με τη βία ή δεν ξέρω με ποια άλλα μέσα, και να επιβάλει ένα άλλο λαϊκό Σύνταγμα, που αντί να λέει ατομική ιδιοκτησία να λέει κοινωνική ιδιοκτησία; Αντί να λέει συμμετοχική δημοκρατία που θέλετε εσείς, να λέει εργατικός έλεγχος που ξεκινάει απ' τον τόπο δουλειάς; Λέω, μπορεί; Οχι».

Ως προς την πρόταση αναθεώρησης που φέρνει η κυβέρνηση υπογράμμισε πως όλα τα άλλα κόμματα συμφωνούν στην ανάγκη πολιτικής σταθερότητας, σταθερών κυβερνήσεων, κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών, «ούτως ώστε να μη διαταράσσεται η φιλομονοπωλιακή, η κεφαλαιοκρατική πολιτική, να μη διαταράσσεται είτε απ' τις ανταγωνιστικές φιλοδοξίες ποιος θα είναι ο κορμός, είτε πολύ περισσότερο απ' τον λαϊκό παράγοντα».

Και πρόσθεσε: «Αυτό κάνετε. Κι εμείς λέμε στο λαό, την πολιτική σταθερότητα να φοβάται. Γιατί αυτή η πολιτική σταθερότητα είναι τέτοια σιδερένια και δεν είναι μόνο η σταθερότητα της κυβέρνησης, είναι και των μηχανισμών του κράτους, των κατασταλτικών, των ιδεολογικών, των εξαγορών που δυσκολεύουν την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος. Ισα - ίσα ο λαός με την πάλη του πρέπει να επιβάλει ρωγμές και να έχει ένα αδύναμο πολιτικό σύστημα αν θέλει να αποσπά κάποιες παραχωρήσεις, να εμποδίζει τα χειρότερα, αν θέλει να προχωρήσει προς τα μπρος εφόσον το αποφασίσει και εφόσον δημιουργηθούν οι συνθήκες σε μια ουσιαστική ριζική ανατροπή».

Στην τοποθέτησή της στηλίτευσε ακόμη την πρακτική της ΝΔ, που προσπαθεί να αποδώσει κομμουνιστικά χαρακτηριστικά στον ΣΥΡΙΖΑ. «Δηλαδή, τι θέλετε να πείτε, ότι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνει μια αναθεώρηση του Συντάγματος γιατί εμφορείται από τους ταξικούς αγώνες της Γαλλίας, από το "Κεφάλαιο" (του Μαρξ); Ε, έλεος», σημείωσε χαρακτηριστικά, ενώ παράλληλα υπογράμμισε πως κάνουν αντικομμουνισμό με προοπτική να τσακίσουν το κίνημα.

Καταλήγοντας υπέδειξε στην κυβέρνηση που δηλώνει «αριστερή» να καταργήσει μια σειρά άρθρα του Συντάγματος που απαγορεύουν υπαίθριες συγκεντρώσεις όταν διαταράσσεται η κοινωνικοοικονομική ζωή, τα σχετικά με την ιδιοκτησία ορυκτού πλούτου, αρχαιολογικών χώρων κ.ά., που περιορίζουν το δικαίωμα απεργίας στους δικαστικούς λειτουργούς, στα Σώματα Ασφαλείας κ.ά.

«Εμείς παλεύουμε βεβαίως άρθρα του Συντάγματος να τροποποιηθούν, παρότι δεν έχουμε τους πενήντα βουλευτές να τα φέρουμε, που βάζουν εμπόδια στη συνδικαλιστική και δημοκρατική δράση, που βοηθάνε να υπάρχουν κάποιες ελευθερίες έστω στο γράμμα του νόμου για να αξιοποιούνται απ' το λαό, και αυτό θα το κάνουμε και στην Επιτροπή και όπου μπορούμε. Δεν έχουμε πενήντα βουλευτές να επιβάλουμε κάποιες θετικές τροποποιήσεις κι αυτό ας το σκεφτεί και ο λαός. Αλλά δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι αυτό το Σύνταγμα είναι πολύ ευρύχωρο να χωρέσει απ' τον μεγαλύτερο αυταρχισμό μέχρι το μεγαλύτερο ξεγέλασμα του λαού», κατέληξε.