Ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Δένδιας, συναντήθηκε χτες κατ' ιδίαν με τον Αμερικανό ομόλογό του, Αντ. Μπλίνκεν, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ακολούθησαν διευρυμένες συνομιλίες και οι δύο υπουργοί εγκαινίασαν με εισαγωγικές παρεμβάσεις τους τον τρίτο γύρο του «Στρατηγικού Διαλόγου» (ΣΔ) Ελλάδας - ΗΠΑ (ξεκίνησε το 2018, επί ΣΥΡΙΖΑ). Καλύπτει μια σειρά πεδία για μπίζνες του κεφαλαίου, όπως Περιφερειακή Πολιτική και Οικονομική Συνεργασία, Ενέργεια και Κλίμα, Εμπόριο και Επενδύσεις, Αμυνα και Ασφάλεια, Επιβολή του Νόμου και αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις κ.λπ. Αρμόδια στελέχη των δύο μερών ανέλαβαν χτες να διευρύνουν τα τέτοια πεδία «συνεργασίας», όπως είχαν ανοίξει στους προηγούμενους δυο γύρους.

Τα παραπάνω - τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων σε μια σειρά τομέων - συνδέθηκαν με το «σφράγισμα» της νέας επικίνδυνης Συμφωνίας για τις βάσεις, με την υπογραφή του Δεύτερου Τροποποιητικού Πρωτοκόλλου της λεγόμενης Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (ΣΑΑΣ/MDCA - το προηγούμενο υπεγράφη το 2019).

Επιβεβαιώνοντας ακριβώς όσα έγραφε ο «Ριζοσπάστης» τις προηγούμενες μέρες, η Συμφωνία ανανεώνεται καταρχάς για μία 5ετία, και κατόπιν μένει σε ισχύ ...εσαεί, με διεύρυνση της αμερικανικής παρουσίας σε Εβρο, Πιερία, Θεσσαλία και Σούδα.

Συγκεκριμένα, το Πρωτόκολλο αναφέρει ότι τα δύο μέρη επαναβεβαιώνουν «τη δέσμευσή τους να εμβαθύνουν και να επεκτείνουν περαιτέρω τη στρατηγική αμυντική εταιρική σχέση τους και συνεργασία τους». Αναγνωρίζουν, δε, «τη σημασία της αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας - ΗΠΑ για την άμυνα και την ασφάλεια έκαστης χώρας, τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) και τη διεθνή ασφάλεια».

Σε αυτό το πλαίσιο αποφάσισαν ότι η Συμφωνία που τέθηκε σε ισχύ στις 6/11/1990 (αρχικά για μια 8ετία και κατόπιν ανανεωνόταν από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις ετησίως), πλέον «θα παραμείνει σε ισχύ για μία περίοδο πέντε ετών από την ημερομηνία της θέσης σε ισχύ του Δεύτερου Πρωτοκόλλου Τροποποίησης της ΣΑΑΣ». Ακολούθως, «η ΣΑΑΣ θα παραμείνει σε ισχύ στη συνέχεια, εκτός εάν τερματιστεί από κάποιο από τα μέρη με γραπτή ειδοποίηση, προς το άλλο μέρος, 2 χρόνια πριν, διά της διπλωματικής οδού».

Είναι αυτή η διατύπωση που επέτρεψε στον Μπλίνκεν να πανηγυρίζει στις δηλώσεις του, λέγοντας ότι «αυτή η επικαιροποίηση θα επιτρέψει στη Συμφωνία να μείνει σε ισχύ επ' αόριστον και θα επιτρέψει στις δυνάμεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα να εκπαιδευτούν και να επιχειρούν από πρόσθετες τοποθεσίες».

Συγκεκριμένα, το τροποποιητικό πρωτόκολλο αναφέρει ως τοποθεσίες που θα απλώσουν πρόσθετες δυνάμεις τους οι Αμερικανοί:

-- Το στρατόπεδο «Γιαννούλη» στην Αλεξανδρούπολη. Επελέγη λόγω της εγγύτητας στο λιμάνι και στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης, που τα τελευταία χρόνια δέχεται και διεκπεραιώνει συνεχώς αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.

-- Το στρατόπεδο «Γεωργούλα» στη Νέα Ιωνία Βόλου, σε συνδυασμό με την παρουσία των Αμερικανών στην αεροπορική βάση της Λάρισας και στη βάση της αεροπορίας στρατού στο Στεφανοβίκειο.

-- Το Πεδίο Βολής στο Λιτόχωρο στην Πιερία, που έτσι κι αλλιώς αξιοποιούσαν για ασκήσεις οι Αμερικανοί ελικοπτεράδες και πεζοναύτες που αναπτύσσονταν περιοδικά στη χώρα όλα τα τελευταία χρόνια, ήδη από την εποχή ΣΥΡΙΖΑ.

-- Τέλος, επεκτείνουν κι άλλο τις εγκαταστάσεις των Αμερικανών στη ναυτική τους βάση στη Σούδα, επιτρέποντας τη στάθμευση, διεκπεραίωση και υποστήριξη ακόμα περισσότερων μονάδων και μέσων τους.

Διπλωματικές πηγές αναφέρουν σχετικά ότι «η επιλογή της Αλεξανδρούπολης υποδηλώνει μεταξύ άλλων την αμερικανική βούληση ενίσχυσης της ασφάλειας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, αλλά με παράκαμψη των Στενών, με ό,τι οφέλη αυτό συνεπάγεται για την περιοχή του Εβρου και ευρύτερα της Θράκης», βασικά την παραπέρα στοχοποίησή της από αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως άλλωστε δείχνουν και οι χτεσινές δηλώσεις του Ρώσου πρέσβη για τα «αντίμετρα» που παίρνει η Ρωσία.

Επισήμως, το Τροποποιητικό Πρωτόκολλο τίθεται σε ισχύ την ημερομηνία της τελευταίας διακοίνωσης κατά την ανταλλαγή διακοινώσεων μεταξύ των μερών, με τις οποίες δηλώνουν ότι κάθε μέρος έχει ολοκληρώσει τις αναγκαίες εσωτερικές του διαδικασίες για να τεθεί σε ισχύ. Κατά πληροφορίες, η κυβέρνηση σχεδιάζει να φέρει τη νέα συμφωνία προς κύρωση στη Βουλή ακόμα και την ερχόμενη βδομάδα. Αλλωστε, η ισχύς της τρέχουσας Συμφωνίας λήγει στις 6/11.

Σημειωτέον στο Τροποποιητικό Πρωτόκολλο τα δύο μέρη σημειώνουν «τη σταθερή απόφασή τους να περιφρουρούν και να προστατεύουν αμοιβαίως την ασφάλεια, την κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα των αντίστοιχων χωρών τους κατά ενεργειών οι οποίες απειλούν την ειρήνη, περιλαμβανομένης της ένοπλης επίθεσης ή της απειλής επίθεσης, και επιβεβαιώνοντας την απόφασή τους να αντιταχθούν ενεργά και ανεπιφύλακτα σε κάθε τέτοια απόπειρα ή ενέργεια και τη δέσμευσή τους να καταβάλλουν τις κατάλληλες μείζονες προσπάθειες για να αποτρέψουν τέτοια πορεία δράσης».

Η ελληνική κυβέρνηση κάνει το μαύρο άσπρο, προβάλλοντας την παράγραφο αυτή όπως και όσα περιέχονται στην επιστολή Μπλίνκεν (βλέπε παρακάτω) σαν ρήτρες εγγύησης τάχα, για την προστασία των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων απέναντι στην επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, «ξεχνώντας» βέβαια το πώς διαχρονικά τέτοιες διαβεβαιώσεις έγιναν φτερό στον άνεμο, εφόσον βασικό κριτήριο των αποφάσεών τους ήταν η διατήρηση της συνοχής στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και η αγκίστρωση της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, με τα ελληνικά και κυπριακά κυριαρχικά δικαιώματα στο κρεβάτι του Προκρούστη.

Οπως άλλωστε έγινε και με τις «διαβεβαιώσεις» και την αντίστοιχη επιστολή Πομπέο που συνόδευαν την προηγούμενη τέτοια ανανέωση της Συμφωνίας, το 2019, με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μετά από λίγους μήνες να καλούν - απέναντι στην Τουρκία που παραβίαζε τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στην Ανατ. Μεσόγειο - σε «επίλυση των διαφορών σε συμμαχικό πνεύμα» στις «αμφισβητούμενες ζώνες».

Στην πραγματικότητα, και αυτές οι πρόνοιες βασικά σημαίνουν ότι οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις θα συνεχίσουν να συμπαρατάσσονται στις αμερικανικές όποτε και όπου οι ΗΠΑ κρίνουν ότι απειλούνται τα συμφέροντά τους.

Διόλου τυχαία, έτσι, η αναφορά στην αποστολή Ελλήνων στρατιωτών στο Αφγανιστάν, από τον Μπλίνκεν, ο οποίος εξέφρασε δημοσίως τη «βαθιά ευγνωμοσύνη» της χώρας του για το γεγονός ότι «η Ελλάδα είναι ένας τόσο ισχυρός και αξιόπιστος σύμμαχος για εμάς, ειδικά στο Αφγανιστάν, όπου οι ελληνικές Δυνάμεις πολέμησαν γενναία», όπως είπε.

Ενώ, λίγη ώρα αργότερα ήρθε δήλωση του υπουργού Αμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλου, που μιλούσε για «ενίσχυση» των Ενόπλων Δυνάμεων των δύο χωρών και «συνεισφορά τους στην ασφάλεια και τη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής», όπως βαφτίζονται τα επιθετικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στα οποία συμμετέχει με τα μπούνια και η ελληνική αστική τάξη.

Αλλωστε, και στην επιστολή Μπλίνκεν, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ δίνει αυτό το «στίγμα» της συμφωνίας, σημειώνοντας ότι αυτή προσδίδει περιφερειακή σταθερότητα στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, και μιλώντας για τη συνεχιζόμενη αμερικανική στήριξη προς την Ελλάδα, προκειμένου - όπως σημειώνει - να καταστεί περιφερειακός, στρατιωτικός κόμβος παροχής συντήρησης, υποστήριξης και εκπαίδευσης των δυνάμεων των δύο χωρών.

Ο ίδιος ο Μητσοτάκης έσπευσε με δήλωσή του να πανηγυρίσει για τη Συμφωνία και επιβεβαιώνοντας το περιεχόμενό της, ανέφερε ότι «η υπογραφή της σφραγίζει την ποσοτική και ποιοτική αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων», δίνοντας «ηχηρή ψήφο εμπιστοσύνης προς τη χώρα μας ως πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας στην ταραγμένη περιοχή μας». «Στο εξής», πρόσθεσε, «οι ΗΠΑ ενισχύουν το στρατηγικό τους αποτύπωμα στην Ελλάδα σε περιοχές κρίσιμης σημασίας, σε μία ακτίνα από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη. Και μάλιστα σε μία περίοδο αναπροσαρμογής των διεθνών ενδιαφερόντων τους. Αναπτύσσουν, επίσης, τις αμυντικές επενδύσεις τους σε υφιστάμενες εγκαταστάσεις. Ενώ δεσμεύονται για την από κοινού αντιμετώπιση απειλών ή προκλήσεων εναντίον της πατρίδας μας».

Παράλληλα, διπλωματικές πηγές σπεύδουν να παραπέμψουν στην επιστολή Μπλίνκεν προς τον Μητσοτάκη, η οποία συνοδεύει την υπογραφή της Συμφωνίας.

Αναφέρουν ότι «η επιστολή υπογραμμίζει τη δέσμευση των ΗΠΑ για την αμοιβαία προστασία της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας από απειλές ή ένοπλη επίθεση».

Οι ίδιοι παράγοντες αναφέρουν, επίσης, ότι «η επιστολή κάνει ρητή αναφορά στη δυνατότητα ανάπτυξης αμερικανικών δυνάμεων σε ελληνικά νησιά πέραν της Κρήτης», ότι «οι αμερικανικές δυνάμεις θα μπορούν να επιχειρούν ή να πραγματοποιούν εκπαιδευτικές ασκήσεις τόσο στην ηπειρωτική Ελλάδα, όσο και σε νησιά» και πως δήθεν με τον τρόπο αυτό, οι ΗΠΑ «επιβεβαιώνουν de facto την άσκηση πλήρους κυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά της και βεβαίως τη δυνατότητα στρατιωτικοποίησής τους».

Φτάνουν δηλαδή, για να ξεπλύνουν την εγκατάσταση «όπου και όποτε» θέλουν οι ΗΠΑ νέες βάσεις, να παρουσιάζουν ως επιτυχία ότι έτσι... αναγνωρίζεται η κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά της!

Σημειωτέον, στο μεταξύ, ότι στην επιστολή Μπλίνκεν δεν γίνεται καμία συγκεκριμένη αναφορά σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα που η Τουρκία θέλει αποστρατιωτικοποιημένα, βάζοντάς το μάλιστα ως βασική προϋπόθεση για την ελληνική κυριαρχία επ' αυτών εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου.

Σε κάθε περίπτωση, προετοιμάζοντας για επέκταση του αμερικανικού ιστού στη χώρα στο μέλλον, σημειώνουν ότι «στην παρούσα συγκυρία, η αμερικανική πλευρά, για λόγους στρατηγικούς που αφορούν τις αμερικανικές γεωγραφικές επιλογές γενικότερα, αλλά και για οικονομικούς λόγους, δεν επιθυμούσε, στην παρούσα τουλάχιστον συγκυρία, να δεσμευτεί άμεσα για άλλες περιοχές». Ομως, «τίποτα δεν εμποδίζει την αναθεώρηση της Συμφωνίας με την αύξηση των τοποθεσιών, εφόσον το επιβάλλουν οι συνθήκες».

Από το παζλ των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή που ενισχύει η Συμφωνία, δεν θα μπορούσαν φυσικά να λείπουν και οι επί της ουσίας παροτρύνσεις για να «τρέξουν» οι «επώδυνοι» συμβιβασμοί και διευθετήσεις με την Τουρκία για να διασφαλιστεί η ΝΑΤΟική συνοχή. Αυτό αφορούν και οι αναφορές που αναπαράγουν από χτες τα κυβερνητικά επιτελεία, πως η επιστολή Μπλίνκεν κάνει «ρητή αναφορά στην ανάγκη σεβασμού της κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας, καθώς και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας» και στη σύμβαση UNCLOS... που οι ΗΠΑ δεν έχουν υπογράψει, ως βάση που «διέπει την οριοθέτηση των ζωνών αυτών», δίνοντας βασικά τη βάση για το ελληνοτουρκικό και ευρύτερο παζάρι για τη μοιρασιά της καπιταλιστικής λείας της περιοχής και για να «τρέξουν» τα σχέδια συνεκμετάλλευσης της Ενέργειας.

Δεν περνά απαρατήρητο, άλλωστε, ότι στις κοινές τους δηλώσεις, μετά τον Μπλίνκεν, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, Δένδιας, θύμισε τις συμφωνίες καθορισμού θαλασσίων ζωνών με Ιταλία και Αίγυπτο (συμφωνίες που αναγνωρίζουν μειωμένη επήρεια ακόμα και στο μεγαλύτερο ελληνικό νησί, την Κρήτη) και διαβεβαίωσε ότι στην ελληνική κυβέρνηση είναι «έτοιμοι και πρόθυμοι να συνεργαστούμε» με «όλες τις χώρες του κόσμου» στη βάση του Διεθνούς Δικαίου.