Ο Αλ. Τσίπρας μεταβαίνει στις ΗΠΑ, συνοδευόμενος μεταξύ άλλων από τον υπουργό Αμυνας Π. Καμμένο, έχοντας στις βαλίτσες του ένα μάτσο «δάφνες» από την ...απογείωση επί της πρωθυπουργίας του της λεγόμενης «διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας».

Κορωνίδα αυτής της συνεργασίας είναι αναμφισβήτητα η χρήση από τους Αμερικανούς της αεροναυτικής βάσης της Σούδας, για την οποία άλλωστε ο ίδιος ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Τζ. Πάιατ δήλωνε πρόσφατα ότι «τον τελευταίο καιρό έχει εντατικοποιηθεί η συνεργασία μας και είμαστε πιο ενεργοί παρά ποτέ στη βάση της Σούδας, λόγω του μεγάλου αριθμού των επιχειρήσεων που κάνουμε στην Ανατολική Μεσόγειο και της προτεραιότητας της κυβέρνησης Τραμπ για τη στρατιωτική καταστροφή του ISIS...».

Οπως παρατηρούσε άλλωστε ο πρέσβης, «διατηρήσαμε ισχυρούς τους δεσμούς της συνεργασίας μας καθ' όλη τη διάρκεια του πρώτου έτους της θητείας μου στην Ελλάδα», γεγονός που απέδωσε και «στη σαφή δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης στη συμμαχία με τις ΗΠΑ». Ως «πυλώνες της συνεργασίας» χαρακτήρισε τους τομείς της άμυνας, της «ασφάλειας» και της καταπολέμησης της «τρομοκρατίας».

Τώρα, αυτό που συζητιέται είναι η επέκταση της συμφωνίας χρήσης της βάσης για πέντε τουλάχιστον χρόνια, ώστε να μπορούν οι ΗΠΑ να κάνουν έναν πιο μακροπρόθεσμο σχεδιασμό σε ό,τι αφορά την διαμόρφωση των εγκαταστάσεων και τις επιχειρησιακές τους αποστολές.

Θυμίζουμε ότι «καμάρι» της βάσης είναι το περίφημο κρηπίδωμα Κ-14. Με μήκος περίπου 300 μέτρων, μπορεί να δένουν εκεί αεροπλανοφόρα, γεγονός που το καθιστά τη μοναδική τέτοια πλατφόρμα στη Μεσόγειο. Διόλου τυχαία, και καθώς αυξάνεται η συγκέντρωση πολεμικών μέσων στην Ανατολική Μεσόγειο, έχουν δέσει εκεί το τελευταίο διάστημα γιγαντιαία αμερικανικά αεροπλανοφόρα («USS George H.W. Bush» «USS Dwight D. Eisenhower»), όπως και ελικοπτεροφόρα («USS Wasp»).

Οι ίδιοι οι Αμερικανοί αξιωματούχοι, διπλωμάτες και στρατιωτικοί, έχουν αναγνωρίσει δημόσια τη στρατηγική σημασία της βάσης για την προβολή της ισχύος τους στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, καθώς είναι η μοναδική βάση σε όλο τον άξονα από το Νόρφολκ της Βιρτζίνια στις ακτές των ΗΠΑ στον Ατλαντικό, μέχρι τη ναυτική τους βάση «Diego Garcia» σε ένα νησί καταμεσής του Ινδικού Ωκεανού, που μπορεί να δέσει αεροπλανοφόρο, να σβήσει τον αντιδραστήρα με τον οποίο λειτουργεί, να ανεφοδιαστεί, να προχωρήσει σε συντήρηση και επισκευές.

Στον απόηχο, εξάλλου, αντιθέσεων μεταξύ της τουρκικής κυβέρνησης και των ΗΠΑ, διακινούνται σενάρια για μετεγκατάσταση στη Σούδα αμερικανικών δυνάμεων από τη βάση τους στο Ιντσιρλίκ. Π.χ. να μεταφερθούν εκεί πεζοναύτες και ιπτάμενα μέσα που έχουν έδρα το Ιντσιρλίκ, ή να σταθμεύουν εκεί αμερικανικά drones, στα πρότυπα της αντίστοιχης βάσης των ΗΠΑ στη Σιγκονέλα της Σικελίας. Γι' αυτό το σκοπό, μάλιστα, γράφτηκε ότι Αμερικανοί αξιωματούχοι επισκέφτηκαν πρόσφατα στρατιωτικά αεροδρόμια και εγκαταστάσεις σε Λάρισα και Ανδραβίδα.

Σε ό,τι αφορά το Ιντσιρλίκ, ο ίδιος ο πρώην ανώτατος διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, Αμερικανός ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης, έχει δηλώσει ότι «θα ήταν σοφό» για το ΝΑΤΟ να σκεφτεί ένα Σχέδιο Β' για την περίπτωση που η Συμμαχία εκδιωχθεί από εκεί. Οτι μια άμεση εναλλακτική βάση για τους περίπου 2.500 Αμερικανούς στρατιωτικούς θα ήταν η χώρα μας, «η οποία σίγουρα έχει εξαίρετες υποδομές, τόσο στην Κρήτη όσο και στην ηπειρωτική Ελλάδα».

Εξάλλου, δεν πάει καιρός απ' όταν διέρρευσαν βάσιμες πληροφορίες ότι στην αεροπορική βάση του Αραξου έχουν προχωρήσει η συντήρηση, η επισκευή και ο εκσυγχρονισμός υποδομών της, προκειμένου, όπως φημολογείται, να εγκατασταθούν εκεί αμερικανικά πυρηνικά όπλα, που ο ελληνικός λαός και με την πάλη του τα είχε διώξει προηγούμενες δεκαετίες.

Η κυβέρνηση, μετά τις επανειλημμένες αναφορές του ΚΚΕ στο ζήτημα, προσπάθησε να το διαψεύσει, γεννώντας ωστόσο πρόσθετη ανησυχία, καθότι δεν έκανε τίποτε περισσότερο απ' ό,τι οι προηγούμενες κυβερνήσεις, που πρώτα διέψευδαν την ύπαρξη πυρηνικών στον Αραξο, για να ανακοινώσουν κάποιο διάστημα μετά ότι τα «ανύπαρκτα» πυρηνικά τελικά ...απομακρύνθηκαν από τη βάση.

Παράλληλα, στο φόντο των προηγούμενων επισκέψεων Καμμένου στις ΗΠΑ, όπως και των αρχηγών ΓΕΕΘΑ και ΓΕΣ, συνεννοήσεων που έχουν γίνει σε υψηλό επίπεδο και στην Αθήνα, οι Αμερικανοί θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, οδικό και λοιπό δίκτυο, σιδηροδρομικό κ.λπ., για την προώθηση δυνάμεών τους στα μέτωπα των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων.

Επίσης, η επαύξηση των συνεκπαιδεύσεων προβλέπεται να επεκταθεί και στους τρεις κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και στις ειδικές επιχειρήσεις. Θα συνεχίσουν δηλαδή να έρχονται εδώ πολεμικά αεροσκάφη, στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ, προσωπικό και άλλα μέσα, για κοινές ασκήσεις, καθώς οι Αμερικανοί, πέραν του γεγονότος ότι προωθούν έστω και περιοδικά πρόσθετες δυνάμεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, βρίσκουν ταυτόχρονα την ευκαιρία να εκπαιδευτούν σε ένα σύνθετο γεωγραφικό ανάγλυφο και να προετοιμάζονται για «απαιτητικά» πεδία, όπου θα επιχειρήσουν αργότερα.

Παραπέρα, προγραμματίζεται η ακόμα πιο συχνή συμμετοχή Αμερικανών στις εκπαιδευτικές δραστηριότητες του ΝΑΤΟικού Κέντρου Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής στη Σούδα, το οποίο εκπαιδεύει προσωπικό σε ζητήματα θαλάσσιας ασφάλειας.

Λέγεται επίσης ότι κατόπιν πρότασης της ελληνικής πλευράς, υπάρχει καταρχήν συμφωνία της αμερικανικής πλευράς να συμμετέχουν πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού στη συνοδεία των αμερικανικών αεροπλανοφόρων που επιχειρούν στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, «απελευθερώνοντας» έτσι άλλα αμερικανικά πλοία από αυτήν την αποστολή, ώστε να καταπλεύσουν και να επιχειρήσουν σε άλλα μέτωπα. Συν τα ελληνικά πολεμικά πλοία, υποβρύχια και τα αεροσκάφη εναέριας επιτήρησης που αποστέλλονται για περιπολίες στην Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο σε αποστολές του ΝΑΤΟ («Sea Guardian») και της ΕΕ («Sophia»), ελέγχοντας στον κρίσιμο αυτό δίαυλο τον πλου πλοίων άλλων, ανταγωνιστικών προς τις ΗΠΑ ιμπεριαλιστικών κέντρων και ισχυρών καπιταλιστικών κρατών.

Στο ίδιο πλάνο ελέγχου ενός ακόμα κρίσιμου διαύλου, η κυβέρνηση κάλεσε να παραταχθεί στο Αιγαίο μία εκ των τεσσάρων αρμάδων του ΝΑΤΟ, η SNMG2, με πρόσχημα το Προσφυγικό, και στην πράξη ελέγχοντας τον πλου ρωσικών πλοίων προς και από Συρία...

Ξεχωριστό, σημαντικό κεφάλαιο του διμερούς «κομπρεμί» είναι η λεγόμενη αμυντική βιομηχανία. Εξ ου και ο αν. υπουργός Αμυνας Δ. Βίτσας βρέθηκε αρχές της βδομάδας στις ΗΠΑ, για τη διεθνή έκθεση αμυντικών συστημάτων AUSA 2017, όπου και ανακοινώθηκε η ίδρυση παραρτήματος της AUSA (Association of US Army) στην Ελλάδα.

Απευθύνοντας ομιλία σε εκδήλωση για τη «δικτύωση» της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας («hellenic industry networking event»), εστίασε στην αμυντική βιομηχανία και διαπίστωσε ότι «κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις έχουν γίνει πιο ουσιαστικές. Ειδικά στο πλαίσιο της αμυντικής βιομηχανικής συνεργασίας έχουν αναληφθεί πρωτοβουλίες για μια πιο στενή συνεργασία σε θέματα εξοπλισμών. Εχει μεγάλη σημασία η ύπαρξη προοπτικών και προσδοκιών για ουσιαστική και διαρκή συνεργασία μεταξύ των αμυντικών βιομηχανιών των δύο χωρών».

Θύμισε, επίσης, ότι «οι ελληνικές αμυντικές βιομηχανίες διατηρούν επί σειρά ετών στενές σχέσεις με τις αμερικάνικες εταιρείες», υπογραμμίζοντας ότι «οι συνεργασίες αυτές έχουν στρατηγικό χαρακτήρα και μεγάλες προοπτικές για κάλυψη της ευρύτερης περιοχής με επίκεντρο την Ελλάδα». «Απώτερος στόχος», συνέχισε, «είναι η Ελλάδα να αποτελέσει - σε επίπεδο βιομηχανίας - ένα περιφερειακό κέντρο υποστήριξης των οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, τόνισε, καλώντας τους Αμερικανούς να «επενδύσουν» στην ελληνική αμυντική βιομηχανία, ότι «έχει μεγάλες προοπτικές διείσδυσης στις διεθνείς αγορές και κυρίως σε αυτές των χωρών της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Ταυτόχρονα, αποτελεί πυλώνα υποστήριξης των προσπαθειών που κάνουμε στην Ελλάδα για να μπει σε αναπτυξιακή τροχιά, σε ένα ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από ρευστότητα και αστάθεια».

Περιγράφοντας την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, ο Αλ. Τσίπρας έλεγε τις προάλλες: «Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε με αυτό το δόγμα για την εξωτερική μας πολιτική, την πολυδιάστατη και ενεργητική εξωτερική πολιτική: Μέσα στην Ευρωζώνη, μέσα στην Ευρώπη (...) αλλά ταυτόχρονα και μια χώρα που μπορεί, όσο καμία άλλη, να συνεννοείται και να συνομιλεί και με τη Ρωσία, και με την Κίνα, και με τον αραβικό κόσμο. Αυτό είναι μοναδικό. Δεν μπορούν άλλες χώρες της Ευρωζώνης να το κάνουν αυτό (...) Είναι στοιχείο της στρατηγικής μας ενόρασης για την εξωτερική μας πολιτική και για την προοπτική της χώρας».

Η κυβέρνηση προσπαθεί να καλλιεργήσει την αίσθηση ότι η εξωτερική της πολιτική σχεδόν «αυτονομείται» από από τη στρατηγική των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών στις οποίες συμμετέχει. Υπονοεί, μάλιστα, ότι αυτό γίνεται επ' ωφελεία του λαού, επειδή έχει τη δυνατότητα να αναζητά συνεργασίες και κεφάλαια σε καπιταλιστικά κράτη και κέντρα ανταγωνιστικά προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, όπως είναι για παράδειγμα η Κίνα και η Ρωσία.

Ωστόσο, τίποτα θετικό δεν μπορεί να προκύψει ούτως ή άλλως για το λαό από την ανάπτυξη σχέσεων με το ένα, το άλλο, οι με όλα ταυτόχρονα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αφού το βασικό κριτήριο αυτών των σχέσεων είναι πως θα υπηρετηθούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Συμφέροντα που στο εσωτερικό υπηρετούνται με την καταλήστευση της εργατικής τάξης, του λαού, και στο εξωτερικό με την εμπλοκή σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Σε κάθε περίπτωση, στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν υπάρχουν συνεργασίες και συμφωνίες (στρατιωτικές, οικονομικές ή άλλες) ανάμεσα σε κράτη που να αναπτύσσονται στο «κενό». Αντίθετα, παίρνουν πάντα υπόψη το πλαίσιο των σχέσεων που διαμορφώνονται ανάμεσα σε ισχυρές στρατιωτικο-πολιτικές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, οι οποίες δρουν ανταγωνιστικά και απαιτούν ένα υψηλό επίπεδο δέσμευσης από τα κράτη που συμμετέχουν σ' αυτές, ανάλογα πάντα με τη στρατιωτική - οικονομική και πολιτική τους ισχύ.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ως στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης, καθορίζει θέτει και το πλαίσιο της «πολυδιάστατη εξωτερικής πολιτικής», για την οποία κομπάζει η κυβέρνηση.

Με άλλα λόγια, αυτή η «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική ξεδιπλώνεται μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο που θέτει η θέση της χώρας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, η επιδίωξη για αναβάθμιση στη περιοχή και η στρατηγική προτεραιότητα που έχουν οι σχέσεις της με τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Μέσα απ' αυτόν το δίαυλο διαμορφώνονται οι σχέσεις της και με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, πάντα με κριτήριο τα συμφέροντα της εγχώριας αστικής τάξης και όχι του λαού.

Αυτό περιέγραφε με χαρακτηριστικό κυνισμό ο υφυπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, Στ. Πιτσιόρλας, όταν έλεγε ότι «θα μπορούσαμε να κάνουμε πολύ μεγάλα πράγματα με τους Κινέζους, κάποια και με τους Ρώσους, σε ορισμένους τομείς, αλλά τελικώς δεν μπορούμε να κάνουμε όσα θα θέλαμε. Είμαστε στην Ευρωζώνη και παραδοσιακός σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή, συνεπώς αυτό που πρέπει η Ελλάδα να επιδιώξει είναι η ικανοποίηση και ελληνικών συμφερόντων στα σχέδια που διαμορφώνονται από την Κοινότητα και τις ΗΠΑ».

Ποια είναι αυτά τα σχέδια; Πρόσφατα, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, δήλωνε για την Ελλάδα ότι «η επιστροφή της στην οικονομική ανάπτυξη, θα της δώσει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί πλήρως τις δυνατότητες του ρόλου της, συμπεριλαμβανομένης της βοήθειας προς τους γείτονές σας στα Δυτικά Βαλκάνια, ώστε να συνεχίσουν την πορεία τους προς τα ευρωατλαντικά θεσμικά όργανα, προς την ένταξη στην ΕΕ και προς το ΝΑΤΟ, εάν βέβαια το επιλέξουν».

Η ένταξη των χωρών της περιοχής στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ είναι προϋπόθεση για να ευοδωθούν οι ενεργειακοί και άλλοι σχεδιασμοί, απέναντι σε ανταγωνιστικά σχέδια δυνάμεων όπως η Ρωσία ή και η Κίνα, για να προωθηθούν στόχοι όπως η ενεργειακή απεξάρτηση απ' το ρώσικο φυσικό αέριο κ.λπ. Υπό το πρίσμα αυτό, αποκτούν νόημα τα «σούρτα φέρτα» κυβερνητικών παραγόντων της Ελλάδας στα Βαλκάνια και αντίστροφα.

Ο Αμερικανός πρέσβης είπε ακόμα ότι η Ελλάδα παίζει ρόλο «προμαχώνα της Ευρώπης», καθώς «βρίσκεται στο επίκεντρο των προκλήσεων στην Αν. Μεσόγειο, στο Μαγκρέμπ, αλλά και στη Μαύρη Θάλασσα», προαναγγέλλοντας ταυτόχρονα, ενόψει της επόμενης ΔΕΘ «μια πολύ έντονη αμερικανική δραστηριοποίηση στη Βόρεια Ελλάδα όπως και στη Θεσσαλονίκη, όχι μόνο ως συμπρωτεύουσας, αλλά ως πύλης εισόδου μέσω της Ελλάδας προς τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων».

Σκιαγραφώντας, εξάλλου, τη «μεγάλη εικόνα», δήλωσε ότι «οι ΗΠΑ έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει στη Βόρεια Ελλάδα, λόγω της στρατηγικής σημασίας της περιοχής» που «μπορεί να αναδειχθεί σε έναν ενεργειακό κόμβο, με τον αγωγό TAP, με τον προτεινόμενο αγωγό IGB, με τον προτεινόμενο τερματικό σταθμό Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG) στην Αλεξανδρούπολη (...) Οι ΗΠΑ βλέπουν την Ελλάδα όχι μόνο ως σημαντικό διμερή εταίρο, αλλά ως πυλώνα της στρατηγικής μας στην περιοχή».

Αντίστοιχο ενδιαφέρον υπάρχει από τις ΗΠΑ και για τις εξελίξεις στο ενεργειακό μέτωπο της Ανατολικής Μεσογείου, όπου ενισχύεται η στρατιωτική και οικονομική συνεργασία Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, με «εμβόλιμη» συμμετοχή του Λιβάνου και της Αιγύπτου.

Μέσα από αυτό το πρίσμα πρέπει να δούμε και το αυξημένο επενδυτικό ενδιαφέρον αμερικανικών κεφαλαίων στην Ελλάδα, με την επισήμανση ότι το 2016, οι ΗΠΑ υπήρξαν η μεγαλύτερη πηγή απευθείας ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα, ενώ το περασμένο καλοκαίρι, «αμερικανικά αμοιβαία κεφάλαια ηγήθηκαν της επιτυχημένης επιστροφής της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές», όπως με νόημα υπενθυμίζει ο πρέσβης των ΗΠΑ.

Ο χώρος της Ενέργειας είναι αδιαμφισβήτητα ο τομέας εκείνος της οικονομίας που οι ΗΠΑ δείχνουν αυξημένο ενδιαφέρον. Στην έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων έχει κατατεθεί επίσημη αίτηση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για δύο θαλάσσιες περιοχές νότια της Κρήτης, από την «Exxon Mobil», η οποία συμμετέχει σε κοινοπρακτικό σχήμα με την γαλλική «Total» και τα ελληνικά ΕΛΠΕ.

Εχει προηγηθεί η είσοδος του αμερικανικού επενδυτικού fund «Third Point» στο μετοχικό κεφάλαιο της εγχώριας «Energean Oil&Gas», η οποία έχει ήδη παραγωγική δραστηριότητα στα κοιτάσματα του Πρίνου, και τα τελευταία χρόνια αποκτά επιπλέον άδειες στη χώρα μας (Κατάκολο, Αιτωλοακαρνανία), αλλά και σε Μαυροβούνιο - Ισραήλ.

Με ιδιαίτερη θέρμη, επίσης, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν την κατασκευή του πλωτού σταθμού LNG στην Αλεξανδρούπολη. Πρόκειται για έργο, που, εκτός από την ενίσχυση των αμερικανικών συμφερόντων στην ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά της περιοχής, αποτελεί ακόμη μία ευκαιρία προώθησης του αμερικανικού LNG.

Ο Αμερικανός πρέσβης έχει αναφέρει μάλιστα ότι τουλάχιστον μια αμερικανική εταιρεία ενδιαφέρεται να αποκτήσει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το οποίο αναδεικνύεται σε σημείο «κλειδί» της αμερικανικής παρέμβασης στην ευρύτερη περιοχή. Παράλληλα, οι αμερικανικές εταιρείες «Cheniere Energy» και «Tellurian» εξέφρασαν και επισήμως το ενδιαφέρον τους να συμμετάσχουν μαζί με τον όμιλο «Gastrade» του ομίλου Κοπελούζου στην κατασκευή του πλωτού σταθμού «LNG».

Για το θέμα αυτό, υπήρξε και συνάντηση τον περασμένο Φλεβάρη ανάμεσα στην αναπληρώτρια υφυπουργό Εξωτερικών και αρμόδια για τη διπλωματία των ενεργειακών πόρων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Ρ. Ντάνιγκαν, με τον επιχειρηματία Δ. Κοπελούζο. Αξίζει να αναφέρουμε ότι στο μετοχικό κεφάλαιο της «Gastrade» έχει εισέλθει η «GasLog Ltd», συμφερόντων Π. Λιβανού, η οποία βρίσκεται σε στενότατη συνεργασία με την «Cheniere», μία εκ των βασικών αμερικανικών εταιρειών που τροφοδοτούν με υγροποιημένο αέριο τις ευρωπαϊκές αγορές και ευελπιστεί να τροφοδοτεί σε λίγο και το ελληνικό σύστημα φυσικού αερίου.

Αξίζει, επίσης, να αναφέρουμε ότι ο Αμερικανός Πρέσβης, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συνάντησής του με τον υπουργό Υποδομών, Χρ. Σπίρτζη, έθεσε το θέμα των αμερικανικών επενδύσεων και στον τομέα των Μεταφορών. Το τελευταίο διάστημα, επίσης, επιβεβαιώθηκε το έντονο αμερικανικό ενδιαφέρον για τα ναυπηγεία Σύρου, μέσω του ομίλου «ONEX», με σχέδιο τη ναυπήγηση σκαφών και την κατασκευή ειδικών θαλάσσιων πλατφορμών, που χρησιμοποιούνται στην υπεράκτια έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων.

Για το συγκεκριμένο Ναυπηγείο, ο Τζ. Πάιατ είχε δηλώσει πρόσφατα ότι «είναι στρατηγικά σημαντικό περιουσιακό στοιχείο, το οποίο θα θέλαμε να δούμε να παραμένει σε επενδυτές προερχόμενους από χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ».

Θυμίζουμε ακόμα ότι στα τέλη του περασμένου Ιούνη ανακοινώθηκε η επίσημη εξαγορά του 75% της Εθνικής Ασφαλιστικής από την αμερικανικών συμφερόντων με έδρα την Ολλανδία «Exin Group». Ηταν η δεύτερη κίνηση της εν λόγω εταιρείας στον εγχώριο ασφαλιστικό κλάδο, αφού τον Δεκέμβρη του 2016 είχε ανακοινώσει την εξαγορά του 50% της AIG Ελλάδος. Υπολογίζεται ότι με την ολοκλήρωση της συναλλαγής, οι εταιρείες της «Exin» θα παράγουν ετησίως ασφάλιστρα ύψους 1 δισ. ευρώ από την ελληνική αγορά.

Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού, ενδιαφέρον για την Εθνική Ασφαλιστική είχε εκδηλώσει και η κινεζική «Fosan». Παίρνοντας υπόψη ότι σύμβουλοι για την πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής είναι οι «Goldman Sachs» και «Morgan Stanley», αλλά και το γεγονός ότι ο Αμερικανός πρέσβης είχε μιλήσει ανοιχτά υπέρ της πώλησης σε αμερικανικά κεφάλαια, υποσχόμενος ότι θα ακολουθήσουν και νέες επενδύσεις, δεν είναι να απορεί κανείς για το πού κατέληξε τελικά η Εθνική Ασφαλιστική...