Στη μάχη της «Ηλεκτρικής» αναφέρθηκε με προχτεσινή δήλωσή του ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ ΑΕ, Μ. Παναγιωτάκης, με αφορμή τη συμπλήρωση 71 χρόνων από τη σκληρή και νικηφόρα μάχη που έδωσαν στις 13 Οκτώβρη 1944 οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ μαζί με την ένοπλη ΕΛΑΣίτικη φρουρά της «Ηλεκτρικής», ενάντια στους ναζί που επιχειρούσαν, υποχωρώντας από την Αθήνα και τον Πειραιά, να καταστρέψουν υποδομές στρατηγικής σημασίας, όπως το εν λόγω εργοστάσιο που τροφοδοτούσε με ρεύμα την Αττική. Ο Μ. Παναγιωτάκης, μάλιστα, προτείνει να καθιερωθεί η 13η Οκτώβρη ως επίσημη μέρα Τιμής και Μνήμης της ΔΕΗ.

Ως εδώ «όλα καλά», θα μπορούσε να πει κάποιος... Ελα, όμως, που ο Μ. Παναγιωτάκης παλεύει να «χωρέσει» αυτή την ηρωική σελίδα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ στους σημερινούς... «στόχους της επιχείρησης» της ΔΕΗ ΑΕ! «Ο αγώνας αυτός», ισχυρίζεται, «αποτελεί τρανό δείγμα των δεσμών και της αφοσίωσής τους απέναντι σε μια εταιρεία κοινωνικού σκοπού, όπως η "Ηλεκτρική", αλλά και παράδειγμα κοινωνικής ευθύνης και πατριωτισμού. Είμαι βέβαιος ότι το παράδειγμά τους εμπνέει και σήμερα τους εργαζόμενους και τα στελέχη της ΔΕΗ, ώστε όλοι μαζί, με το ίδιο σθένος, αποφασιστικότητα, συσπείρωση και ενότητα γύρω από τους στόχους της επιχείρησης, να συμβάλουν για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να κάνουμε την επιχείρησή μας ακόμη πιο δυνατή, σε όφελος του ελληνικού λαού και γενικότερα της εθνικής οικονομίας».

Να ενημερώσουμε τον κ. Παναγιωτάκη ότι οι νεκροί και οι τραυματίες της μάχης της «Ηλεκτρικής» δεν έδωσαν τη ζωή τους και το αίμα τους για τους «στόχους» καμιάς επιχείρησης: Ούτε της τότε «Ηλεκτρικής Εταιρείας ΠΑΟΥΕΡ», ούτε βέβαια για τους σημερινούς στόχους της ΔΕΗ ΑΕ, που έχει ταράξει το λαό στις αυξήσεις στο ρεύμα, την ίδια ώρα που παρέχει τη μία μετά την άλλη «διευκόλυνση» στους βιομήχανους και τους επιχειρηματικούς ομίλους, προκειμένου να γίνει ακόμα πιο κερδοφόρα η ίδια και να στηρίξει ταυτόχρονα συνολικότερα την καπιταλιστική ανάκαμψη του εγχώριου κεφαλαίου (βλ. «εθνική οικονομία»).

Στην «Ηλεκτρική», στο λιμάνι, αλλά και σε άλλα εργοστάσια του Πειραιά, σε πολλά από τα οποία υπήρχαν ένοπλες εργατικές φρουρές, οι κομμουνιστές και οι ΕΛΑΣίτες αγωνίστηκαν με τα όπλα τους ενάντια στις ανατινάξεις από τους ναζί, τέτοιες μέρες πριν από 71 χρόνια, ακριβώς για να διασφαλίσουν υποδομές στρατηγικής σημασίας για την επιβίωση του λαού, για να σώσουν εργοστάσια που χτίστηκαν και λειτουργούσαν με τον ιδρώτα των εργατών, προσβλέποντας σε μια Ελλάδα που οι εργαζόμενοι, ο λαός, θα έκαναν κουμάντο, θα είχαν στα χέρια τους τον πλούτο που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Ο αγώνας και η θυσία τους αποτελεί σήμερα έμπνευση, αλλά όχι γι' αυτά που επιχειρεί να μας πλασάρει «πονηρά» ο πρόεδρος της ΔΕΗ ΑΕ (και όχι μόνο αυτός, θα προσθέταμε εμείς, καθώς διάφοροι δοκιμάζουν τώρα τελευταία να χωρέσουν σε ανάλογα... «διδάγματα για το σήμερα» ηρωικές στιγμές της πάλης του λαού μας). Αποτελεί έμπνευση και πηγή πολύτιμων συμπερασμάτων στην πάλη για μια άλλη κοινωνία, με το λαό αφέντη όλου του πλούτου που παράγει και όχι για «συσπείρωση και ενότητα» πίσω από τους «στόχους» των «εταιρειών κοινωνικού σκοπού» της απελευθερωμένης αγοράς και συνολικότερα τους αντιλαϊκούς «στόχους» της «εθνικής οικονομίας» του κεφαλαίου!