ΛΕΥΚΩΣΙΑ - ΠΕΚΙΝΟ.--

Ολα δείχνουν ότι οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό θα ενταθούν το αμέσως επόμενο διάστημα, επιδρώντας άμεσα και πολυεπίπεδα στις ισορροπίες της Ανατολικής Μεσογείου. Το περιεχόμενο που κάθε πλευρά θέλει να αποκτήσει ο όρος «διζωνικότητα», βρίσκεται στο επίκεντρο των διαφωνιών μεταξύ των δύο πλευρών, όπως φάνηκε και στην προχτεσινή συνάντηση Αναστασιάδη - Ακιντζί, λίγες μέρες μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι δηλώσεις Ακιντζί, ότι πρέπει να κατοχυρωθούν αποκλίσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και ότι η «βόρεια» πλευρά θέλει να εξασφαλίσει πληθυσμιακή και περιουσιακή «πλειοψηφία».

Η κυπριακή κυβέρνηση εμφανίζεται να αντιδρά ζητώντας σεβασμό του «ευρωπαϊκού κεκτημένου», δηλαδή των πολιτικών κατευθύνσεων που συνκαθορίζονται στις Βρυξέλλες, ώστε να ευνοούν τα ευρωενωσιακά μονοπώλια, στον ανταγωνισμό τους με αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Χτεσινά δημοσιεύματα του κυπριακού Τύπου αναδείκνυαν, πάντως, ότι το παζάρι θα δυναμώσει και παρασκηνιακά, με ορισμένα ΜΜΕ να υποστηρίζουν ότι η Λευκωσία ήδη ζήτησε «ανταλλάγματα» στο εδαφικό. Η ουσία, ωστόσο, είναι πως αυτό που προωθείται, στη βάση και του Κοινού Ανακοινωθέντος του Φλεβάρη του 2014 που όλοι μνημονεύουν με την παραμικρή αφορμή, είναι μια διχοτομική λύση, με τη δημιουργία δύο «συνιστώντων κρατιδίων», διευκολύνοντας και έτσι την ένταξη της χώρας σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, στο όνομα μάλιστα της σημαντικής γεωστρατηγικής θέσης της.

Αυτό το «πλεονέκτημα» προβάλλει, άλλωστε, και ο Κύπριος Πρόεδρος, Νίκος Αναστασιάδης, στην Κίνα, όπου πραγματοποιεί από χτες επίσημη πολυήμερη επίσκεψη. Σήμερα, ο Κύπριος Πρόεδρος αναμενόταν να συναντηθεί με τον Κινέζο ομόλογό του, Σι Τζινπίνγκ, με βασικά θέματα στην ατζέντα τους το Κυπριακό, τις διμερείς σχέσεις Κύπρου - Κίνας (ιδιαίτερα σε τουρισμό και ενέργεια) αλλά και τις σχέσεις ΕΕ - Κίνας.

Είναι χαρακτηριστικό πως ο Ν. Αναστασιάδης συμμετέχει στην Ειδική Σύνοδο Ασιατικών Πολιτικών κομμάτων που οργανώνει το ΚΚ Κίνας, με θέμα: «Νέα οπτική για το Δρόμο του Μεταξιού: Νέα δράση για Κοινή Ανάπτυξη». Πρόκειται για συνάντηση ενταγμένη στην προσπάθεια του Πεκίνου να αναπτύξει μεταφορικά και ενεργειακά δίκτυα μεταξύ Ανατολής και Δύσης, διεκδικώντας ξεχωριστό μερίδιο στον έλεγχο των εμπορικών και άλλων οικονομικών σχέσεων με την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή αλλά και την Αφρική κ.τ.λ.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ κυπριακών ΜΜΕ, ο Ν. Αναστασιάδης, ο μοναδικός Ευρωπαίος ηγέτης που παίρνει μέρος στη Σύνοδο, τόνισε ότι η Κύπρος «μπορεί να καταστεί ένας ενεργός παίκτης στην προώθηση των αξιών της πρωτοβουλίας για το δρόμο του μεταξιού». Πρόσθεσε ότι μπορεί να δημιουργηθεί μια κατάσταση «αμοιβαίου οφέλους για όλες τις εμπλεκόμενες χώρες» που «θα προωθεί την ειρήνη» και γι' αυτό η Λευκωσία καλωσόρισε την πρωτοβουλία, σπεύδοντας και να υποβάλλει αίτημα ένταξης στην Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων Υποδομών (AIIB). Η Κύπρος - επισημάνθηκε μεταξύ άλλων - καλωσορίζει κάθε πρωτοβουλία που προωθεί τη συνεργασία και τη «σταθερότητα» και εκφράζει «ετοιμότητα να συμβάλει σε αυτό το σκοπό», ενώ ο Ν. Αναστασιάδης συμπλήρωσε: «Κάθε μέρα, πλοία με την κυπριακή σημασία συνδέουν την Ασία και την Ευρώπη, σε μια διαδικασία συνεχιζόμενης προώθησης της συνεργασίας Ασίας - Ευρώπης. Η Κύπρος αποτελεί αληθινά ένα αξιόπιστο διεθνές επιχειρηματικό κέντρο».

Το παζάρι για το σχηματισμό αστικής κυβέρνησης στην Πορτογαλία, μετά τις εκλογές στις 4 Οκτώβρη, φαίνεται να κορυφώνονται αυτήν τη βδομάδα με το Σοσιαλιστικό Κόμμα (32,38%, 85 έδρες στην 230μελή Βουλή), με επικεφαλής τον Αντόνιο Κόστα, να είναι στο επίκεντρο. Διαπραγματεύεται με τον έως τώρα κυβερνητικό κεντροδεξιό συνασπισμό (38,55%, 104 έδρες) του φιλελεύθερου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (PSD) και του συντηρητικού Δημοκρατικού Κοινωνικού Κέντρου (CDS-PP) με επικεφαλής τον απερχόμενο πρωθυπουργό Πέδρο Πάσος Κοέλιο, με πρόγραμμα όπως λένε ενάντια στη λιτότητα, αλλά στήριξης του κεφαλαίου και βέβαια συμφωνίας στα βασικά ζητήματα της ένταξης στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Επίσης, διαπραγματεύεται και με το Μπλοκ της Αριστεράς (10,22%, 19 έδρες) και το Πορτογαλικό ΚΚ που συμμετείχε στην Ενωτική Δημοκρατική Συμμαχία μαζί με τους Οικολόγους Πράσινους, με ατζέντα για την «αλλαγή στην Πορτογαλία».

Στην προχτεσινοβραδινή συνάντηση με τον κεντροδεξιό συνασπισμό, όπου παρουσιάστηκαν 23 σημεία που θα μπορούσε να υπάρξει σύγκλιση, δεν επιτεύχθηκε συμφωνία και ο Κόστα δήλωσε ότι «οι προτάσεις είναι ανεπαρκείς και δεν αντανακλούν την ανάγκη αλλαγής πολιτικής ώστε να ξεπεραστεί η λιτότητα», αλλά δεν ...«έκλεισε» εντελώς την «πόρτα» του διαλόγου, λέγοντας ότι «απαιτούνται αλλαγές στη φορολογία ώστε να ενισχυθεί η μεσαία τάξη, μέτρα για την καταπολέμηση της εργασιακής ανασφάλειας και δημιουργία θέσεων εργασίας». Ενδεικτική είναι και η παρέμβαση του Κάρλος Σίλβα, ΓΓ της Γενικής Ενωσης Εργατών (UGT) (της συμβιβασμένης συνομοσπονδίας που πρόσκειται στους Σοσιαλιστές) που είπε ότι «μια σταθερή κυβέρνηση θα μπορούσε να σχηματιστεί με το κεντροδεξιό συνασπισμό». Η δήλωση αυτή σε ανακοίνωση της Ενωσης, σημειώθηκε ότι «είναι προσωπική και δεν εκφράζει τα συλλογικά όργανα».

Σε δηλώσεις του, πάντως, στο αμερικανικό πρακτορείο «Ρόιτερς» είπε ότι «το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι σε καλύτερη θέση από τη δεξιά για να κυβερνήσει» και επισήμανε ότι το Μπλοκ και το Πορτογαλικό ΚΚ δεν αντιτίθενται στην ΕΕ και τις δεσμεύσεις της, και αυτά προσεγγίζουν τις θέσεις του δικού του κόμματος. Επίσης, διαβεβαιώνει τόσο τις «αγορές» όσο και την ΕΕ ότι η ενδεχόμενη «κυβέρνηση της Αριστεράς θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της» και ότι το «Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ», υπονοώντας τη φερεγγυότητα για τις υποθέσεις του κεφαλαίου, κάτι όμως που κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Από όλα αυτά και ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές που θα έχει ο ένας ή ο άλλος κυβερνητικός συνασπισμός, αυτό που προμηνύεται είναι νέα αντιλαϊκά μέτρα και νέα μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου στο όνομα της «εθνικής ανέγερσης». Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα προκειμένου να ανακτήσουν ό,τι έχασαν τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης και να ανοίξουν προοπτική για ουσιαστική βελτίωση της ζωής τους έχουν ένα μόνο δρόμο, τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, με κάθε ιμπεριαλιστική ένωση, ώστε να γίνουν αφέντες του πλούτου που παράγουν.

Η συζήτηση ότι η Πορτογαλία μπορεί να αλλάξει το κλίμα στην Ευρώπη, αφορά τα παζάρια τμημάτων του κεφαλαίου για το μείγμα διαχείρισης, αλλά οι θυσίες των εργαζομένων δεν θα έχουν τελειωμό, με δεδομένες και τις δυσκολίες ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας σε διεθνές επίπεδο.