Αναλυτικά η Ερώτηση έχει ως εξής:

«Το Φρούριο Ιτζεδίν στο χωριό Καλάμι Χανίων είναι από τα λίγα στην Ελλάδα που έχουν συνδεθεί τόσο στενά με την Ιστορία των λαϊκών αγώνων, με την αλύγιστη στάση των εκατοντάδων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών απέναντι στη βία και τις διώξεις του αστικού κράτους τον 20ό αιώνα, έγινε τόπος κράτησης και μαρτυρίου για κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές.

Υπολογίζεται ότι μέχρι το 1964 βασανίστηκαν στο Ιτζεδίν περίπου 400 κομμουνιστές και αντιστασιακοί, ενώ στα κελιά που κρατούνταν οι μελλοθάνατοι κομμουνιστές πριν οδηγηθούν στο απόσπασμα, υπάρχουν ακόμα χαραγμένα τα ονόματα και τα τελευταία λόγια κάποιων από αυτούς. Ως φυλακή λειτούργησε μέχρι το 1971, οπότε και έκλεισε οριστικά.

Το 1975, το υπουργείο Δικαιοσύνης παραχώρησε για χρήση το εντός του τείχους συγκρότημα του Φρουρίου Ιτζεδίν στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας και την Υπηρεσία του Ναυστάθμου Κρήτης.

Το 1986 το Φρούριο χαρακτηρίστηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο και πλέον υπάγεται και στις αρμοδιότητες του υπουργείου Πολιτισμού - συγκεκριμένα στην Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Εργων Κρήτης. Από το 2007 περνάει στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (ΚΕΔ).

Κρατούμενοι στο προαύλιο των φυλακών Ιτζεδίν τη δεκαετία του '50

Στον ιστορικό αυτό τόπο, που δεν έχει πραγματοποιηθεί καμιά εργασία συντήρησης, η αλμύρα της θάλασσας επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την άσχημη κατάσταση του μνημείου και τα ακραία καιρικά φαινόμενα του περασμένου Φλεβάρη έχουν επιφέρει σοβαρές φθορές (ήδη διαπιστώνονται καταρρεύσεις της οροφής των κτιρίων και διάβρωση των επιφανειών της τοιχοποιίας), δεδομένο που καθιστά άμεσα αναγκαίες τις εργασίες αποκατάστασης.

Επιπλέον, ένας χώρος που θα μπορούσε να είναι επισκέψιμος σε εργαζόμενους και μαθητές, σε τουρίστες από όλο τον κόσμο για να διαδίδεται η ιστορική μνήμη, σήμερα αφήνεται στην τύχη του.

Η αρχιτεκτονική και η ιστορία του κτιρίου είναι ικανές για να χαρακτηριστεί και να αξιοποιηθεί ως μνημείο και να λειτουργήσει και ως χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων, χρήσεις οι οποίες λειτουργούν τόσο στο εσωτερικό του κτιρίου όσο και του αίθριου χώρου. Μάλιστα, αυτό το κτίριο έχει εμπνεύσει και τον κόσμο της τέχνης. Εκεί γυρίστηκαν από τον Παντελή Βούλγαρη σκηνές των ταινιών του "Τα πέτρινα χρόνια" και "Το τελευταίο σημείωμα".

ΕΡΩΤΑΤΑΙ η κ. υπουργός, τι μέτρα θα πάρει, προκειμένου να φύγει το Φρούριο από το υπερταμείο και να αποκατασταθεί άμεσα με ευθύνη του κράτους, ώστε να αναδειχθεί ως ιστορικό μνημείο και να δοθεί στην τοπική κοινωνία, για να μπορεί να αξιοποιείται από τον λαό και τη νεολαία για την ανάδειξη της Ιστορίας του λαϊκού κινήματος του τόπου».

Η συναυλία θα μεταδοθεί σε απευθείας σύνδεση και από την ΕΡΤ2.

Οι Ρίτα Αντωνοπούλου, Χρήστος Θηβαίος, Κώστας Θωμαΐδης, Γιάννης Κότσιρας, Γιώργος Μεράντζας, Μανώλης Μητσιάς, Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μίλτος Πασχαλίδης και Μαριαννα Πολυχρονίδη θα ερμηνεύσουν μοναδικά μεγάλες επιτυχίες του Θ. Μικρούτσικου από όλη τη δισκογραφική του πορεία.

Αποσπάσματα από τη βιογραφία του Θ. Μικρούτσικου θα διαβάσει ο Οδυσσέας Ιωάννου. Την καλλιτεχνική επιμέλεια της βραδιάς έχει αναλάβει ο Θύμιος Παπαδόπουλος. Συμμετέχει οκταμελής ορχήστρα.

Τα εισιτήρια για τη συναυλία έχουν εξαντληθεί. Από τα έσοδα θα διατεθούν χρήματα για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα της Μόριας.

«... Και ξέρεις πόσο θέλω να ζήσω. ΝΑ ΖΗΣΩ! Να μη λείπει κάθε μέρα το ψωμί. Να μη λείπει ένα χάδι τις νύχτες. Μα ίσως, τότε δεν θα είχα τι να σου γράψω. Με παραμύθια μάθαμε να διαβάζουμε. Με τραγούδια μάθαμε να περπατάμε...».

Ο «Βόιτσεκ» είναι μία από τις πρώτες εκτενείς όπερες του 20ού αιώνα που γράφτηκαν σε ατονικό ιδίωμα, με χρήση «τραγουδιστής ομιλίας». Τόσο λόγω της σημασίας του για την ιστορία του μουσικού μοντερνισμού όσο και για αυτή καθαυτή την ποιότητα της μουσικής του, έχει ενταχθεί στο δραματολόγιο όλων των μεγάλων λυρικών θεάτρων του κόσμου.

Ο «Βόιτσεκ» βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Γκέοργκ Μπίχνερ, το οποίο έμεινε ημιτελές και εκδόθηκε το 1879, σαράντα χρόνια μετά τον θάνατο του συγγραφέα. Ο Μπεργκ ήταν θεατής σε παράσταση του έργου στη Βιέννη το 1914 και αμέσως αποφάσισε να μετατρέψει το κείμενο σε όπερα.

Ουσιαστικά πρόκειται για τέσσερα ημιτελή και μισοσβησμένα χειρόγραφα, με διαφορετικές σειρές σύντομων σκηνών. Εκδότες και δραματουργοί καλούνται να συνθέσουν κάθε φορά από την αρχή δράση και προβληματική, βάζοντας σε σειρά τις πολυεπίπεδες μικροσκηνές. Ο Μπεργκ επέλεξε δεκαπέντε, τις οργάνωσε σε τρεις πράξεις και συνέγραψε ο ίδιος το λιμπρέτο. Η σύνθεση της όπερας ξεκίνησε πριν από το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και ολοκληρώθηκε μετά το τέλος του. Η εμπειρία του πολέμου, μέσα από τη θητεία του Μπεργκ στον αυστροουγγρικό στρατό, επηρέασε βαθιά τη σύνθεση του «Βόιτσεκ». Οπως έλεγε ο συνθέτης, «υπάρχει κάτι από μένα σε αυτόν τον χαρακτήρα, καθώς πέρασα αυτά τα χρόνια του πολέμου εξίσου εξαρτώμενος από ανθρώπους που μισώ, ήμουν αλυσοδεμένος, άρρωστος. Αιχμάλωτος, παραιτημένος, για την ακρίβεια ταπεινωμένος...».

Η υπόθεση αφορά τη βία που υφίσταται από το περιβάλλον του ένας απλός, καθημερινός στρατιώτης, με συνέπεια η σκέψη του να χάνεται σε δαιδαλώδεις διαδρομές. Οταν ο Βόιτσεκ συνειδητοποιεί ότι η γυναίκα του, Μαρί, η μόνη σταθερή αναφορά στη ζωή του, έχει εραστή, την σκοτώνει. Η καθημερινή ζωή των στρατιωτών, η εξευτελιστική εκμετάλλευση του ανίσχυρου οικονομικά και κοινωνικά ανθρώπου, η βία, η σκληρότητα και η εκμετάλλευση παρουσιάζονται στο έργο χωρίς καμία ωραιοποίηση. Πρόκειται για έργο - θεμέλιο της μετέπειτα παγκόσμιας προοδευτικής δραματουργίας. Ο «Βόιτσεκ» θεωρείται άλλωστε ότι άλλαξε τα δεδομένα στην όπερα, καθώς ασχολήθηκε με ένα θέμα το οποίο μέχρι τότε κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί στη σκηνή ενός λυρικού θεάτρου.