Δύο μέρες έμειναν μέχρι τη μεγάλη πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση της ΚΟ Αττικής, που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 17 Γενάρη, στις 6.30 μ.μ., στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Η εκδήλωση, που εντάσσεται στους εορτασμούς του Κόμματος ενόψει των 100 χρόνων από την ίδρυσή του, περιλαμβάνει επίσης μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο «Οι ρίζες μας φτάνουν τόσο μακριά όσο και οι ελπίδες μας», το περιεχόμενο της οποίας επικεντρώνεται στη ζωή, στη σκέψη και τη δράση των χιλιάδων αγωνιστών που δε λύγισαν στις φυλακές και τις εξορίες.

Οι πρόβες για την παράσταση είναι καθημερινές, με τη συμμετοχή δεκάδων καλλιτεχνών, ώστε το αποτέλεσμα να είναι αντάξιο του μηνύματος που φιλοδοξούν να εκπέμψουν. Πηγή έμπνευσης για τους συντελεστές της παράστασης αποτελεί μια συγκλονιστική πλευρά της Ιστορίας του Κόμματος, αυτή της αντοχής, με θάρρος και ηρωισμό, των χιλιάδων κομμουνιστών που βρέθηκαν στις εξορίες, τις φυλακές και τα εκτελεστικά αποσπάσματα. Παρότι, βέβαια, δε γίνεται να ξεδιπλωθούν όλες οι πτυχές της περιόδου των διώξεων που υπέστη το ΚΚΕ από το αστικό κράτος, θα αποτυπωθούν κάποια από τα πιο σημαντικά στοιχεία της.

Σε όλη τη διάρκεια της παράστασης εναλλάσσεται η ζωντανή μουσική, η σκηνική δράση και η προβολή βίντεο, επομένως για το τελικό αποτέλεσμα «τρέχουν» παράλληλα οι προετοιμασίες διαφορετικών συνεργείων. Η ακούραστη προσπάθεια όλων των συντελεστών, η συντροφικότητα που αναπτύσσουν μέσα από την ανιδιοτελή προσφορά, το μεράκι και η δημιουργικότητα, είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν την όλη προετοιμασία του έργου.

Οι πρόβες των μουσικών και των ηθοποιών εξελίσσονται παράλληλα και ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε στο Κλειστό Γυμναστήριο της Πολυτεχνειούπολης, που καθημερινά φιλοξενεί τους ηθοποιούς για την προετοιμασία τους.

Η πρόβα ξεκινάει με τους ίδιους τους ηθοποιούς να στήνουν τη σκηνή: Ενα «χάρτη» που περιλαμβάνει τον τόπο εξορίας και τα κελιά φυλακών όπου οι πρωταγωνιστές θα ξεδιπλώσουν βασικά κομμάτια της παράστασης. Την ίδια στιγμή, η ηχογραφημένη απαγγελία από τον κομμουνιστή ποιητή Γιάννη Ρίτσο και η ανάγνωση γράμματος μελλοθάνατου προς την οικογένειά του λίγο πριν την εκτέλεση συνθέτουν μια μοναδική ατμόσφαιρα. Κατά τη διάρκεια του έργου, η γιγαντοοθόνη θα αξιοποιηθεί για να βλέπουν όλοι οι θεατές λεπτομέρειες της σκηνικής δράσης, αλλά κυρίως για να προβληθούν βιντεοσκοπημένες μαρτυρίες των «φυσικών πρωταγωνιστών» που έζησαν ως εξόριστοι και φυλακισμένοι τις διώξεις, καθώς και φωτογραφικά ντοκουμέντα από τόπους εξορίας.

Διάφορα στοιχεία της καθημερινότητας των φυλακισμένων και των εξόριστων αποτελούν στιγμιότυπα της παράστασης, όπως η μεταφορά φυλακισμένων στην εξορία, το αντάμωμα παλιών συντρόφων που γνωρίστηκαν ως κρατούμενοι κ.λπ. Σημαντικές πλευρές της κομματικής ζωής και δράσης αναπαρίστανται στο έργο, που αναδεικνύουν το μεγαλείο και την ηθική ανωτερότητα των κομμουνιστών. Για παράδειγμα, στη σκηνή της εξορίας διεξάγεται ομαδική μελέτη, μάθημα: Μια διαδικασία που χαρακτήριζε τον τρόπο που οι κομμουνιστές αντιμετώπιζαν τις διώξεις τους και αξιοποιούσαν το χρόνο της κράτησής τους, μετατρέποντας τα κελιά και τα ξερονήσια σε κυψέλες μόρφωσης και πολιτισμού. Στη Μακρόνησο, παράλληλα με το «βασανιστήριο της πέτρας», οι εξόριστοι ανέβαζαν στη θεατρική σκηνή τους τον «Προμηθέα». Στις Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ, οι κρατούμενες δημιούργησαν χορωδία. Δεν ήταν λίγοι οι φυλακισμένοι κομμουνιστές που μέσα στα κελιά μορφώθηκαν, έμαθαν τέχνες, κυριολεκτικά σπούδασαν, έχοντας στραμμένο το νου τους στο αύριο: Πώς θα είναι ακόμα πιο χρήσιμοι ως μπροστάρηδες στη λαϊκή πάλη όταν θα βγουν από τις φυλακές.

Ετσι οργάνωναν τη ζωή τους, το διάβασμα, τη μελέτη και την πολιτιστική δράση, αλλά και την πάλη, τη διεκδίκηση για καθημερινά προβλήματα της κράτησης. Αυτές οι πλευρές «ζωντανεύουν» στην παράσταση.

Αφηγηματικός πυρήνας που ενώνει τα στιγμιότυπα από τη ζωή των κομμουνιστών στις εξορίες και τις φυλακές είναι η πορεία «ενός» γαρύφαλλου και ενός γράμματος, που συνδέουν επίσης το χτες με το σήμερα, αναδεικνύοντας έτσι τις παρακαταθήκες, τους ακατάλυτους δεσμούς αίματος του ΚΚΕ με την εργατική τάξη και το λαό.

Στις εξορίες και τις φυλακές γιγαντώθηκε η τιτάνια σύγκρουση ανάμεσα στο «παλιό», το σύστημα της εκμετάλλευσης, της σαπίλας και στο «καινούριο», το σοσιαλισμό, με την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Σε αυτή τη σύγκρουση αποδείχτηκε ότι ο λαός μεγαλουργεί, γράφει ιστορία, η πάλη του έχει διάρκεια, αντοχή και αποτελεσματικότητα, όταν εμπιστεύεται τη δική του δύναμη, όταν συνδέεται με τους στόχους που το ΚΚΕ καταθέτει στην εργατική τάξη.

Οι τρόποι που έβρισκαν οι κομμουνιστές και άλλοι πρωτοπόροι αγωνιστές στα κάτεργα των φυλακών και τα ξερονήσια για να ξεπερνούν τα εμπόδια που έβαζε η αστική τάξη και το κράτος της, διδάσκουν για τη σύγχρονη ταξική πάλη. Ατσαλώνουν τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ, τους κάνουν πιο δυνατούς στην καθημερινή αναμέτρηση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, που αν και διεξάγεται με άλλες μορφές, παραμένει σκληρή και με εκβιαστικά διλήμματα, για να κυριαρχήσει η υποταγή και η ενσωμάτωση. Τα κολαστήρια των φυλακών και των εξοριών παραμένουν σύμβολα της ταξικής πάλης, τρανταχτή απόδειξη της απόλυτης αφοσίωσης των κομμουνιστών στο δίκιο και στα συμφέροντα του λαού και της δύναμης που δίνει στην πάλη τους ο επιστημονικός σοσιαλισμός - κομμουνισμός.

Το σενάριο της παράστασης βασίζεται σε κείμενα των Γιάννη Ρίτσου, Θέμου Κορνάρου και Μενέλαου Λουντέμη, καθώς και της Κυριακής Καμαρινού από το βιβλίο «Τα πέτρινα πανεπιστήμια». Για τις σκηνές της παράστασης, στοιχεία έχουν παρθεί από μια μεγάλη βιβλιογραφία και κυρίως τις νέες εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», που αποτυπώνουν πλευρές της «φυλακίστικης» ζωής.

Τα κείμενα θα πλαισιωθούν από τραγούδια των Μίκη Θεοδωράκη, Απόστολου Καλδάρα, Χρήστου Λεοντή, Θάνου Μικρούτσικου και Βασίλη Τσιτσάνη. Θα ακουστεί, επίσης, ένα τραγούδι που δημιουργήθηκε και πρωτοτραγουδήθηκε στις Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ.