Τη λαϊκή ρήση «Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης» θύμισε η χτεσινή συκοφαντική επίθεση που εξαπέλυσε στο ΚΚΕ ο πρωθυπουργός, απαντώντας στην Επίκαιρη Ερώτηση της Αλέκας Παπαρήγα. Εμφανής ήταν η προσπάθεια του πρωθυπουργού να απαξιώσει τις αντιδράσεις στη δρομολογημένη απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, σαν αναγκαίο όρο για να νομιμοποιηθούν στις λαϊκές συνειδήσεις οι συμφωνίες για τη συνεκμετάλλευσή του προς όφελος των πολυεθνικών.

Εφτασε μάλιστα στο έσχατο όριο διαστρέβλωσης των όσων λέει το ΚΚΕ, με φαιδρές και επικίνδυνες κατηγορίες του τύπου «έχετε καταντήσει ο καλύτερος προπαγανδιστής των ακραίων τουρκικών θέσεων, όταν μιλάτε για το Καστελόριζο. Ούτε στα όνειρα του πιο ακραιφνούς Κεμαλιστή στρατηγού του βαθέος τουρκικού κράτους, δεν συμβαίνουν αυτά που εσείς λέτε εδώ στη Βουλή των Ελλήνων»!

Στο παραλήρημά του προσπάθησε να δώσει στο ΚΚΕ μαθήματα διεθνισμού (!), τον οποίο επιχείρησε να ταυτίσει με τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου που υπηρετεί η κυβέρνηση. Οπως είπε, «μια πολιτική δύναμη που θέλει να λέγεται "προοδευτική" που κάποτε πρέσβευε τον διεθνισμό και τη συνεργασία των λαών, τώρα ξεπέφτει στο επίπεδο να καλλιεργεί, με δημαγωγικό τρόπο, εθνικιστικές φοβίες»! Θυμάμαι - πρόσθεσε - παλιότερα τους κομμουνιστές να λένε ότι η αντιπαλότητα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι τεχνητή, ότι την καλλιεργούν σκόπιμα οι κυβερνήσεις του ΝΑΤΟ των δύο χωρών, για να προκαλέσουν ένταση και κούρσα εξοπλισμών.

Παρά την παρατήρηση της Αλ. Παπαρήγα ότι «αυτά δεν τα είπαμε ποτέ, μην αλλοιώνετε τη στάση μας», ο πρωθυπουργός επέμεινε σκόπιμα στη διαστρέβλωση της θέσης του ΚΚΕ για τα Ελληνοτουρκικά.

Σε όλη τη διάρκεια της ομιλίας του, ήταν εμφανής η προσπάθειά του να απαξιώσει τις θέσεις όσων αντιδρούν στις δρομολογημένες εξελίξεις στο Αιγαίο κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, που θα αποβούν σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Εφτασε, μάλιστα, στο σημείο να πει ότι όχι μόνο διαψεύδει τα όσα επισημαίνονται στην Επίκαιρη Ερώτηση, αλλά κατηγορεί το ΚΚΕ «για κοινή συκοφάντηση και για υπονόμευση της ειλικρινούς προσπάθειας που κάνει η Ελλάδα να χτίσει μια νέα σχέση με τη γείτονα χώρα».

Κατά τον Γ. Παπανδρέου, όσα καταγγέλλονται για τις εξελίξεις στο Αιγαίο είναι «θεωρίες συνωμοσίας» και όσα λέγονται για εμπλοκή ξένων δυνάμεων, που παρακολουθεί άβουλη η κυβέρνηση, «είναι μια ψυχολογία που εσείς (σ.σ. το ΚΚΕ) καλλιεργείτε συστηματικά βαθιάς ηττοπάθειας η οποία υπονομεύει την αυτοπεποίθηση του ελληνικού λαού».

Αναφερόμενος στη μυστική διπλωματία και την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας από το ΝΑΤΟ, είπε ότι η κυβέρνηση έχει διαψεύσει τα σχετικά δημοσιεύματα και όσοι επιμένουν δημιουργούν «αβάσιμες εντυπώσεις και καλλιεργούν αδικαιολόγητες φοβίες και ηττοπάθεια».

Σχετικά με την πρόσφατη επίσκεψή του στην Τουρκία με αφορμή την ετήσια σύνοδο των Τούρκων πρεσβευτών, ισχυρίστηκε ότι πήγε εκεί γιατί πιστεύει «ειλικρινά ότι Ελλάδα και Τουρκία μπορούν όχι μόνο να συνυπάρξουν ειρηνικά, αλλά και να διαδραματίσουν κομβικό ρόλο για την ανάπτυξη, την ασφάλεια και την ευημερία των λαών της ευρύτερης περιοχής, Βαλκανίων και Ανατολικής Μεσογείου». Οι δύο χώρες, είπε, μπορούν να παίξουν «σημαντικό ρόλο μαζί» και η συνεργασία τους να γίνει παράδειγμα για την ευρύτερη περιοχή «ενίσχυσης ειρηνικών θεσμών, περιφερειακής συνεργασίας και διακυβέρνησης».

Η Ελλάδα, είπε στη συνέχεια, παίρνει πρωτοβουλίες «εξωστρέφειας», με στόχο την ανάπτυξη και την εκμετάλλευση όλων των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων «της ελληνικής επικράτειας και σε αυτό το πλαίσιο και με γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα και τον σεβασμό των προβλέψεων του διεθνούς δικαίου, προχωράμε και όσον αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις».

Για την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, είπε ότι αυτή θα γίνει στην περίπτωση που η Τουρκία δεν ανταποκρίνεται στις διερευνητικές επαφές που «έχουμε εντατικοποιήσει», προκειμένου να προχωρήσουμε στη διαδικασία οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας σε όλη τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ των δύο χωρών «από τον Εβρο μέχρι το Καστελόριζο».

Εμείς, είπε, προτείνουμε συμφωνία με την Τουρκία για την από κοινού προσφυγή στη Χάγη, όπως έχει κάνει πληθώρα χωρών με αντίστοιχα ζητήματα οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών και εχέγγυο αποτελεί η εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας που «εμείς θεωρούμε ως βάση για την οριστική επίλυση της διαφοράς».

Με αυτό το σκεπτικό, συνέχισε, εργαζόμαστε για την οριοθέτηση όλων των θαλασσίων ζωνών με το σύνολο των γειτονικών χωρών και ήδη πέρα από τη συμφωνία με την Ιταλία και την Αλβανία γίνονται διαπραγματεύσεις με τη Λιβύη και την Αίγυπτο, ενώ με την Κύπρο «η σχέση που μας συνδέει, υπαγορεύει ότι μόλις το κρίνουμε σκόπιμο, θα προχωρήσουμε με ταχύτητα στην οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών».

Κάνοντας πως δε γνωρίζει τις θέσεις του ΚΚΕ, είπε ότι προσπαθεί να καταλάβει τι προτείνει και αναρωτήθηκε προβοκατόρικα: «Ποια θα έπρεπε να είναι η λύση στο πρόβλημα (σ.σ. της υφαλοκρηπίδας με την Τουρκία); Στρουθοκαμηλισμός; 'Η στασιμότητα; 'Η σύρραξη;». Κατά τον Γ. Παπανδρέου δεν υπάρχει θέμα αμφισβήτησης για την υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου. Απευθυνόμενος στην Αλ. Παπαρήγα είπε ότι «εσείς το θέσατε στο ελληνικό κοινοβούλιο, κανένας άλλος δεν το έθεσε αυτό».

Στην παρατήρηση της Αλ. Παπαρήγα ότι η κυβέρνηση δεν έχει διαψεύσει δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών ότι γίνονται συζητήσεις για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, είπε ότι «εμείς κάνουμε διάψευση όποτε χρειάζεται και το κάνουμε συστηματικά» και ανέφερε ότι δεν πρέπει «να τσιμπάμε με την κάθε δήλωση κάθε αξιωματούχου που θέλει να λέει αυτό που θέλει να προτείνει ή να προβάλει από τη δική του πλευρά».

Σε ό,τι αφορά το πετρέλαιο ή οτιδήποτε υπάρχει στο υπέδαφος, ο πρωθυπουργός είπε ότι η «κόκκινη γραμμή» της κυβέρνησης είναι «να οριοθετήσουμε την υφαλοκρηπίδα, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα».

Αναφερόμενος στις «Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες» (ΑΟΖ), είπε ότι για το θέμα «δεν χρειάζεται εύκολη ρητορική» γιατί πολλά από αυτά τα θέματα «είναι βαθιά τεχνικά και νομικά ζητήματα» και πρόσθεσε ότι το δικαίωμα εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των πόρων της υφαλοκρηπίδας δεν εξαρτάται, ούτε επηρεάζεται από την κήρυξη ή μη Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών.

Αυτό σημαίνει, συνέχισε, με βάση σχετική απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης ότι «αν και είναι δυνατό να υπάρχει υφαλοκρηπίδα όπου δεν υπάρχει ΑΟΖ, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ΑΟΖ χωρίς αντίστοιχη υφαλοκρηπίδα». Πρακτικά, κατά τον Γ. Παπανδρέου, το μέγιστο όριο της ΑΟΖ είναι το όριο της υφαλοκρηπίδας «αυτό που εμείς προσπαθούμε να οριοθετήσουμε μέσα από τις διαδικασίες αυτές».

Η Ελλάδα, κατέληξε, δεν αποκλείει τη θέσπιση ΑΟΖ, αλλά το ζήτημα αυτό «δεν εξετάζεται μεμονωμένα, αλλά στο ευρύτερο πλαίσιο της θέσπισης θαλάσσιων ζωνών και της εφαρμογής της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, το 1982».